Η μέτζο σοπράνο, μουσικός και σκηνοθέτιδα Κασσάνδρα Δημοπούλου σχολιάζει την παράσταση «Αναφορά στον Γκρέκο» σε σκηνοθεσία Τάκη Χρυσικάκου, με τον ίδιο και τη Γεωργία Νταγάκη, που παίζεται στο θέατρο “Αυλαία” της Θεσσαλονίκης.
Με στενεύει λίγο σαν έκφραση αυτή τη στιγμή και άσε που ένα “ρεσιτάλ” -με την πραγματική έννοια της λέξης- δεν σημαίνει ότι είναι πάντα καλό. Συνήθως μάλιστα, είναι “μάπα” και εγώ γίνομαι ο πιο αδίστακτος κριτής τους, μετανιώνοντας την ώρα και τη στιγμή που με έπεισαν να βγω από το σπίτι.
Δεν ξέρω αν είναι το ότι αγαπώ βαθιά και με πάθος τα έργα του Καζαντζάκη, ή αν το ότι με έπιασε απροετοίμαστη η παρουσία του Τάκη Χρυσικάκου επί σκηνής…
Να σημειώσω ότι πρώτη φορά τον είδα ζωντανά στη σκηνή. Τον γνώρισα προσωπικά, εκτός του “στοιχείου” του, λίγους μήνες πριν. Ήμασταν σπίτι του και πίναμε ένα ωραίο ρόφημα όλοι μαζί -ο Φίλιππος, ο Τάκης, ο Δημήτρης (Κατής) κι εγώ- και μας είπε για τη ζωή του, τις σκέψεις του, το ότι ετοίμαζε τον “Γκρέκο”… Πολύ απλά και όμορφα, ανταλλάξαμε κάποιες καλλιτεχνικές ιδέες και μετά χώρισαν οι δρόμοι μας. Χθες, σαν να είμασταν φίλοι από καιρό, τον καλωσόρισα στην πόλη μας και του είπα ότι θα πάμε να τον δούμε στην πρεμιέρα του, στο “Αυλαία”. Μας κάλεσε (τον ευχαριστώ).
Πάω σπάνια σε θεατρικές παραστάσεις και ακόμη πιο σπάνια μένω ως το τέλος της παράστασης. Συνήθως φεύγω διακριτικά μετά τα 10 – 15 λεπτά, χωρίς τύψεις. Όταν εμφανίζομαι στη θέση του κοινού, είμαι συνήθως καλεσμένη. Είμαι “απαράδεκτο” κοινό. Η κρίση μου είναι δύσκολη, αγενής, κρίνω γρήγορα (ευτυχώς από μέσα μου), περιμένω πολλά, δεν χαλαρώνω με τίποτε, βλέπω αμέσως τις αδυναμίες, τις ανασφάλειες, το κακό γούστο και την ανομοιόμορφη διανομή, κοροϊδεύω την αταλαντοσύνη και, ως τελικό χτύπημα, συγκρίνω την τεχνική όλων των καλλιτεχνών με αυτή ενός επαγγελματία της όπερας, από την οποία σύγκριση βγαίνουν συνήθως όλοι χαμένοι.
Ο Τάκης βγήκε νικητής.
Η παράσταση σε βγάζει “νοκ άουτ”.
Μην τη χάσετε».
* 2017, ΕΤΟΣ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Nίκου Καζαντζάκη
«Αναφορά στον Γκρέκο»
Σκηνοθεσία Τάκη Χρυσικάκου
Με τον Τάκη Χρυσικάκο και τη Γεωργία Νταγάκη
«Αλάκερη η ψυχή μου μια κραυγή κι όλο μου το έργο το σχόλιο στην κραυγή αυτή.
Φωνάζω τη μνήμη να θυμηθεί, περμαζώνω από τον αέρα τη ζωή μου, στέκουμαι σαν στρατιώτης και κάνω την αναφορά μου στον Γκρέκο, γιατί αυτός είναι ζυμωμένος από το ίδιο κρητικό χώμα με μένα και καλύτερα απ’ όλους τους αγωνιστές που ζουν ή που έχουν ζήσει μπορεί να με νιώσει».
Ν. Καζαντζάκης
Η «Αναφορά στον Γκρέκο», είναι το τελευταίο έργο τού μεγάλου Έλληνα συγγραφέα. Ένα είδος πνευματικής αυτοβιογραφίας ή, όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Καζαντζάκης, μια «αναφορά» με τη στρατιωτική έννοια του όρου, σχετικά με τους στόχους του και τις προσπάθειές του. Ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια και σταματά στην ημέρα της «κρητικής ματιάς» και στη σύλληψη της Οδύσσειας. Δεν αφηγείται το σύνολο της ζωής του, αλλά παρουσιάζει τους σταθμούς της πνευματικής του πορείας, χωρίς να ακολουθεί την αυστηρή χρονολογική σειρά της πραγματικής του βιογραφίας.
Μια παράσταση, που μέσα από τους ήρωες των έργων του Νίκου Καζαντζάκη και τις εξομολογήσεις του (στον παππού του, όπως αποκαλεί τον Ελ Γκρέκο) συναντάμε το μεγαλείο της Ελλάδας και το ανυπόταχτο πνεύμα του ίδιου του συγγραφέα.
Πληροφορίες
Θέατρο “Αυλαία”
Τσιμισκή, 54621 Θεσσαλονίκη
231 023 7700
[email protected]
