Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
Σήμερα, 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ας γιορτάσουμε με ένα ποίημα που γράφτηκε από ένα μονομάχο της ζωής, για ένα ποίημα της φύσης. Πρόκειται για το “Μαίριλυν” που έγραψε ο Θωμάς Γκόρπας. Αυτόν το μοναδικό εραστή της ελληνικής γλώσσας, είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να συνεργαστώ μαζί του στο τέλος τη δεκαετίας του ’70 στο εβδομαδιαίο περιοδικό του Κώστα Κύρκου «Πολιτικά Θέματα». Έμαθα πολλά από αυτόν εκείνα τα χρόνια. Ο κοινός μας φίλος Λεωνίδας Χρηστάκης είχε πει: «Ό, τι και να γράψεις για τον ποιητή Θωμά Γκόρπα, θα είναι λίγο και ελαττωματικό, γιατί είναι πάντα ορατός – αόρατος, πραγματικός και ποιητής… σχεδόν μονομάχος της ποίησης…».
Η Μαίριλυν
Μαζί με σε θυμάμαι και τον Μπελογιάννη.
Το σώμα σου είχε την παγκόσμια θέα
το σώμα σου φιλοξενούσε την παγκόσμια αγωνία
το σώμα σου το κάναμε γινάτι και ταμπούρι
το σώμα σου αγαπημένη των αγαπημένων
σαν τη ζωή όταν βγαίνει στο παζάρι
σαν τη ζωή όταν μαζεύεται το βράδυ
σαν τη ζωή όταν κυλάει από κρεβάτι σε κρεβάτι
σαν τη ζωή όταν μαχαιρώνεται μα δεν την παίρνουνε τα δάκρυα.
Το σώμα σου το φόρεσαν κονκάρδα
αυτοί που πρόδωσαν αυτοί που ξέχασαν αυτοί που πάνε
αυτοί που έχει στο στόμα τους παγώσει
το λίπος των μελό επιτάφιων λόγων
και των επίκαιρων στίχων.
Οι βιρτουόζοι
των γυναικείων λυγμών
και των ωραίων αναστεναγμών
και των μισθών και των Σας άρεσε;
Καλό δεν ήταν;… Ευχαριστώ!
Γλυκιά μου Μαίριλυν κι ακόμα πιο γλυκιά
όταν οι τίμιοι θολώνουν και σε λεν πουτάνα
γλυκιά μου Μαίριλυν μας άφησες ένα στόμα
να σεργιανάει στου κόσμου τις πληγές.
Από το Μεσολόγγι
Ο Θωμάς Γκόρπας γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1935 στο Μεσολόγγι και πέθανε στην Αθήνα την Πρωταπριλιά του 2003. Από το 1954 έζησε στην Αθήνα, στη δεκαετία του ’80 έζησε στο Παρίσι κι από το 1990 στην Αθήνα και στην Αίγινα. Έκανε πολλά επαγγέλματα πριν και μετά τη δημοσιογραφία (εργάτης, λογιστής, βιβλιοπώλης, εκδότης). Υπήρξε συντάκτης στις εφημερίδες Ανεξάρτητος Τύπος, Μεσημβρινή, Εξπρές, Νέα Πολιτεία και στα περιοδικά Ρουμελιώτικο Ημερολόγιο, Ρουμελιώτικη Βίγλα, Ο Λογοτέχνης, Η Τέχνη στην Αθήνα, Η Καλλιτεχνική, Μουσικά Θέματα, Πολιτικά Θέματα. Ήταν σύμβουλος έκδοσης της Ποιητικής Αντι-Ανθολογίας του Δημήτρη Ιατρόπουλου. Έγραψε για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, για το ρεμπέτικο και τον Καραγκιόζη, δίδαξε σε θεατρική σχολή, στήριξε την πρωτοπορία στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στα εικαστικά, υπερασπίστηκε το λαϊκό τραγούδι. Ασχολήθηκε με τη στήριξη κλασικών έργων, τη συγγραφή προλόγων, εισαγωγών και βιογραφικών, με τη μετάφραση, απόδοση διασκευή και συμπλήρωση έργων. Το 1979 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Μπιτ στην Όστια της Ρώμης.
Πρωτοεμφανίστηκε ως ποιητής στο έκτο τεύχος του περιοδικού “Ο Λογοτέχνης” τον Ιανουάριο του 1957 με το ποίημα “Αθήνα 1956, οδός Αθηνάς”. Πρώτη ποιητική συλλογή του ήταν η “πλακέτα” “Σπασμένος καιρός” του 1957. Οι συλλογές του εκδόθηκαν το 1995 σε ένα συγκεντρωτικό τόμο, σύμφωνα και με το “Σχεδίασμα εργοβιβλιογραφίας” της Άρτεμης Θεοδωρίδου. Τελευταίο βιβλίο του ήταν το 1995 το “Ισιδώρα! Ισιδώρα! Ο τραγικός έρωτας της Ντάνκαν με τον ποιητή Γεσένιν”.
