Ήταν σε συλλογική έκθεση του Απριλίου του 1874 που θα γινόταν η μικρή επανάσταση στη ζωγραφική: ο σπουδαίος πίνακας του Μονέ «Εντύπωση: Ανατολή Ηλίου», που αναπαριστούσε το λιμάνι της Χάβρης στην πρωινή ομίχλη, θα γινόταν το σκάνδαλο της έκθεσης, αναγκάζοντας τους κριτικούς να εφεύρουν τον όρο «ιμπρεσιονισμός» για να χαρακτηρίσουν την ιδιαίτερη τεχνοτροπία του ζωγράφου, αλλά και των συγγενών πνευμάτων. Ο πίνακας έμοιαζε πράγματι με προσχέδιο παρά με ολοκληρωμένο έργο τέχνης!
Ο Κλoντ Μονέ (Claude Oscar Monet) γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1840 στο Παρίσι. Ο πατέρας του ήταν εύπορος έμπορος. Σε ηλικία πέντε ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στη Χάβρη, η οποία αποτελούσε σημαντικό λιμάνι, στις όχθες του Σηκουάνα.
Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με το διάσημο στην εποχή του ζωγράφο τοπίων Eugene Boudin, ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δασκάλους του και ουσιαστικά τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο.
Το 1859 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει ζωγραφική και ήρθε σε επαφή με έργα σημαντικών ζωγράφων στο Μουσείο του Λούβρου.
Impression, soleil levant, 1872, ελαιογραφία 48 x 63 εκ – Μουσείο Marmottan
Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant (Εντύπωση, ανατέλλων ήλιος) στη Γαλλία.
Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ, ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Louis Leroy στη χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός (Impressionism) για πρώτη φορά.
“…Είμαι εκστασιασμένος με το Giverny, είναι
ένα υπέροχο μέρος για μένα…”, γράφει ο Μονέ το 1883…
Μετά το θάνατο της γυναίκας του Camille, την οποία έχει απαθανατίσει ο ζωγράφος σε αρκετούς πίνακές του, εγκαταστάθηκε στο προάστιο Giverny, με την Αλίς Οσεντέ, ερωμένη του από πολλά χρόνια πριν, όπου καλλιεργούσε τον κήπο του και ζωγράφιζε.
Πολλοί από τους πίνακες αυτής της εποχής έχουν ως θέμα τον κήπο και το σπίτι του στην περιοχή.
Στις δεκαετίες του 1880 και του 1890, ο Μονέ ξεκίνησε να ζωγραφίζει σειρές πινάκων, όλοι βασισμένοι σε ένα κοινό θέμα, το οποίο όμως απέδιδε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετική τεχνοτροπία.
Ζωγράφιζε συχνά σε ταξίδια που έκανε στη νότια Γαλλία, την Αγγλία, την Ολλανδία, τη Νορβηγία, την Ισπανία και την Ιταλία. Το διάστημα 1883-1908, ταξίδεψε στη Μεσόγειο, γεγονός που τον ενέπνευσε για τη δημιουργία μιας σειράς τοπίων.
Το 1908 παθαίνει μια βλάβη στα μάτια. Το 1918 η κατάσταση της όρασής του χειροτερεύει.
Πλέον βασίζεται στις ετικέτες των χρωμάτων για να μην κάνει κάποιο λάθος. Τελικά χειρουργείται επιτυχώς, το 1923 κι έτσι ως ένας πεισματάρης γέρος συνεχίζει επίμονα να ζωγραφίζει.
Πέθανε το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Giverny, ως πλούσιος και αναγνωρισμένος ζωγράφος.
O Μιρμπό γράφει για τα έργα του Μονέ:
«…Ο αέρας ποτίζει κάθε αντικείμενο, το γεμίζει μυστήριο, το τυλίγει με όλους τους χρωματισμούς, που πότε σβήνουν απαλά και πότε σπινθηλοβολούν… η αρμονία των δυνάμεων συμβαδίζει με τους ατμοσφαιρικούς νόμους, με την κανονική και ακριβή πορεία των επίγειων και των ουράνιων φαινομένων».
Ένα από τα πιο όμορφα έργα της δεκαετίας που είναι αφιερωμένα στα Ετρετά, ένα ψαροχώρι, είναι Οι ψαρόβαρκες. Μπορεί να πρόκειται για μια σκηνή κοινότoπης εικονογραφίας, αλλά η ζωγραφική πραγμάτευση είναι αξιοπαρατήρητη.
Αυτό το έργο ζωγραφίστηκε το 1885 ή το 1886 και φυλάσσεται σε Μουσείο της Βουδαπέστης.
Αυτός ο υπέροχος πίνακας του 1899,
φυλάσσεται στο Παρίσι στο Μουσείο Ορσέ.
Ανήκει στην πλούσια σειρά των έργων με το συγκεκριμένο θέμα.
Ο Μονέ υπήρξε σημαντικός καλλιτέχνης, ειδικά όσον αφορά την επιλογή των θεμάτων, την επαναστατικότητα στην τεχνική του, τη μέθοδό του να δημιουργεί σειρές έργων.
