O Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921 με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και μεγάλωσε στην Αθήνα, στην περιοχή του Παγκρατίου.
Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου, πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και κατά την περίοδο της κατοχής πρωτοεμφανίζεται στον περιοδεύοντα θίασο του Λούκη Μυλωνά και αργότερα σε θιάσους βαριετέ.
Από το 1945 ως το 1948 εργάζεται στο θίασο οπερέτας του Παρασκευά Οικονόμου και το 1949 εμφανίζεται στο μουσικό θίασο της Κούλας Νικολαΐδου στο θέατρο «Βερντέν» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Εκεί θα κάνει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο ρόλο του βλάχου, Θύμιου, το 1951, με τον οποίο θα καθιερωθεί στο θέατρο (ελαφρύ θέατρο, κωμωδία και επιθεώρηση), αλλά και στον κινηματογράφο.
Στη μεγάλη οθόνη εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1952 στην ταινία των Ασημακόπουλου – Τσιφόρου «Ο πύργος των ιπποτών» και η συνεργασία του με την Φίνος Φιλμ ξεκινάει το 1955 με την ταινία «Γκόλφω» του Ορέστη Λάσκου. Εκείνη την περίοδο ιδρύει το δικό του θίασο και το 1961 φτιάχνει το θέατρο «Χατζηχρήστος» στην οδό Πανεπιστημίου. Συνεργάστηκε με σπουδαίους Έλληνες ηθοποιούς, όπως η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Βασίλης Αυλωνίτης, η Γεωργία Βασιλειάδου, ο Νίκος Σταυρίδης, ο Γιάννης Γκιωνάκης και θεατρικούς συγγραφείς, όπως ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Χρήστος Γιαννακόπουλος, ο Νίκος Τσιφόρος και ο Σωτήρης Πατατζής.
Ο Χατζηχρήστος καθιερώθηκε ως ένας από τους δημοφιλέστερους κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου, περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό για να διασκεδάσει τον απόδημο ελληνισμό.
Συμμετείχε σε πάνω από 70 κινηματογραφικές ταινίες και ξεχώρισε με τους ρόλους του σε ταινίες όπως «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960) και «Της Κακομοίρας» («Ο Μπακαλόγατος», 1963) για να αναφέρουμε μόνο μερικές.
Την περίοδο 1963-1964, στο θέατρο «Παρκ» παρουσιάζει μία εντυπωσιακή παραγωγή με το μπαλέτο «Καζινό ντε Παρί», ένα από τα πιο γνωστά –τότε- καμπαρέ του Παρισιού. Ήταν μια πανάκριβη παραγωγή, με αυτοκίνητα επί σκηνής, πολλούς ηθοποιούς και μπαλέτα. Όλους τους πλήρωνε ο Χατζηχρήστος. Η τότε γυναίκα του, η Ντιριντάουα είχε υπολογίσει πως ακόμα και αν το θέατρο ήταν γεμάτο κάθε μέρα, πάλι ο Χατζηχρήστος θα έχανε ημερησίως 38.000 δραχμές.
Έτσι αναγκάστηκε να βάλει ακριβό εισιτήριο, αλλά το χειρότερο ήταν που υποχρέωσε τους άντρες θεατές να προσέρχονται στο θέατρο με γραβάτα. Το έργο στην αρχή πήγε καλά αλλά αργότερα, όταν ανέβηκε δίπλα στο «Μετροπόλιταν» επιθεώρηση, άρχισε σιγά σιγά να χάνει θεατές μέχρι που τελικά οδήγησε την επιχείρηση του Χατζηχρήστου σε πραγματικό φιάσκο, σε ολική οικονομική καταστροφή.
Ο Χατζηχρήστος αν και από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 μείωσε σταδιακά τις εμφανίσεις του, συνέχισε στο θέατρο μέχρι το 1983, ακολούθησε μια περίοδος μακράς απουσίας από τη σκηνή για να επιστρέψει το 1994-1995 στο δικό του θέατρο, το οποίο είχε χάσει λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Παντρεύτηκε πέντε φορές και απέκτησε δύο κόρες, την πρώτη με τη Μαίρη Νικολαΐδου, αδελφή της Κούλας Νικολαΐδου και τη δεύτερη με την Καίτη Ντιριντάουα. Ο Κώστας Χατζηχρήστος έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 3 Οκτωβρίου 2001, σε ηλικία 80 ετών.
***
Το Αρχείο της ΕΡΤ με αφορμή την επέτειο 20 ετών από το θάνατο του μεγάλου κωμικού του θεάτρου και του κλασσικού ελληνικού κινηματογράφου, Κώστα Χατζηχρήστου, τον παρουσιάζει στην εκπομπή «Παρασκήνιο». Πρώτη τηλεοπτική προβολή: 25/10/1978. Έτος παραγωγής: 1978. Ρεπορτάζ: Δημήτρης Γκιώνης. Σκηνοθεσία: Βασίλης Κεσίσογλου.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩ ΜΕ ΕΝΑ «ΚΛΙΚ»…
