Εντυπωσιακοί πίνακες του Κλώντ Μονέ διατίθενται δωρεάν στο Διαδίκτυο
Tο Musée de l’Orangerie ανοίγει τις ηλεκτρονικές πύλες του εν μέσω πανδημίας κορονοϊού, δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να απολαύσει από την οθόνη του υπολογιστή, μοναδικούς ιμπρεσιονιστικούς πίνακες του Κλοντ Μονέ.
Η γκαλερί του Παρισιού ακολουθεί το παράδειγμα και άλλων μουσείων και πολιτιστικών ιδρυμάτων που κάνουν διαδικτυακά προσβάσιμα τα πολύτιμα εκθέματά τους, για όσο διαρκεί η υποχρεωτική καραντίνα.
Από το σπίτι του στο Ζιβερνί, ο Μονέ συνήθιζε να παρατηρεί κάθε μέρα τα νούφαρα στη λίμνη της περιοχής, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον μεγάλο κύκλο έργων που ξεκίνησε να δημιουργεί στα τέλη του 1890.
Σήμερα, οχτώ μοναδικές συνθέσεις εκτίθενται στο Musée de l’Orangerie, τοποθετημένες κατά τα σχέδια του ίδιου του καλλιτέχνη.
Σε συνεργασία με το Google Art Project, το παρισινό μουσείο δίνει τη δυνατότητα στους φιλότεχνους που παραμένουν αναγκαστικά εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους, να περιηγηθούν εικονικά στα δύο οβάλ δωμάτια που φιλοξενούν τα περίφημα παστέλ νούφαρα του Γάλλου καλλιτέχνη, ο οποίος ζωγράφισε τους αριστουργηματικούς πίνακες από το 1915 έως και το 1926.
- Πατήστε εδώ για να αρχίσετε την περιήγησή σας:
https://www.musee-orangerie.fr/fr/article/visite-virtuelle-des-nympheas
Ο Κλοντ Μονέ (Claude Oscar Monet, 14 Νοεμβρίου 1840 – 5 Δεκεμβρίου 1926) ήταν Γάλλος ζωγράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του ιμπρεσιονισμού.
Γεννήθηκε στο Παρίσι, στις 14 Νοεμβρίου του 1840. Ο πατέρας του, ήταν εύπορος έμπορος της εποχής, που διακινούσε προμήθειες πλοίων. Το 1845, η οικογένειά του μετακόμισε στη Χάβρη, που αποτελούσε σημαντικό λιμάνι στις όχθες του Σηκουάνα. Το 1858 γνωρίστηκε με τον Εζέν Μπουντέν, ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δασκάλους του Μονέ και τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο, σύνηθες θέμα για ζωγράφους εκείνης της περιόδου. Τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ελβετική Ακαδημία (Académie Suisse) και ήρθε σε επαφή με έργα σημαντικών ζωγράφων επισκεπτόμενος το Μουσείο του Λούβρου. Παράλληλα, γνώρισε τον Καμίλ Πισαρό και τον Γκυστάβ Κουρμπέ. Την περίοδο 1860-1862, επιστρατεύτηκε και ταξίδευσε στην Αλγερία. Λόγω προβλήματος της υγείας του, απολύθηκε από το στρατό περίπου το 1862, ενώ σημαντικό ρόλο σε αυτό φαίνεται πως διαδραμάτισε και η θεία του, η οποία μάλιστα υποχρέωσε τον Μονέ να παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής σε κάποιο πανεπιστήμιο. Ο ίδιος ο Μονέ, απέφυγε την εγγραφή, ωστόσο παρακολούθησε μαθήματα, για περίπου δύο χρόνια, στο ατελιέ του Σαρλ Γκλερ (Charles Gleyre), όπου συνδέθηκε φιλικά και με τους Ρενουάρ, Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλεϊ. Πέρα από τη φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, μοιράζονταν κοινές ιδέες για τη ζωγραφική, οι οποίες αργότερα θα μετουσιώνονταν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού.
Το 1870 νυμφεύτηκε την Καμίλ Ντονσιέ, με την οποία συζούσε και είχαν ήδη ένα γιο, τον Ζαν. Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου βρήκε καταφύγιο στο Λονδίνο, προκειμένου να αποφύγει τη στράτευση. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στη Γαλλία και το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant (Εντύπωση, ανατέλλων ήλιος). Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Λουί Λερουά (Louis Leroy) στη χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός (Impressionism) για πρώτη φορά.
Το 1879 πέθανε η σύζυγός του, αφήνοντάς του δύο παιδιά. Τον Απρίλιο του 1883 μετακόμισε στο Ζιβερνί (Giverny), ένα χωριό στον ποταμό Επτ, μόλις 65 χλμ. μακριά από την πρωτεύουσα. Εκεί έζησε με την Αλίς Οσεντέ, ερωμένη του από πολλά χρόνια πριν, με την οποία παντρεύτηκαν το 1891. Στις δεκαετίες του 1880 και του 1890, ο Μονέ ξεκίνησε να ζωγραφίζει σειρές πινάκων, όλων βασισμένων σε ένα κοινό θέμα, το οποίο όμως απέδιδε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετική τεχνοτροπία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πίνακες του, που απεικονίζουν τον προσωπικό του κήπο, στην οικία του στο Ζιβερνύ. Το διάστημα 1883-1908, ταξίδεψε στη Μεσόγειο, γεγονός που τον ενέπνευσε για τη δημιουργία μιας σειράς τοπίων.
Το 1908 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του δεδομένου ότι έπασχε από καταρράκτη. Τελικά υποβλήθηκε επιτυχώς σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις το 1923, γεγονός που του επέτρεψε να συνεχίσει να ζωγραφίζει. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα, το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Ζιβερνί, ως πλούσιος και αναγνωρισμένος ζωγράφος.
Έκανε απόπειρα αυτοκτονίας πηδώντας στον Σηκουάνα
Τα τέλη των είκοσι ο Μονέ ήταν απογοητευμένος με την Ακαδημία, το γαλλικό καλλιτεχνικό ίδρυμα. Μισούσε να κοπιάρει έργα τέχνης του Λούβρου και πίνακες με θέμα την αρχαία Ελλάδα και ρωμαϊκούς μύθους. Παρότι προσπάθησε να βάλει τη δική του πινελιά στην Ακαδημία, σχεδόν όλα τα έργα του απερρίφθησαν. Σε βαθιά κατάθλιψη και μην μπορώντας να στηρίξει οικονομικά τον εαυτό και την οικογένειά του, ο Μονέ πήδηξε από γέφυρα το 1868. Σώθηκε της πτώσης στον Σηκουάνα και ξεκίνησε να περνά χρόνο με άλλους καλλιτέχνες που είχαν την ίδια στάση απέναντι στην Ακαδημία.
Βοήθησε έμμεσα στην επινόηση του όρου Ιμπρεσιονισμός
Ο Μονέ μαζί με άλλους καλλιτέχνες έφτιαξαν μια ομάδα απογοητευμένων. Στην ομάδα συμμετείχαν ο Ρενουάρ, ο Καμίλ Πισαρό και ο Πολ Σεζάν. Αποκαλούσαν τον εαυτό τους «Ανώνυμη Κοινότητα Ζωγράφων, Γλυπτών, Χαρακτών…» και οργάνωσαν το 1874 μια έκθεση που περιελάμβανε ρηξικέλευθα έργα με λαμπερά, ζωντανά χρώματα και αυθόρμητες πινελιές. Ύστερα από μια κριτική που όριζε ένα εκ των έργων του Μονέ ως ιμπρεσιονιστικό, ο όρος επικράτησε για την περιγραφή διαφορετικών και νέων έργων.
Η δεύτερη σύζυγός του ζήλευε παθολογικά την πρώτη
Ο Μονέ πολύ συχνά ζωγράφιζε την πρώτη του γυναίκα, Καμίλ Ντονσιέ, που εργαζόταν ως μοντέλο. Η σχέση τους ξεκίνησε στα μέσα του 1860, παντρεύτηκαν, έκαναν δύο παιδιά, όμως η Καμίλ πέθανε, μάλλον από καρκίνο, το 1879. Η Άλις Οσεντέ, ζούσε στο σπίτι των Μονέ από την περίοδο που ο σύζυγός της, επιχειρηματίας στον χώρο της τέχνης, πτώχευσε. Ο ζωγράφος σύμφωνα με τις μαρτυρίες είχε σχέση μαζί της, πριν ακόμη πεθάνει η γυναίκα του. Όταν η Καμίλ πέθανε η ερωμένη του Μονέ κατέστρεψε από ζήλια όλες τις φωτογραφίες και τα γράμματά της. Παρά τις εξάρσεις της, ο Μονέ την παντρεύτηκε το 1892, όταν αποβίωσε και ο δικός της σύζυγος. Ένα έξτρα στοιχείο είναι πως η κόρη της Οσεντέ και ο γιος του Μονέ παντρεύτηκαν αργότερα.
Οι κριτικοί τον περιγελούσαν για τα προβλήματά όρασής του
Στα τέλη των εξήντα ο Μονέ ξεκίνησε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του. Το 1912 διαγνώστηκε με καταρράκτη και αργότερα με αδυναμία όρασης όλων των χρωμάτων. Μια δεκαετία αργότερα ανακηρύχτηκε επισήμως τυφλός, αλλά συνέχισε να ζωγραφίζει εκ μνήμης για έναν ακόμη χρόνο. Οι κριτικοί τον κορόιδεψαν για τους θολούς πίνακες του τονίζοντας πως το ιμπρεσιονιστικό του ύφος ξεπήδησε από την αδυναμία όρασης που είχε και όχι λόγω της καλλιτεχνικής του ευφυΐας.
Το 2015 ήρθε στο φως ένας καινούργιος πίνακας του ζωγράφου
Το 2015 ένας έμπορος τέχνης στο Λονδίνο ανακάλυψε έναν άγνωστο πίνακα του Μονέ που κρυβόταν πίσω από άλλον πίνακά του. Ο πίνακας αποτύπωνε σκηνή από το μέρος που ζούσε ο ζωγράφος ως παιδί. Ειδικοί πιστοποίησαν ότι ο πίνακας είναι αυθεντικός και τον χρονολόγησαν στο 1868, γύρω στην περίοδο που πήδηξε στον Σηκουάνα.
