Όπως έλεγε ο Δημήτρης Λιβιεράτος, ο ίδιος και οι τροτσκιστές σύντροφοί του ήταν αυτοί που εμπνεύστηκαν τον «Πράσινο ήλιο» του ΠΑΣΟΚ και αυτοί που ανέλαβαν την ευθύνη για ένα μεγάλο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του νέου κινήματος για τις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές του 1974.
Επίσης είχαν σχεδιάσει την οργανωτική ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ με ίδρυση γραφείων και τοπικών οργανώσεων ανά την Ελλάδα. Τον Ιούλιο του 1976 αποχώρησε από το Κίνημα.
Ο Λιβιεράτος που γεννήθηκε το 1927 στην Αθήνα έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 16 Ιουνίου 2023 ενώ μόλις πριν ένα μήνα, τον Μάιο, συμμετείχε στον προεκλογικό αγώνα με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στα τραπεζάκια της Οργάνωσης στα Πετράλωνα και του ΣΕΚ [Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα].
Φοίτησε στη σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛ.ΑΣ., συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του Επαναστατικού Σοσιαλιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΕΣΚΚΕ), ενώ πολέμησε με το 1ο Τάγμα του 4ου Συντάγματος της 2ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά.
Το 1946 συμμετείχε στην δημιουργία κόμματος με την ονομασία Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΔΚΕ). Για τη δράση του, εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Το 1951 μετείχε στο Κίνημα Ελεύθερου Συνδικαλισμού και το 1955 στο Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα.
Δραστηριοποιήθηκε στην Αλγερινή Επανάσταση (1959-62) και σε παράνομο δίκτυο για την κατασκευή όπλων στο Μαρόκο.
Μετά την επιβολή της χούντας το 1967 συμμετείχε στις «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης» (ΔΕΑ). Διέφυγε στη Δυτική Γερμανία, όπου συνεργάστηκε με το ΠΑΚ, το οποίο είχε ιδρύσει ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Στη συνέχεια ο Λιβιεράτος ασχολήθηκε με τη συγγραφή της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος. Γνωστό είναι το τετράτομο έργο του για τους Κοινωνικούς Αγώνες στην Ελλάδα, η βιογραφία του Παντελή Πουλιόπουλου, τα βιβλία του για την Κίνηση των 115 Σωματείων, τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ, τα Ιουλιανά, την Κρίση στα Βαλκάνια, το Μακεδονικό και την Εργατική Τάξη.
Διατέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αρχείου Ιστορίας των Συνδικάτων της ΓΣΕΕ.
