Πάνω: Photo: Δημήτρης Πιτσάκης
Του Γιώργου Νανούρη
Αν έχεις χάσει κάθε ελπίδα (όπως την είχα χάσει και γω) σε αφορά:
Τρία χρόνια πριν, μεσούσης της κρίσης, της αγωνίας και της ανασφάλειας μ’ έπιασε τρομερή κατάθλιψη, άγχος, μια απίστευτη ματαιότητα για τα πάντα, έχασα κάθε φιλοδοξία, όνειρο, ελπίδα. Αποτέλεσμα να είμαι χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς να βλέπω φως σε καμιά άκρη κανενός τούνελ, χωρίς να έχω διάθεση για τίποτα.
Έπιασα τόσο πολύ πάτο, που το μόνο που μου έμεινε ήταν να αναδυθώ. Σιγά σιγά και σταδιακά άρχισα να προσπαθώ να βρω μιαν άκρη και τελικά αποφάσισα πως πρέπει να κάνω κάτι εγώ για τον εαυτό μου. Κανένας φορέας, καμιά επιχορήγηση, καμιά πρόσληψη, κανένα “κύκλωμα” (τι αστεία λέξη αλήθεια, ποιο κύκλωμα ρε παιδιά), τίποτα.
Τελικά το ένα έφερε σιγά σιγά το άλλο, άρχισα αργά και σταθερά να ενεργοποιούμαι, μεσολάβησαν αρκετές παραστάσεις και αγαπημένοι άνθρωποι που με βοήθησαν (για τους οποίους θα αναφερθώ σε άλλο post), ώσπου να φτάσω φέτος με ένα φακό και τρεις ανθρώπους που δε γνώριζα αλλά με εμπιστεύτηκαν, να κάνουμε (απλήρωτοι) για μήνες πρόβες στο σπίτι μου και… το θαύμα έγινε! Η “Κατερίνα” – που ξεκίνησε ως μια ιδέα που είχα ένα βράδυ και με μηδενικό μπάτζετ – έφτασε να έχει την απίστευτη πορεία της, με κυριολεκτικά sold out όλες τις παραστάσεις της, και να ζούμε φέτος απ’ αυτήν τόσοι άνθρωποι! Και κατάλαβα ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από κανέναν, ότι μόνοι μας θα δημιουργήσουμε την ευκαιρία που περιμένουμε, ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε, ότι τα όνειρα εμείς τα πραγματοποιούμε, ότι τα θαύματα εμείς τα γεννάμε και ότι παρά τη δυσκολία, υπάρχει ελπίδα! Ας βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει παραπάνω και αν εσύ που το διαβάζεις τώρα αυτό είσαι σε κατάθλιψη και αγωνία πίστεψέ με σε παρακαλώ! Ήμουν ακριβώς στην ίδια θέση! Και ίσως είναι η Κατερίνα μας ένα από τα ζωντανά παραδείγματα ότι μπορεί ο καθένας να τα καταφέρει. Ξεκίνα τώρα κιόλας! Και αν μερικοί φωνάζουν πως τα θέατρα και οι ομάδες είναι πάρα πολλά για την πόλη μας, να τους πεις ότι περισσότεροι είναι οι άνεργοι, περισσότερες είναι οι αυτοκτονίες, περισσότεροι είναι οι απεγνωσμένοι και πως όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο. Η μόνη ελπίδα να κάνουμε κάτι είναι να προσπαθήσουμε γι’ αυτό. Ξέρω πως του χρόνου ίσως να μην έχω πάλι δουλειά. Ξέρω ότι δε γίνονται κάθε μέρα “Κατερίνες” και πως δύσκολα θα μου ξανασυμβεί. Αλλά να που έστω μια φορά έγινε! Και αν δεν είχα δοκιμάσει, κοίτα τι θα έχανα! Αν δεν είχα προσπαθήσει, δε θα το μάθαινα ποτέ! Θα μου επιτρέψεις λοιπόν να σου πω: Ό, τι κι αν θες να κάνεις στη ζωή σου, κουράγιο, σήκω τώρα και ξεκίνα, μην περιμένεις από κανέναν τίποτα! Φτιάξε τις συνθήκες εσύ, σκέψου, στείψε το μυαλό σου, φαντάσου, ονειρέψου! Εκεί, μόνος ή με τους φίλους σου, στον μικρόκοσμό σου, απ’ το μηδέν, όπως όλοι μας! Και θα φτιάξουν όλα είμαι σίγουρος!
Συνέντευξη του Γιώργου Νανούρη: https://www.catisart.gr/index.php/2010-05-03-21-16-20/3041–lr.html
Κριτική – παρουσίαση της παράστασης “Κατερίνα”: https://www.catisart.gr/index.php/2010-03-28-10-49-51/2968-2015-02-07-02-08-13.html
