Του Παναγιώτη Μήλα
«Θεοί της βροντής, της φωτιάς κε των Δασών, ο αρχιγός μας είνε εδό λυσσών. Πολεμήσας ηροικός κε λεισαλέως, ήλθεν ισόπαλος μη γενομένου αλλέως εν μέσο αγρείας φύσεος κε χλωρίδος, ήλθον λευκών εις τας ακτάς της Φαληρίδος κε ιπερασπείζον τον πατρώον ίκον, εδραπέτεφσον των Ιταλών αποίκων. Τα ταμ – ταμ ηδοπυούν μακράν άνεφ απολιόν οι Λεφκοί της Μιλάν. Ό Θεοί της βροντής, τον ποταμών και της άμμου τι σινέβη κε δεν τους βροντήξαμε χάμου»;
*
Αυτά έλεγε «ο Μάγος της Φυλής» κάνοντας «Επικλήσεις Στων Καλών Πνεβμάτων» στη γελοιογραφία του Μποστ που έχει ως πρωταγωνιστή τον Ηλία Ρωσσίδη. Τον αρχηγό των αρχηγών επί 10 χρόνια (1951 – 1961) στην ομάδα του Ολυμπιακού.
Τον αρχηγό που έπαιζε μπάλα ακόμα και τραυματισμένος. Ο Ρωσσίδης ήταν ένας από αυτούς που αγωνίζονταν στα χωμάτινα γήπεδα και έδιναν το παράδειγμα στους νέους με το πάθος και το ήθος τους. Τότε οι παίχτες έπαιζαν για τη φανέλα και για την «καλημέρα» στη γειτονιά. Όταν έχαναν, ντρέπονταν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο.
Ο Ρωσσίδης έζησε όλα του τα χρόνια στο Μοσχάτο, δίπλα στο ποτάμι, στον Κηφισό. Από εκεί άκουγε τις φωνές των οπαδών του Ολυμπιακού από το «Καραϊσκάκη». Μια μέρα αποφάσισε να πάει για να δει. Πήγε, είδε και τελικά έγινε η «ηρωική μορφή του ελληνικού ποδοσφαίρου», όπως είχε γράψει ο δημοσιογράφος Γιάννης Βανδώρος τον Δεκέμβριο του 1957, στο μηνιαίο αθλητικό περιοδικό «Τα Σπορ».
***
Στο 5ο τεύχος του περιοδικού, στη σελίδα 31, (με την ορθογραφία της εποχής) για τον 30χρονο τότε «ερυθρόλευκο» άσο ο Βανδώρος, έγραφε μεταξύ των άλλων και τα εξής:
«Υπάρχουν στον κόσμο άνθρωποι ολοκληρωτικοί. Προσοχή μη τους μπερδέψετε με τα καθεστώτα… Άνθρωποι που από τη στιγμή που βρίσκουν στην ζωή τους τον σκοπό τους, το άστρο τους, δίνονται ολοκληρωτικά σ’ αυτό και ζουν και σκέπτονται μόνο γι’ αυτό. Άνθρωποι διάφοροι αφιερώνονται στην μουσική ή στην ζωγραφική. Άλλοι στο θέατρο ή σε κάποια γυναίκα.
Στην κατηγορία αυτή των ανθρώπων ανήκει και ο Ηλίας Ρωσσίδης, ο ποδοσφαιριστής της γενιάς εκείνης που έβγαλε μια πολύ καλή «φουρνιά» παικτών πριν μερικά χρόνια και έθεσαν τις βάσεις του μεταπολεμικού ελληνικού φουτ-μπωλ. Στα πόδια αυτών στηρίχθηκε το σπορ αυτό και έπειτα από τον πόλεμο και την Κατοχή ξανάπαιρνε τον δύσκολο δρόμο που οδηγούσε στην αναδημιουργία του. Αν το «Σχέδιο Μάρσαλ» βοήθησε την χώρα μας για να φτιάξει γιοφύρια και δρόμους η γενιά του Ρωσσίδη – που σ’ αυτήν ανήκουν επίσης οι Πούλης, Μουράτης, Σταφυλίδης, Σίμος και τόσοι άλλοι από τους οποίους ζητάμε συγγνώμην γιατί δεν τους αναφέρουμε – έπαιξε τον ρόλο αυτό στον ποδοσφαιρικό μας τομέα.
*
Ο Ηλίας Ρωσσίδης είναι ένας παίκτης που […] εξακολουθεί να είναι αρχηγός της εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδος και θεωρείται σαν ένα από τα πιο βασικά στελέχη της. Αποτελεί συγχρόνως και τη βάση της αμύνης του Ολυμπιακού διατηρώντας τόσον ακμαίες τις δυνάμεις του που επιζητά να παίξει – όπως το έχει κάνει πολλές φορές εξ άλλου – ως ακραίος δεξιός κυνηγός. Σε μία θέση δηλαδή που ανήκει περισσότερον σε νέους παίκτας. Μα ο Ρωσσίδης είναι ακόμη νέος. Ο «Λιάκος» – όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά οι φίλαθλοι – ξέφυγε από τον φυσικό νόμο που μπορεί κανείς να πη πως κυριαρχεί στα μεσογειακά κράτη. Πως δηλαδή μετά το 30 ο ποδοσφαιριστής κάνει μόνον για …προπονητής ή για την εξέδρα.
Όμως για τον Ρωσσίδη έγινε μια εξαίρεση στον κανόνα. Δεν υπάρχουν εξ άλλου κανόνες χωρίς εξαιρέσεις. Η τρομερή φυσική του δύναμη, η ρωμαλεότης του, η αντοχή του, εξακολουθούν να τον τοποθετούν ακόμη – και για πολύ καιρό – στη σειρά των πλέον ικανών σημερινών άσσων του ελληνικού ποδοσφαίρου.
*
[…] Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του Ρωσσίδη που σήμερα σε ηλικία 30 ετών παίζει με την ίδια δύναμη και ταχύτητα όπως πριν από χρόνια;
«Συνεχής προπόνηση και καλή ζωή! Η προπόνηση – τονίζει ο Ρωσσίδης – δεν με φοβίζει ούτε με κουράζει όπως άλλους. Με ευχαριστεί. Και αυτή είναι που με διατηρεί σε φόρμα».
– Θα παίξης πολλά χρόνια ακόμη, Ηλία;
– Θα παίξω όσο βαστούν τα πόδια μου. Ελπίζω να είναι μεγάλο αυτό το διάστημα»…
***
Ο Ρωσσίδης μέχρι τα 85 του χρόνια έπαιζε κάθε Μεγάλη Παρασκευή στην αναμέτρηση «Βραδυποριακού» (Ολυµπιακός) και «Ταλαιπωριακού» (Προοδευτική).
Από το 1948 μέχρι και το 1961 έπαιζε στον Ολυμπιακό.
Με την Εθνική Ελλάδας είχε 29 συμμετοχές – πρώτη το 1951 – και ήταν ο αρχηγός της από το 1954.
Συμμετείχε στον παρθενικό αγώνα ελληνικών ομάδων στα Κύπελλα Ευρώπης, όπου ο Ολυμπιακός βρέθηκε αντιμέτωπος με τη Μίλαν το 1959. Σταμάτησε την καριέρα του στον Ολυμπιακό το 1961. Κατόπιν αγωνίστηκε σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών, όπως Βύζας Μεγάρων, Αίας Σαλαμίνας και Α.Ε. Χαλανδρίου.
Με την ερυθρόλευκη φανέλα κατέκτησε συνολικά 32 τρόπαια (9 πρωταθλήματα Ελλάδας, 10 Κύπελλα Ελλάδας, 13 πρωταθλήματα Πειραιά).
Γεννήθηκε την Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 1927, στο Νέο Φάληρο.
«Αποσύρθηκε» από τον αγώνα της ζωής, την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2019, σε ηλικία 92 ετών.
***
Ο αποχαιρετισμός του Ηλία Ρωσσίδη έγινε τη Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019 στις 11 το πρωί στο Μοσχάτο. Η νεκρώσιμη ακολουθία τελέστηκε στον Ι.Ν. της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος ενώ η ταφή πραγματοποιήθηκε στο Νεκροταφείο της Νίκαιας.
