Το ερώτημα για το αν ο άνθρωπος γεννιέται tabula rasa ή αν έρχεται στον κόσμο με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις απασχολεί μέχρι και σήμερα τη φιλοσοφική συζήτηση.
Οι εμπειρίες της βρεφικής – νηπιακής ηλικίας αποτυπώνονται στη μνήμη και καθορίζουν την πορεία του ανθρώπου, παρόλο που οι αναμνήσεις αυτής της εποχής είναι μηδαμινές.
Πόσο διαφορετική είναι η ανάμνηση από τη μνήμη. Πόσο εύκολο να αναπολήσεις μία στιγμή από το παρελθόν, να θυμηθείς, να νοσταλγήσεις. Πόσο δύσκολο να ξεφύγεις απ’ τις μνήμες σου. Και τι σημαίνει μνήμη τελικά για τον καθένα ξεχωριστά; Μνήμη είναι ο άνθρωπος, μία έννοια, ένα συναίσθημα, ένα αντικείμενο, μία μυρωδιά, ένας άλλος άνθρωπος. Μικρά και μεγάλα πράγματα που επαναφέρουν στην επιφάνεια αναμνήσεις, δίχως έλεγχο. Ρημάζουν και ευεργετούν, ευχαριστούν και ερημώνουν.
***
***
Η έκθεση «Ερειπωμένη Μνήμη» επιχειρεί να αποτυπώσει εικαστικά τη μνήμη. Μέσα από τη χειρονομιακή κυρίως ζωγραφική αναδεικνύεται η προσπάθεια ανακατασκευής του παρόντος και η προβολή των λησμονημένων απαντήσεων.
Το παρελθόν εναλλάσσεται με το παρόν, μέσα από υποκειμενικούς κώδικες χρωμάτων και μοτίβων. Τα έργα δίνουν σάρκα στην απουσία που κυριαρχεί στις ιστορίες από το παρελθόν. Ποια είναι η σχέση παρόντος και παρελθόντος; Το παρελθόν διαμορφώνει το παρόν και η μνήμη ως άλλο αρχειακό υλικό εξελίσσει το είναι.
Η μνήμη συνδέεται με την απώλεια του «άλλου», μια απώλεια την εικόνα της οποίας ο χρόνος – καταπέλτης αλλοιώνει. Οι άνθρωποι πάντα γοητεύονταν από τα στίγματα της ύπαρξης, την υπόνοια του ξεχασμένου σχεδόν μυστικού από τη δύναμη της λήθης. Εικόνες που τείνουν να εξαφανιστούν και να αναδημιουργηθούν, δημιουργούν ένα παιχνίδι ανάμεσα στη μνήμη και την όραση.
Εννέα σύγχρονοι καλλιτέχνες εξετάζουν τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος εξελίσσεται βάσει των εμπειριών του, την απώλεια που ελλοχεύει να πάρει τη θέση της νοσταλγίας, τις προϋπάρχουσες γνώσεις, τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που συνδέουν τον τόπο με τον άνθρωπο και φορτίζουν συναισθηματικά κάθε επαφή μαζί του γιατί «…ο τόπος είναι τα πρόσωπα. Μόνο τον τόπο νοσταλγούμε. Εκεί θα αναστηθούν και τα πρόσωπα, ίδια όπως ήτανε παλιά. Στους οικείους τόπους μάς καρτερούν υπομονετικά, ανέγγιχτα από το χρόνο».
Τι είναι τόπος; Τι είναι μνήμη; Μυστήριο.
***
Για το κείμενο έχει χρησιμοποιηθεί απόσπασμα από το βιβλίο «Γκαλίνα, Η σκοτεινή οικιακή βοηθός», του Ανδρέα Μήτσου καθώς και σχόλια των συμμετεχόντων καλλιτεχνών.
***
***
Επιμέλεια: Ειρήνη-Μαρία Νανούρη
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Κώστας Βλαχόπουλος, Ελένη Γκινοσάτη, Παναγιώτης Γκρίτζος, Μαρία Κώτσου, Σταυρούλα Μιχαλοπούλου, Κατερίνα Μπακάλου, Παρασκευή Μπακάλου, Γιάννα Ξανθοπούλου, Αφροδίτη Παπαδουλή.
Στη βασική φωτογραφία του θέματος, το έργο είναι του Κώστα Βλαχόπουλου.
***
Εγκαίνια: Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018
Διάρκεια έκθεσης: Μέχρι και την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 16:00 – 21:00, το Σάββατο 11:00 – 16:00. Κυριακή και Δευτέρα, κλειστά.
ArteVisione Gallery, Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου, 694 595 1345