«Αντίο αγαπημένη μου θεία Κατερίνα. Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα». Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τη θεία του Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης ανακοινώνοντας με τον δικό του τρόπο το θάνατό της μέσω Facebook.
***
Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ γεννήθηκε στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1939.
Γονείς της οι Γιάννης Αγγελάκης και Ελένη Σταμάτη. Ήταν πνευματική κόρη του Νίκου Καζαντζάκη, που διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον πατέρα της. Μόλις στα 17 της χρόνια δημοσιεύει στο περιοδικό «Καινούργια εποχή» το ποίημά της «Μοναξιά» ύστερα από παρότρυνση του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος έστειλε γράμμα στον Γιάννη Γουδέλη, τον διευθυντή του περιοδικού, γράφοντας: «Παρακαλώ, δημοσιεύστε αυτό το ποίημα, το έχει γράψει μία κοπέλα που δεν έχει βγάλει ακόμα το γυμνάσιο. Είναι το ωραιότερο ποίημα που διάβασα ποτέ»!
***
Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ σπούδασε στην Αθήνα, στη Νότια Γαλλία και στην Ελβετία (Πανεπιστήμιο Γενεύης).
Εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Λύκοι και σύννεφα» το 1964.
Ήταν διπλωματούχος της Σχολής Μεταφραστών και Διερμηνέων (αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά). Μεταξύ άλλων έκανε μεταφράσεις στα έργα των: Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Μαγιακόβσκι, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
Άρθρα της και δοκίμια για την ελληνική ποίηση και τη μετάφραση της ποίησης είχαν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ είχε ασχοληθεί και με τη λογοτεχνική μετάφραση.
Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες Ελληνίδες ποιήτριες, με πλούσιο ποιητικό και μεταφραστικό έργο και με πολλές βραβεύσεις για την τόσο ιδιαίτερη και αναγνωρίσιμη ποιητική της γραφή.
Το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch), το 1985 με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 2000 με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών) και το 2014 με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της.
Έδωσε διαλέξεις και διάβασε ποιήματά της σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και Καναδά (Harvard, Cornell, Darmouth, N.Y.State, Princeton, Columbia κ.α.)
Μεταξύ των βιβλίων της συγκαταλέγονται τα: «Λύκοι και σύννεφα» (1963), «Ποιήματα 63-69», (1971), «Μαγδαληνή, το μεγάλο θηλαστικό» (1974), «Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης» (1977), «Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας» (1978), «Ενάντιος έρωτας» (1982), «Οι μνηστήρες» (1984), «Όταν το σώμα» (1988), «Επίλογος αέρας» (1990), «Άδεια φύση» (1993), «Λυπιού» (1995), «Ωραία έρημος ωραία η σάρκα» (1996), «Η Ύλη Μόνη» (2001), «Μεταφράζοντας σε έρωτα της ζωής το τέλος» (2003), «Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα» (2005), «Η ανορεξία της ύπαρξης» (2011).
Το 2014 κυκλοφόρησαν τα άπαντά της σε έναν τόμο με τίτλο «Ποίηση 1963-2011».
Ακολούθησαν τα βιβλία-συνομιλίες με τον εαυτό και τον χρόνο: «Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι» (2016) και «Των αντιθέτων διάλογοι και με τον ανήλεο χρόνο» (2018). Η τελευταία ποιητική της συλλογή με τίτλο «Με άλλο βλέμμα» κυκλοφόρησε το 2018
Το έργο της έχει μεταφραστεί σε περισσότερες των δέκα γλωσσών και ποιήματα της εμπεριέχονται σε λογοτεχνικές ανθολογίες.
***
Η σπουδαία Ελληνίδα ποιήτρια θα ταφεί στην Αίγινα, δίπλα στο σύζυγό της.
