Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Διακοφτό της Αχαΐας στις 12 Ιουλίου 1912. Υπήρξε διακεκριμένος Έφεδρος Υπολοχαγός και συμμετείχε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σπούδασε στην Αθήνα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή την έκανε το 1938 στον ρόλο του ιππότη στο έργο του Σαίξπηρ «Βασιλιάς Ληρ» όπου έπαιξε δίπλα στον δάσκαλό του τον Αιμίλιο Βεάκη. Στο Εθνικό Θέατρο παρέμεινε μέχρι το 1941.
Τα χρόνια που ακολούθησαν συνέπραξε με τους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, των Αρώνη – Χορν, Χατζίσκου – Συνοδινού, του Μουσούρη και του Ντίνου Ηλιόπουλου.
Ως τα μέσα της δεκαετίας του 1950 εμφανίστηκε σε ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, ενώ αργότερα άρχισε να εμφανίζεται σε ελαφρές κωμωδίες. Το 1961 συγκρότησε τον δικό του θίασο, δίνοντας αξέχαστες ερμηνείες, σε έργα όπως «Ζήτω η ζωή» του Γεράσιμου Σταύρου και «Δεσποινίς Διευθυντής» των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη. Στο τελευταίο ενσάρκωσε τον κ. Βασιλείου, έναν ρόλο που επανέλαβε το 1964 στη μεγάλη οθόνη, δίπλα στην Τζένη Καρέζη.
Συνολικά για 46 χρόνια, ερμήνευσε και έπαιξε στους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής του. Φυσικά ανεπανάληπτη ήταν η συμμετοχή του στο «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τους Κώστα Καζάκο και Τζένη Καρέζη.
Πρώτη του ταινία ήταν, το 1947, τα «Παιδιά της Αθήνας» του Τάκη Μπακόπουλου. Συνολικά έπαιξε σε 136 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες κράτησε δευτερεύοντες ρόλους, κλέβοντας όμως πάντα την παράσταση. Ξεχωρίζουν: «Το Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» (1970).
Ασφαλώς δεν θα τον ξεχάσουμε ως κομματάρχη Κοσμάς Σκούταρης στο «Τζένη, Τζένη» (1966) με τον Ανδρέα Μπάρκουλη και την Τζένη Καρέζη. Επίσης στη «Σωφερίνα» το 1964 ως πρόεδρο του δικαστηρίου. Στη «Λόλα» το 1964. Στην «Ψεύτρα» το 1963 στον ρόλο του κυρίου Δεληπέτρου. Στη «Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλλήκαρα» το 1960, στον ρόλο του τραπεζικού. Τέλος στις ταινίες «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960) και «Έγκλημα στο Κολωνάκι» (1959).
Ο Παπαγιαννόπουλος έδειξε το ταλέντο του και στις κλασικές ταινίες: «Τζο ο τρομερός» (1955) σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου στον ρόλο του «Γιάννη – χιμπατζή – Καρούμπας» και στην αξεπέραστη «Στέλλα» (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη, στον ρόλο του Μήτσου.
Το 1968 βραβεύτηκε με το βραβείο των Ελλήνων κριτικών για την ταινία «Το κανόνι και το αηδόνι». Αξίζει να δει κανείς τη σκηνή «μονομαχίας» με τον Γιώργο Καμπανέλλη.
Έπαιξε επίσης το 1977 στην ταινία «Ο Κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται». Υποδύθηκε τον Μπαρμπα-Γιώργη, ρόλο που είχε ενσαρκώσει με μεγάλη επιτυχία το 1974 και στην τηλεοπτική σειρά «Το Λούνα Παρκ».
Ήταν η λεγόμενη «βουβή» εβδομάδα, τον Απρίλιο του 1984. Η Παρασκευή 13 του μήνα, πριν από το Σάββατο του Λαζάρου. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος που έμενε στο διαμέρισμά του στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας «έσβησε» ολομόναχος. Είχε μείνει χωρίς «κούβεντος» τις τελευταίες μέρες της ζωής…
Τον βρήκαν στις αρχές της Μεγάλης Εβδομάδας, το πρωί της Μεγάλης Τρίτης. Δεν πρόλαβε να περάσει το Πάσχα στο Διακοφτό μαζί με την οικογένεια της αδελφής του και τον ανιψιό του Τάκη Βλαστό.
Λίγο καιρό πριν είχε ολοκληρώσει τα γυρίσματα στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ταξίδι στα Κύθηρα».
Ο ηθοποιός που μας χάρισε ατέλειωτες ώρες χαράς, γέλιου και συγκίνησης, όταν πέθανε ήταν μόνος και τον βρήκαν μέρες μετά…
Ο Παπαγιαννόπουλος δεν παντρεύτηκε και πέρασε μόνος στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Όταν οι φίλοι και οι γνωστοί του τον ρωτούσαν γιατί δεν παντρεύτηκε με καμία από τις συντρόφους του, εκείνος απαντούσε: «Εγώ ροχαλίζω πολύ, ποια γυναίκα θα με ανεχτεί;».
Βέβαια πήγαινε συχνά πυκνά στη γενέτειρά του, το Διακοφτό, εκεί που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το ησυχαστήριό του… Εκεί όμως – πάντα διακριτικά – έκανε πολλές αγαθοεργίες που έγιναν γνωστές μετά τον θάνατό του. Προς τιμήν του, ο Δήμος Διακοφτού τοποθέτησε την προτομή του στην παραλία του δήμου και με την οικονομική ενίσχυσή από τον Δημήτρη Χορν.
***
Στη βασική φωτογραφία ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ως «Αποστόλης Λαμπιρίκος» στην ταινία «Για ποιον χτυπά η… κουδούνα» (1968).
