Σαν σήμερα, 12 Ιανουαρίου του 1628, γεννήθηκε ο «πατέρας» του «Παπουτσωμένου Γάτου».
Ο «Παπουτσωμένος Γάτος» είναι λαϊκό παραμύθι το οποίο είναι γνωστό ως ένα από τα οκτώ παραμύθια της συλλογής «Ιστορίες και παραμύθια μιας προηγούμενης εποχής – Histoires ou contes du temps passé» του Σαρλ Περώ (Charles Perrault) που εκδόθηκε το 1697. Επίσης περιλαμβανόταν στην πρώτη έκδοση της συλλογής παραμυθιών «Παιδικά και Οικιακά Παραμύθια – Kinder- und Haus-Märchen» των αδελφών Grimm του 1812. Ωστόσο ήδη στη δεύτερη έκδοση της συλλογής το 1819 είχε αφαιρεθεί. Οι ρίζες του παραμυθιού είναι παλαιότερες και πιθανότατα να προέρχεται από την Ιταλία. Η παλαιότερη γνωστή εκδοχή του είναι καταγεγραμμένη από τον Giovanni Francisco Straparola ως μία από τις συνολικά 75 ιστορίες της συλλογής του «Οι διασκεδαστικές νύχτες – Le piacevoli notti».
Στο παραμύθι περιγράφεται η αδικία σε μία κλασική περίπτωση κληρονομιάς. Μετά τον θάνατο ενός μυλωνά ο πρώτος γιος κληρονομεί τον μύλο, ο δεύτερος τον γάιδαρο και ο τρίτος τον φαινομενικά άχρηστο γάτο. Ο γάτος καταφέρνει να πείσει τον γιο του μυλωνά όχι μόνο να μη χρησιμοποιήσει το τομάρι του για να κάνει γάντια αλλά και να του φτιάξει ένα ζευγάρι μπότες με τα τελευταία του χρήματα. Από το σημείο εκείνο και μετά ο γάτος εξασφαλίζει στο νέο του αφεντικό αρχικά χρυσάφι, μετά μεγάλη ιδιοκτησία σε γη και ένα παλάτι και στο τέλος την ίδια τη βασιλοπούλα για σύζυγο.
* Ο Σαρλ Περώ (Charles Perrault, Παρίσι, 12 Ιανουαρίου 1628 – 16 Μαΐου 1703) ήταν Γάλλος λαογράφος και συγγραφέας, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε αρχικά ως υπεύθυνος των βασιλικών κτηρίων. Άρχισε να γίνεται γνωστός ως λογοτέχνης το 1660 περίπου με ερωτικά ποιήματα. Αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στη μελέτη της ποίησης και των καλών τεχνών. Ήταν αδελφός του Κλωντ Περώ (Claude Perrault, 1613 – 1688), αρχιτέκτονα του Λούβρου.
Η μεγαλοαστική οικογένειά του τον στέλνει να φοιτήσει (αυτόν και τους τρεις αδελφούς του) στα καλύτερα σχολεία. Η οικογένεια του είχε επτά παιδιά. Ο Charles σπουδάζει νομικά και, μαζί με τον αδελφό του Pierre, υπηρετεί στο γραφείο του Colbert, ως σύμβουλος (ναι, υπήρχαν από πάντα αυτοί) καλλιτεχνικών και λογοτεχνικών θεμάτων του «Βασιλιά Ήλιου», Λουδοβίκου 14ου.
O συγγραφέας και λαογράφος Περώ αποφάσισε να καταγράψει τα παραμύθια της εποχής του, που θα γίνονταν κλασικά και θα ενέπνεαν όλες τις μελλοντικές γενιές Ευρωπαίων παραμυθάδων, από τους αδελφούς Γκριμ μέχρι και τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Ο Σαρλ Περώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη φιλολογική διαμάχη αναφορικά με την υπεροχή αρχαίων και νεότερων συγγραφέων. Το 1671 ο Περώ εκλέχτηκε στη Γαλλική Ακαδημία σε ηλικία 43 ετών. Έχει ήδη παντρευτεί και έχει αποκτήσει τέσσερις γιους.
Στην Ακαδημία διάβασε το 1687 το ποίημά του «Ο αιώνας του Μεγάλου Λουδοβίκου» (Le siècle de Louis le Grand, 1687), με αφορμή του οποίου η Γαλλική Ακαδημία διχάστηκε και ξέσπασε η αποκαλούμενη «Διαμάχη των Παλαιών και των Νέων».
Στη διαμάχη αυτή, ο Περώ έλαβε μέρος με τους «Παραλληλισμούς των Παλαιών και των Νέων» (Paralleles des Anciens et des Modernes, 1688 – 1698, 4 τόμοι), υποστηρίζοντας την υπεροχή και τοποθετώντας σε υψηλότερη θέση τους συγχρόνους του συγγραφείς, όπως τον Μολιέρο και τον Φρανσουά ντε Παλέρμπ, από τους αρχαίους κλασικούς Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς. Βασικός του αντίπαλος σ’ αυτή τη διαμάχη ήταν ο Νικολά Μπουαλώ – Ντεπρεώ (Nicolas Boileau – Despreaux, 1636 – 1711).
Το 1669 Perrault είπε στον Louis XIV φτιάχνοντας… το λαβύρινθο των Βερσαλλιών στους κήπους του παλατιού να περιλάβει μέσα στα γλυπτά και τριάντα εννέα σιντριβάνια το καθένα μάλιστα να αντιπροσωπεύει έναν από τους μύθους του Αισώπου.
Το έργο πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1672 και 1677. Πίδακες νερού αναβλύζουν από τα ζώα στόματα που σχεδιάστηκαν για να δώσουν την εντύπωση του λόγου μεταξύ των πλασμάτων.
Στα 1672 παντρεύεται την Marie Guichon, ηλικίας 19 ετών, η οποία πεθαίνει το 1678.
Ο Σαρλ Περώ είναι όμως περισσότερο γνωστός σ’ όλο τον κόσμο από τη συλλογή παραμυθιών για παιδιά, που περιλαμβάνονται στις «Ιστορίες της μαμάς μου της χήνας» (Contes de ma mere l’ oye, 1697), που τα έγραψε για τη διασκέδαση των παιδιών του και που έφεραν στη λογοτεχνία τη μόδα των «παραμυθιών» (contes de fees). Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η «Κοκκινοσκουφίτσα», η «Σταχτοπούτα», «Ο Παπουτσωμένος Γάτος», «Η Ωραία Κοιμωμένη», «Ο Κυανοπώγων», «Ο Κοντορεβιθούλης» κ.ά.
Η “Ωραία Κοιμωμένη” ή “Η Ωραία του κοιμώμενου δάσους” (La Βelle au bois dormant) είναι ένα από τα παραμύθια του διάσημου συγγραφέα παραμυθιών Σαρλ Περό, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο του “Τα Παραμύθια της Μητέρας Χήνας”, το 1697.
Η “Κοκκινοσκουφίτσα” είναι χαρακτήρας του ομώνυμου παραμυθιού, στο οποίο ένα κοριτσάκι έρχεται αντιμέτωπο με τον κακό λύκο.
Η πιο γνωστή έκδοση του παραμυθιού σήμερα είναι αυτή που γράφτηκε από τους Αδελφούς Γκριμ, ανάμεσα στα άλλα παραμύθια που κατέγραψαν μεταξύ των ετών 1812 – 1857, ενώ προγενέστερα το παραμύθι είχε καταγραφεί από τον Σαρλ Περώ (Charles Perrault) το 1697.
Η “Σταχτοπούτα” είναι ένα κλασικό παραμύθι που αφηγείται τις περιπέτειες μιας κοπέλας, που την κακομεταχειρίζονται η κακιά μητριά της και οι αδερφές της. Συγγραφέας της Σταχτοπούτας θεωρείται ο Σαρλ Περώ, ωστόσο υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία παρόμοιων ιστοριών σε κινεζικά χειρόγραφα που χρονολογούνται από το 850 μ.Χ., και μια έκδοση του μύθου από την αρχαία Αίγυπτο.
Μνημείο Σαρλ Περώ
Στον Κήπο του Κεραμεικού (Jardin des Tuileries) στο Παρίσι ανεγέρθηκε το 1908 περίτεχνο μαρμάρινο μνημείο προς τιμήν του Γάλλου συγγραφέα Σαρλ Περώ, με γλυπτές παραστάσεις στη βάση του ηρώων από τα παραμύθια του (π.χ. παπουτσωμένος γάτος), έργο του Γάλλου γλύπτη Γκαμπριέλ Εντουάρ Μπατίστ Πες (Gabriel Edouard Baptiste Pech, 1854 – 1908).
