Το πρόσωπο είναι ίσως το πιο εκφραστικό μέρος ενός σώματος με το θέμα να γίνεται ακόμα πιο συγκεκριμένο, όταν επικεντρώνεται στα μάτια. Μια πλάτη ωστόσο, σε συνδυασμό με τη γενικότερη στάση του σώματος μπορεί να υποδηλώσει εξίσου πολλά συναισθήματα. Όπως φόβο, περηφάνια, εσωστρέφεια, ντροπή. Και πόσα ακόμα μπορεί να καταλάβει κάποιος παρατηρώντας και μόνο κάτι τόσο απλό, σαν την πλάτη ενός ανθρώπου.
Η εκφραστικότητα του προσώπου και των χεριών είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο του τρόπου με τον οποίο διηγούμαστε ιστορίες στη σκηνή, είτε αυτό είναι σωματικό ή κλασικό θέατρο, είτε είναι κλασικός ή σύγχρονος χορός. Τι συμβαίνει όμως όταν το πρόσωπο -και ολόκληρη η μπροστινή πλευρά του σώματος- αφαιρείται από την εξίσωση; Τι ιστορίες περιλαμβάνει η πίσω πλευρά του σώματος; Πώς μπορεί να εκφράσει και να διηγηθεί περιεχόμενα ψυχικά και συναισθηματικά; Τι αποκαλύπτουμε όταν γυρίζουμε την πλάτη και αποχωρούμε από τη σκηνή;
Ειδικά οι καλλιτέχνες πρέπει να ερευνήσουν την πίσω πλευρά του σώματος σαν ένα πεδίο εκφραστικότητας στην performance. Να εστιάσουν σε τρόπους που βοηθούν την πλάτη να αποβάλει αυτά που την μπλοκάρουν ώστε να φτάσει στο μέγιστο της εκφραστικότητάς της, ακολουθώντας μια σειρά από ασκήσεις σχετικές με την απομόνωση και το release. Να σκεφτούν ακόμη την πρόκληση ενός τραγουδιού ή ενός κειμένου, τον αυτοσχεδιασμό με ambient noise και την ανάποδη διήγηση ιστορίας.
* Είναι φίλος μου όποιος μιλάει καλά για μένα πίσω από την πλάτη μου. – Thomas Fuller
* Η φωτογραφία είναι από τo Back Stories, ένα χοροθεατρικό έργο που εμπνεύστηκαν, δημιούργησαν και παρουσίασαν οι Scheherazaad Cooper και Becka McFadden. Μέσα από μια αλληλουχία από σόλο και ντουέτα, ταξίδευσαν το κοινό στην εκφραστικότητα της πλάτης. Σχετικό σεμινάριο από τους δημιουργούς και το Beautiful Confusion Collective πραγματοποιήθηκε το 2015, στο Βυρσοδεψείο.
