Επιμέλεια: Παναγιώτης Μήλας
Εκατό χρόνια από τη γέννηση ενός μύθου, του φωτεινού ηθοποιού Δημήτρη Χορν, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ιάσων Τριανταφυλλίδης, έγραψε το βιβλίο «Η Τελειότητα της Γοητείας – 100 χρόνια Δημήτρης Χορν».
Στο βιβλίο αυτό μαθαίνουμε για την πορεία της ζωής του, τις επιτυχίες του στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ακόμα τους μεγάλους έρωτές του, τις συνεργασίες που άφησαν εποχή, τις απόψεις του και τη στάση ζωής του μέσα σε ένα οδοιπορικό στον χρόνο.
Για τον Χορν θα διαβάσουμε αναμνήσεις του Αλέκου Αλεξανδράκη, του Μιχάλη Κακογιάννη, του Θεόδωρου Κρίτα, του Αλέξη Σολομού, της Ρένας Βλαχοπούλου, της Έλλης Λαμπέτη, της Άννας Συνοδινού, του Βασίλη Κανάκη, του Αλέκου Σακελλάριου, του Μάριου Πλωρίτη, της Ελένης Ζαφειρίου, της Μαρίας Ρεζάν, του Θανάση Βέγγου και της Ελένης Βλάχου.
Για τον μεγάλο ηθοποιό γράφουν: Μαρίνα Καρέλλα, Δέσποινα Γερουλάνου, Μάρω Κοντού, Κατερίνα Γιουλάκη, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Κάτια Δανδουλάκη, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Απόστολος Κ. Δοξιάδης, Νάνα Μούσχουρη.
Στο βιβλίο θα βρούμε επίσης και μια σελίδα γραμμένη από τον εικαστικό Κώστα Ι. Σπυριούνη ο οποίος περιγράφει με ζωηρά χρώματα και με τρόπο γλαφυρό τη γνωριμία του με τον Χορν.
Αξίζει αυτή τη σελίδα να τη διαβάσουμε μαζί…
***
***
Το ασανσέρ…
Του Κώστα Ι. Σπυριούνη
«Τον Δημήτρη Χορν τον συνέδεε βαθιά φιλία με τη γλύπτρια Ναταλία Μελά της οποίας υπήρξα μαθητής και βοηθός της. Ένα απόγευμα οι δυο τους, αφού μιλούσαν και γελούσαν ακατάπαυστα, ξαφνικά ο Χορν της υπενθύμισε ότι έπρεπε να φύγουν άμεσα για να προλάβουν το ραντεβού τους. Καθώς ετοιμάζονταν, της είπε με φωνή που δεν επιδεχόταν αντίρρηση: Τώρα που θα κατέβουμε με το ασανσέρ (έλεγε τη λέξη ασανσέρ με υπέροχη προφορά και επέμενε πως αν δεν την προφέρεις σωστά, καλύτερα να λες ανελκυστήρας) να μην μπει μέσα μαζί μας ο βοηθός σου.
Υποθέτω δε, ότι το είπε αρκετά δυνατά για να το ακούσω εγώ. Πάγωσα και στεναχωρήθηκα πολύ γιατί σκέφτηκα ότι ο διάσημος και εύπορος Χορν είχε και ταξικές προκαταλήψεις! Η Μελά, μού το είπε κι εκείνη με τη σειρά της: Εμείς τώρα φεύγουμε, μάζεψε τα πράγματά σου και αναχώρησε κι εσύ μετά.
Ο Χορν με χαιρέτησε πολύ ευγενικά και αναχώρησαν.
Υπέφερα για καιρό γιατί πίστευα ότι δεν είχε υποτιμήσει μόνο ένα νέο εργαζόμενο άνθρωπο αλλά και ένα ζωγράφο – έναν καλλιτέχνη – όπως ήταν και ο ίδιος!
Έκτοτε όταν τηλεφωνούσε στη Ναταλία Μελά και τύχαινε να σηκώσω εγώ το ακουστικό, ενώ η υπέροχη φωνή του τον πρόδιδε αμέσως, εγώ τον ρωτούσα: Ποιος κύριος την ζητεί;;;
Κι εκείνος απαντούσε: Δημήτρης Χορν.
Ααα… έκανα δήθεν έκπληκτος! Περιμένετε να την ειδοποιήσω κύριε Χορν, και τον άφηνα να περιμένει όσο περισσότερη ώρα μπορούσα!
Τον τιμωρούσα!
Πόσο τέρας ήμουν! Πόσο άσχημα ένιωσα μετά όταν ο γραμματέας του – ο πιο κοντινός άνθρωπος της ζωής του εκείνα τα χρόνια, και εξάδελφός μου Θεοδόσης Ισαακίδης – με διαβεβαίωσε πως ο Χορν δεν το έκανε καθόλου από σνομπισμό και για να με υποτιμήσει αλλά γιατί είχε τρομακτική φοβία ότι θα μπορούσαν να κλειστούν μόνοι τους στον ανελκυστήρα χωρίς κάποιον απ’ έξω να τους ακούσει και να τους απεγκλωβίσει.
Αυτό το περιστατικό που εξομολογούμαι τώρα, με κάνει να χαμογελώ για την επιπολαιότητα της κρίσης μου για έναν άνθρωπο που όλοι όσοι τον γνώριζαν καλά, μιλούσαν με πολλή τρυφερότητα, αγάπη και σεβασμό»!
***
Τελικά ο Κώστας Ι. Σπυριούνης και με τα κείμενά του …ζωγραφίζει.
***
Πληροφορίες έκδοσης
«Η Τελειότητα της Γοητείας – 100 χρόνια Δημήτρης Χορν»
Συγγραφέας: Ιάσων Τριανταφυλίδης
Εκδόσεις Λυκόφως
Φεβρουάριος 2022
Σελίδες 192
***
Ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 και έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιανουαρίου του 1998.
