Του Σ. Μακρινού
Μια ακόμα πτυχή από τους «έξω» των 70s. Οι «Τρωάδες» είναι ένα συγκλονιστικό έργο από μόνο του. Η μεταφορά του Ευριπίδη στον κινηματογράφο όμως από τον Μιχάλη Κακογιάννη ήταν απογειωτική.
Με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και τις Βανέσα Ρεντγκρέιβ (Ανδρομάχη), Κάθριν Χέπμπορν (Εκάβη) και την Καναδέζα Ζενεβιέβ Μπυζόλντ (συγκλονιστική στον ρόλο της μισότρελης Κασσάνδρας). Επίσης την Ειρήνη Παπά στον μικρό αλλά σημαντικό ρόλο της ωραίας Ελένης που ο Κακογιάννης την έβαλε να κάνει το μπάνιο της σε μια τόση δα λεκανίτσα, αυτή τη βασίλισσα, για την οποία έγινε ολόκληρος Τρωικός Πόλεμος… Οι «Τρωάδες» (The Trojan Women) ήταν ό,τι πιο αντιπολεμικό είχε να πει η παγκόσμια διανόηση εκείνη την εποχή!
Θυμίζω ότι είναι η εποχή που μαίνεται ο πόλεμος στο Βιετνάμ με δεκάδες χωριά και χιλιάδες παιδιά να καίγονται από τις ναπάλμ ενώ στην Ελλάδα και αλλού έχουμε στυγνές δικτατορίες.
Όρθιος χειροκροτούσε ο κόσμος στις αίθουσες του Μόντρεαλ και στο Φεστιβάλ κινηματογράφου της πόλης το 1971.