Κική Δημουλά: «Οι λυπημένες φράσεις»
«…Να είχαμε μιαν άνοιξη./ Μη γελάς.
Με πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς.
Ας λένε τα πουλιά και οι μυρωδιές στα πλάγια
πως είναι Απρίλης.
Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.
Εμένα μ’ εξαπατούν οι θεοί/ κάθε που αλλάζει ο καιρός
κάθε που δεν αλλάζει./ Μη γελάς.
Έαρ δε γίνεται/ με ρίμες/ ήλιοι- Απρίλιοι
ήλιοι- Απρίλιοι,/ ομοικατάληκτες στιγμές,
χρόνος χρωμάτων,/ στρέμματα φωτός,
χαμομηλιών ανυπομονησία να μυρίσω…
Αχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις
στους δρόμους τους εμπορικούς
τις Κυριακές τις ανοιξιάτικες».
