Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας, στην περιοχή της Μάνης. Οι γονείς του, μεσσηνιακής καταγωγής, κατοικούσαν στην Αθήνα, στην περιοχή του Μεταξουργείου και ύστερα μετακόμισαν στο Περιστέρι και συγκεκριμένα στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Σε ηλικία 5 ετών μένει ορφανός από μητέρα και μεγαλώνει με τον πατέρα του Γιώργο και τον μικρό αδερφό του Βασίλη. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα αργά το βράδυ της Κυριακής 23 Αυγούστου 2020.
***
Αγάπα με
Αγάπη μου
Αγάπη μου άργησες να ‘ρθεις
Αγαπώ για δυο
Αθώος κι ένοχος
Άιντε και ντε
Αλήθεια λες
Αν γυρίσεις, αν
Αν δεις να κλαίει η άνοιξη
Αν δεν είσαι αυτή που είσαι
Αν θα χωρίσουμε εμείς
Άναψε τώρα τη φωτιά
Ανθή
Άνθρωπος είμαι και ματώνω
Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά
Από πείνα
Από το παράθυρό σου
Αποχαιρετισμός
Απόψε αντάμωσα το Χάρο
Απόψε έκλαψα
Απόψε κάποιος θα χαθεί
Απόψε κλαίει ο ουρανός
Ας είσαι καλά
Άσε στην πόρτα τα κλειδιά
Άσε τα λάθη σου σε μένα
Άσπρα καράβια
Αυτό το λένε χωρισμό
Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν
Αυτόν τον ουρανό
Αφήστε με μόνο
Αφού μού ‘φυγες εσύ
Αχάριστη
Βάρκα μας Αγιά Σωτήρα
Βάρκα του καημού
Βαρκαρόλα
Βοήθησέ με
Βραδιάζει
Βράχο βράχο
Βρέχει πάλι απόψε
Βρέχει στη φτωχογειτονιά
Γαλάζια πέτρα
Γεια σου λοιπόν
Γειτονάκι μου
Γέλαγε η Μαρία
Γεννήθηκα σε λάθος εποχή
Γι’ αυτό σου λέω σβήσε το φως
Για μένα βράδιασε
Για μένα είσαι μία ξένη
Για σένα
Για σένα τραγουδώ
Γιατρέ
Γίνανε τα χρόνια βόλια
Γκρεμισμένα σπίτια
Γλυκιά μου αγάπη
Γλυκιά μου αγάπη
Γύφτισσα μέρα
Γωνιά γωνιά
Δακρυσμένα μάτια
Δε ζουν οι αγάπες με λόγια
Δε μ’ αγαπάς
Δε σε μπορώ
Δε σου γύρεψα μαχαίρι
Δεν έχει αστέρια ο ουρανός
Δεν καταλαβαίνει
Δεν ξεχνιέσαι
Δεν τελειώσαμε ακόμα
Δεύτερο τραγούδι του Παναρέτου
Δηλαδή
Διπλή ζωή
Δόξα τω Θεώ
Δυο καημοί
Δυο μέτρα χιόνι
Δύσκολες στιγμές
Δώδεκα η ώρα
Δώδεκα μαντολίνα
Δωσ’ μου την καρδιά μου πίσω
Εγώ για σένα τραγουδάω
Εγώ δε θα χαθώ
Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο
Εγώ θ΄ αντέξω θα το δεις
Εγώ θα ζω για σένα
Είμαστε μαζί, για πάντα θα ‘μαστε
Είναι μακρύς ο δρόμος σου
Είναι παραμύθια όλα αυτά
Είχαμε πει
Έκλαψα χτες
Έλα λιγάκι να σε δω
Έλα πουλί χαμένο
Έμαθε η νύχτα να μην κλαίει
Εμένα θα θυμάσαι
Εμένα τον Γεράσιμο
Ένα ένα χάσαμε
Ένα καράβι πέρασε
Ένα κορίτσι της προκοπής
Ένα μαχαίρι
Ένα τραγούδι χωρισμού
Ένα φράγκο μάλαμα
Ένα χρόνο μετά
Έναν αϊτό ζωγράφισα
Έξι άντρες
Έξι φεγγάρια
Έπεφτε βαθιά σιωπή
Επιμένω
Ερωτικά σκιρτήματα
Εσύ μ΄ έκανες τραγουδιστή
Έτσι είναι εμένα η καρδιά μου
Έτσι είναι η αγάπη
Έτσι έλεγα έλεγα
Έτσι όπως γίναμε
Έφυγα
Έφυγες λοιπόν
Έχεις τη δύναμη – μπορείς
Εχτές που γιόρταζες
Έχω μια βάρκα με πανιά
Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη
Ζω για να σ’ αγαπώ
Η Αγιά Σοφιά
Η άμαξα μες στη βροχή
Η Ελένη του Μάη
Η μάνα μου
Η Μαρίνα η Σαλονικιά
Η Μυρσίνη βάζει τ’ άσπρα
Η Ουρανία
Η πίκρα κλείδωσε τα χείλη
Η σκιά μου Θάνος
Η ταυτότητα
Ήλιε μου που πετάς ψηλά
Ήρθαν τόσα βάσανα
Ήρθες εψές
Ήταν καμάρι της αυγής
Ήταν το ποτάμι μακρύ
Θα `θελα να `χα
Θα ‘ρθω ξανά
Θα κρατηθώ
Θα πιω απόψε το φεγγάρι
Θα σε ξεχάσω
Θα σου δώσω μια
Θάνατος την αυγή
Θέλω να μ’ αγαπάς
Θέλω να σε δω
Θυμήσου τον Σεπτέμβρη
Θυσία
Καημός
Κάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη, κάθε Μάη
Και κάτι ακόμα
Και σ’ αναζήτησα
Και τώρα πες μου
Καιρός να χαρείς
Καλαμαριά
Καμαρούλα
Κάποιος έκλαιγε
Καράβι αραγμένο
Καράβια αλήτες
Καρδιά μου
Κι αν περπατώ
Κι αν σ’ αγαπώ δε σ’ ορίζω
Κι εσύ μου λες πως μ’ αγαπάς
Κόρδοβα
Κορώνα γράμματα
Κράτα βρε Γιώργη
Κυρά καλέ κυρά μου
Λιμανιώτικος καημός
Λιώνω
Μα τώρα αγάπη μου
Μαγδαληνή
Μαζί της στον ίδιο τον σταυρό
Μαίρη μίλα μας λιγάκι
Μάνα, γυναίκα, Παναγιά
Μάνα, του πρόσφυγα το αχ
Μαραίνονται τα νιάτα μας
Μαρία
Με βρήκε το ξημέρωμα
Με δυο τραγούδια βάλσαμο
Με μια βροχή
Με μια χιλιάρα μηχανή
Με την ντάμα, με τον ρήγα
Με τον αυγερινό
Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου
Μεθυσμένο το φεγγάρι
Μεξικό, ξερό χωράφι αγαπημένο
Μέρες του καλοκαιριού
Μες στην πόλη αυτή λοιπόν
Μέσα στα παλιά βαγόνια
Μέσα στο παλιό μου σπίτι
Μη μιλάς άλλο γι’ αγάπη
Μη μου θυμώνεις μάτια μου
Μην απελπίζεσαι
Μην κλείσεις το παράθυρο
Μην του μιλάτε του παιδιού
Μια αγάπη για το καλοκαίρι
Μια Παναγιά
Μια πικραμένη Παναγιά
Μία τιμωρία
Μια φορά θυμάμαι
Μια φορά μονάχα φτάνει
Μικρός διαβάτης
Μικρός ο κόσμος γύρω μου
Μίλα για μας τους ταπεινούς
Μόνο
Μόνο κοντά σου
Μου `πες σ’ αγαπώ
Μου τάξανε
Μπαλάντα των τριών ποταμών
Μπαλκόνι
Μπήκα στον κήπο σου πρωί
Ν΄ ανθίσει το χαμόγελο
Να ‘μουν αγέρας
Να ‘σαι καλά
Να `χα τη δύναμη
Να δεις
Να μ’ αγαπάς
Νιώσε
Νύχτα μικρή αρχόντισσα
Νυχτοπεντοζάλης
Νύχτωσε
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
Ξεγυμνώστε τα σπαθιά
Ξενιτεμένη Κυριακή
Ξενιτιά στείλε με πίσω
Ξέχνα τα λάθη μου
Ξημερώνει Κυριακή
Ξημέρωσε στη γειτονιά
Ο άνεμος στο νησί
Ο άνθρωπός μου
Ο γελαστός ο Μάης
Ο εμιγκρές
Ο Ζαπάτα ήταν χώμα
Ο Θωμάς
Ο Καραϊσκάκης
Ο μετανάστης
Ο ναύτης (Ένα καράβι απ’ τον Περαία)
Ο ποταμός Γκουαδαλκιβίρ
Ο ταχυδρόμος
Ο τζίτζικας
Ο τρελός
Ο τρύγος
Ο Φουρτούνας κι ο Μπουνάτσας
Οι πικροδάφνες
Οι πόλεις του νοτιά
Οι ρηγάδες της τράπουλας
Οι τελευταίες μέρες
Οι φοιτητές
Οκτώβρης
Όλα δικά σου μάτια μου
Όλα τα μάτια
Όλη η ζωή μου είσαι εσύ
Όλοι το ξέρουν βρε καρδιά
Όμορφη πόλη (Θα γίνεις δικιά μου)
Όνειρό μου
Όποια και να `σαι
Όπου πας θα πάω
Όσα δε βάνει ο λογισμός
Όσα δεν πήρε ο άνεμος
Όταν γέρνω τα βράδια
Όταν μιλάς για χωρισμό
Όταν της γης επλήθυναν οι πόνοι
Πάει κι αυτή η Κυριακή
Παιδί μου ώρα σου καλή
Παίρνω το δρόμο μου
Πάλι απόψε μεθυσμένος
Πάμε για ύπνο Κατερίνα
Πάμε να βρούμε καλοκαίρι
Πάνε χρόνια, πάνε μήνες
Πάντα ήθελες να φύγεις
Παράπονο
Πάρε με μαζί
Πάρε με μακριά
Πατρίδα ζητάμε
Πεθαίνω
Πέρα στα παλιά σαράγια
Πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι
Περιστεράκι της φτωχιάς αυλής
Πες μου παραμύθια
Πες πως μ΄ αγαπάς
Πέτρινα λουλούδια
Πήρα σύννεφο δυο τόπια
Πίσω απ’ το παράθυρο
Ποια νύχτα σ’ έκλεψε
Ποιος θ’ ανάψει το κερί
Ποιος μου πήρε τη χαρά
Πολύ αργά
Πού ζητάς να πας
Πού θα πάει
Πού να είσαι
Πού πας;
Πούλησα το ρολόι μου
Προδομένα χρόνια
Προσπάθησα
Πρωινό τραγούδι
Πρώτος έκανα το βήμα
Πώς να ξεχάσει κανείς την αυγή
Ρώτησέ με Μαργαρίτα
Σ΄ αγαπούσα
Σ΄ αγαπώ μα είναι αργά
Σαν κόκκινο τριαντάφυλλο
Σαν μαγεμένο το μυαλό μου
Σαν ξένοι
Σε θέλω
Σε θέλω γύρισε
Σε παρακαλώ
Σε περιμένω
Σεβιλλιάνικο νανούρισμα
Σπουργιτάκι
Στα χέρια μου αγάπη μου
Στάλα στάλα
Στάσου πού πας
Στη γειτονιά
Στη Φρεατίδα
Στη φτωχιά μας την αυλή
Στην Ίμβρο και στην Τένεδο
Στην πλατεία του Καρύτση
Στο Κερατσίνι
Στον κόσμο την πόρτα μου σφράγισα
Στον Πειραιά, στον Πειραιά
Στου σπιτιού σου το στενάκι
Στράτα τη στράτα
Στρώσε το στρώμα σου
Τ΄ αθάνατο νερό
Τ΄ άσπρα πουλιά
Τ΄ αστέρι του βοριά
Τ΄ όνειρο καπνός
Τα κελαηδίσματα
Τα μάτια σου τα μελαγχολικά
Τα ματόκλαδά σου λάμπουν
Τα μαχαίρια
Τα περιβόλια του νοτιά
Τα τραγούδια που λέω
Τα φιλιά
Τα φορτηγά καράβια
Τα ψέματα
Τη γυναίκα που μου κέντησαν στο χέρι
Την καρδιά μου δεν την νίκησα
Της είπα πόσα
Της Μπαρμπαριάς τα κύματα
Της ξενιτιάς ( Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες )
Της παράγγειλα να ράψει
Τι είναι αλήθεια τι είναι ψέμα
Τι έχεις και δακρύζεις
Τι με θέλεις εμένα;
Τι μεγάλος καημός
Τι να την κάνω τη χαρά
Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις
Τι πας να σώσεις
Τίποτα
Το άγαλμα
Το άδειο σπίτι
Το βουνό
Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά
Το διαβατήριο
Το κορίτσι μου στ’ άστρα
Το μαχαίρι
Το όνειρο
Το παλιό λιμάνι
Το ρολόι θα σημάνει
Το στοίχημα
Το τραγούδι της ζωής
Το τραγούδι της ταβέρνας
Το τραγούδι του καβαλάρη
Το τρένο των οκτώ
Το φεγγάρι βάσανο
Το φεγγάρι έρημο
Το φεγγάρι κοιμάται
Το φουστάνι το καλό
Το χαρτί και το μολύβι
Το χρυσό κλειδί
Το ψωμί είναι στο τραπέζι
Τόσα χρόνια…τόσα σώματα
Τόσο κοντά να μ΄ αγαπάς
Του αγοριού η καρδιά
Του Θεού το σόι
Του ναυτικού η μοίρα
Του σπιτιού μου το στενό
Του χωρισμού η πόρτα
Τραγούδι στα νταμάρια
Τραγούδι του Πανάρετου (Τον ουρανό στοχάζομαι και τσ’ ομορφιές του κόσμου)
Τρεχαντήρι θ’ αρματώσω
Τώρα πες μου τι θες;
Τώρα ποιος;
Τώρα που σ΄ έχασα
Τώρα τι να σου πω
Υγείαν έχω
Υπάρχουν κάτι γράμματα
Υπάρχω για να περιμένω
Φεγγαράκι χάσικο
Φεγγάρι άλλου ουρανού
Φέξε μου φεγγάρι μου
Φεύγεις για τα ξένα
Φίλε μου
Φοβάμαι
Φραγκόκκλησα
Φραγκοσυριανή
Φταίω εγώ
Φύγε
Χάθηκαν οι ώρες
Χαλάζι έφερε η ψιχάλα
Χαμένο Σαββατόβραδο
Χαρά (Τέσσερις Νομάτοι)
Χαράματα
Χάρε φονιά
Χάρτινες καρδιές
Χάρτινο τριαντάφυλλο
Χάσαμε κάθε επαφή
Χειμωνιάτικη βραδιά
Χθες στο βράδυ
Χριστέ μου που μ΄ ακούς
Χρόνια πολλά
Χρυσοπράσινο φύλλο
Χωρίς φιλί κι αντίο
Χωρισμός
Ψάχνω να σε βρω
Ψωμί μοιράζεις και γη
