Φώφη Γεννηματά: «Δεν τελειώνει η ζωή. Πρέπει να συνεχίσεις να ζεις …και πολύ περισσότερο από πριν. Εκεί που έχεις τα πάντα, τα χάνεις όλα και ξεκινάς από την αρχή.
[…] Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή όλοι. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους δύο ανθρώπους. Ήταν μαζί από δεκατριών χρόνων, μια ζωή μαζί, ο ένας για τον άλλον.
[…] Ο ένας στήριζε των άλλον. Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη ”καρκίνος”. Είχε καρκίνο στο μαστό. Τότε ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Επέλεξα να μιλήσω εγώ.
[…] Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να “το σπάσουμε”. Δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις …και πολύ περισσότερο από πριν.
[…] Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή, που μας τη μετέδωσε. Αγάπη για τη ζωή, μισούσε τη μιζέρια. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή, ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Με έχουν στιγματίσει όλα αυτά και ελπίζω ότι είμαι το ίδιο για τα παιδιά μου.
[…] Ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την απώλεια των γονιών. Και είναι μεγάλο στοίχημα να τα βάλεις σε μια σειρά όλα αυτά. Θέλει μεγάλη συζήτηση με τον εαυτό σου. Το έκανα και προχώρησα. Δεν το βάζω εύκολα κάτω όταν έχω έναν στόχο.
[…] Με έπιανε τρόμος όταν σκεφτόμουν ότι τα παιδιά μου, που με τόσο κόπο και προσπάθεια απέκτησα, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους.
[…] Φώφη Γεννηματά: Η πρόληψη μπορεί να σώσει τη ζωή σου. Χρειάζεται η πρόληψη, η ενημέρωση και – αν σου συμβεί – να δώσεις τον αγώνα».
…την ευχαριστούμε!
