Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Όταν είσαι θεατής, όταν παρακολουθείς συχνά παραστάσεις και αγαπάς το θέατρο, υπάρχουν τυχερές στιγμές που διαισθάνεσαι, μπορείς σχεδόν να οσμιστείς το μυστικό καύσιμο που τροφοδοτεί μια φλόγα. Είναι η θέληση και η προσπάθεια που διακρίνεις, η αιώρηση, η οδύνη, η εξόρυξη, η ευθύνη, η λύτρωση, η ανάσα, η κατάδυση, η φαντασία, η παρηγοριά, η σύνθεση και η ανασύνθεση. Αυτές οι δυνάμεις σε μετατρέπουν αυτόματα σε ένα μικρό μπαλόνι. Τότε προσδένεσαι κι ακολουθείς το αερόστατο που μεταφέρει τη σκέψη, την εσωτερικότητα αν θέλετε ενός ταλαντούχου πλάσματος. Κι αυτό που τόσο απλά ονομάζουμε ταλέντο, όπως λέει και η ίδια η Έλλη Ιγγλίζ, δεν είναι παρά «ένας δείκτης της κατεύθυνσης και των ροπών της ψυχής». Δεν είναι παρά «η δράση, η εργατικότητα και η αφοσίωση το κανάλι που όλα αυτά διοχετεύονται, και μπορούν πλέον να εκφραστούν δημιουργικά».
Την έχω δει τρεις φορές με την ομάδα Σημείο Μηδέν και κάθε φορά με μάγεψαν οι ελιγμοί, οι σπειροειδείς κινήσεις της ανθρώπινης εφευρετικότητας από αυτή την ηθοποιό – αποκάλυψη. Επιβάλλεται έξοχα σε κάθε παράσταση, με χάρη και σκηνική παρουσία, πλάι σε πολύ άξιους συμπαίχτες. Στην παράσταση «Τρωάς» του Δημήτρη Δημητριάδη στο πλευρό του Δαυίδ Μαλτέζε, η Έλλη Ιγγλίζ και το πιάνο της αποτελούσαν ένα αδιαίρετο σύνολο, ένα θαυμάσια μοναδικό πνευματικό πλάσμα που λειτούργησε ως επαναστατικός Χορός. Λιτή και μετρημένη, ευφάνταστη και αληθινή. Εύρημα και κόσμημα!
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Αθήνας, είναι επίσης διπλωματούχος κλασικού πιάνου (δίπλωμα 2009), στην τάξη της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας και έχει κάνει Σπουδές Ανώτερων Θεωρητικών της Μουσικής με τον Μπάμπη Κανά στο Ωδείο Νικόλαος Μάντζαρος. Παρακολούθησε σεμινάρια της μεθόδου του Θεόδωρου Τερζόπουλου, όπως και μαθήματα κλασικού ινδικού χορού Bharata Natyam στη σχολή της Λήδας Shantala. Μέχρι σήμερα συμμετείχε στις παραστάσεις «Η Γειτονιά των Αγγέλων» στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου (2013-14), «Insenso» του Μιχαήλ Μαρμαρινού (2013), «Εμείς», «Η Αποστολή – Ανάμνηση από μιαν Επανάσταση», «Τρωάς» σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου με την Ομάδα Σημείο Μηδέν.
Η δουλειά που γίνεται στην Ομάδα Σημείο Μηδέν πάνω στο θέατρο και στην τέχνη του ηθοποιού, είναι αυτή του ηθοποιού – δημιουργού, όπως μας εξηγεί η ίδια, ένα ζητούμενο το οποίο τυγχάνει σπάνιο. Η έρευνά τους διεξάγεται σε βάθος, είναι σωματική και πνευματική, ανοίγει τοπία γνώσης της δομής του ίδιου του ανθρώπου. Ο σκηνοθέτης τους Σάββας Στρούμπος μέσα από την καθημερινή εντατική εργασία και έρευνα και την καίρια καθοδήγησή του ανοίγει τις δυνατότητες κάθε ηθοποιού ξεχωριστά και δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής συλλογικής εργασίας. Κάτι που είναι μια πρόταση και στάση κυρίως πολιτική: η έννοια της ομάδας.
Με την Ομάδα Σημείο Μηδέν και σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, στο Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος, από την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018, παίζει στο μουσικό έργο του Ούγγρου μουσικοσυνθέτη György Kurtág, «Θραύσματα από τον Κάφκα» (Kafka-Fragmente), που βασίζεται σε κείμενα του Φραντς Κάφκα. Η πρωτοποριακή ομάδα με την παράσταση αυτή συνεχίζει την άοκνη δουλειά της πάνω στο έργο του μεγάλου συγγραφέα. Το έργο -σε σαράντα μέρη για σοπράνο και βιολί- επισφραγίζει την ταραχώδη συνάντηση του Ούγγρου συνθέτη Γκιόργκι Κούρταγκ με τον Φραντς Κάφκα. Εκτιμώ ότι η Έλλη, που με τις πρόσφατες ερμηνευτικές της καταθέσεις έχει αποδείξει ότι αποτελεί μια υπέρμετρη σφραγίδα αξίας, θα μας εκπλήξει με την υποκριτική της κι αυτή τη φορά.
* Γεννήθηκα στον Πειραιά. Μια διάχυτη αίσθηση ήταν το παιχνίδι και το τρέξιμο, είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια περιοχή που είχε χώρο γι’ αυτά, πράγμα σπάνιο για τα δεδομένα μιας πόλης.
Ποια ήταν τα παιδικά σου αναγνώσματα και οι πρώτες καλλιτεχνικές σου επιρροές;
* Τα παιδικά αναγνώσματα ήταν τα παραμύθια. Και οι πρώτες καλλιτεχνικές επιρροές ήταν η κλασική μουσική. Ξεκίνησα πιάνο περίπου εννέα χρονών.
Ποιοι ήταν οι δάσκαλοι που σε καθόρισαν;
* Στα χρόνια της σπουδής της μουσικής η Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου στο πιάνο, μετά στο θέατρο η φοίτηση στη σχολή του Εθνικού, και βέβαια η γνωριμία με τη δουλειά που γίνεται στο θέατρο Άττις από τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Τερζόπουλο αρχικά μέσα από παραστάσεις κι έπειτα μέσα από τη μελέτη πάνω στον τρόπο εργασίας με τους ηθοποιούς, συμμετείχα σε δύο κύκλους σεμιναρίων πάνω στη μέθοδό του, το 2013 και το 2014, από εκεί γνώρισα τον Σάββα Στρούμπο και την Ομάδα Σημείο Μηδέν που η διαδικασία μάθησης πια είναι καθημερινή. Και φυσικά δάσκαλοι είναι όλοι οι ποιητές, οι στοχαστές και οι καλλιτέχνες που με τα λόγια και τη ζωή τους μάς έχουν εμπνεύσει.
Πώς θα ήθελες να μας περιγράψεις το μουσικό έργο του Κούρταγκ ”Θραύσματα από τον Κάφκα”;
* Όπως αναφέρεται και στον τίτλο του έργου, ο Κούρταγκ συνέλεξε σαράντα αποσπάσματα από ημερολόγια και σημειώσεις του Κάφκα και συνέθεσε μουσική πάνω σε αυτά. Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη, ακολουθώντας ένα ταξίδι φευγαλέων αισθήσεων, εικόνων, μνημών, διαπιστώσεων και φιλοσοφικού στοχασμού πάνω στη ζωή, στον Κούρταγκ και στον Κάφκα. Με κάποιον τρόπο ο Κούρταγκ επιχειρεί να χαρτογραφήσει το υποσυνείδητό του μέσα από τον λόγο του Κάφκα. Γι’ αυτό η σύνθεση έχει πολλές ανατροπές, αιφνιδιασμούς, διαπιστώσεις, χιούμορ, αναιρέσεις, συγκινήσεις. Διανύει τον δρόμο ενός ονείρου, που είναι βαθιά αληθινός. Μουσικά η ατονική γραφή μάς το επισημαίνει αυτό και το επιβεβαιώνει.
Ποιος είναι ο Φραντς Κάφκα για την Ομάδα Σημείο Μηδέν;
* Η Ομάδα Σημείο Μηδέν έχει στο ιστορικό της πολλές παραστάσεις που ο συγγραφέας ήταν ο Κάφκα: τη θεατρική περίοδο 2009-2010 «Η Σωφρονιστική Αποικία», που παρουσιάστηκε σε πανελλήνια πρώτη στην Κοραή 4, Χώρο Ιστορικής Μνήμης ‘41-’44 – Πρώην Κρατητήρια της Γκεστάπο, 2012-2013 «Η Μεταμόρφωση» που παρουσιάστηκε στο Black Box στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και μια δεύτερη εκδοχή 2012-2013 στον Νέο Χώρο του θεάτρου Άττις, 2014 «Η Σωφρονιστική Αποικία» δεύτερη εκδοχή, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών Πειραιώς 260, στον χώρο Αποθήκη. Και τώρα «Τα θραύσματα από τον Κάφκα»… Η ιστορία είναι μακριά… και ο Κάφκα είναι μια διαρκής πηγή έμπνευσης.
Ποιο είναι το κοινό σημείο ανάμεσα στα θραύσματα του Κάφκα και το μουσικό ύφος του Ούγγρου συνθέτη Γκέοργκι Κούρταγκ;
* Το κοινό σημείο είναι η ανατρεπτικότητα, η αναίρεση, το χιούμορ, η τραγικότητα και η συγκίνηση.
Πόσο ενδελεχής ήταν η έρευνα που χρειάστηκε να γίνει για τις δύο προσωπικότητες, του Κούρταγκ και του Κάφκα;
* Φυσικά έγινε μελέτη πάνω στη βιογραφία του Κάφκα και του Κούρταγκ μαζί με τον Σάββα Στρούμπο που είναι βαθύς γνώστης του έργου του Κάφκα. Το αποτύπωμα της προσωπικότητας αυτών είναι το ίδιο το έργο τους… η παρτιτούρα που ερμηνεύει η σοπράνο Φανή Αντωνέλλου και η Φανή Βοβώνη στο βιολί, και τα αποσπάσματα του Κάφκα.
Τι θα πρέπει να γνωρίζουμε για την επόμενη παράσταση της ομάδας σας, το γνωστό έργο του Σάμουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό»;
* Ξεκινάμε τις παραστάσεις τον Μάρτιο… Κατά τη διάρκεια της έρευνας ένας από τους βασικούς άξονες προβληματισμού, στοχασμού και αναζήτησης της ουσίας του έργου, είναι ότι φέρνει στο προσκήνιο τον «Άλλον». Αυτόν τον «άλλον» που κατοικεί είτε εντός μας είτε μέσα στα μάτια του ανθρώπου που κοιτάμε. Αυτός ο «άλλος» που είναι πτυχές και διαστάσεις της ίδιας μας της ύπαρξης, που μας αναγκάζει να τον αναγνωρίσουμε και να επικοινωνήσουμε μαζί του μέσα από την τέχνη, και αυτό μας οδηγεί σε μια πορεία μεταμόρφωσης προσωπικής και συλλογικής.
Τι θα ήθελες να πεις για τον σκηνοθέτη σου, Σάββα Στρούμπο;
* Η δουλειά που γίνεται στην Ομάδα Σημείο Μηδέν από τον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο πάνω στο θέατρο και στην τέχνη του ηθοποιού, είναι αυτή του ηθοποιού – δημιουργού, ένα ζητούμενο το οποίο είναι σπάνιο, η έρευνα γίνεται σε βάθος, είναι σωματική και πνευματική, ανοίγει τοπία γνώσης της δομής του ίδιου του ανθρώπου πια. Ο ίδιος μέσα από την καθημερινή δουλειά και έρευνα και την καίρια καθοδήγηση ανοίγει τις δυνατότητες κάθε ηθοποιού ξεχωριστά και δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής συλλογικής εργασίας. Κάτι που είναι μια πρόταση και στάση ουσιαστικά πολιτική: η έννοια της ομάδας. Η προετοιμασία κάθε παράστασης είναι πολύμηνη, κάτι που επίσης είναι πολύ σπάνιο, δίνοντάς μας τη δυνατότητα σε κάθε ηθοποιό, μιας βαθιάς διερεύνησης των καλλιτεχνικών ζητημάτων του εκάστοτε έργου. Με πίστη και υπομονή δημιουργούνται οι συνθήκες πραγματικής έρευνας. Δίνει ελεύθερο τόπο καλλιτεχνικής έκφρασης στον ηθοποιό, που όμως έχει γερά θεμέλια προετοιμασίας και χτίζεται σε στέρεο έδαφος, έτσι μπορεί να γεννηθεί μια τέχνη αληθινή και βαθιά ανθρώπινη.
Να υποθέσω πως, αν δεν γινόσουν ηθοποιός, θα σε θαυμάζαμε ως μουσικό;
* Μάλλον θα συνέχιζα τη μουσική με κάποιον τρόπο.
Πώς μπορεί ο ηθοποιός να κάνει πιστευτή στους θεατές την πραγματικότητα της σκηνής;
* Το κοινό σημείο εδώ, είναι η φαντασία. Ο ηθοποιός φαντάζεται και κάνει τους θεατές να φαντασθούν…
Τι κοινό έχουν ο πιανίστας και ο ηθοποιός;
* Γίνονται φορείς μηνυμάτων άλλων χρόνων, τόπων και ανθρώπων.
Η άσκηση της τέχνης μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο;
* Η τέχνη μπορεί να μεταμορφώσει τον άνθρωπο φέρνοντάς τον σε επαφή με αυτό που δεν θα μπορούσε να φαντασθεί με άλλον τρόπο.
Κρατάς σημειωματάριο ή ημερολόγιο; Αν ναι, τι σημειώνεις;
* Κρατάω σημειώσεις από τις πρόβες.
Τι ρόλο παίζει η προσωπικότητα του ηθοποιού κατά τη διάρκεια των δοκιμών μιας παράστασης;
* Η προσωπικότητα του ηθοποιού παίζει ρόλο στον διαφορετικό τρόπο που λαμβάνει, ερμηνεύει και εκφράζει το υλικό του εκάστοτε έργου και ρόλου.
Το ταλέντο βαραίνει περισσότερο στη ζυγαριά για έναν επαγγελματία καλλιτέχνη; Ή η δράση, η εργατικότητα, η αφοσίωση;
* Νομίζω ότι αυτό που λέμε ταλέντο είναι ένας δείκτης της κατεύθυνσης και των ροπών της ψυχής, η δράση, η εργατικότητα και η αφοσίωση είναι το κανάλι που όλα αυτά διοχετεύονται, και μπορούν πλέον να εκφραστούν δημιουργικά.
Η τέχνη – και ειδικά το θέατρο- πόση πειθαρχία χρειάζονται;
* Η λέξη πειθαρχία συχνά και υποσυνείδητα φέρνει στο νου μας κάποιο είδος «πρέπει», αντί γι’ αυτό καλύτερα να πούμε για έγνοια και καθημερινή φροντίδα, για να μπορέσει να υπάρξει και να ανθήσει η τέχνη και το θέατρο.
Η σκηνή είναι τελικά μια χοάνη ενέργειας;
* Φυσικά, όπως και τα πάντα γύρω μας… Ίσως στη σκηνή να το νιώθουμε πιο έντονα γιατί με έναν τρόπο ο χώρος και ο χρόνος συμπυκνώνονται και οι ηθοποιοί σαν σύνολο λειτουργούν σαν φορείς αυτής της ενέργειας. Δίνουν όλη την προσοχή τους στην παρούσα στιγμή και τη φωτίζουν.
Βιώνοντας σήμερα συνθήκες βαθύτατης οικονομικής, ανθρωπιστικής και ηθικής κρίσης στη χώρα και διεθνώς, μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία της τέχνης;
* Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε για ελευθερία της τέχνης. Ιστορικά η τέχνη έχει λειτουργήσει σαν φάρος σε συνθήκες κρίσης.
Ποια θεωρείς ότι είναι τα αίτια και οι ρίζες της ρατσιστικής συμπεριφοράς κάποιων εις βάρος ευάλωτων ή ηττημένων συνανθρώπων τους;
* Νομίζω ότι η κύρια αιτία είναι ο φόβος. Ο φόβος της διαφορετικότητας και του ξένου. Και ο φόβος οδηγεί στον διαχωρισμό και τη βία. Και όπου υπάρχει διαχωρισμός, υπάρχει σύγκρουση.
Υπάρχει διάχυτη μια ανθρωπιστική κρίση, η οποία είναι πολύ σοβαρή και όλους μας αφήνει εμβρόντητους. Μετανάστευση, προσφυγιά. Σε ευαισθητοποιούν αυτά τα γεγονότα;
* Φυσικά. Το θέμα είναι τι κάνουμε για όλα αυτά. Στο έργο του Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό» υπάρχει ένας μονόλογος του Βλαντιμίρ από τον οποίο παραθέτω δύο φράσεις: «Σε όλη την ανθρωπότητα απευθύνθηκαν, αυτές οι κραυγές για βοήθεια, ακόμα κουδουνίζουν στα αυτιά μας! Αλλά σε αυτό το μέρος, σε αυτή τη στιγμή του χρόνου, όλη η ανθρωπότητα είμαστε εμείς…», «τι κάνουμε εδώ, αυτό είναι το ερώτημα». Ας σκεφτούμε στην καθημερινότητά μας τι σημαίνει αυτό το ερώτημα. Πώς διαχειριζόμαστε τη ζωή και τις σχέσεις μας, γιατί είμαστε μέρος του συνόλου αποτελούμε κοινωνία, και φέρουμε ευθύνη.
Ποιο είναι το δικό σου σύνθημα που θα ήθελες να ακουσθεί;
* Ας γίνει η ζωή μας ποίηση. Και η ποίηση πολλές φορές βρίσκεται σε πράγματα αθέατα, φευγαλέα και ταυτόχρονα καθημερινά… Σε ένα λουλούδι, στις λέξεις που εκφράζουμε, στη φύση, στη σιωπή.
Οι σωστές επιλογές είναι ένας τομέας που απαιτεί ταλέντο;
* Μάλλον χρειάζεται καλή ακοή, ώστε να είμαστε σε θέση να ακούμε την εσωτερική μας φωνή και να επιλέγουμε ανάλογα.
Πώς κρίνεις τον μεγάλο αριθμό παραστάσεων και θεάτρων στην Αθήνα;
* Αντί για κριτική θα ήθελα να δώσω μια ευχή, μακάρι αυτό να γίνει αφορμή μιας πιο σε βάθος παιδείας των ανθρώπων πάνω στο θέατρο.
Πώς θα ήθελες να είσαι επαγγελματικά, καλλιτεχνικά και προσωπικά σε δέκα χρόνια από τώρα;
* Αρχικά θα ήθελα να ζω σε μια κοινωνία με μεγαλύτερη αλληλεγγύη και ελευθερία, και θα ήθελα να ακολουθώ την ίδια δουλειά πάνω στο θέατρο και την έρευνα και να γίνομαι ένας πιο συνειδητοποιημένος άνθρωπος σε όλα τα επίπεδα.
Ποιους θαυμάζεις στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική στον κινηματογράφο αλλά και στο θέατρο;
* Όλους αυτούς που τόλμησαν και χάραξαν τον δρόμο τους, αυτούς που ακολούθησαν μια Ιθάκη είτε την έφτασαν είτε όχι, είτε τους ξέρουμε είτε όχι, δεν έχει σημασία.
Πώς θα χαρακτήριζες τη συμπεριφορά των Ελλήνων προς τον δημόσιο χώρο;
* Καλυτερεύει, ειδικά από τις νέες γενιές.
Μίλησέ μας για τη σχέση σου με τα ζώα! Έχεις κατοικίδιο;
* Δεν έχω τώρα κατοικίδιο, είχα παλιά. Μαθαίνουμε πολλά από τα ζώα… από τη φύση, την ταυτόχρονα σιωπηλή και άγρια.
“Θραύσματα από τον Κάφκα”
Η Ομάδα Σημείο Μηδέν, συνεχίζοντας την έρευνά της στο έργο του Φραντς Κάφκα, παρουσιάζει το έργο του Ούγγρου μουσικοσυνθέτη Γκεόργκι Κούρταγκ «Θραύσματα από τον Κάφκα», στο Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος, από την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου και για 11 παραστάσεις.
Λίγα λόγια για το έργο:
Το έργο «Θραύσματα από τον Κάφκα» (Kafka-Fragmente) —σε σαράντα μέρη για σοπράνο και βιολί— επισφραγίζει την ταραχώδη συνάντηση του Ούγγρου συνθέτη με τον Φραντς Κάφκα. Ο Κούρταγκ ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον Εβραίο συγγραφέα της Πράγας μέσω του στενού του φίλου, Γκιόργκι Λιγκέτι. Ο ίδιος αφηγείται:
Παρέλαβα τα γραπτά του Κάφκα πρώτη φορά από τον Λιγκέτι. Δεν μπορούσα αρχικά να κάνω πολλά πράγματα με αυτά. Η Δίκη παρέμενε ξένη σε μένα, αλλά ήταν στο Παρίσι (το 1957-58) που βρήκα πρόσβαση στο έργο του, μέσω της Μεταμόρφωσης. Σταδιακά ο Κάφκα έγινε όλο και σημαντικότερος για μένα. Για ένα μεγάλο διάστημα απλώς κρατούσα σημειώσεις και συγκέντρωνα αποσπάσματα από ημερολόγια και γράμματα, τα οποία μου φαίνονταν κατάλληλα για σύνθεση εξαιτίας της ποιητικής τους ποιότητας ή του πολυσύνθετου περιεχομένου.
[Πηγή: William Kinderman, The creative process in music: from Mozart to Kurtág, Τhe Board of Trustees of the University of Illinois, United States of America, 2012, σελ. 166. Μετάφραση: Μαρία Σικιτάνο]
Λίγα λόγια για τον Γκιόργκι Κούρταγκ:
Ο Ούγγρος συνθέτης Γκιόργκι Κούρταγκ γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1926 στο Λούγκο της περιοχής Μπανάτ της ανατολικής Ευρώπης, στη σημερινή Ρουμανία. To 1940 ξεκίνησε μαθήματα πιάνου με τη Μάγδα Κάρντος και σύνθεσης με τον Μαξ Εϊσικόβιτς στο Τεμεσβάρ της Ρουμανίας. Το 1946 μετακόμισε στην Ουγγαρία και γράφτηκε στην Ακαδημία Μουσικής Ferenc Liszt. Εκεί σπούδασε μουσική δίπλα στους Σάντορ Βερές, Φέρενκ Φαρκάς, πιάνο με τον Παλ Καντόσα και μουσική δωματίου με τον Λεό Βίνερ. Όπως πολλοί συσπουδαστές του, επηρεάστηκε βαθύτατα από τη μουσική του Μπέλα Μπάρτοκ. Μάλιστα το Κονσέρτο για Βιόλα, η πρώτη του σημαντική σύνθεση, αποτελεί φόρο τιμής στον καλλιτέχνη.
Σε αντίθεση με τον Λιγκέτι, που εγκατέλειψε τη χώρα το 1956 κατά τη διάρκεια της Ουγγρικής Επανάστασης, ο Κούρταγκ επέλεξε να παραμείνει και να συμμετάσχει ενεργά. Μετά την αποτυχία της εξέγερσης αυτοεξορίστηκε για ένα χρόνο στο Παρίσι (1957-1958). Εκεί συνάντησε την ψυχολόγο Μαριάννα Στάιν η οποία εφάρμοζε θεραπεία μέσω της τέχνης (art therapy). Με το έργο της, όχι μόνο τον βοήθησε να ξεπεράσει την κατάθλιψη και τα τραύματα που είχαν παραλύσει τη δημιουργική του δραστηριότητα, αλλά άνοιξε και ένα καινούργιο κεφάλαιο στην πορεία του. Του έμαθε να προσεγγίζει τη σύνθεση ως διαδικασία που ξεκινάει από την απλούστερη χειρονομία, για να καταλήξει σταδιακά στα υψηλότερα επίπεδα πολυπλοκότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι σε εκείνη αφιέρωσε τα Θραύσματα από τον Κάφκα (Kafka – Fragmente).
Ταυτότητα παράστασης
ΓΚΙΟΡΓΚΙ ΚΟΥΡΤΑΓΚ
(György Kurtág)
«ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΦΚΑ»
(Kafka – Fragmente)
Μουσική performance από την Ομάδα Σημείο Μηδέν
Θέατρο ΑΤΤΙΣ – Νέος Χώρος, Λεωνίδου 12 (πλησίον μετρό Μεταξουργείου)
Για 11 Παραστάσεις: Από 8 Φεβρουαρίου
Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων:
Πέμπτη 8, Παρασκευή 9, Σάββατο 10, στις 21.00
Κυριακή 11, στις 19.00
Τετάρτη 14, Πέμπτη 15, Παρασκευή 16, Σάββατο 17, στις 21.00
Κυριακή 18, στις 19.00
Τρίτη 20, Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018, στις 21.00
Κράτηση θέσεων: 210-3225207
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ)
Συντελεστές της παράστασης
Σοπράνο: Φανή Αντωνέλου
Βιολί: Φανή Βοβώνη
Ηθοποιός: Έλλη Ιγγλίζ
Μετάφραση: Λένια Ζαφειροπούλου
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Σκηνική εγκατάσταση | Κοστούμια: Ηλίας Παπανικολάου
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Χειριστής φωτός: Απόστολος Ζερδεβάς
Κατασκευή σκηνικού: Αριστοτέλης Γιώργος Σοφιανόπουλος
Photo credits: Αντωνία Κάντα
Δημιουργία προγράμματος: Soul Design
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Πληροφορίες
Τοποθεσία: Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος, Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο, Αθήνα (πλησίον Μετρό Μεταξουργείο)
Ημερομηνία: Πρεμιέρα: Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018. Ώρα: 21.00
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη 8, Παρασκευή 9, Σάββατο 10, Κυριακή 11, Τετάρτη 14, Πέμπτη 15, Παρασκευή 16, Σάββατο 17, Κυριακή 18, Τρίτη 20, Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018. Ώρα έναρξης Παραστάσεων: Τρίτη-Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 19.00
Κρατήσεις εισιτηρίων: 210-3225207
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ)
Περισσότερα για την Ομάδα Σημείο Μηδέν, τους συντελεστές και τις παραστάσεις που έχει παρουσιάσει, μπορείτε να βρείτε στο www.simeiomiden.gr
* Οι φωτογραφίες των παραστάσεων είναι της Αντωνίας Κάντα
