Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Αν δεν ήταν καλλιτέχνης, θα ήθελε να είναι ένας γεωργός που φτιάχνει και κρασί! Σαφώς η γεωργία είναι κι αυτή μια τέχνη αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι το σύμπαν θα επέτρεπε να μην απολαμβάνουμε τον Jerome Kaluta στη σκηνή.
Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία το πάθος και η ψυχή έχουν αντικατασταθεί από φτιασιδωμένα ειδικά εφέ. Πώς μπορεί να επαναφέρει κανείς την περιπέτεια του ταξιδιού και το μυστήριο της δημιουργίας; Τη διέξοδο φυγής από την πεζή πραγματικότητα;
Μοναδικό παράδειγμα σύγχρονου τραγουδιστή, συνθέτη, ηθοποιού και performer στην Ελλάδα, είναι ο Jerome (Γεράσιμος) από εκείνους τους χαρισματικούς ανθρώπους που μπορούν πραγματικά να διανθίσουν την καθημερινότητά μας με τη μαγεία, με τη συγκίνηση, με το αστείο και με το αναπάντεχο.
Έχοντας την τύχη να μεγαλώσει σε μια οικογένεια που αγαπούσε τη μουσική και το θέατρο και το ταλέντο να τραγουδά και να αφηγείται θεατρικές ιστορίες, έθεσε από τριών ετών τις βάσεις για να εξελιχθεί σε έναν εξαίρετο καλλιτέχνη.
Διαθέτει ανεξάντλητη φαντασία, σπουδαία φωνή, μουσικό ταλέντο, ενώ η ερμηνευτική του μαεστρία έχει τη δύναμη να δημιουργεί συναρπαστικές ζωντανές εικόνες στη θεατρική σκηνή.
Η εκπληκτική του δεξιοτεχνία του, η ευγένειά του, η ικανότητά του να μεταδίδει τη χαρά τού δίνει τη δυνατότητα να υποδύεται πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, είτε γυναικείους είτε ανδρικούς. Φέτος μας χαρίζει απίστευτες στιγμές στο «Έπος… της Μαλάμως», μια κωμωδία του Νίκου Χαρλαύτη σε σκηνοθεσία της σπουδαίας Ελένης Γκασούκα, στο θέατρο «Λαμπέτη». Άντρες έτοιμοι για όλα, με επικεφαλής τον Θανάση Αλευρά, σκορπούν ερωτισμό, τσαχπινιά και γοητεία που θα ζήλευαν πολλές femme fatale. Λατρέψαμε τη “μοχθηρή” Λάμπω, την αντίζηλο της πρωταγωνίστριας, την οποία υποδύεται. Μια γυναίκα φοβερά πλούσια τόσο σε χρήματα όσο και σε σωματικά προσόντα. Μια ισχυρή προσωπικότητα της οποίας ο πληθωρικός χαρακτήρας δεν της επέτρεψε ποτέ να δει κατάματα την αλήθεια. Δύσκολα ακούει όχι και ακόμα πιο δύσκολα το δέχεται. Χρησιμοποιεί τα χρήματα και τη δύναμη που της δίνουν για να βρει την αγάπη. Τη βρίσκει άραγε;
Ο Jerome Kaluta γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, με καταγωγή από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Έχει ασχοληθεί με τον αθλητισμό, κυρίως με το μπάσκετ και προπονώντας ανθρώπους με ψυχικά νοσήματα. Μιλάει δύο αφρικανικές γλώσσες, Swahili και Lingala, που τις έμαθε από τη μητέρα του, αλλά και μέσω του θεάτρου και της μουσικής του Κονγκό. Είναι πολυδιάστατος καλλιτέχνης με αστείρευτη ενέργεια και το φυσικό χάρισμα να χαρίζει αβίαστο γέλιο. Συνδυάζει αρμονικά τις αφρό-ευρωπαϊκές μουσικές επιρροές του καθώς γαλουχήθηκε με funk, soul, reggae και disco, και τις εντάσσει στη μουσική παραγωγή και ερμηνεία του.
Ως performer, συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Σπείρα – Σπείρα, ενώ στο θέατρο εμφανίζεται αρκετά χρόνια. Μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου στο «Μάνα θα πάω στο Χόλιγουντ» και στον «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου» και έπαιξε στο «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (Κάμμιλος, Δικαστής, Ναυτικός) σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου. Πρόσφατα τον είδαμε και στις ταινίες “Αιγαίο SOS” και “Bachelor 3” (2018).
Με το σχήμα του The Movement Orchestra δίνει συναυλίες και μυεί τους ακροατές / θεατές στην Urban Soul, μια μίξη όλων των μουσικών ειδών που αγαπά, δηλαδή της urban hip hop, Funk, Soul, Swing και Αfro.
Υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή κατά την οποία αποφασίζει κανείς με τι θα ασχοληθεί στη ζωή του. Ποια ήταν αυτή η στιγμή για σένα;
– Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δικιά του στιγμή που του φωτίζεται αυτό που θα κάνει στη ζωή του. Εγώ είχα την τύχη από πολύ μικρός, από την ηλικία των 3, να έχω πάρει τις αποφάσεις μου. Βλέποντας καλλιτέχνες όπως ο Papa Wemba και ο Michael Jackson είπα πως αυτό θέλω να κάνω, να είμαι πάνω στη σκηνή και να τραγουδάω.
Τι τίτλο θα έβαζες στην εποχή που βρισκόσουν στη Σπείρα – Σπείρα του Σταμάτη Κραουνάκη;
– Το Berkley των φτωχών. Είναι από τις σημαντικότερες εποχές που έχω ζήσει καθώς μπόρεσα να ασκηθώ, να καλλιεργήσω το ταλέντο μου και να μάθω από τον καλύτερο. Με ρωτάνε αν έχω τελειώσει δραματική σχολή και τους απαντάω πως ό,τι έχω μάθει το έχω μάθει από τον Σταμάτη. Πάντα αγαπούσα τη μουσική και το θέατρο γιατί η μητέρα μου με βούτηξε σε αυτά από μωρό. Με τον Σταμάτη σπούδασα και έμαθα πολλά πράγματα για τη ζωή, με αφορμή τη μουσική και το θέατρο.
Πού αισθάνεσαι μεγαλύτερη ερμηνευτική ελευθερία και άνεση: στο σανίδι του θεάτρου, μπροστά στην κινηματογραφική κάμερα ή στη μουσική σκηνή;
– Η ελευθερία είναι αυτό που χαρακτηρίζει την τέχνη και για μένα υπάρχει τόσο θέατρο, στη μουσική όσο και στο σινεμά. Η μόνη διαφορά είναι πως στη μουσική είμαι πιο ελεύθερος γιατί δημιουργώ και ορίζω εγώ το πλαίσιο στο οποίο κινούμαι. Όσο περνάνε τα χρόνια μαθαίνω τον εαυτό μου και την ελευθερία μου.
Κατά τη γνώμη σου, μπορεί κάποιος που δεν έχει γεννηθεί καλλιτέχνης να γίνει;
– Όλοι έχουμε γεννηθεί καλλιτέχνες. Καλλιτέχνης για μένα είναι αυτός που λάμπει μέσα από αυτό που κάνει. Δεν μιλάω μόνο για μουσική η θέατρο ή ζωγραφική. Για εμένα είναι ο μάγειρας, ο χτίστης, ο κουρέας όλοι όσοι κάνουν κάτι με την ψυχή τους. Η κοινωνία που ζούμε και κυρίως η κοινωνία στην οποία έζησαν οι γονείς μας δεν μας επιτρέπουν να βρούμε την κλίση μας. Υπάρχει τόση φασαρία που δεν μπορούμε ν’ ακούσουμε το μυστικό που είπε ο Θεός στον καθέναν από μας.
Ως καλλιτέχνης εμπνέεσαι από τις στιγμές της ζωής σου;
– Ασφαλώς και αυτό επιδιώκω να κάνω… Καταγράφω την κάθε στιγμή, αυτή γεννάει μια ιδέα που μπορεί να γίνει τραγούδι.
Πιστεύεις στην έννοια του ρίσκου;
– Πιστεύω στην έννοια του ρίσκου και θεωρώ πως είναι ο μόνος δρόμος για την προσωπική μας εξέλιξη. Η ασφάλεια δεν ήταν ποτέ σύμμαχος της δημιουργίας. Βέβαια κάθε φορά που φτιάχνω κάτι δεν με νοιάζουν τα ρίσκα, τα παίρνω διότι βλέπω καθαρά και πιστεύω σε αυτό που κάνω.
Πόσο ρίσκο περικλείεται σε μια καλλιτεχνική προσπάθεια;
– Μια καλλιτεχνική προσπάθεια έχει αρκετό ρίσκο διότι η δουλειά μας κρίνεται με όρους επιτυχίας ή αποτυχίας. Μια παράσταση είναι καλή αν οι συντελεστές και το έργο είναι σε υψηλό επίπεδο αλλά μια παράσταση χαρακτηρίζεται πετυχημένη αν ο κόσμος έρθει και το τελευταίο καθορίζει και τη διάρκειά της. Είναι ρίσκο, είναι ζαριά διότι δεν υπάρχουν στάνταρ ούτε συνταγές για την επιτυχία.
Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του κριτήρια για να ορίσει την επιτυχία; Εσύ πώς την ορίζεις;
– Η επιτυχία έχει επίπεδα και είναι πολύ υποκειμενικός ο τρόπος με τον οποίο την αντιλαμβάνεται ο καθένας. Η αναγνώριση, η καταξίωση, τα χρήματα, η δόξα, η υψηλή ζήτηση που μπορεί κάποιος να έχει ακόμα και ο κόσμος στον οποίον απευθύνεται εμπορικά έχουν μεγάλη σημασία και είναι συστατικά αυτού που ονομάζουμε επιτυχία. Για μένα επιτυχία είναι όλα τα παραπάνω αλλά ξεκινάω από τ’ ότι εργάζομαι κάνοντας αυτό που αγαπάω. Νιώθω πλήρης γιατί δημιουργώ και εκφράζω πράγματα από την ψυχή μου. Σε όλο αυτό έχω τους ανθρώπους μου κοντά οι οποίοι χαίρονται γι’ αυτό και είναι περήφανοι. Η μεγαλύτερή μου επιτυχία είναι τα βλέμματα των ανθρώπων μου.
Τι θεωρείς πιο σημαντικό απ’ όσα έχεις κάνει στη ζωή σου;
– Δεν θα μπορούσα να περιοριστώ σε ένα μόνο πράγμα, σίγουρα ξεχωρίζω τις σχέσεις που έχω δημιουργήσει με τους ανθρώπους. Αυτό είναι κάτι που με κάνει πραγματικά χαρούμενο και μπορώ να πω πως με αφορμή τη μουσική, το θέατρο, τον αθλητισμό, κατάφερα να γνωρίσω κόσμο, όπου έχω βρεθεί και να δημιουργήσω μια μυθική περιουσία από ψυχές.
Πιστεύεις ότι η εμπειρία είναι κάτι που διδάσκεται;
– Ο ορισμός της εμπειρίας είναι ότι με την πάροδο του χρόνου και την πρακτική εξάσκηση μαθαίνεις και τελειοποιείς κάτι. Δεν διδάσκεται, ούτε μεταδίδεται δυστυχώς. Ο μόνος που μπορεί να μας το διδάξει είναι τα λάθη.
Τι πιστεύεις για τη φήμη; Βοηθάει τον καλλιτέχνη;
– Φήμη είναι η κατάσταση κατά την οποία είσαι γνωστός, για κάτι που κάνεις ή για κάτι που είσαι. Είναι δίκοπο μαχαίρι και πιστεύω πως θέλει μεγάλη προσοχή στη χρήση. Βοηθάει τον καλλιτέχνη πάρα πολύ διότι όταν κάποιος είναι γνωστός, έχει και ένα κοινό ν’ απευθυνθεί. Ό,τι κάνουμε ξεκινάει από εμάς για να καταλήξει στους άλλους, για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι του εαυτού σου ή της ζωής σου που θα ήθελες να σβήσεις;
– Δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι που θα ήθελα να σβήσω, πιστεύω πως η συμπεριφορά του ανθρώπου είναι ενιαία και όλα τα κομμάτια μου τα καλά και τα κακά συνθέτουν αυτό που είμαι.
Ποιο επάγγελμα διαφορετικό από το δικό σου θα ήθελες να δοκιμάσεις;
– Δεν είμαι σίγουρος για το επάγγελμα, σίγουρα θα ήθελα να συναλλάσσομαι με ανθρώπους. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι θα μου άρεσε και η οποιαδήποτε ενασχόληση με τη γη, να ήμουν ένας γεωργός που φτιάχνει και κρασί!
Ποια ευχή θα ήθελες να κάνεις;
– Υγεία και Ειρήνη. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί είναι τόσο δύσκολο πράγμα η ειρήνη. Οι άνθρωποι που ξεκίνησαν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο θεωρούσαν πως στον 1ο οι άνθρωποι πέρασαν καλά; Ποτέ δεν κατάλαβα τον πόλεμο και την ανάγκη γι’ αυτόν, ποτέ δεν κατάλαβα πώς ο άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο απάνθρωπος.
Ποια θεωρείς ότι θα ήταν η ιδανική προσωπική σου εξέλιξη;
– Μια μεγάλη οικογένεια!
Τα λάθη μπορούν να μας οδηγήσουν στο σωστό;
– Όταν γίνουν μια φορά πιστεύω πως ναι. Δεν υπάρχει σωστό χωρίς λάθος. Οι άνθρωποι βέβαια έχουμε την τάση να κάνουμε τα ίδια λάθη και να μη μαθαίνουμε από αυτά.
Όλο αυτό το διάστημα που ασχολείσαι με το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική υπήρξαν στιγμές που απογοητεύτηκες;
– Πολλές και μπορώ να πω πως για χρόνια απογοητευόμουν σε πρώτη φάση γιατί υπήρχαν απορρίψεις και δεν πετύχαινα ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου. Το λάθος ήταν πως σε σημεία το στήριζα στην αποδοχή των άλλων, μόλις απελευθερώθηκα από αυτό και άρχισα να κάνω αυτό που αισθάνομαι άρχισα να είμαι χαρούμενος και… επιτυχημένος.
Αν μπορούσες, τι θα ήθελες να προφυλάξεις στον κόσμο;
– Θα ήθελα να προφυλάξω την ίδια τη ζωή. Για κάποιο λόγο περίεργο τα τελευταία χρόνια παρατηρώ ότι απειλείται η ζωή με πολλούς τρόπους. Υπάρχουν πόλεμοι, η φτώχεια, το έγκλημα, το δουλεμπόριο, ο ρατσισμός, υπάρχει η πείνα, υπάρχουν οι αρρώστιες, υπάρχουν τα φάρμακα, υπάρχει η απειλή της ψυχικής υγείας, τα ναρκωτικά… γενικά υπάρχει μια απειλή απέναντι σε κάθε ζωντανό ον στον πλανήτη μας. Θα ήθελα να προφυλάξω τη ζωή.
Υπάρχουν άνθρωποι της τέχνης που θα ήθελες να γνωρίσεις;
– Πάρα πολλοί! Κάποιοι από αυτούς δεν είναι ζωντανοί και κάποιοι είναι ζωντανοί είτε μέσω ταινιών είτε μέσω της μουσικής που ακούω. Νιώθω πως τους ξέρω αλλά θα ήθελα να τους γνωρίσω για να επιβεβαιώσω αυτά που υποψιάζομαι γι’ αυτούς.
Υπάρχει μια εποχή στην οποία θα ήθελες να ζήσεις;
– Κάθε εποχή έχει τα καλά της και τα κακά της. Λατρεύω την εποχή που ζούμε διότι κάθε μέρα που ξυπνάμε γνωρίζουμε λιγότερα από την προηγούμενη και αυτό με συναρπάζει. Θα μου άρεσε με μια μηχανή του χρόνου να μεταφερόμουν τη δεκαετία του ’70 στην Αμερική, στο Ζαΐρ, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ελλάδα. Θα ήθελα να πήγαινα σε μια συναυλία του James Brown, των Beatles, να γνώριζα τον Malcolm X, τον Martin Luther King, τον Muhammad Ali όταν στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στην πιο πλούσια πρωτεύουσα του κόσμου το ’74, την Κινσάσα… Αν υπήρχε αυτή η μηχανή θα είχαμε πολλή δουλειά γιατί θα ήθελα να πήγαινα στην αρχή όλων αυτών που με συναρπάζουν σήμερα.
Έχεις το χάρισμα -μεταξύ των άλλων- να κάνεις τους άλλους να γελούν. Εσύ με τι γελάς;
– Εγώ γελάω με οτιδήποτε. Μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες είτε αυτό λέγεται stand-up comedy είτε αυτό λέγεται να κάθομαι με φίλους σ’ ένα τραπέζι και να λέμε ιστορίες.
Πώς θα σχολίαζες τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι Έλληνες στα ζώα;
– Η παιδεία μας δεν είναι στο επιθυμητό σημείο, πολλές φορές είναι κάτω του μετρίου και αυτό αποτυπώνεται και στο πώς συμπεριφερόμαστε στα ζώα. Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω γενικά, θα έλεγα πως γίνονται κάποια βήματα αλλά δεν είναι ακόμα κοινή συνείδηση. Δυστυχώς υπάρχουν συνάνθρωποί μας οι οποίοι δείχνουν τον χειρότερό τους εαυτό στα ζώα. Υπάρχει ενημέρωση και η δημόσια κατακραυγή σε όλα τα μέσα για να επισημανθεί το αυτονόητο ότι η Γη είναι το σπίτι όλων των ζωντανών οργανισμών και σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και οι άνθρωποι.
Τέλος, ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;
– Η σχέση μου με τα ζώα είναι μια φανταστική, μακρινή σχέση! Όχι προς το παρόν δεν συμβιώνω με κάποιο κατοικίδιο. Πάντα ήθελα να έχω έναν ελέφαντα, είμαι κοντά στο να το υλοποιήσω.
• Photo credits: Aggeliki Kokkove
***
Ο ΖΕΡΟΜ ΚΑΛΟΥΤΑ ΣΤΟ «ΕΠΟΣ… ΤΗΣ ΜΑΛΑΜΩΣ» ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΓΚΑΣΟΥΚΑ
Μην παραλείψετε να εντάξετε στη λίστα των παραστάσεων της σεζόν που θα παρακολουθήσετε το «Έπος… της Μαλάμως», την “καταστροφική” κωμωδία “Πρεμιέρα εξ αμελείας” (θέατρο “Ελυζέ”) σε κείμενο και σκηνοθεσία Στράτου Λύκου όπου παίζει και παρακολουθήστε τον εκπληκτικά φωτεινό Τζερόμ Καλούτα σε ό,τι δημιουργεί, έναν καλλιτέχνη παρόντα αλλά κυρίως έναν άνθρωπο με θέληση και επιμονή.
Τι θα ήθελες να πεις για την Ελένη Γκασούκα, που σε σκηνοθέτησε φέτος στη «Μαλάμω»;
– Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο άνθρωπο, είναι ένα κορίτσι, είναι η φίλη μας, είναι η καλύτερή σου παρέα. Είναι σπουδαία σε αυτό που κάνει, η καλοσύνη της διαχέεται στη δουλειά της και σε καθοδηγεί με αποτέλεσμα απλά να γίνεσαι καλύτερος. Μου αρέσει πολύ η οπτική της, είναι πανανθρώπινη και μπορεί να επικοινωνήσει με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και προσωπικά νιώθω ευγνώμων για τον καινούργιο κόσμο και τους καινούργιους δρόμους που μου έδειξε με τη Λάμπω.
Ποιος είναι ο ρόλος σου στη Μαλάμω και πώς θα σκιαγραφούσες την ηρωίδα;
– Στη Μαλάμω υποδύομαι τη Λάμπω, την αντίζηλο της πρωταγωνίστριας. Η Λάμπω είναι μια γυναίκα πολύ πλούσια τόσο σε χρήματα όσο και σε σωματικά προσόντα. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα της οποίας ο πληθωρικός χαρακτήρας δεν της επέτρεψε ποτέ να δει την αλήθεια. Δύσκολα ακούει όχι και ακόμα πιο δύσκολα το δέχεται. Χρησιμοποιεί τα χρήματα και τη δύναμη που της δίνουν αυτά για να βρει την αγάπη.
