Του Παναγιώτη Μήλα
***
«Μόνη σου χαρά
είναι η αναπάντεχη διαπίστωση
πως και οι νεκροί ονειρεύονται»…
***
Αυτός είναι στίχος από ένα του ποίημα. Μια πικρή πρόβλεψη που μας υποχρεώνει να την αποδεχτούμε μήπως και γλυκάνει κάπως τον πόνο της απώλειας.
Πριν φύγει ο Δημήτρης Βάρος έβαλε την υπογραφή του «εν γνώσει των συνεπειών του νόμου» όπως έλεγε και στο παρακάτω κείμενο:
«Κατάγομαι από τη Μυτιλήνη, γεννήθηκα στη Χίο το 1949 και μεγάλωσα στη Σάμο.
Σπούδασα δημοσιογραφία στο Λονδίνο και η πρώτη εφημερίδα που εργάστηκα ήταν ο “Χιακός Λαός”, μια ημερήσια εφημερίδα της Χίου που ταλαιπωρήθηκε από τους λογοκριτές της δικτατορίας και ήταν -μαζί με την “Πρόοδο” όπου αρθρογραφούσε επί χρόνια ο πατέρας μου Γιώργος Βάρος με το ψευδώνυμο “Εκηβόλος”- η εφημερίδα που δημοσίευσε τα πρώτα μου κείμενα, όταν ακόμη ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο της Χίου.
Από το 1976 εργάζομαι σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά. Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου (22 χρόνια) το εξάντλησα στο “Έθνος” και στο “Έθνος της Κυριακής”. Σαν άμεσος συνεργάτης του Αλέκου Φιλιππόπουλου στο ξεκίνημα αυτών των εφημερίδων και μετά, για 15 χρόνια περίπου, σαν διευθυντής τους.
Έχω διατελέσει επίσης διευθυντής ή αρχισυντάκτης και σε άλλες εφημερίδες όπως “Ακρόπολη”, “Πρώτη”, “Τύπος της Κυριακής”, “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, “Βέτο” καθώς και σε πολλά ειδησεογραφικά, οικονομικά, ναυτιλιακά, επιστημονικά και τεχνικά περιοδικά (“Χρόνος”, “Κεφάλαιο”, “Ελληνική Ναυτιλιακή”, “ΕΛΝΑΒΙ”, “Logistics & Management”, “Car & Truck”, “Ecotec” κ.ά.).
Έχω εκδώσει 5 ποιητικά βιβλία (“Ω ξειν…”, “Ανδρομέδα”, “Θηρασία”, “Φρύνη” και “Υπατία”) ενώ ποιήματά μου έχουν δημοσιευθεί σε αρκετές ελληνικές και ξένες (κυρίως) συλλογές καθώς και σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά.
Μερικά έχουν περιληφθεί και σε δίσκους του Γιάννη Μαρκόπουλου τραγουδισμένα ή απαγγελμένα από τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τη Μαρία Φωτίου, τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, τη Βασιλική Λαβίνα, από τον ίδιο τον συνθέτη καθώς και από τα συγκροτήματα “Βωξ” και “Μεθυσμένα Ξωτικά”.
Αν και έχω πάντα ρόλο επιτελικού στα έντυπα που εργάζομαι, συνηθίζω να διατηρώ χρονογραφικές στήλες. (Παλαιότερα και τη στήλη δισκοκριτικής “Ήχος”). Μερικά διαχρονικά -πιστεύω- ευθυμογραφήματά μου συμπεριλαμβάνονται στα βιβλία “We are Greeks!” (κυκλοφορεί) και “Λάκης, τελεία, τζι-αρ” (υπό έκδοση).
Χόμπι μου είναι η φωτογραφία. Δείγματα από τα αποτελέσματα αυτής της ερασιτεχνικής ενασχόλησής μου είναι οι δύο συλλογές: “Mind Games” και “Painting with a camera”.
Είμαι παντρεμένος με τη Δήμητρα Νικολάου, δημοσιογράφο επίσης, και έχουμε δύο παιδιά, τον Γιώργο και τη Μάγκι.
Είμαι μέλος της Ένωσης Συντακτών και διεθνών Οργανώσεων ημερήσιου και περιοδικού Τύπου (WAN και FIPP).
***
Ένα βιογραφικό σε χρόνο ενεστώτα, αν και ο Δημήτρης ήδη ταξιδεύει…
Ένα βιογραφικό με λιτές γραμμές, μας θυμίζει μόνο λίγα από όσα έκανε.
Ένα βιογραφικό που κρατάει καλά κρυμμένο τον χαρακτήρα του Δημήτρη.
Μόνο όσοι δούλεψαν δίπλα του μπορούν να μιλήσουν για τον Βάρο. Σίγουρα δεν θα πουν τα καλύτερα.
Ο Δημήτρης ήταν τελειομανής, λεπτολόγος, προσεκτικός, απαιτητικός.
Όλα αυτά προϋπέθεταν σκληρή δουλειά και η σκληρή δουλειά δεν ήταν κάτι που άρεσε. Ο Δημήτρης έχτιζε με το στιγμόμετρο μεγάλες εφημερίδες σε μικρό σχήμα.
Ο Βάρος δεν φορούσε ρολόι, δεν τον αφορούσε το όποιο ωράριο προέβλεπαν οι συλλογικές συμβάσεις. Φυσικά αυτό δεν ήταν αρεστό σε κανέναν. Όλοι θέλαμε τη βολή μας. Δεν μας συγκινούσαν οι ανατροπές.
Έτσι η εργασιομανία του Δημήτρη πάντα προκαλούσε αντιδράσεις. Όμως οι αναγνώστες των εφημερίδων και των περιοδικών που είχαν τη δική του υπογραφή είχαν άλλη γνώμη.
Είναι χαρακτηριστικό – και μη αμφισβητούμενο – το γεγονός ότι την εποχή που το καθημερινό «Έθνος» ταλανιζόταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 για τους γνωστούς λόγους, το «Έθνος της Κυριακής» με διευθυντή τον Βάρο κράτησε τότε ψηλά τη σημαία του συγκροτήματος και οδήγησε αργότερα και τις δύο εφημερίδες στο δρόμο της ανάκαμψης.
Σχετικά η Ένωση Συντακτών, σε ανακοίνωσή της γράφει: «Όταν, το 1986, ο Δημήτρης Βάρος ανέλαβε διευθυντής στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής», κατάφερε, κατά τη διάρκεια της πετυχημένης θητείας του, με την εγκαινίαση των ενθέτων και των συνοδευτικών περιοδικών, να αλλάξει ριζικά την άποψη για τις εκδόσεις της Κυριακής, που οδήγησε στη συνέχεια στην καθιέρωση μιας ξεχωριστής έκδοσης των κυριακάτικων εφημερίδων, οι οποίες, από τη δεκαετία του 1990, έχουν τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην Ελλάδα».
Είπα, λίγο πιο πάνω, πολλά από τα… αρνητικά επίθετα που συνόδευαν το επώνυμό του. Από την άλλη πλευρά της επαγγελματικής του ζυγαριάς υπήρχαν μόνο δύο λέξεις: Το δίκιο και η φαντασία.
-Ο Βάρος δεν αδίκησε ποτέ κανέναν από όσους δούλευαν σκληρά όπως αυτός. Ήξερε να εκτιμά και να αναγνωρίζει εκείνους που έβαζαν πλάτη στα δύσκολα.
-Ο Βάρος είχε επίσης φαντασία. Οι ιδέες του μπορούσαν – κυριολεκτικά σε μηδενικούς χρόνους – να αλλάξουν την αρνητική εικόνα που είχαν κάποια από τα έντυπα στα οποία είχε την ευθύνη.
Στα χρόνια της έντονης κρίσης του ελληνικού Τύπου κάποιοι, ως ομάδα, – γνωστό και αυτό – επέλεξαν να τον αποστρατεύσουν. Σίγουρα σήμερα θα είχε λύσεις για κάθε πρόβλημα. Άνθρωπος που λάτρευε την έντυπη παραδοσιακή δημοσιογραφία ήξερε πώς να κρατήσει ζωντανή την αγάπη του. Δεν θα άφηνε το καράβι να βουλιάξει. Ήξερε να δίνει μάχες (όπως έγραψε στο παρακάτω ποίημά του) και να τις κερδίζει…
***
Στο είχα πει
Η σιωπή μας θα αναστήσει τα κτήνη.
Τώρα πρέπει να δώσουμε ξανά
τη μάχη στις Πλαταιές.
Θα χρειαστούμε ξανά
τον μπουρλοτιέρη απ’ τα Ψαρά
τον καπετάνιο απ’ τη Λαμία
και τον κόκκινο στρατιώτη
που θα καρφώσει τη σημαία μας στο Ράιχσταγκ.
Έτσι όπως ο αϊ Γιώργης κάρφωσε το τέρας.
***
Δημήτρη Βάρο, σε ευχαριστούμε για όσα πρόσφερες στον Τύπο, για όσα πρόσφερες σε όλους μας. Θα σε θυμόμαστε…
***
Ο αποχαιρετισμός του Δημήτρη Βάρου θα γίνει αύριο, Παρασκευή, 8 Σεπτεμβρίου 2017, στις 12 το μεσημέρι, από τον Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής στην πλατεία της Νέας Πεντέλης. Εθνικής Αντιστάσεως 7. Τηλέφωνο 210-804.40.11
