Tης Εύας Ψάννη Μπακόγιωργα
Διστακτικά και αμίλητα
στο σιωπηλό σκοτάδι
σαν τον τυφλό που ψηλαφεί
το φως σε κάποιο χάδι
Τα μάτια μου σε ψάχνουνε
και πάνω που σε βρίσκουν
μου φεύγεις κύμα ατίθασο
με χίλιους μύριους φλοίσβους
Διστακτικά και απλώνοντας
τα χέρια σε ικεσία
στης νύχτας το θαμπό το φως
σε αγγίζω αγνή οπτασία
Και όταν στης δίψας τη στιγμή
ψάχνω τα δυο σου χέρια
σκορπίζεσαι και μπλέκεσαι
με του ουρανού τα αστέρια
Διστακτικά και ψάχνοντας
στο φύλλωμα του ονείρου
σε βρίσκω μπάτη μέσα μου
και μίλημα του απείρου
Μες το δωμάτιο της ψυχής
το εξαίσιο νιώθω θάμα
ήχους να με γεμίζεις
μυστικούς ως έσπερου καμπάνα
EPB.
Φωτογραφία: Tom Kummer
