Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (2012), ο εξαίρετος Χρήστος Κοντογεώργης έχει ήδη στο ενεργητικό του σημαντικές συνεργασίες με καταξιωμένους σκηνοθέτες, όπως η Ελένη Σκότη, ο Νίκος Χατζόπουλος, ο Σάββας Στρούμπος, ο Κώστας Φιλίππογλου και συμμετοχές στον ελληνικό κινηματογράφο, στην τηλεόραση, ακόμα και στην τέχνη της διαφήμισης.
Τον θαυμάσαμε -μεταξύ άλλων- με την ομάδα Σημείο Μηδέν σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, στο Άττις-Νέος Χώρος, όπου πρωταγωνίστησε στο εμβληματικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ “Περιμένοντας τον Γκοντό”, αλλά και σε έναν ιδιαίτερο ρόλο στο «Σεξ Λεξικόν – Η Επιστήμη του Έρωτα» του Σπύρου Μιχαλόπουλου σε σκηνοθεσία Αγγελίτας Τσούγκου στο θέατρο «104». Έχει παίξει επίσης στις παραστάσεις «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου (2018), «Ο Γενικός Γραμματεύς» (2012), «Festen» (2015), «Η κυρία της νύχτας» (2016).
Το 2015 η εμφάνισή του στο έργο «Αγαπητή Ελένα», που παίχτηκε μέχρι και το 2017, ήταν μια από τις εκπλήξεις που χρόνια περιμέναμε.
Φέτος αποδεικνύει το μεγάλο ταλέντο του για άλλη μία φορά, καταθέτοντας την αξιοσημείωτη ερμηνεία του σε μια ακόμη συνεργασία με την Ελένη Σκότη, στο θέατρο «Επί Κολωνώ». Υποδύεται με τρόπο θαυμαστό τον αστυνομικό στη μεγάλη επιτυχία «Άγριος Σπόρος» του Γιάννη Τσίρου.
Για τη συνέντευξη που ακολουθεί όμως, τον προσεγγίσαμε λόγω της αγάπης του για τις γάτες. Διότι ο Χρήστος συμβιώνει με τον Μπάμπη, ένα φοβερό πλάσμα που ευτυχώς σώθηκε την τελευταία στιγμή από τα σκουπίδια. Έναν «αλήτη – φλώρο», όπως τον χαρακτηρίζει ο ίδιος ο κηδεμόνας του, εξηγώντας μας το λόγο που του έδωσε το όνομα «Μπάμπης».
«Είναι ο καθρέφτης του σπιτιού», μας λέει σοφά ο Χρήστος για τις γάτες. «Γιατί παίρνουν τις συνήθειες του εαυτού μας. Της καθημερινότητάς μας. Από εμάς μαθαίνουν, στρεσάρονται, αποκομίζουν συνήθειες γενικώς και συμπεριφορές. Αν θες να μάθεις για κάποιον, μπορείς να παρατηρήσεις το ζωάκι του. Επίσης ο γάτος μου είναι το σπίτι μου». Δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε…
Χρήστο, πώς γνωριστήκατε με τον Μπάμπη;
*Τον Μπάμπη τον βρήκαμε στα σκουπίδια δεμένο σε μια τσάντα μαζί με αλλά δύο γατάκια. Τότε ζούσα σε μια διώροφη μονοκατοικία με αυλή και φυτά. Ο παιδικός μου φίλος και ενοικιαστής του ισογείου, ο Γιάννης ο Κουταλάς, ήθελε να πάρουμε γάτες. Εγώ λίγους μήνες πριν είχα χάσει τον γάτο μου τον Σήφη από ανεπάρκεια στο συκώτι και δεν ήθελα άλλο γατί. Με παίρνει τηλέφωνο μια μέρα και μου λέει: «Φίλε βρήκα στα σκουπίδια τρία γατιά, έλα να πάρουμε από ένα». Με έπεισε ο κερατάς χωρίς να πει τίποτα άλλο. Του είπα «δεν με νοιάζουν χρώματα κ.τλ. Θέλω αγοράκι». Συμφώνησε και έτσι αποκτήσαμε δύο ολόλευκα τσιτσίνια, τη Ρόζα και τον Μπάμπη.
Τι φυλή είναι;
*Νομίζω είναι λίγο Αγκύρας.
Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από το όνομά του;
*Ήθελα να ταιριάζει με την προσωπικότητά του. Και σαν αλήτης-φλώρος που είναι το Μπάμπης του ταιριάζει βγει.
Τι ηλικία έχει;
*Τον Μάρτιο θα γίνει τεσσάρων.
Πριν είχες γάτα ή άλλο κατοικίδιο;
*Είχα τον Σήφη. Ήταν αγριόγατος από την Κρήτη.
Πόσο περιπετειώδης είναι η ζωή μαζί του;
*Είναι κοινωνικός με τους ανθρώπους. Αντικοινωνικός με τις υπόλοιπες γάτες, αν εξαιρέσεις την αδερφή του. Ζητάει προσοχή γενικά απ’ όλους τους φιλοξενούμενους του σπιτιού. Κι αν δεν την έχει τρέχει και πηδάει παντού στο σπίτι. Στη μονοκατοικία είχα άγχος γιατί πήγαινε βόλτες εκτός σπιτιού στον πεζόδρομο και δίπλα σε ένα οικόπεδο με φυτά και γύρω γύρω -κοντά στο σπίτι και μακριά από αυτοκίνητα βέβαια- παρ’ όλα αυτά έβγαινε και είχα άγχος. Τώρα έχω άγχος που είναι κλεισμένος στο καινούργιο σπίτι και δεν μπορεί να βγαίνει να κάνει τη βόλτα του και να ρεμβάζει το βουνό από το μπαλκόνι μας όπως ρέμβαζε. Τον νιώθω φυλακισμένο. Αλλά το καλοκαίρι ένα μήνα θα κάνει διακοπές ελεύθερος στο οικόπεδο του εξοχικού.
Τι άλλαξε από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή σου;
*Βρήκαμε μια συντροφιά. Καταλαβαίνει ο μπαγασάκος και όταν δεν είμαι καλά και όταν έχω άγχος. Ρουφάει την ενέργειά μου αλλά μερικές φορές την αντιγράφει. Παρατηρώ ότι αγχώνεται κι αυτός. Ηρεμεί κι αυτός μαζί μου. Είναι τρελό. Αλλά είναι πραγματικότητα. Είμαστε πολύ φίλοι και τα βρίσκουμε. Τον έχω έγνοια όταν είναι μόνος στο σπίτι για ώρα. Και χαίρεται όταν γυρνάω. Τι άλλαξε; Η αίσθηση της μοναξιάς είναι διαφορετική. Αυτό.
Πώς συμπεριφέρεται σε φίλους, γνωστούς και επισκέπτες; Πώς φέρεται στα άλλα ζώα;
*Με τους ανθρώπους είναι ιδιαίτερα φιλικός. Θέλει να του δίνουν σημασία όταν έρχονται. Επιβάλλει την παρουσία του και μόλις πάρει την επιβεβαίωση είναι διακριτικός. Είναι σαν να λέει «Παιδιά τα χάδια μου πρώτα και μετά ό,τι θέλετε». Αν δεν του δώσουν σημασία τρέχει μέσα στο σπίτι, πηδάει πάνω τους κ.τλ. Με τα αλλά ζώα δεν έχει ιδιαίτερη καλή σχέση. Είναι αντικοινωνικός. Δεν θέλει να εισβάλλουν στον χώρο του. Έχουμε πολλές αδέσποτες γάτες και δεν τους επιτρέπει να μπουν στο σπίτι από καμία αυλή. Τσακώνεται συνέχεια. Μόνο με την αδερφή του τη Φλώρα είχε τρομερές σχέσεις. Δυστυχώς όμως η Φλώρα «έφυγε».
Τι συνήθειες έχει;
*Είναι ιδιαίτερα ήσυχος. Του αρέσει το κρεβάτι του να είναι ψηλά. Στο ίδιο ύψος με μένα γι’ αυτό του το ‘χω πάνω σε καρέκλα. Του αρέσουν οι αγκαλιές. Να κρύβει το κεφάλι του σαν στρουθοκάμηλος -είναι το χουζούρι του. Ξύνει τα νύχια του στους καναπέδες κι αυτό είναι το μόνο κακό…
Ποια έκπληξη σου έκανε πρόσφατα;
*Δεν κάνει εκπλήξεις. Αντιθέτως του αρέσουν οι εκπλήξεις.
Κοιμάστε και μαζί;
*Πλέον κοιμόμαστε μαζί συνέχεια. Τον βολεύει πολύ το κεφάλι μου.
Ποιες είναι οι γευστικές του προτιμήσεις;
*Δεν τρώει ανθρώπινο φαγητό. Ό,τι και να του αφήσεις στο πάτωμα ΔΕΝ το τρώει. Μοναχά ξηρά τροφή και πολύ σπάνια κονσέρβες.
Τι κάνει όταν επιστρέφεις στο σπίτι;
*Ακούει το αυτοκίνητο και περιμένει πίσω από την πόρτα ΠΑΝΤΑ κάνοντας τούμπες στο πάτωμα.
Όταν έχεις κακή διάθεση, πώς αντιδρά;
*Είναι διπλά ήρεμος και διακριτικός. Έρχεται σιγά σιγά πάνω μου να απαλύνει την κατάσταση.
Όταν γύρισες από τις διακοπές, πώς σε υποδέχτηκε;
*Συνήθως είναι μαζί μου. Πέρσι νιαούριζε και έτρεχε στο σπίτι. Πρόπερσι ούτε που μου έδωσε σημασία. Σαν να μην είχα φύγει.
«Οι γάτες είναι η ψυχή του σπιτιού», λένε. Πώς το σχολιάζεις;
*Είναι κατά κάποιον τρόπο. Είναι ο καθρέφτης του σπιτιού. Γιατί παίρνουν τις συνήθειες του εαυτού μας. Της καθημερινότητάς μας. Από εμάς μαθαίνουν, στρεσάρονται, αποκομίζουν συνήθειες γενικώς και συμπεριφορές. Αν θες να μάθεις για κάποιον, μπορείς να παρατηρήσεις το ζωάκι του. Επίσης ο γάτος μου είναι το σπίτι μου.
Πώς οραματίζεσαι το κοινό σας μέλλον;
*Με αγκαλιές και φαγητό. Αγάπη και χάδια.
***
Η μεγάλη επιτυχία «Άγριος Σπόρος» συνεχίζεται για 5η χρονιά στο Επί Κολωνώ
Μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων, ο «Άγριος Σπόρος» του Γιάννη Τσίρου, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και την καλλιτεχνική υπογραφή της Ομάδας Νάμα, συνεχίζει για 5η χρονιά τις παραστάσεις του στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ.
Με την αυτοσχέδια καντίνα που έστησε ο Σταύρος σε μια απόμερη παραλία, προσπαθεί να φέρνει βόλτα τα χρέη που τον έχουν ζώσει, πουλώντας σουβλάκια τα καλοκαίρια στους λιγοστούς τουρίστες. Όμως, η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός νεαρού Γερμανού θα φέρει φέτος τα πάνω κάτω. Οι σε βάρος του υποψίες απ’ τους Γερμανούς που κατέφθασαν στην περιοχή διχάζουν στην αρχή το χωριό, αλλά όλοι σιγά σιγά θα θυμηθούν ότι η καντίνα είναι αυθαίρετη, το φυσικό τοπίο παραβιάζεται, η γεννήτρια προκαλεί ηχορύπανση, το χοιροστάσιό του, που βρωμάει, δεν έχει άδεια και… πάει λέγοντας.
Και είναι κι ο σφάχτης της περιοχής. Οι υποψίες, που με τα συμφραζόμενα και τις προκαταλήψεις έγιναν βεβαιότητες, θα μείνουν μετέωρες, όταν οι έρευνες θα στραφούν αλλού. Τίποτα, όμως, δεν θα είναι όπως πριν. Μόνο η ακλόνητη πεποίθηση του Σταύρου, που θα παλεύει αενάως με νύχια και με δόντια, πιστεύοντας πως οι άλλοι ευθύνονται για όλα.
Ένα εξαιρετικό έργο για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, με πικρό χιούμορ και ανάγλυφες όλες τις παθογένειες ενός λαού, που έχει μάθει να είναι θύμα και θύτης την ίδια στιγμή. Ένα επαρχιακό τοπίο, όπου η ανυπακοή σε διατάξεις και νόμους αποτελεί καθημερινή άσκηση επιβίωσης. Ένα κλίμα που μεταστρέφεται από ανυπόστατες υποψίες. Ο ήρωας δεν κατανοεί ποτέ με ακρίβεια τους λόγους για τους οποίους θεωρείται ύποπτος. Η απολογία του είναι πάντα αδύναμη, γιατί το κατηγορητήριο βασίζεται πάντα σε μισές αλήθειες. Αλλά, όταν η μισή αλήθεια συμπληρώνεται από προκατάληψη, είναι αρκετή για να καταδικάσει τον καθένα.
Συντελεστές
Κείμενο: Γιάννης Τσίρος
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, Κοστούμια, Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική Σύνθεση & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης
Βοηθός σκηνοθέτιδος: Περίκλεια Χονδροπούλου, Κωνσταντίνος Κεσσίδης
Bοηθός παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου
Τρέιλερ: Σταύρος Συμεωνίδης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα
Διανομή
Σταύρος: Στάθης Σταμουλακάτος
Χαρούλα: Χριστίνα Μαριάνου
Αστυνομικός: Χρήστος Κοντογεώργης
Πληροφορίες
Τετάρτη, Παρασκευή & Σάββατο 21.15, Κυριακή 19.30
Θέατρο Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12, Αθήνα
Εισιτήρια:
Καθημερινές: Κανονικό: 15€, Φοιτητικό/Ανέργων/Άνω των 65: 12€ | Σάββατο/Κυριακή/αργίες: Κανονικό: 17€, Φοιτητικό & Ανέργων: 14€ | Άνω των 65: 15€
Προπώληση:
viva.gr | στο ταμείο του Επί Κολωνώ
Κρατήσεις:
www.epikolono.gr
