Στις 15 Μαρτίου του 1984 η «Γαρυφαλιά», ένα φορτηγό πλοίο ελληνικών συμφερόντων, ξεκινάει από τη Μομπάσα στην Κένυα με προορισμό το Καράτσι του Πακιστάν.
Μερικές ώρες μετά τον απόπλου ο Πλοίαρχος και μέλη του πληρώματος ανακαλύπτουν στα αμπάρια 11 λαθρεπιβάτες σομαλικής καταγωγής, με τους μισούς εξ αυτών να είναι ανήλικοι.
Ο καπετάνιος διατάζει να κλειστούν όλοι για δύο ολόκληρες μέρες στην αποθήκη των αμπαριών, χωρίς να τους δοθεί ούτε νερό ούτε φαγητό.
Την τρίτη μέρα πετάει δύο από τους λαθρεπιβάτες στη θάλασσα μόνο με ένα σωσίβιο, ενώ λίγο αργότερα βγάζει τους υπόλοιπους από την αποθήκη με τη χρήση καπνογόνων και υπό την απειλή όπλου τους ανεβάζει στο κατάστρωμα.
Στη συνέχεια ο καπετάνιος με τη βοήθεια μερικών ναυτικών ρίχνει τους 9 εναπομείναντες στο νερό.
Η θάλασσα που τους έριξε ήταν στον Ινδικό Ωκεανό, ανοιχτά της Σομαλίας, μια περιοχή γεμάτη καρχαρίες.
Όταν το καράβι γύρισε στην Ελλάδα δύο μήνες αργότερα – τον Μάιο του 1984 – ο μάγειρας του «Γαρυφαλιά» αδυνατώντας να κρατήσει μέσα του αυτό που είχε δει να συμβαίνει, πήγε στις Λιμενικές Αρχές της Πάτρας και κατήγγειλε όλα όσα είχαν συμβεί.
Η δίκη ορίστηκε για τον Σεπτέμβριο του 1985. Ο Πλοίαρχος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 10 ετών και 10 μηνών, ενώ σε ακόμα εννιά μέλη του πληρώματος επιβλήθηκαν ποινές από 14 έως 44 μήνες.
Ωστόσο, μόλις μια διετία αργότερα, το 1987, ο καπετάνιος, κατόπιν νέου δικαστηρίου, αποφυλακίστηκε πληρώνοντας εγγύηση.
Η δεύτερη απόφαση άλλαξε επειδή θεωρήθηκε ότι δεν υπήρχαν απτές αποδείξεις πως οι λαθρεπιβάτες πέθαναν…
