Λογοτέχνες και γάτες
Οι γάτες «γκάνγκστερ» στον κόσμο του Κινγκ
Toυ Γιάννη Μπαχά
(Αναδημοσίευση από τον ημερήσιο Τύπο)
Γνήσιος απόγονος του Πόε και του Λάβκραφτ ή απλά επαγγελματίας συγγραφέας τρόμου και φαντασίας; Πολλοί τον έχουν αποκαλέσει “βασιλιά του φόβου”, ενώ άλλοι τον θεωρούν ως το μεγαλύτερο σύγχρονο Αμερικανό συγγραφέα ιστοριών τρόμου. Λέει: «Αναγνωρίζω τον τρόμο ως το πιο εκλεπτυσμένο συναίσθημα και γι’ αυτό προσπαθώ να τρομοκρατήσω τον αναγνώστη. Κι αν καταλάβω ότι δεν μπορώ ούτε να τον κάνω να αισθανθεί φρίκη, τότε προσπαθώ να τον κάνω να νιώσει απέχθεια». Γεννήθηκε το 1947 στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ. Το 1973 ένας μικρός εκδοτικός οίκος αποφασίζει να αγοράσει το μυθιστόρημα του King “Carrie”, που δεν θα αργήσει να φθάσει τα 3.500.000 αντίτυπα. Από εκεί και πέρα τα βιβλία του θα σημειώσουν τρομακτική επιτυχία. Ο Στήβεν Κινγκ έχει γράψει 49 μυθιστορήματα, εννιά συλλογές διηγημάτων και πέντε δοκίμια. Είναι επίσης γνωστός για τις πολλές κινηματογραφικές μεταφορές των έργων του, όπως «Η Λάμψη», το «Στάσου πλάι μου», το «Πράσινο Μίλι» και το «Νεκροταφείο Ζώων». Σήμερα ζει με τη γυναίκα Ταμπίθα Κινγκ και τα τρία τους παιδιά στο Μπάνγκορ. Κείμενα του Stephen King στην Ελλάδα άρχισαν να εκδίδονται στις αρχές της δεκαετίας το ’80. Σήμερα κυκλοφορούν 43 βιβλία του από πέντε διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους.
Ο Κινγκ είναι μεγάλος θαυμαστής των γατών και επιφυλάσσει θέση σε αυτές σχεδόν σε όλα τα έργα του. Αντίθετα με ό, τι γράφει σε ένα διήγημά του πως «πιθανόν ο μεγαλύτερος διαχωρισμός στον κόσμο, δεν είναι αυτός μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά μεταξύ των ανθρώπων που αγαπούν τις γάτες και σε αυτών που αγαπούν τους σκύλους», η οικογένεια Κινγκ φαίνεται πως διατηρεί ως κατοικίδια τόσο σκύλους όσο και γάτες. Μάλιστα, προσέξτε και στις φωτογραφίες του άρθρου πως η εικονιζόμενη γάτα φοράει μια ταυτότητα με το όνομα «Κλόβις» που είναι και το όνομα της γάτας – ηρωίδας που χρησιμοποίησε ο Κινγκ στο σενάριο της ταινίας «Sleepwalkers» (Νυχτοβάτες).
Η αλήθεια είναι ότι όπως και οι συγγραφείς που παρουσιάσαμε μέχρι τώρα προορίζουν μέσα στο έργο τους για τις γάτες ένα ρόλο πολλές φορές τρομακτικό. Στο έργο του «Cat’s Eye» μια γάτα λαμβάνει σήματα για βοήθεια από το κορίτσι που βγαίνει μέσα από μια κούκλα βιτρίνας. Στο δρόμο της για να τη βρει συναντά και μας προβάλλει μέσα από τα μάτια της μια σειρά από περίεργα γεγονότα. Το έργο βασίζεται στα δύο καυστικά διηγήματα του Κινγκ, «Αντικαπνιστική Α.Ε.» και «Μαρκίζα», ιστορίες που μπερδεύονται πετυχημένα και δένουν σε ένα σύνολο με ήρωα την επιδέξια γάτα με το όνομα «the General». Στο μυθιστόρημα πάλι (και ταινία) «Pet Cemetary» μια οικογένεια μετακομίζει σε μια υπέροχη επαρχιακή τοποθεσία, μόνο που κόβεται σα νυστέρι απότομα από ένα δρόμο που πατινάρουν νταλίκες και που πλαισιώνεται από ένα ανατριχιαστικό νεκροταφείο ζώων. Ο εφιάλτης ξεκινά μετά το θάνατο του οικογενειακού γάτου. Ο ηλικιωμένος γείτονας υπονοεί πως υπάρχει εναλλακτική λύση από το να πληγωθούν τα παιδιά από την ξαφνική απώλεια. Μόνο που ό, τι επιστρέφει από τους νεκρούς, δε γυρνά ποτέ το ίδιο. Στο έργο πάλι (και ταινία) οι «Νυχτοβάτες» είναι πλάσματα που προέρχονται από διασταύρωση αιλουροειδών με ανθρώπους. Τρέφονται ρουφώντας τη ζωή από κοπέλες παρθένες, διαθέτουν υπερφυσικές δυνάμεις που, εκτός των άλλων, τους επιτρέπουν να γίνονται αόρατοι, ενώ μοναδικός τους εχθρός είναι οι… γάτες. Και κάτι από τα παρασκήνια της ταινίας: για τις ανάγκες της παραγωγής επιστρατεύτηκαν δεκάδες εκπαιδευμένες ψιψίνες!
Τέλος, στην ιστορία, που προσωπικά αγαπάω ιδιαίτερα, καθώς έχει έμπνευση τους εφιαλτικούς κόσμους του Χ.Φ. Λάβκραφτ, το «Crouch End» (συλλογή «Εφιάλτες και Ονειρότοποι», εκδόσεις “Bell”), ένα ζευγάρι χάνεται στα προάστια του Λονδίνου σε ένα μέρος όπου ενώνονται ο κόσμος μας και αυτός των αποτρόπαιων θεοτήτων της Μυθολογίας Κθούλου. Ο άνδρας βρίσκεται εγκλωβισμένος στο σώμα μιας μονόφθαλμης γάτας που στοιχειώνει τη σύζυγό του.
Αυτή είναι η θέση που επιφυλάσσει ο Κινγκ στις αγαπημένες του γάτες. Παντού στο έργο του, φοβερές και τρομερές όμως, καθώς όπως λέει: «Οι γάτες είναι οι “γκάνγκστερς” του κόσμου των ζώων, ζουν έξω από τα όρια του νόμου και συχνά πεθαίνουν εκεί. Υπάρχουν τόσες πολλές από αυτές που ποτέ δεν θα έχουν την ευκαιρία να γεράσουν εξαιτίας της φωτιάς που τους καίει».
Γιάννης Μπαχάς
[email protected]
