Της άρεσαν οι ιστορίες. Ιστορίες σκοτεινές, αλλόκοτες, βγαλμένες από τα βάθη της ψυχής. Με κάλεσαν κι εμένα μια νύχτα να τις παρακολουθήσω. Πήγα με τον συνοδό μου. Σε μια σχεδόν αθέατη στοά στο κέντρο της Αθήνας. Κατέβηκα με προσοχή τις ξύλινες σκάλες προς το υπόγειο. Πίστεψα πως ζούσα σε καιρό πολέμου και ζητούσα προφύλαξη σε καταφύγιο. Οι σανίδες έτριζαν. Με οδήγησαν σε μια αίθουσα με καθίσματα τοποθετημένα ημικυκλικά. Αρωματικά κεριά έστελναν παντού μια μυστηριώδη ευωδιά. Μαύρα υφάσματα ήταν κρεμασμένα στους τοίχους. Απόλυτη ησυχία και μέσα στο ημίφως αντίκρισα τον Γιώργο σε μια γωνία, ακίνητο και προσηλωμένο, τριγυρισμένο από τα μουσικά του όργανα. Όταν εμφανίστηκε η Εβελίνα, αιθέρια, ιερατική και συγκινητική, φορώντας μαύρα και έχοντας τα μαλλιά πιασμένα σε γιαπωνέζικο κότσο, μια παράξενη αύρα τη συνόδευε.
Για κάθε ιστορία άναβε κι ένα κερί, τελετουργικά και μυστηριακά. Πρώτη μας είπε την ιστορία της λίμνης με πρωταγωνίστρια τη μικρή Μογιόκο που είχε την εκθαμβωτική ομορφιά και έπαιζε τον πανέμορφο αυλό. Έτεινα το αυτί και μαγεμένη άκουσα πως αυτός ο αυλός υπάρχει ακόμα κρυμμένος κάπου στην Ιαπωνία. Ίσως κοντά στη λίμνη που ανήκε στο φέουδό της. Αν κάποιος τον ανακαλύψει, θα τον προστάξει να βρει αμόλυντες ψυχές για να ξεδιψάσει το πνεύμα της λίμνης.
Η Εβελίνα σε κάθε ιστορία άλλαζε χτένισμα και τη δεύτερη φορά μας αποκάλυψε αυτήν που είχε αφηγηθεί σε έναν ευυπόληπτο ιερωμένο. Για το αγόρι που έλαμπε, για το παιδί που κρύφτηκε στο δάσος, για το μαγνήτη της ομορφιάς που προκάλεσε τον πόνο του έρωτα σ’ ένα γλυκό και μειλίχιο ιερέα. Ποιο ήταν το υπέρτατο δείγμα αγάπης του άγιου αυτού πατέρα; Σωτηρία δεν υπήρξε. Την ιστορία οι άνθρωποι που την ήξεραν αποφάσισαν να μην την πουν. Μόνο βρέθηκε σε μια παλιά περγαμηνή γραμμένη από χέρι που έτρεμε και στο τέλος της η φράση «σ’ αγαπώ», με αίμα σχηματισμένη.
Συνέχισε, έλεγα μέσα μου. Άλλη μία ιστορία τουλάχιστον. Και τότε η Εβελίνα, επιβλητική, μας μίλησε για ένα γρίφο. Έπρεπε ο καθένας μας να καταλάβει μόνος του, αφού σκεφτεί. Τι είναι μυστικό. Αν είναι αλήθεια πως οι τύψεις σε κυνηγούν για πάντα. Τι σημαίνει εξιλέωση. Κι αν ο θάνατος είναι ποθητός, όταν τον αντικρίσεις. Η Εστέρ όμως, η μιγάδα καλλονή του αμερικάνικου Νότου, έγνεψε στον αδελφό της να την ακολουθήσει και τον έβαλε να κοιμηθεί. Την ώρα που εμείς μαγεμένοι ακούγαμε τον Γιώργο να παίζει τζαζ.
Έκλεισα τα μάτια, ήθελα να καταχωρίσω τα όνειρα βαθιά, να μη χαθούν. Αισθάνθηκα να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά, κάποιος μου έβαλε λίγο χιόνι στα χείλη. Άκουσα να μου ψιθυρίζουν στο αυτί «το απόψε έφτασε, είναι εδώ…». Ένιωσα ασφαλής κι όταν ανέβαινα τη σκάλα του βιβλιοπωλείου «Ars Nocturna», ήταν σαν να ανέβαινα στον ουρανό.
O μοναδικός πραγματικός εραστής
Οι Chromatic Sequence παρουσίασαν το «Allou Fun Dark», ένα μονόλογο που αγγίζει τα όρια του gothic, στον υπόγειο χώρο του βιβλιοπωλείου «Ars Nocturna». Τον παρακολούθησα το Σάββατο, 16 Νοεμβρίου 2013. H παράσταση θα παίζεται κάθε Σάββατο έως το τέλος του Νοεμβρίου.
Μια πόρνη, μια σύγχρονη ιέρεια του σκοτεινού έρωτα, αφηγείται ιστορίες που ξεπηδούν μέσα από τις ανομολόγητες διαστροφές των πελατών της.
Ιστορίες που λέει τελετουργικά πριν από τον έρωτα αλλά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του. Μυημένη στη μαγεία του θανάτου από τα παιδικά της χρόνια, διηγείται και τραγουδάει για λίγους, για όλους, μα κυρίως για Εκείνον. Το μοναδικό πραγματικό Εραστή, όπως έλεγε μέχρι το τέλος της ζωής της.
Συντελεστές παράστασης
Σύλληψη – κείμενο – σκηνοθεσία – μουσική και μουσική επιμέλεια: Γιώργος Στεφανακίδης
Ερμηνεία: Εβελίνα Αραπίδη
Ενδυματολογική επιμέλεια: Hallelujah
Artwork: Βίκτωρ Μελίστας
Παραγωγή: EUTOPIA
Το άγνωστο
«Από μικρό παιδάκι είχα μια ακατανίκητη έλξη για τα παραμύθια. “Κάτσε να σου πω μια ιστορία” ήταν μια από τις αγαπημένες μου φράσεις. Μια ιστορία από τα πολύ παλιά. Από τόπους που μοιάζαν πολύ με τα όνειρα. Η Μογιόκο, το Αγόρι και η Εστέρ είναι μορφές βγαλμένες από κείνες τις περιοχές. Όσο φως και να υπάρχει εκεί η απόσταση τις σκοτεινιάζει. Dark. Τα πιο όμορφα παραμύθια αναβλύζουν από τα έγκατα της σκοτεινιάς. Έτσι πρέπει. Από κει αναβλύζουν κι οι ερωτήσεις μας. Δεν είναι το σκοτάδι που κυριαρχεί εκεί. Δεν είναι το αίμα. Είναι το άγνωστο. Είναι ότι στα παραμύθια υπάρχουν όλα αυτά που για να τα δεις στην καθημερινή ζωή πρέπει να βγάλεις τη μάσκα. Εκεί υπάρχουν ατόφια. Οι σατανικοί μάγοι δεν κρύβονται πίσω από χαμόγελα ψεύτικα. Είναι πραγματικά σατανικοί. Και ο θάνατος έρχεται με το δρεπάνι του χωρίς να πρέπει να τον εξηγήσεις. Και τους παίρνει όλους. Τους πρίγκιπες και τους αθώους. Τους κακούς και τους καλούς.
(Αλλά ξέρεις τι; Γι’ αυτό μαγεύομαι από τα παραμύθια. Γιατί όταν τελειώνουν αφήνουν μια γεύση αλήθειας που είναι δύσκολο να βρεθεί στην καθημερινότητα. Και δε φταίει η ζωή. Αυτή είναι παραμύθι έτσι κι αλλιώς).
Χρειάστηκαν δύο μέρες για τα τραγούδια και τρεις για τις ιστορίες. Σα να υπήρχαν μέσα μου από πάντα. Αγωνία για το τέλος. Κατάδυση. Είχα κι εγώ τους αγαπημένους μου ήρωες. Ο θάνατος μας φοβίζει όλους. Το σκοτάδι και η αρρώστια μας σκιάζει. Αλλά δε γεννιούνται από το δημιουργό. Έκανα έτσι το χέρι μου και τα έπιασα στον αέρα. Και γέλασα. Με την ανυπαρξία τους».
Γιώργος Στεφανακίδης
Συντελεστές έκδοσης και CD
Γιώργος Στεφανακίδης – σύνθεση, ενορχήστρωση, programming, στίχοι και κείμενα, σκηνοθεσία
Άρης Ζέρβας – τσέλο
Ελευθερία Τόγια – βιόλα
Κωνσταντίνος Καριτζής – βιολί
Νίκος Παγώνης – τύμπανα
Εβελίνα Αραπίδη – Τραγούδι, ερμηνεία
Δημήτρης Καρπούζας – ηχοληψία, μίξη
Πέτρος Σιακαβέλας – mastering
Βίκτωρ Μελίστας – εικονογράφηση, artwork
Πληροφορίες
Βιβλιοπωλείο εκδόσεων Ars Nocturna
Διεύθυνση: Λέκκα 23-25, Αθήνα
Τηλέφωνο: 2111835524
Σάββατο: 21:00
Εισιτήρια
Είσοδος ελεύθερη.
Απαραίτητη η κράτηση θέσεων στο τηλ.: 2111835524
