Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Tην είχα πρωτοδεί σε μια νεανική, παρεΐστικη παράσταση. Mόλις είχε βγει από τη σχολή τότε, θαρρώ. Έπαιζαν Τενεσί Ουίλιαμς σ’ ένα ατμοσφαιρικό μπαρ των Εξαρχείων, μια αγκαλιά ανοιξιάτικα κλαδιά. Ένας φίλος που εμπιστεύομαι, φωτογράφος, μου είχε ψιθυρίσει εκείνη τη βραδιά στο αυτί: «Πρόσεξέ την». Πρώτη φορά την έβλεπε κι αυτός, ούτε καν τη γνώριζε. Κάποια πράγματα όμως επαληθεύονται περίτρανα, για να πω κι εγώ κάτι μεγαλόσχημο. Μερικούς μήνες αργότερα, τη συνάντησα ξανά -θεατής εγώ, στη σκηνή αυτή- να παίζει στο «Ωραίοι σαν Βερολινέζοι», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τσιάμη, στο «Bios», εντυπωσιακή σαν αφρισμένος καταρράκτης, σαν άστρο που ξεπερνά τη δυνατότητα του ματιού να αντικρίσει το ανακλώμενο φως. Εκεί η Κατερίνα Βούρτση, σε μια σύντομη σκηνή, παρίστανε τη γάτα. Τη νωχελική, την αισθησιακή, την παραισθητική. Κι έδωσε το στίγμα της. Δεν είναι περιστασιακή η ποίηση, είναι μόνιμη. Και το ταλέντο ολοζώντανο. Ένα κορίτσι με εξωτικά χαρακτηριστικά, άγρια μάτια, φλογερά μαλλιά και ύφος ίδιο με βέλος. Αργότερα μια έξυπνη σύμπτωση την έφερε να παίξει μια άλλη γάτα, τη βασική ηρωίδα σ’ ένα δικό μου κείμενο, «Το Ψίχα για Τάνγκο», σε σκηνοθεσία Όλγας Μωραΐτη, στο θέατρο «Δια Δύο». Τότε γνώρισα την Κατερίνα Βούρτση καλύτερα. Τρεμάμενη ή ανήσυχη, χαριτωμένη, άρτια χορεύτρια, ξέχειλη από αγάπη, μια γλυκύτητα αψεγάδιαστη, ένας κρατήρας από γοητεία, ένα πλάσμα αισιόδοξο και δυνατό, ένα σημάδι με προοπτικές. To 2014 από τα μέσα Φεβρουαρίου τα Δευτερότριτα θα μπορούμε να τη βλέπουμε στη «Φάμπρικα» με την παράσταση «Δον Ζουάν» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Νικόλα Σπανού. Και από τις 13 Μαρτίου ως τις 13 Απριλίου, Πέμπτη με Κυριακή, θα είναι στο «Bios» με «Το κλέφτικο (μία τελετουργία)» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τσιάμη. Μια επίμονη γάτα είναι η Κατερίνα, μια πείσμων ηθοποιός, με πέλματα φτιαγμένα για ταξίδι μακρύ. Προορισμένη κάθε μέρα να ανεβαίνει και μάλιστα μ’ ένα λουλούδι στο στόμα.
Διαβάστε τη συνέντευξη.
* Γεννήθηκα στην Αθήνα, στο μαιευτήριο «Μητέρα», η καταγωγή μου είναι από μια κωμόπολη της δυτικής Ηλείας, τη Γαστούνη. H παιδική μου ηλικία… Πανέμορφα χρόνια. Θυμάμαι τα καλοκαίρια πολύ έντονα, διακοπές με τους γονείς μου, με τροχόσπιτο σε παραλίες με ελάχιστο κόσμο. Έμενα για ώρες μες στη θάλασσα, πολλές φορές μέχρι να νυχτώσει, μέχρι να έρθει η μαγική ώρα που ο μπαμπάς θα άναβε τη φωτιά για να μας ψήσει ψάρια.
Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σου;
* Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή μου; Ναι, θα έλεγα πως δεν προέκυψε, αλλά αυτό ήταν το όνειρό μου από τότε που με θυμάμαι. Ίσως να ευθύνεται και η μανούλα μου σ’ αυτό, η οποία με πήγαινε μπαλέτο από τα πέντε μου χρόνια, από την πρώτη μου φορά που ανέβηκα στη σκηνή, ακόμα το θυμάμαι στα έξι μου, η πρώτη μου παράσταση ένιωσα δέος. Μαγική παραμυθένια ατμόσφαιρα, μέσα στα πολύχρωμα φώτα, πολλά άτομα, διαφόρων ηλικιών, συνθέταμε όλοι μαζί το ίδιο παραμύθι. Με συγκλόνισε.
Ποιους ανθρώπους συμβουλεύεσαι για τη δουλειά σου;
* Ανθρώπους που με αγαπούν, φίλους που γνωρίζω ότι θέλουν το καλύτερο για μένα, ανθρώπους που δεν μένουν στις κολακείες αλλά δεν ξεχνούν να μου υπενθυμίζουν και τις αρνητικές οπτικές γωνίες.
Το τραγούδι, η μουσική και ο χορός τι ρόλο παίζουν ή έχουν παίξει στη ζωή σου;
* Νομίζω δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς μουσική. Οι ήχοι με κατακλύζουν, ο ρυθμός με συνεπαίρνει και γίνεται χορός, χορός που με ταξιδεύει σε απίστευτα μονοπάτια της ψυχής μου. Για ένα διάστημα δεν μπορούσα να μην ακούω μουσική με το που ξυπνούσα. Η μουσική μου κρατάει το χέρι όταν κλαίω, αναστενάζει μαζί μου όταν ερωτεύομαι, με παίρνει αγκαλιά και με σηκώνει πολύ ψηλά όταν χαίρομαι. Δε χάνω ευκαιρία για χορό, απολαμβάνω να χορεύω έξω από κτήρια, στη φύση, χορεύοντας νιώθω ελεύθερη! Τώρα όσον αφορά τις σπουδές μου πάνω σ’ αυτό, έχω κάνει μαθήματα μουσικής και πιάνου μόνο δύο χρόνια, φωνητική και τραγούδι καθ’ όλη τη διάρκεια της δραματικής σχολής και συνεχίζω ακόμα να κάνω μαθήματα. Έχω κάνει εννέα χρόνια νεοκλασικό μπαλέτο και χορόδραμα, τέσσερα χρόνια ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, και δύο χρόνια λατινικούς και ευρωπαϊκούς χορούς. Και τελευταία έχω ερωτευτεί ένα οργανάκι, τον αυλό του Πάνα, μου το χάρισαν φέτος το καλοκαίρι. Το κουβαλάω συχνά μαζί μου και μελετάω μόνη σε όποιο μέρος και στιγμή με εμπνεύσει.
Τι κέρδισες από τους δασκάλους σου; Και ποιους από αυτούς θυμάσαι με ευγνωμοσύνη;
* Όλοι οι δάσκαλοι, όπως και όλοι οι άνθρωποι, κατά τη γνώμη μου, έχουν κάτι να σου προσφέρουν, αν όχι πολλά. Αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ είναι να πάρεις χωρίς φόβο αυτό το δώρο, να το κρατήσεις κι αν στην πορεία συνειδητοποιήσεις πως δε σου κάνει πια να το εξελίξεις.
Δε θέλω να ξεχωρίσω κάποιον από τους δασκάλους μου, αλλά μιας και με ρωτάς θα σου μιλήσω για την πρώτη μου δασκάλα, τη δασκάλα του μπαλέτου μου, την Κέλλυ Χριστοφορίδη. Απίστευτη γυναίκα, εννέα χρόνια δασκάλα μου, πολύ δυνατός άνθρωπος. Εκείνη ήταν η πρώτη που μου έδωσε να καταλάβω πως η πειθαρχία, η μελέτη και η συγκέντρωση δεν αποκλείουν την ελευθερία και τη δημιουργία και ότι ελευθερία δεν σημαίνει αυθαιρεσία.
Είσαι αισιόδοξη, απαισιόδοξη, ψύχραιμη ή θορυβημένη με όσα παρακολουθείς σήμερα γύρω σου;
* Όπως όλοι έτσι κι εγώ έχω τα πάνω μου και τα κάτω μου, όμως προσπαθώ να υποστηρίζω την αισιόδοξη και ψύχραιμη πλευρά μου, κι ένας τρόπος για να το καταφέρνω είναι να λέω σε μένα και στους γύρω κλισέ ατάκες σαν «όλα για καλό» και αλήθεια το πιστεύω πια, δεν μπορεί να υπάρξει το καλό χωρίς το κακό, ούτε το φως δίχως το σκοτάδι, και θα κλείσω με ένα στίχο από ένα τραγούδι… «Πείτε οοόλα στη ζωή!».
Έχεις τα ίδια όνειρα, τις ίδιες προσδοκίες και την ίδια αυταπάρνηση που είχες όταν, πριν από λίγο καιρό, πρωτοξεκίνησες τη σταδιοδρομία σου;
* Ναι, τα όνειρά μου δεν έχουν αλλάξει, παρ’ όλες τις δυσκολίες που δε θα έλεγε κανείς ότι είναι και λίγες στην Αθήνα του 2013. Αλλά είμαι αρκετά πεισματάρα για να παραιτηθώ απ’ ό, τι αγαπώ.
Τι σημαίνει λάθος για σένα;
* Λάθος! Δυσκολεύομαι πολύ να δεχτώ την ενέργεια αυτής της λέξης. Τι σημαίνει λάθος; Ναι, σε μια μαθηματική πράξη σίγουρα μπορεί να γίνει κάποιο λάθος, από κει και πέρα, κατά τη γνώμη μου, δέχομαι το λάθος σαν να ήταν το σωστό τη δεδομένη χρονική στιγμή που έγινε, διότι αυτό είχες ανάγκη, αυτό ήθελες, αυτό δεν γνώριζες, αυτό θα σε εξελίξει. Για να έρθει η εξέλιξη πρέπει να προηγηθεί η αναγνώριση και η αποδοχή.
Και ψέμα;
* Και το ψέμα. Το ψέμα είναι φόβος. Φόβος για την αποδοχή της αλήθειας. Είναι λυπηρό. Δυστυχώς η κοινωνία μας αναθρέφει τα παιδιά της με φόβο και όταν μεγαλώνοντας έχεις γεμίσει με χίλια δύο κόμπλεξ και ανασφάλειες είναι πολύ εύκολο να μάθεις στο ψέμα, είναι ο πιο εύκολος δρόμος ειδικά αν είσαι και τεμπέλης και το χειρότερο είναι ότι καταλήγεις να λες ψέματα στον ίδιο σου τον εαυτό και να σε πιστεύεις κιόλας.
Ποιος είναι ο δικός σου τρόπος να αντισταθείς στην πραγματικότητα;
* Nα μην της αντιστέκομαι! Kαι να μη ζω με ψευδαισθήσεις. Αν είναι πραγματικότητα, υπάρχει, πρέπει να μάθω να ζω μ’ αυτήν, να τη γνωρίσω, να γνωρίσω τις παραξενιές και τα ελαττώματά της, για να μπορώ να την πειράζω, με χιούμορ, να μην την παρερμηνεύω και να μην την παρεξηγώ, να της χαμογελώ όταν τα βρίσκει σκούρα και να χαιρετώ τον ήλιο το πρωί που ξυπνώ με αγάπη και ευγνωμοσύνη για τα δώρα που η πραγματικότητα μου δίνει.
Δέχεσαι εύκολα τη συγγνώμη των άλλων;
* Ναι, δέχομαι τη συγγνώμη. Αν εκφράζεται και με πράξεις ακόμα καλύτερα. Και κάποιες φορές δεν με απασχολεί διόλου για το αν κάποιος πιστεύει τη συγγνώμη του ή όχι, δέχομαι τη συγγνώμη γιατί πολύ απλά έχω τη διάθεση να συγχωρήσω.
Εσύ ζητάς συγγνώμη όταν αναγνωρίζεις κάποιο λάθος σου;
* Μπορώ να πω με ειλικρίνεια ότι έχω ζητήσει αρκετές φορές συγγνώμη. Και ναι φυσικά θα ξαναζητούσα αν ξανάκανα πάλι κάποιο τρομερό λάθος! Αστειεύομαι… Φυσικά θα ζητούσα και θα προσπαθούσα να ζητήσω συγγνώμη με τις πράξεις μου και όχι με τα λόγια.
Υπάρχει φιλότιμο στις μέρες μας ή σπανίζει;
* Δυστυχώς νομίζω πως σπανίζει. Αλλά πιστεύω επίσης πως ό, τι δίνεις παίρνεις κι επειδή κύκλους κάνει η ζωή κι εμείς ρέουμε μέσα σ’ αυτούς, κάποια στιγμή όλα μπροστά μας τα συναντάμε και τα σημάδια όλο και αυξάνονται. Εύχομαι να έρχεται η συνειδητοποίηση κάποια στιγμή ώστε να έχουμε αλλαγές προς το καλό μας, προς το καλό όλων.
Τι σημαίνει σήμερα να είσαι δυνατή;
* Να έχεις, όπως λένε, γερό στομάχι για να αντέχεις την αλήθεια, να αντέχεις να ζεις πολύ μακριά απ’ αυτό που ονειρευόσουν και να έχεις τη δύναμη να κάνεις καινούργια όνειρα, να αντέχεις τις σκέψεις σου, να αντέχεις τους φόβους σου, να αντέχεις τη λαιμαργία σου, τη ματαιοδοξία σου, τον εγωισμό σου, τις φασιστικές τάσεις, να αντέχεις την κατάθλιψή σου, να την αποδέχεσαι για να μπορέσεις να τη μετουσιώσεις σε αγάπη. Να μπορείς να γελάς και να κλαις την ίδια στιγμή, με όλη σου τη δύναμη και να μην ντρέπεσαι για κανένα απ’ τα δύο. Να υποστηρίζεις την αλήθεια σου την κάθε στιγμή και να τη ζεις σαν να μην υπάρχει επόμενη.
Οι σχέσεις μεταξύ των συντελεστών μιας δουλειάς μπορούν να γίνουν η ουσία για τη δημιουργία μιας καλής παράστασης;
* Ναι, πιστεύω πως μια καλή παράσταση είναι το αποτέλεσμα μιας καλής σχέσης. Βασικές προϋποθέσεις για να την έχουμε είναι η συνεργασία, η αποδοχή της διαφορετικότητας, ο σεβασμός και η ειλικρίνεια. Και φυσικά όταν υπάρχει αγάπη και πολύ μεράκι απ’ όλους όλα έπειτα νομίζω είναι πολύ απλά.
Ποιους ρόλους ονειρεύεσαι να υποδυθείς;
* Στα χρόνια των σπουδών μου είχα πάθει εμμονή με τη «Μήδεια». Τώρα που με ρωτάς, αυτό που με απασχολεί δεν είναι ποιους ρόλους θα υποδυθώ, αλλά πώς τον οποιονδήποτε ρόλο, ανεξαρτήτως μεγέθους και στάτους, να μπορώ να τον αγαπώ, να τον κατακτώ και να του δίνω όλο μου τον εαυτό σαν να ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος ρόλος της ζωής μου.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
* Συγγραφείς… Δεν μπορώ να σου πω ποιος είναι ο αγαπημένος μου. Είναι πολλοί και αξιόλογοι, ο καθένας απ’ τη δική του οπτική γωνία έχει πολλά να πει. Θα σου πω όμως ποιος στριφογυρίζει στο μυαλό μου αυτή την εποχή, ο Σάμιουελ Μπέκετ.
Το αγαπημένο σου βιβλίο;
* Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι ο «Προφήτης» του Χαλίλ Γκιμπράν.
Ποιο τραγούδι σιγοψιθυρίζεις συχνά;
* Ανά περιόδους κολλάω και σιγοτραγουδώ κάτι άλλο, αυτή την εποχή συχνά σιγομουρμουρίζω reggae μελωδίες.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ποιητές;
* Οδυσσέας Ελύτης, Τάσος Λειβαδίτης, Κατερίνα Γώγου, Μαρία Πολυδούρη.
Υπάρχει δημοκρατία στις καθημερινές μας σχέσεις;
* Δημοκρατία, μεγάλη κουβέντα είπες. Όχι ο φασισμός δυστυχώς υπερισχύει και με λύπη μου παρατηρώ ότι αρέσει στους ανθρώπους. Αλλά όποιος κινείται με αγάπη και σεβασμό δεν έχει να φοβάται τίποτα, ό, τι είμαστε αυτό προσελκύομαι.
Με τι χαμογελάς;
* Χαμογελάω, χαμογελάω με τα πάντα. Μου αρέσει πολύ η ζωή. Χαμογελάω στα εύκολα, χαμογελάω και στα δύσκολα. Αν χάσουμε και το χιούμορ μας τι άλλο μας μένει;
Τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει να κλάψεις;
* Ένας χωρισμός, ένας θάνατος, ένας αποχαιρετισμός, μια συνειδητοποίηση, μια ταινία, ένα τραγούδι, μια ανάμνηση, μια αλήθεια… Κλαίω συχνά ακόμα. Και νομίζω καλό είναι. Να συνδέεσαι με το συναίσθημά σου και να το εκφράζεις όπως είναι.
Ποια είναι η αγαπημένη ασχολία του ελεύθερου χρόνου σου;
* Ένας περίπατος παρέα με τον ήλιο με καλούς φίλους στα υψώματα τις Αθήνας. Λατρεύω να ανεβαίνω στους πιο ψηλούς λόφους, να κοιτάζω τον ουρανό και τον ήλιο κατάματα και να αναπνέω.
Πού θα σε δούμε το 2014;
* Από τα μέσα Φεβρουαρίου τα Δευτερότριτα θα είμαι στη “Φάμπρικα” με την παράσταση «Δον Ζουάν» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Νικόλα Σπανού. Και από 13 Μαρτίου ως 13 Απριλίου, Πέμπτη με Κυριακή, θα είμαι στο “Bios” με την παράσταση «Το κλέφτικο (μία τελετουργία)» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τσιάμη.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
* Τα λατρεύω τα ζώα, όλα, θηλαστικά, έντομα, ερπετά. Έχω μια αδυναμία στις πεταλούδες, στις σαύρες και στα φίδια. Μεγάλωσα με σκυλάκια μέσα στο σπίτι και με γάτες στην αυλή. Οι γονείς μου είναι απίστευτα φιλόζωοι, έχουν περιθάλψει πάρα πολλά χτυπημένα ή χαμένα σκυλιά και τους έχουν βρει σπίτι, όπως και πληγωμένα πτηνά. Στο εξοχικό μας ταΐζουν εκτός από όλα τα αδέσποτα της γειτονιάς και τρεις χελώνες. Εγώ δεν έχω κατοικίδιο, μου αρέσει να βλέπω τα ζώα ελεύθερα και αν κάποιο βρεθεί στο δρόμο μου και χρειάζεται βοήθεια να το βοηθήσω.
Ευχαριστώ πολύ.
* Κι εγώ ευχαριστώ!
