Πολύμηνη μάχη έδινε ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος το τελευταίο διάστημα. Ήταν μια άνιση μάχη. Όλα ξεκίνησαν βέβαια πριν από κάποια χρόνια με σοβαρά προβλήματα υγείας που όμως τα αντιμετώπιζε.
Αλλά το τελευταίο διάστημα το βάρος τους έγινε δυσβάσταχτο, με αποτέλεσμα τα ξημερώματα της Κυριακής 6 Σεπτεμβρίου 2020 να αφήσει την τελευταία του πνοή.
Η απώλειά του είναι πλήγμα για την ελληνική δημοσιογραφία.
***
Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά, σπούδασε Θεολογία και Δημοσιογραφία.
Συνεργάστηκε με περιοδικά και εφημερίδες των Αθηνών, το Αθηναϊκό Πρακτορείο και την κρατική τηλεόραση. Διετέλεσε ανταποκριτής στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες και για μία δεκαετία υπήρξε εξωτερικός συνεργάτης του γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα.
Το ενδιαφέρον του για την κοινωνική και οικονομική σημασία των σπορ, του επέτρεψε να συνεργαστεί ως αρθρογράφος με αθλητικές ιστοσελίδες και τις αθλητικές εφημερίδες Goal News, Sportime, Sportday και με τον ραδιοφωνικό σταθμό SPORT FM 94,6 από την ίδρυσή του, το 1996.
Είχε μεταφράσει βιβλία αθλητικού περιεχομένου και είχε εκδώσει μια συλλογή διηγημάτων.
*Βιβλία:
(2016) Η τέχνη του πολέμου για το ποδόσφαιρο, Δίαυλος
(2005) Το ημίχρονο του θανάτου, Ελληνικά Γράμματα
*Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:
(2012) Αντώνης Νικοπολίδης: Ο αγώνας της ζωής μου, MVPublications
*Μεταφράσεις:
(2018) Winner, David, Total Football: Επανάσταση χρώματος πορτοκαλί, Δίαυλος
(2010) Wilson, Jonathan, Αντιστρέφοντας την πυραμίδα, Polaris
(2010) Cowley, Jason, Το τελευταίο παιχνίδι, Τόπος
(2008) Peace, David, Καταραμένη ομάδα, Τόπος
*Λοιποί τίτλοι:
(2006) Jenkins, Garry, Η ομάδα των θαυμάτων, Οργανισμός Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας [επιμέλεια]
***
Ο αποχαιρετισμός του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου, θα γίνει την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020 στις 3 το μεσημέρι στην αίθουσα τελετών του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών.
Όπως ανακοινώθηκε η οικογένεια του δημοσιογράφου επιθυμεί αντί για στεφάνια, να ενισχυθεί η ΕΛΕΠΑΠ, το μη κερδοσκοπικό σωματείο για παιδιά ΑμεΑ.
***
«Ωδή στον Γιώργο Δεληκάρη» Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου
Εσύ, Γιώργο Δεληκάρη
Εσύ,
ήσουν το εξπρές
που σταμάταγε απλόχερα,
σε τριάντα χιλιάδες επαρχιακούς σταθμούς
τα απογεύματα της Κυριακής
στο στάδιο Καραϊσκάκη.
Εσύ, Γιώργο Δεληκάρη
Εσύ,
ήσουν ο άνεμος,
(τόσο φοβερός, που σηκώναμε τους γιακάδες
του θαυμασμού)
που λύγιζε παιχνιδιάρικα
τα φύλλα των μεσαίων
και με ορμή
τους κορμούς των αντίπαλων αμυντικών
για να ξεθυμάνει,
σαν οργασμός που βρίσκει ανταπόδοση,
αργά,
στο βάθος της εστίας.
Εσύ, Γιώργο Δεληκάρη
νεφεληγερέτη,
Εσύ,
μας τύλιξες σε αγριολίβαδα
ανείπωτης ευτυχίας,
με μία Σου ντρίμπλα,
μία Σου προσποίηση
και μία κάθετη μπαλιά στον κενό χώρο
εκεί όπου περίμενε ο Ιβ,
για να αποκρυπτογραφήσει την ακατανόητη
-για πολλούς-
σφηνοειδή γραφή βήτα του ποδοσφαίρου.
Εσύ, Γιώργο Δεληκάρη
Εσύ,
το ψωμί με λάδι και ζάχαρη,
το τρεχαλητό στις αλάνες του Πειραιά,
το πρώτο άφιλτρο,
το πρώτο φιλί,
η γλυκύτητα
της ηλικίας που μπαρκάρισε.
Εσύ, Γιώργο Δεληκάρη
-ακόμη και τώρα-
Εσύ,
είσαι ο εφιάλτης
που μαστιγώνει τον ύπνο
του Ζεπ Μάγιερ.
Εσύ, Γιώργο Δεληκάρη
Εσύ,
Αβεσσαλώμ που πιάστηκε
στα κλαριά του χρόνου
-που να τον πάρει ο διάολος-
αφήνοντας
τη μακριά Του κώμη,
πρόσφορο,
στη φωτογραφία που ξορκίζει το γήρας.
Ριγωτή, ασπροκόκκινη με ένα μαύρο δεκάρι
στην πλάτη.
Εσύ, Γιώργο Δεληκάρη
Εσύ,
η μνήμη που δεν κιτρινίζει.
Ποτέ.
*Ποίημα του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου από το βιβλίο του «ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα».
