17.8 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

«Ερωφίλη project». Ένα όνειρο μέσα σε όνειρο με την Αμαλία Αρσένη από κάστρο σε καστροπολιτεία

Την Κυριακη 9 Σεπτεμβρίου 2018, στη Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου στους Αγίους Αναργύρους, την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου στην Καστροπολιτεία του Μυστρά και από 26 Οκτωβρίου έως και 18 Νοεμβρίου στο Θέατρο Σφενδόνη, στην Αθήνα.

 

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

 

Το πεντάπρακτο αριστούργημα του Ρεθυμνιώτη ποιητή Γεωργίου Χορτάτση, την «Ερωφίλη», τη διασημότερη τραγωδία της κρητικής αναγέννησης, το χρονικό ενός αιματοβαμμένου έρωτα, σε μια σύγχρονη παράσταση με τίτλο «Ερωφίλη project», η οποία αναδείκνυε την ομορφιά του ποιητικού λόγου, είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε πρόσφατα στη Βίλα Ζωγράφου.

Στην περίφημη πέτρινη έπαυλη των αρχών του 1900, που βρίσκεται μέσα στο κτήμα Ζωγράφου, μια δεντρόφυτη έκταση περίπου 20 στρεμμάτων, βιώσαμε μια βραδιά μαγνητική και μυστηριακή με ζωντανή μουσική πανδουρίδας, ηλεκτρικής και κλασικής κιθάρας, μαντολίνου, κλαρίνου, κρουστών και υψηλού επιπέδου υποκριτικές ερμηνείες.

Εμπνευστές αυτής της μοναδικής θεατρικής εργασίας ο Θεόδωρος Οικονομίδης και η Αμαλία Αρσένη.

Η Ερωφίλη είναι από τις πιο γνωστές τραγωδίες της κρητικής λογοτεχνίας. Το πιθανότερο είναι να γράφτηκε περίπου το 1595 (αφού αναφέρεται στην επιδημία πανούκλας που έπληξε την Κρήτη ανάμεσα στο 1592 και το 1595) και εκδόθηκε πρώτη φορά το 1637 στη Βενετία. Το έργο αφιερώνεται στον Ιωάννη Μούρμουρη, δικηγόρο απ’ τα Χανιά. Είναι γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο στίχο, με εξαίρεση τα χορικά, που είναι γραμμένα σε ενδεκασύλλαβους σε τερτσίνες (τρίστιχες στροφές).

 

Φυσικό σκηνικό

Μια από τις ιδιαιτερότητες της παράστασης «Ερωφίλη project» είναι ότι η συγκλονιστική ιστορία αναπαριστάται στο φυσικό της περιβάλλον. Ως παραστατικοί χώροι, έχουν επιλεγεί μεσαιωνικά κάστρα, καστρόσπιτα και καστροπολιτείες σε όλη τη μεσογειακή λεκάνη, τα οποία αποτελούν το φυσικό σκηνικό της. Σ’ αυτούς τους αήττητους κι απόρθητους από το χρόνο τόπους θα μπορέσει να απολαύσει την ονειρική αυτή παράσταση, φέτος το καλοκαίρι, το κοινό.

Η υπόθεση

Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Αίγυπτο. Ο βασιλιάς της χώρας, Φιλόγονος, έχει σκοτώσει τον αδερφό του, νόμιμο βασιλιά, και έχει ανέβει στο θρόνο μαζί με τη γυναίκα του αδερφού του. Ο βασιλιάς έχει μια κόρη, την Ερωφίλη, που ερωτεύεται έναν νέο o οποίος ζει στη βασιλική αυλή, τον Πανάρετο. Ο Πανάρετος είναι γιος του βασιλιά της Τσέρτσας (ίσως να εννοείται η Γεωργία) που έχει κυριευθεί από εχθρούς. Έχει καταφύγει στην Αίγυπτο κρατώντας κρυφή την ταυτότητά του γιατί κινδυνεύει η ζωή του, αφού είναι νόμιμος διάδοχος του θρόνου. Οι δύο νέοι έχουν μεγαλώσει μαζί και η φιλία τους εξελίσσεται σε έρωτα που σφραγίζεται με έναν μυστικό γάμο τον οποίο γνωρίζουν μόνον οι δυο τους.

Θεατές – μύστες

Η εμπειρία της παράστασης είναι ξεχωριστή γιατί κυριολεκτικά μεταφέρει τον θεατή σε έναν άλλο χωροχρόνο και τον μετατρέπει σε επισκέπτη στο παλάτι του βασιλιά Φιλόγονου, όπου εξελίσσεται η ερωτική τραγωδία, αυτή της Ερωφίλης και του Πανάρετου.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι θεατές μέσα στους επιβλητικούς χώρους των κάστρων και των φρουρίων, που είναι διάσπαρτα σε όλη τη χώρα, δεν είναι πια απλοί επισκέπτες αλλά και μύστες σε μια θεατρική τελετουργία και μάρτυρες ενός τραγικού περιστατικού.

Το έργο

Η Ερωφίλη βασίζεται στο ιταλικό έργο Orbecche (παραστάθηκε το 1541 και τυπώθηκε το 1543) του Giovani Batista Giraldi (1504-1573), χωρίς όμως να αποτελεί στεγνή απομίμηση. Ο Χορτάτσης έχει επιφέρει κάποιες αλλαγές στην πλοκή: στο πρότυπο, ο βασιλιάς σκότωσε τη γυναίκα του όταν ανακάλυψε ότι εκείνη είχε αιμομικτική σχέση με τον γιο της ενώ η ηρωίδα, Orbecche, από τον κρυφό της γάμο είχε αποκτήσει δύο παιδιά, την ύπαρξη των οποίων διατηρούσε κρυφή. Ο πατέρας της, όταν του αποκάλυψαν τον μυστικό γάμο, σκότωσε τον άντρα και τα παιδιά της και της πρόσφερε τα μέλη τους ως δήθεν δώρο. Τότε η Orbecche τον σκότωσε και αυτοκτόνησε. Το στοιχείο της βιαιότητας και της φρίκης που κυριαρχεί στο πρότυπο έχει περιοριστεί και υπάρχουν και μικρές διαφορές στον τρόπο ανάπτυξης των επεισοδίων. Ένα άλλο δραματικό κείμενο με το οποίο η Ερωφίλη παρουσιάζει πολλές αντιστοιχίες, είναι η τραγωδία Filostrato e Panfila του Ιταλού Antonio Cammelli il Pistoia (1436-1502), που είναι πιθανό να υπήρξε και το πρότυπο της Orbecche. Στενή συγγένεια παρουσιάζεται σε κάποια σημεία και με την τραγωδία Il Re Torrismondo του Τορκουάτο Τάσσο. Κάποιοι λένε ότι εργάσθηκε σε αυτό και ένας ακόμα Κρητικός, ο Κατσάροπος.

Τα συναισθήματα

Βασικό στοιχείο του έργου είναι η δύναμη της αγάπης, της πίστης και της αμοιβαίας αφοσίωσης. Διαρθρώνεται με βάση αντιθετικούς άξονες, όπως χαρά και θλίψη, ευτυχία και δυστυχία, έρωτας και θάνατος, ομορφιά και φρίκη.

Ο έρωτας στην «Ερωφίλη» είναι εξιδανικευμένος. Είναι ένα συναίσθημα με ακατάλυτη δύναμη που πολεμά να υπερνικήσει όλες τις δυσκολίες που παρουσιάζονται και τον απειλούν.

Οι ήρωες βιώνουν τη σύγκρουση ερωτικού και δραματικού συναισθήματος. Μέσα από τα λόγια αγάπης και αιώνιας αφοσίωσης αποκαλύπτεται η ψυχική τους ένταση που συνεχώς κλιμακώνεται μέχρι τη στιγμή της κορύφωσης με τον όρκο της Ερωφίλης.

Τα χαρίσματα και οι αρετές τους τούς καθιστούν ιδανικούς και γι’ αυτό άξιους για το δώρο του έρωτα. Ο έρωτάς τους παρουσιάζεται όχι μόνο ως κατάφαση της ζωής και επιβεβαίωση της φύσης αλλά και ως πραγμάτωση της αρετής και της πλατωνικής ιδέας του ωραίου.

Η ερωτική σκηνή, που διαδραματίζεται στο προαύλιο του παλατιού, όπου η Ερωφίλη συναντά κρυφά τον αγαπημένο της, είναι φλογερή και συγκινητική.

Η ψυχική ένταση των δύο νέων κλιμακώνεται σταδιακά και μέσα από τα λόγια τους διακρίνουμε μια διαρκή ταλάντευση ανάμεσα στη χαρά που νιώθουν για την αγάπη τους και στη μελαγχολία για την απειλή.

Η προσωπικότητα της ηρωίδας

Η εικόνα της Ερωφίλης με την εμφάνιση της Αμαλίας Αρσένη προβάλλει αρχοντική, φέρνοντας μαζί της μιαν άλλη εποχή. Τα στοιχεία της προσωπικότητάς της παρουσιάζονται ανάγλυφα και διαχρονικά. Ευφυής, με λόγο καθαρό, χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές, γεμάτη αυτοθυσία, τρυφερή και συνάμα αποφασιστική. Έτοιμη να αντισταθεί και να πολεμήσει για το δικαίωμα να ορίζει την καρδιά της και τη ζωή της. Παρά την ψυχική της ένταση στέκεται δυνατή δίπλα στον Πανάρετο και προσπαθεί να απαλύνει την αγωνία του. Μέχρι το τέλος που επικαλείται τον Έρωτα και παρακαλεί τα στοιχεία της φύσης παραμένει πιστή και αφοσιωμένη σύντροφος. Ο Πανάρετος, αν και γνωρίζει την αγάπη και τη αφοσίωση της Ερωφίλης, δεν μπορεί να διώξει τους φόβους του. Ταλαντεύεται ανάμεσα στην αγάπη του για την Ερωφίλη και στο φόβο μην τη χάσει.

Η παρουσία του Έρωτα σφραγίζει τον όρκο της Ερωφίλης, ενώ δηλώνει ταυτόχρονα την ήττα του Θανάτου. Οι δύο νέοι αψηφούν το θάνατο και με όπλο τους την αιώνια ένωση αντιστέκονται σε κάθε μορφή υποταγής.

Το κοινό παρακολουθεί μια εξαίσια ερωτική σκηνή που τον μαγεύει. Οι ψυχικοί κραδασμοί των δύο νέων και η αγνότητα της αγάπης τους, το πάθος της Ερωφίλης και ο φόβος της απώλειας που νιώθει ο Πανάρετος επιδρούν στο συναισθηματικό κόσμο του θεατή, ο οποίος γίνεται συμμέτοχος της θλίψης και της χαράς των δύο ερωτευμένων.

Η παράσταση

Η παράσταση καταφέρνει να μας παρασύρει σε έναν κόσμο μακρινό, αλλά οικείο. Κάπου στο βάθος της συνείδησής μας υπάρχουν εικόνες και συναισθήματα που η καθημερινότητα της σύγχρονης ζωής δεν μπόρεσε να καταστρέψει. Έτσι, μόλις μας δοθεί το κατάλληλο ερέθισμα, η ψυχή μας είναι έτοιμη να δεχθεί έντονα συναισθήματα και να βιώσει τη χαρά, την αγωνία και τη θλίψη όπως η Ερωφίλη και ο Πανάρετος.

Ο έρωτας-θάνατος, η έκφραση ψυχών αγνών και ενός πάθους ασίγαστου, γίνεται έτσι η πανηγυρική έξοδος από τα όρια της πραγματικότητας.

Ο θίασος προσέγγισε με σεβασμό, με φαντασία και με όραμα το έργο του Χορτάτση. Η δημιουργικότητα και η ταπεινότητα ήταν η προτεραιότητά του. Αντιμετώπισε το κείμενο ως ένα αρχαιολογικό εύρημα, το οποίο με λεπτότητα και τεχνογνωσία ξαναέφερε επί σκηνής, φρέσκο και ζωντανό.

Ο θεατής έχει την αίσθηση ότι το κείμενο που ακούγεται είναι ο καθημερινός λόγος των προσώπων του έργου. Ένα δύσκολο και ευγενές επίτευγμα της ομάδας το οποίο σαφώς προέκυψε μέσα από μακρόχρονη έρευνα και εμπειρία.

Επίσης σημαντικό στοιχείο να αναφερθεί είναι η μουσική της παράστασης. Ολόκληρο το έργο αντιμετωπίστηκε σαν ένα οπερετικό λιμπρέτο αναδεικνύοντας έτσι την άμεση σχέση του με την αρχαιοελληνική τραγωδία, την οποία γνωρίζουμε ότι ακολουθούσε ζωντανή μουσική σε όλη της τη διάρκεια.

Η παράσταση είχε ενότητα, ευρυθμία και ομοιογένεια, έτσι οι μονόλογοι και το έμμετρο κείμενο δεν κούρασαν το κοινό.

«Τέχνη είναι ο μαγικός καθρέφτης που αντανακλά τα αόρατα όνειρά σου σε ορατές εικόνες», γράφει ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω. Και η παράσταση «Ερωφίλη project» σε διδασκαλία – σκηνοθεσία, μουσική και σκηνικό του εμπνευσμένου Θεόδωρου Οικονομίδη ήταν ένα όνειρο μέσα σε όνειρο. Ρομαντική, διονυσιακή, πυρετική, ανήσυχη.

Συντελεστές και ερμηνείες

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ταξίδι της έρευνας και της αναζήτησης στον κόσμο της ελληνικής παράδοσης για τον Θεόδωρο Οικονομίδη άρχισε το 2000 στο ΚΘΒΕ με την παράσταση του «Νεκρού Αδερφού» και συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον μέχρι και σήμερα: 2003 «Golforeloaded», 2006 «Ναυτικές Κωμωδίες», 2007 «Απόκοπος», 2011 «Καταλόγια – Παραλογές», 2014 «Τα Λόγια της Πλώρης», 2016 «Αντιγόνη».

Δεκαπέντε χρόνια έρευνας και αδιάκοπης εργασίας πάνω στο θέμα που κατέληξαν φέτος στο ανέβασμα της Ερωφίλης, του αριστουργήματος του Γεωργίου Χορτάτση.

Το σημαντικότερο κομμάτι της εργασίας της ομάδας «Ρίζες» – Roots Arts Org είναι αυτό της δημιουργίας μιας μεθόδου θεατρικής αναπαράστασης τέτοιου είδους κειμένων. Μια εξαιρετική δουλειά για τον κόσμο του θεάτρου στη σύγχρονη Ελλάδα, η οποία δίνει τη δυνατότητα συνέχισης και εξέλιξης αυτής της αναγκαίας για τους καλλιτέχνες και για το κοινό συνθήκης, της σωστής επαφής δηλαδή με την παράδοση και τις ρίζες.

Αξίζει επίσης να επισημανθεί η ιδιαίτερη αισθητική του έργου: Ζωντανή μουσική από έγχορδα και κρουστά, που γεμίζει με μελωδίες την αίθουσα του θρόνου, σε έναν ατμοσφαιρικό φωτισμό από κεριά και πυρσούς.

Πρωτότυπα, μεγαλοπρεπώς απέριττα, αναγεννησιακά, με δραματική αίσθηση τα κοστούμια της εξαίρετης ενδυματολόγου Βασιλικής Σύρμα.

Η φρέσκια ερμηνευτική πρόταση ολοκλήρωσε την εικόνα της σύγχρονης τραγωδίας. Όλοι οι ηθοποιοί ανεξαιρέτως είχαν ζωντάνια και χρώμα στην υποκριτική τους. Οι ερμηνείες μάλιστα αποτελούσαν μια εμπεριστατωμένη σπουδή πάνω στο μέτρο και τον ρυθμό της τραγουδιστικής ομιλίας. Συνδυάζονταν δε με σύγχρονες υποκριτικές μεθόδους (Meisner, Actor Studio, P. Brook, A. Miuskin).

Η Ερωφίλη βρήκε την ιδανική της ερμηνεύτρια στο πρόσωπο της Αμαλίας Αρσένη. Πηγαία, άδολη, σπαρακτική, τρυφερή, με εκπληκτική ειλικρίνεια και βαθύ λυρισμό, συγκλόνισε με την τέχνη της και απέσπασε τα αυθόρμητα «μπράβο» του κοινού.

Άξιος και ευσυνείδητος ο Θεόδωρος Οικονομίδης, ο οποίος -στην παράσταση που παρακολούθησα- επωμίστηκε δυναμικά τρεις ρόλους (Χάρος / Μαντατοφόρος / Πανάρετος). Του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.

Ο εντυπωσιακός Κωνσταντίνος Τσιομίδης στο ρόλο του τυραννικού Φιλόγονου υπήρξε πειστικά σκληρός, υπολογιστής, άκαρδος, άστοργος και απάνθρωπος. Μια αξιοσημείωτη ερμηνεία.

Μια ακόμα θαυμάσια ηθοποιός, η Δανάη Λουκάκη (Νένα / Ασκιά) συμπλήρωνε τη διανομή. Μας έδωσε μια συμπαθή, εγκάρδια, στοργική, συνετή και ανθρώπινη φιγούρα που μας συγκίνησε. Εξαιρετικά ταλαντούχα, ελπίζουμε να την ξαναδούμε και σε άλλες παραστάσεις.

Στη μεγάλη νίκη αυτής της παράστασης συνέβαλαν και οι ωραίοι φωτισμοί της Σεμίνας Παπαλεξαντροπούλου, η στήριξη της βοηθού Μάρας Μοτάκη καθώς και το γκρουπ των ικανότατων μουσικών: Ηλεκτρική κιθάρα – μαντολίνο: Αρετή Κοκκίνου, πνευστά: Δημήτρης Πρόκος, κλασική κιθάρα, πανδουρίδα: Θ. Οικονομίδης (ο σκηνοθέτης και ηθοποιός).

  • Η «Ερωφίλη project» θα περιοδεύσει το καλοκαίρι του 2018 σε μεσαιωνικά κάστρα και φρούρια, σε Κρήτη, Κεφαλονιά, Κέρκυρα, Ιωάννινα, Θεσσαλονίκη, Μάνη, Πάτρα και αλλού.

Ταυτότητα παράστασης

Διδασκαλία-σκηνοθεσία, μουσική, σκηνικό:

Θεόδωρος Οικονομίδης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μάρα Μοτάκη

Ερμηνεύουν

Ερωφίλη: Αμαλία Αρσένη

Φιλόγονος: Κωνσταντίνος Τσιομίδης

Νένα / Ασκιά: Δανάη Λουκάκη

Πανάρετος: Χρήστος Καπένης

Χάρος / Μαντατοφόρος: Θ. Οικονομίδης

Μουσικοί:

Ηλεκτρική κιθάρα – μαντολίνο: Αρετή Κοκκίνου

Πνευστά: Δημήτρης Πρόκος

Κλασική κιθάρα, πανδουρίδα: Θ. Οικονομίδης

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξαντροπούλου

Eπεξεργασία κειμένου: Θ. Οικονομίδης

Προβολή-Επικοινωνία: Brainco S.A

(Υπεύθυνη project Σταυρούλα Κεντιέ)

Παραγωγή: «Ρίζες» – Roots Arts Org.

Η διάρκεια της παράστασης «Ερωφίλη project» είναι 90’ χωρίς διάλειμμα.

Η περίοδος παραστάσεων περιοδείας είναι οι μήνες Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος και Σεπτέμβρης του 2018, με παραστάσεις στην Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου, καθώς και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

*

Πρώτη παράσταση:

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2018, στη Βίλα Ζωγράφου, στον ομώνυμο δήμο της Αθήνας.

*

Δεύτερος μεγάλος σταθμός στο ταξίδι της Ερωφίλης είναι – πολύ φυσικό – η Κρήτη:

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018: Ρέθυμνο στο φρούριο Φορτέτζα

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018: Χανιά Θέατρο Ανατολικής Τάφρου

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018: Φραγκοκάστελο Σφακιά

Τρίτη 24 Ιουλίου 2018: Ηράκλειο Πύλη Βηθλεεμ Ηράκλειο

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018: Κάστρο Καζάρμα Λασίθι

***

Σύντομα θα ανακοινωθεί ολόκληρο το πρόγραμμα παραστάσεων «Ερωφίλη Project»

***

Ο Γεώργιος Χορτάτσης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο στα μέσα του 16ου αιώνα και πέθανε μετά το 1605. Είναι σύγχρονος του Σαίξπηρ και του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου. Τα στοιχεία που έχουμε για τη ζωή του είναι πολύ λίγα. Καταγόταν από αρχοντική γενιά του Βυζαντίου και οι πρόγονοί του έφτασαν στην Κρήτη από τη Μικρά Ασία. Η οικογένειά του ανήκε στην τάξη των ευγενών ή των μεγαλοαστών. Οι Χορτάτσηδες αναφέρονται από έναν Ιταλό περιηγητή του 15ου αιώνα ως η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στην Κρήτη την εποχή του Νικηφόρου Φωκά. Επίσης, στα 1644, σε απογραφή που έγινε στο νησί, οι Χορτάτσηδες φαίνεται να ανήκουν στους Κρητικούς ευγενείς. Εξάλλου και ο εκδότης της Ερωφίλης, ο Κρητικός Αμβρόσιος Γραδενίγος, χαρακτήρισε το έργο ως «ποίημα του λογιωτάτου και ευγενεστάτου κυρίου Γεωργίου Χορτάτση του Κρητικού».

Γεγονός πάντως είναι ότι η καλή οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του τού επέτρεψε να αποκτήσει σημαντική για την εποχή μόρφωση. Το περιβάλλον του Χορτάτση αποτελείται από μορφωμένους αστούς και ευγενείς. Οι περισσότεροι γνωρίζουν άριστα την ιταλική γλώσσα και έχουν φοιτήσει σε πανεπιστήμια της Ιταλίας, ενώ αρκετοί γνωρίζουν λατινικά και αρχαία ελληνικά. Η παραμονή τους στα πνευματικά κέντρα της εποχής πλούτισε τις γνώσεις τους και άνοιξε τους ορίζοντές τους. Επιστρέφοντας στην πατρίδα τάχθηκαν με ενθουσιασμό υπέρ της πνευματικής της αναγέννησης. Ο Χορτάτσης έζησε αρκετό καιρό στο Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο). Στο έργο του ο Κατσούρμπος συναντάμε περιγραφές εκκλησιών, λαϊκών συνοικιών και άλλων παρόμοιων στοιχείων που αποδεικνύουν την παραμονή του εκεί. Τέλος, σύμφωνα με τους μελετητές, η δεκαετία του 1590 τον βρίσκει να κυριαρχεί στη θεατρική ζωή του νησιού ως προικισμένος θεατρικός συγγραφέας.

Από το έργο του αποδεικνύεται ότι βρίσκεται πιο κοντά στη δυτική παιδεία από ό,τι στην αρχαία ελληνική. Τα έργα του φανερώνουν ότι είχε πολύ καλή γνώση της ποιητικής τέχνης και ότι είχε μελετήσει τα έργα μεγάλων ποιητών της εποχής, όπως του G.B. Giraldi, του L. Groto, του Τ. Tasso, του G.B. Guarini. Επίσης πρέπει να είχε παρακολουθήσει και θεατρικές παραστάσεις. Στο έργο του υπάρχουν στοιχεία που μαρτυρούν την επίδραση που δέχτηκε από μεγάλους δημιουργούς της Δύσης. Κατάφερε όμως να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τις κατακτήσεις των Ιταλών και να παρουσιάσει ένα έργο άρτιο σε τεχνική και προσαρμοσμένο στα δεδομένα του τόπου του.

Το έργο του περιλαμβάνει όλα τα είδη του αναγεννησιακού θεάτρου: κωμωδία Κατσούρμπος, τραγωδία Ερωφίλη, ποιμενικό δράμα Πανώρια, τα οποία συνέγραψε στα τέλη περίπου του 16ου αιώνα, την εποχή δηλαδή που η Κρήτη βρισκόταν στην καλλιτεχνική και πνευματική της ακμή. Ο Χορτάτσης χαρακτηρίστηκε αναγεννησιακός ποιητής. Στο έργο του αποτυπώνονται οι κλασικές του γνώσεις και η ρητορική του ικανότητα. Τα ρητορικά σχήματα ποικίλλουν και ο δεκαπεντασύλλαβος στίχος αποδίδεται με ξεχωριστή δεξιοτεχνία, κρατώντας αποστάσεις από τον δεκαπεντασύλλαβο του δημοτικού τραγουδιού. Η γλώσσα του είναι δημοτική, ιδιωματική. Το κρητικό ιδίωμα, καθαρό και απαλλαγμένο από ξένες γλωσσικές επιδράσεις, σε συνδυασμό με το έντεχνο και επιμελημένο ύφος, καθηλώνει τον αναγνώστη ή ακροατή. Η χρήση της συνίζησης και του διασκελισμού βοηθάει την έκφραση στοχαστικών νοημάτων.

Ο Χορτάτσης ήταν γνωστός στην εποχή του και καταξιωμένος ποιητής στη συνείδηση των συμπολιτών του. Σε όλη τη διάρκεια του 18ου αιώνα η Ερωφίλη βρίσκεται παρούσα στα έργα των ποιητών και η διακειμενική παρουσία της αποδεικνύει την απήχηση που είχε. Το δράμα γνώρισε πολλές εκδόσεις και δόθηκαν πολλές παραστάσεις στην Κρήτη. Μετά την τουρκική κατάκτηση διαδόθηκε στα Επτάνησα και από εκεί στην Άρτα, στην Αμφιλοχία κ.α. Αποσπάσματα του έργου σταδιακά πέρασαν στην προφορική παράδοση αξιοποιήθηκαν από το δημοτικό τραγούδι.

Η Ερωφίλη επέδρασε και στο έργο άλλων Κρητικών ποιητών: Κορνάρος, Τρωίλος, Φόσκολος, καθώς και στο έργο των Επτανησίων. Τέλος, το 1903 ο Παλαμάς, στον πρόλογο της Τρισεύγενης, μνημονεύει τον Χορτάτση ως πατέρα της νεοελληνικής δραματουργίας. (Η βιογραφία προέρχεται από το www.e-alexandria.gr).

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -