Του Παναγιώτη Μήλα
Διαβάζοντας το δελτίο Τύπου για την παράσταση «Ο Ρεζές μάγκωσε το δάχτυλο» που θα ανέβει στο «Studio Μαυρομιχάλη» είδα ότι σκηνοθέτης είναι ο “Johnny O”. Ένας σκηνοθέτης που μας έχει χαρίσει μοναδικές δημιουργίες όπως το «The Bomber», το «Scarmface» και το «Nomsferatu».
Όμως το όνομα της συγγραφέως μου κίνησε το ενδιαφέρον:
Κατερίνα Ελοσίτου. Διπλωματούχος σολίστ πιάνου και καθηγήτρια στο Εθνικό Ωδείο. Μια συνθέτης που έγραψε τη μουσική σε πολλά θεατρικά έργα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη συνεργαζόμενη για πάνω από 20 χρόνια με πολλούς σκηνοθέτες.
Η Κατερίνα Ελοσίτου, ηθοποιός – μουσικός που ασχολείται με τη διάδραση λόγου – μουσικής απέναντι στις βιωματικές ιστορίες των θεατών – γνωρίζει πολύ καλά τη γοητεία της σκηνής.
Έτσι τώρα στο έργο «Ο Ρεζές μάγκωσε το δάχτυλο» η Κατερίνα έγραψε το κείμενο παρουσιάζοντας την αγάπη της για το θέατρο.
Για τον λόγο αυτό μπήκα στον πειρασμό να την αναζητήσω και να έχω μια συνομιλία μαζί της.
Και πράγματι έγινε αυτή η συνάντηση τώρα που η Κατερίνα Ελοσίτου είχε αλλάξει κάθισμα και βρισκόταν σε αυτό της συγγραφέως.
Μου μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, για τα προσωπικά της βιώματα, για το έργο της που ανεβαίνει στη σκηνή, για τη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη “Johnny O” αλλά και για τους ήρωές της και τα μηνύματα που θέλει να στείλει μέσα από αυτούς τους χαρακτήρες.
Όμως καλύτερα να παρακολουθήσουμε αυτή τη συζήτηση…
Κυρία Ελοσίτου, ποια ήταν τα αναγνώσματα των πρώτων παιδικών σας χρόνων;
*Θα έλεγα ότι ήταν περισσότερο τα κλασικά – διαχρονικά παραμύθια.
Η διαφορά εκείνης της εποχής ήταν ότι η ελευθερία χρόνου και η σχέση με το παιχνίδι στις αλάνες έδινε την ευκαιρία να φτιάχνουμε τις δικές μας ιστορίες. Οι εικόνες ήταν περιορισμένες αλλά η φαντασία απεριόριστη.
Για να γράψετε αντλείτε έμπνευση ή υλικό και από προσωπικά σας βιώματα;
*Η έμπνευση είναι υποκειμενική υπόθεση, άρα τα προσωπικά βιώματα εμπλέκονται μοιραία και αναγκαστικά. Θεωρώ πως είναι το ασυνείδητο φίλτρο για όλους μας, ο τρόπος που προσεγγίζουμε το «οτιδήποτε».
Το θεατρικό σας έργο, με τον τίτλο «Ο Ρεζές μάγκωσε το δάχτυλο», από το γραφείο σας ανεβαίνει στη σκηνή. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;
*Η χρήση του γραφείου, ως αντικείμενο επί σκηνής, δεν είναι τυχαία. Η μετάβαση γίνεται σιγά σιγά. Όταν έφτασε η στιγμή που πήρε ζωή το κείμενό μου, μέσα από τις φωνές αυτών των υπέροχων ηθοποιών, ομολογώ πως ένιωσα έντονη συγκίνηση.
Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του έργου και πώς εργαστήκατε πάνω στη δημιουργία των χαρακτήρων;
*Το έργο είναι κατά βάση πολιτικό, καταγγελτικό και σε κάποια σημεία αυτοαναφορικό. Στο μεγαλύτερο μέρος πηγή έμπνευσης ήταν η περιρρέουσα κατάσταση που ζούμε εδώ και χρόνια, η ανάγκη μου να μιλήσω χωρίς φίλτρα για όλους εμάς που ζήσαμε καλύτερες μέρες και τις ευθύνες μας για ό,τι συμβαίνει σήμερα. Τέλος η προσωπική έκθεση που υπάρχει στο έργο στην ουσία είναι η αλληγορία ως προσωπική μου πρόσκληση στον θεατή και στον κάθε άνθρωπο που θέλει και είναι έτοιμος να εκτεθεί και να μοιραστεί τα σκοτάδια και τις αδυναμίες του. Οι χαρακτήρες δημιουργήθηκαν από το «ένα» πρόσωπο που κατάφερε να έχει έναν αληθινό και τίμιο διάλογο με τον εαυτό του ή ακόμα καλύτερα με τον φανταστικό και πλέον συμπληρωματικό σύντροφο που θα μπορούσε να συνεχίσει τη σκέψη μας ακριβώς από εκεί που την αφήσαμε.
Τι θέλατε να επικοινωνήσετε στους θεατές μέσα από το συγκεκριμένο έργο;
*Αυτό που ήθελα και θέλω να επικοινωνήσω μέσα από το έργο μου είναι η εγρήγορση, η πολιτική και κοινωνική συνείδηση, η δύναμη της συλλογικότητας που έχει χαθεί, η εμπιστοσύνη μέσα από την αλήθεια που σπάει την εξουσία της φανταστικής αρτιότητας του καθένα από εμάς.
Με τη σκηνική, ενδυματολογική και μουσική επιμέλεια νιώσατε την ανάγκη να «προστατεύσετε» τους ήρωές σας με τη δική σας υπογραφή;
*Η θεατρική σκηνή με αντικείμενα που υπάρχουν σε κάθε σπίτι προκαλεί και προσκαλεί την οικειοποίηση και αμεσότερη αλληλεπίδραση του κειμένου μου με τους θεατές. Στην ουσία κινήθηκα σύμφωνα με τις οδηγίες του σκηνοθέτη “Johnny O” με τον οποίο από την αρχή της συνεργασίας μας είχαμε κοινή αισθητική.
Πόσο χρόνο χρειαστήκατε για να το γράψετε;
*Χρειάστηκα λίγους μήνες για να το γράψω στην τελική του μορφή.
Ποιες ήταν οι παράμετροι και οι ιδιαιτερότητες των τόπων, που διαμόρφωσαν την έκβαση των γεγονότων στο έργο;
*Οι τόποι αναφοράς είναι η αποκωδικοποίηση μέσω της ευρύτερης σχέσης μου με την τέχνη με την ιδιότητά μου ως μουσικός, την ανάγκη μου να βρίσκομαι σε στέκια και σημεία αναφοράς που μπορεί κανείς να δει με λιγότερα φίλτρα τις ανθρώπινες συμπεριφορές, τα συναισθήματα, την αλυσίδα που ενώνει τις γενιές παρακολουθώντας τους φίλους όπως μεγαλώνουν, τα παιδιά τους όπως ανθίζουν, δυστυχώς κάποιες φορές όπως μαραζώνουν. Τελικά τόπος αναφοράς για μένα είναι να με αφήνω σε διαφορετικά σημεία εκκίνησης για να ανακαλύπτω, να επιχειρώ σε μία νέα διαδρομή.
Τι σας ελκύει στο συγκεκριμένο θεατρικό κείμενο;
*Το στοίχημα της αλήθειας όλων μας και εφ’ όλης της ύλης.
Ως θεατής πώς νιώσατε όταν είδατε τους ήρωές σας ολοζώντανους στη σκηνή δια χειρός “Johnny O”;
*Θεατής του έργου μου δεν θα μπορούσα να γίνω, σίγουρα όμως όταν άρχισε να παίρνει ζωή το κείμενό μου μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του “Johnny O” τα συναισθήματά μου ήταν πολλά, έντονα, συγκινητικά και σίγουρα γεμάτα από αγάπη και εκτίμηση για τον άνθρωπο στον οποίο τα εμπιστεύτηκα.
Υπάρχει η μοναξιά του συγγραφέα ή είναι μύθος;
*Η συγγραφή και η δημιουργία έχουν τα στοιχεία της πιο γοητευτικής παρέας.
Θέατρο, μουσική και λογοτεχνία διασταυρώνονται στη ζωή σας. Ποια είναι τα κοινά τους σημεία;
*Έχω γράψει πρωτότυπη μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, έχω ζήσει το χτίσιμο κάθε παράστασης παρέα με τους σκηνοθέτες με τους οποίους έχω συνεργαστεί προκειμένου να γράψω μουσική. Υπάρχει λοιπόν μεγάλη αγάπη και οικειότητα με το θέατρο. Η συγγραφή ήταν πάντα στη ζωή μου. Τώρα είναι η σειρά της να διεκδικήσει το χώρο της και τον τόπο της, είναι η στιγμή που είμαι έτοιμη να μιλήσω χωρίς νότες, να δώσω την ευκαιρία μου στην αμεσότητα του λόγου.
Τηρείτε κάποια προστατευτική ρουτίνα στην καθημερινότητά σας;
*Δεν χρησιμοποιώ προστατευτική ρουτίνα, τουλάχιστον όχι σε συνειδητά ή πλαίσια εργασιακά.
Είστε ευτυχής με όσα κάνετε;
*Είναι τουλάχιστον ματαιόδοξο για μένα να θεωρεί κάποιος ότι οι επιλογές του είναι αυτές που τον κάνουν ευτυχή. Οι ισορροπίες μέσα μας είναι απόρροια πολλών και διαφορετικών συγκυριών.
Ποια είναι η γνώμη σας για το ψέμα;
*Η γνώμη μου για το ψέμα; Υποκειμενική, υπαρξιακή και συνειδησιακή υπόθεση.
Ποιος είναι, για σας, ο ορισμός του αριστουργήματος;
*Ο ορισμός του αριστουργήματος είναι αυτός που θα φέρει έναν άνθρωπο να νιώσει συναισθήματα υπερβατικά, να ανακαλύψει άγνωστες πλευρές του εαυτού του. Είναι η θεματική πληροφορία που μπορεί να του ανοίξει νέους ορίζοντες, νέες προσδοκίες, δύναμη να μπορεί να ονειρεύεται.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τη συνέχεια;
*Σχέδια έχω πολλά, ανακοινώσιμες βεβαιότητες όχι ακόμα.
Ποια είναι η σχέση σας με τα ζώα; Στο σπίτι σας υπάρχει κατοικίδιο;
*Έχω ένα υπέροχο σκυλί. Η κουταβίνα μου είναι στη ζωή μου, στις δραστηριότητες, στην ψυχαγωγία μου δίπλα μου, τα τελευταία έξι χρόνια.
Κυρία Ελοσίτου, σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή τη σύντομη αλλά πιστεύω πλούσια νοημάτων και πληροφοριών συνομιλία μας.
*Κι εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
***
«Ο Ρεζές μάγκωσε το δάχτυλο». Ένα ποιητικό ταξίδι της Κατερίνας Ελοσίτου από τον “Johnny O”
