Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
Με τη λαμπερή και συνεπή Λένα Παπαληγούρα συναντηθήκαμε σε ένα διάλειμμα που είχε ανάμεσα στον «Ματωμένο Γάμο» και στο μονόλογο της «Κατερίνας» και λίγο πριν αρχίσει τις «Δούλες». Μιλήσαμε για πάρα πολλά αλλά και για τη «10η Εντολή», τη γνωστή τηλεοπτική σειρά, που αρχίζει την Τετάρτη, 11 Φεβρουαρίου, στον Alpha, τη νέα της πορεία. Ας δούμε τι μας είπε για τη δανέζικη τηλεοπτική σειρά που παρακολουθεί, για τη συμμετοχή της στο σενάριο, για τη σύγχρονη πληγή του τράφικινγκ, για τους ανθρώπους των τηλεοπτικών συνεργείων…
«Παρακολουθώ τη δανέζικη σειρά “The killing” και σκέπτομαι “τι κάνουν οι άνθρωποι”… Μια σειρά που με μαγεύει και διερωτώμαι: Εμείς αφού μπορούμε γιατί δεν το κάνουμε; Πιστεύω πως είναι ωραίο να δημιουργείς κάτι καλό για να το δει πολύς κόσμος. Πρέπει να αναβαθμιστεί η τηλεόρασή μας.
Πιστεύω ότι υπάρχει καλή και κακή τηλεόραση, όπως υπάρχει καλό και κακό σινεμά, καλό και κακό θέατρο. Μου αρέσει η τηλεόραση όχι από την άποψη του ότι βλέπω, γιατί δεν βλέπω πολύ. Μου αρέσει γιατί είναι ένα μέσο που μπαίνει στο σπίτι του άλλου και έχει τεράστια δύναμη. Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν τηλεόραση για παρέα και ψυχαγωγούνται από αυτήν. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε ένα θέατρο στην Αθήνα και είναι πολύ ωραίο να κάνεις μια καλή δουλειά ώστε να τη δουν από το σπίτι τους σε ένα απομακρυσμένο μέρος. Πάντα αυτούς σκέφτομαι όταν κάνω τηλεόραση».
Είναι αγχωτικοί οι ρυθμοί στην τηλεόραση;
– Ασφαλώς οι τηλεοπτικοί ρυθμοί συνήθως είναι καταιγιστικοί και είναι πολύ δύσκολο σαν ηθοποιός να πεις ότι πραγματικά κάνεις κάτι για το οποίο αισθάνεσαι ότι δίνεις ένα κομμάτι από την ψυχή σου και δεν κάνεις πράγματα διεκπεραιωτικά. Σε αναγκάζει ο ρυθμός να κάνεις έκπτωση. Πολλές φορές έχω αρνηθεί προτάσεις γιατί αισθανόμουν ότι με τις υποχρεώσεις μου στο θέατρο ένα από τα δύο θα αναγκαζόμουν να το κάνω λιγότερο σωστά από αυτό που θα ήθελα. Φέτος είχα την ευκαιρία να παίξω σε ένα επεισόδιο της “10ης Εντολής” και μάλιστα στο εναρκτήριο. Επειδή τα επεισόδια είναι αυτοτελή, ο ηθοποιός έχει όλο το σενάριο στα χέρια του και έχει τη δυνατότητα να «χτίσει» μια ερμηνεία, δηλαδή να δουλέψει και να κατασκευάσει ένα ρόλο, όπως ακριβώς κάνει και σε μια παράσταση ή σε μία ταινία. Τα γυρίσματα διαρκούν δέκα ημέρες, οπότε αυτές τις 10 ημέρες τις αφιερώνεις για να γίνει αυτή η δουλειά πολύ ωραία.
Τι θέμα έχει το πρώτο επεισόδιο;
– Το πρώτο επεισόδιο έχει να κάνει με το τράφικινγκ. Ο σκηνοθέτης Πάνος Κοκκινόπουλος και οι συνεργάτες του είχαν δει την παράσταση που είχαμε κάνει στον «Ξένο», την «Αόρατη Όλγα» του Γιάννη Τσίρου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη και είπαν ότι θέλουν να κάνουν ένα επεισόδιο με αυτό το θέμα γιατί θεώρησαν ότι είναι ευκαιρία μέσω της τηλεόρασης να ευαισθητοποιήσουν το κοινό γι’ αυτό το κοινωνικό ζήτημα.
Είναι αλήθεια ότι συμμετείχες και στο σενάριο;
– Ναι. Ένιωσα μεγάλη χαρά ειδικά όταν μου ζήτησαν να βοηθήσω και στο σενάριο. Οπότε ξαφνικά βρέθηκα να γράφω κιόλας. Για μένα ήταν κάτι τελείως καινούργιο που το απήλαυσα τρομερά. Ήταν ένας ολόκληρος καινούργιος κόσμος. Έμαθα πώς να γράφω σενάριο, πώς να στήνω σκηνές. Μάλιστα στην πρώτη προβολή συγκινήθηκα που είδα το όνομά μου δίπλα από τη λέξη “Σενάριο”. Πιο πολύ συγκινήθηκα γι’ αυτό παρά επειδή παίζω. Είχα κάνει πολλή έρευνα για το θέατρο και είχα πολλά πράγματα να πω για την ιστορία.
Ποιος είναι ο ρόλος σου;
– Ερμηνεύω τη Μαρία. Είναι μια κοπέλα που δεν μιλάει. Είναι θύμα τράφικινγκ και ζει φυλακισμένη σε ένα σπίτι μαζί με τρεις άλλες κοπέλες που εξαναγκάζονται να δουλεύουν ως ιερόδουλες. Όταν μία από αυτές πέφτει θύμα της βίας ενός πελάτη και πεθαίνει, τότε η Μαρία αποφασίζει να εκδικηθεί. Αυτή είναι πάνω κάτω η ιστορία. Επειδή η Μαρία δεν μιλάει, αναγκάστηκα να μάθω τη γλώσσα των κωφών. Πήρα μαθήματα νοηματικής από τη Σοφία Ρομπόλη που λέει τις ειδήσεις στον Alpha. Έκανα μάθημα με αυτή την καταπληκτική γυναίκα για τρεις μήνες. Ήταν μια τρομερή εμπειρία. Βέβαια όταν το λες αυτό κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί ότι εγώ έζησα αυτή την εμπειρία επειδή έκανα ένα επεισόδιο σε μια τηλεοπτική σειρά. Όλοι θεωρούν πως μια τηλεοπτική σειρά είναι κάτι πιο εύκολο, πιο γρήγορο. Κι όμως, για να μπορέσω να το κάνω αυτό, θέλησα να παρακολουθήσω αυτά τα μαθήματα. Όλα αυτά μου άλλαξαν τον τρόπο σκέψης και στη δουλειά μου και στη ζωή μου, γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο. Μου άνοιξαν ένα δρόμο για να καταλάβω πώς σκέπτονται αυτοί οι άνθρωποι. Να μπω σ’ αυτή τη γλώσσα. Να εισέλθω σε αυτό τον άλλο κόσμο. Δεν θα περίμενα ποτέ πως ένα επεισόδιο θα μου έδινε τη δυνατότητα να ανακαλύψω κάτι τόσο σημαντικό. Είναι σαν να έμαθα μια ξένη γλώσσα. Φυσικά δεν έμαθα τέλεια αυτή τη γλώσσα. Έμαθα όσα ήταν απαραίτητα γι’ αυτό το επεισόδιο. Και έμαθα έναν κώδικα ώστε να μπορώ να αντιληφθώ κάποια πράγματα για τον τρόπο που αυτοί οι άνθρωποι «ακούνε». Οπότε μπορώ να πω ότι μόνο ωραία πράγματα μου έχει δώσει η συμμετοχή μου στην τηλεόραση μέχρι τώρα. Αυτή η εμπειρία ήταν τρομερή. Φυσικά αυτό οφείλεται και στις επιλογές μου αφού αν κάτι δεν μιλάει στην ψυχή μου δεν μπορώ να το κάνω.
Ποιοι είναι οι συντελεστές του πρώτου αυτού επεισοδίου της “10ης Εντολής”;
– Είναι σε σκηνοθεσία του Πάνου Κοκκινόπουλου. Πρωταγωνιστεί η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (ως Θεώνη). Τους άλλους ρόλους ερμηνεύουν οι Αργύρης Ξάφης (Παύλος), Σίσσυ Τουμάση (Ιρίνα), Ρομάννα Λόμπατς (Ναταλία), Σοφία Γεωργοβασίλη (Σάρα), Κρις Ραντάνοφ (Γκέοργκ), Ανδρέας Βούλγαρης (Κώστας). Εγώ, όπως είπα, υποδύομαι τη Μαρία.
Πώς ένιωσες όταν παρακολούθησες την πρώτη προβολή;
– Στην πρώτη προβολή, η οποία έγινε στην αίθουσα μεγάλου κινηματογράφου, είδα τα δύσκολα πράγματα που κάναμε. Ήταν σοκαριστικό. Είχε πολύ δύσκολα γυρίσματα, γεμάτα βία. Ακόμη και το γεγονός ότι δεν μιλούσα και μιλούσα τη γλώσσα των κωφών ήταν περίεργο να το βλέπεις απ’ έξω. Σχεδόν σαν να μην ήμουνα εγώ. Το έβλεπα κι έλεγα «αυτή η κοπελίτσα καλά τα λέει». Πάντως, η απήχηση από όσους είδαν το πρώτο επεισόδιο και κυρίως αυτά που μας είπαν βγαίνοντας ήταν πολύ συγκινητικά. Συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά ότι ο κόσμος μπορεί να ακούει για το τράφικινγκ, το δουλεμπόριο και όλα αυτά αλλά όταν το βλέπει σε εικόνα σοκάρεται. Ένιωσα λοιπόν εκεί ανάμεσα στους θεατές ότι ενδεχομένως κάτι καλό κάναμε για την ενημέρωση του κόσμου.
Έλεγες προηγουμένως για τις σκηνές βίας… Υπάρχει πολλή βία στο επεισόδιο;
– Υπάρχει πολλή σκηνική πάλη σε αυτό το επεισόδιο. Και βία ζητιέται και να μη χτυπήσεις και ταυτόχρονα όλα να είναι αληθοφανή και να πραγματοποιηθούν σε μία ημέρα. Οι σκηνές αυτές γυρίζονται, δεν είναι θέατρο που πηγαίνεις και κάνεις πρόβα. Είχε στηθεί ένα μικρό δωματιάκι όπως είναι στους οίκους ανοχής, με κρεβάτι, νιπτήρα και δίπλα κομοδίνο. Εκεί μέσα εμείς έπρεπε να κάνουμε πάλη και να «σκοτωθούμε» κι αν δεν υπήρχε ο Κρις Ραντάνοφ να μας διδάξει θα είχαμε σκοτωθεί στην κυριολεξία. Και βέβαια και ο Κοκκινόπουλος που όλο αυτό το πράγμα το συντονίζει έτσι ώστε να δημιουργεί μια τρομερή ατμόσφαιρα. Αλλά εδώ να πω και για το τηλεοπτικό συνεργείο. Για μένα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ποιοι άνθρωποι δουλεύουν εκεί. Στη “10η Εντολή”, λοιπόν, όλοι εκεί στο συνεργείο είναι τόσο παθιασμένοι με τη δουλειά που κάνουν που αισθάνεσαι ότι μπαίνεις σε ένα γύρισμα όπου όλοι έχουν κοινό στόχο, δουλεύουν με τρομερή χαρά, με τρομερή θέληση. Είναι ένας κι ένας. Εξαιρετικά ειδικευμένοι και πωρωμένοι για τη δουλειά τους. Εκεί αισθάνεσαι ότι η ευθύνη του ηθοποιού με την ευθύνη του make-up artist και η ευθύνη εκείνου που κάνει τα ειδικά εφέ με την ευθύνη του κάμεραμαν είναι η ίδια. Και εμένα αυτό με συγκινεί πάρα πολύ στο σινεμά και στην τηλεόραση όταν συμβαίνει. Όλοι για έναν και ένας για όλους.
* Οι φωτογραφίες της Λένας Παπαληγούρα είναι του catisart.
