15.6 C
Athens
Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2024

Ο εικαστικός Κώστας Σπυριούνης εύχεται… “να μην είναι αλήθεια αυτό που ζούμε”

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Με την κρίση του Covid-19 να βρίσκεται στην κορύφωσή της στη Γηραιά Ήπειρο κι ενώ μαθαίνουμε να είμαστε συνάνθρωποι, η πανδημία προφανώς είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε το μεγαλείο που κρύβουμε μέσα μας και να βοηθήσουμε και τους άλλους να βρουν το δικό τους.

Γι’ αυτή την κρίση, που ενδεχομένως θα διαμορφώσει τη μελλοντική μας ζωή, το catisart.gr είχε μια σύντομη συζήτηση με τον γνωστό εικαστικό Κώστα Σπυριούνη.

Ο Κώστας Σπυριούνης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Δάσκαλοί του στη ζωγραφική ήταν ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Βρασίδας Βλαχόπουλος, στη γλυπτική η Ναταλία Μελά και στη συντήρηση ο Τάσος Μαργαριτώφ. Έχει πραγματοποιήσει πάμπολλες ατομικές εκθέσεις, έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έργα του κοσμούν συλλογές φιλότεχνων σε όλο τον κόσμο.

Οι πίνακές του θυμίζουν εσωτερικά τοπία εντός μας, τοπία που ο ζωγράφος ξεδιπλώνει και φέρνει στην πόρτα μας, τοπία ταυτόχρονα αληθινά και ονειρικά. Συχνά αντικρίζοντας έργα του νιώθω την ανάγκη να απευθύνω στον Κώστα Σπυριούνη ένα “ευχαριστώ” γι’ αυτή την κατάδυση στην αυτογνωσία, στα συναισθήματα, στη μνήμη και την ανθρωπιά που μας οδηγεί με την τέχνη του. Ο χρωστήρας του έχει φιλοτεχνήσει δεκάδες κορμιά που χαίρονται την επαφή με τη φύση και το νερό, με τη μελαγχολία και τον έρωτα, με την ελαφράδα και το στοχασμό, με την ενέργεια και την ανάπαυλα, μια εικόνα της ζωγραφικής του που ταυτίζεται με την εικόνα της ζωής του.

Με επίκεντρο την ομορφιά της φύσης που ξεχειλίζει και την ανθρώπινη επικοινωνία, ο σπουδαίος εικαστικός μας διερευνά τα διαχρονικά στοιχεία που συνδέουν το σήμερα με το μυθικό παρελθόν, αποκαλύπτοντας σε κάθε δημιουργία του το πάθος, τη δύναμη και την ευαισθησία της ματιάς του. Σαν αναμνήσεις που φέρνουν οι ηλιαχτίδες που περνούν από το παράθυρο, σαν τη μυρωδιά της θαλασσινής αλμύρας που πότισε ένα πουκάμισο, ο Σπυριούνης ζωγραφίζει χωρίς ενοχές αυτά που αγαπά και τον τρόπο που έχει να τα αγαπά αντικρίζοντάς τα και μεταφέροντάς τα στον καμβά.

Η καθημερινή ζωή και η πραγματικότητα, η νοσταλγία και η παιδικότητα είναι πηγή έμπνευσης για τον καλλιτέχνη, ωστόσο τα θέματα αυτά προβάλλονται με μυσταγωγικό χαρακτήρα. Πρόκειται για μια διαδρομή εσωτερική και σιωπηλή. Από τη λαϊκή στην αστική τάξη, από τον δημόσιο χώρο στον ιδιωτικό, από το φως στις ερριμμένες σκιές, από τον πλούτο του γυμνού τοπίου στα πολλά πρόσωπα των νεοκλασικών κατοικιών και των καταστημάτων της περιφέρειας, εκεί όπου κείτονται ζητήματα και προβληματισμοί που τον εμπνέουν.

Σημασία όμως και αξία στα έργα του έχει ο εσωτερικός παλμός, η δημιουργική του έκφραση. Αυτό είναι το πολύτιμο που ενδιαφέρει να θαυμάσουμε. Διότι, όπως έλεγε και ο Pablo Picasso, “δεν έχει σημασία τι φτιάχνει ο καλλιτέχνης, αλλά τι είναι. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η ανησυχία του Σεζάν, η ιδιοφυΐα του Σεζάν, τα βάσανα του Βαν Γκογκ: το δράμα του ανθρώπου. Τα υπόλοιπα είναι ψευτιές”.

 

 

“Έχω φίλες και φίλους που ζουν μόνοι, χωρίς οικογένεια! Ε, λοιπόν, τους τηλεφωνώ ανελλιπώς και το “διασκεδάζουμε”! Όχι συνήθεια και καθόλου ρουτίνα, αλλά ανταπόδοση στο ελάχιστο της αγάπης που μου δίνουν όλα αυτά τα χρόνια”, λέει ο Κώστας Σπυριούνης.

Όσο για την άποψη ότι μετά το τέλος της πανδημίας θα δούμε ανακατατάξεις στην κοινωνία ή και βελτιώσεις στη ζωή, τονίζει: “Οι πανδημίες σκοτώνουν ανθρώπους! Μην ακούω για κοινωνικοοικονομικές ανακατατάξεις! Μου είναι αδύνατον να υπολογίσω ότι με τόσο θάνατο θα “βελτιωθεί” η ζωή!”.

Τον ρωτώ τι εύχεται: “Δεν είναι εφικτή η ευχή μου” απαντά, αλλά θα ευχηθώ “να μην είναι αλήθεια, αυτό που ζούμε”.

 

 

 

  • Φωτογραφίες: Γιώργος Τουρκοβασίλης

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -