Του Παναγιώτη Μήλα
Οι παλιότεροι από εσάς σίγουρα θα θυμάστε τις κλασικές κασέτες που χρησιμοποιούσαμε στα φορητά κασετόφωνα σε γιορτές, σε εκδρομές, σε μακρινά ταξίδια. Τις κασέτες που ήταν ο μικρός μας θησαυρός. Συνήθως τις αγοράζαμε «άγραφες» από το δισκοπωλείο της γειτονιάς. Στα 60, στα 90 ή στα 120 λεπτά που διαρκούσε κάθε μία γράφαμε μικρές μουσικές ιστορίες που μας κρατούσαν συντροφιά από τις διακοπές μέχρι το διάβασμα.
Ακόμη και σήμερα που δεν τις χρησιμοποιούμε, εν τούτοις τις κρατάμε. Σε κάποιο συρτάρι του γραφείου ή σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης. Φυσικά υπάρχουν κι εκείνες που βρίσκονται ξεχασμένες και καταχωνιασμένες. Εκείνες που αν κατά τύχη βρεθούν μπροστά μας, μας φέρνουν στο νου μοναδικές στιγμές από τα χρόνια που πέρασαν. Μας ακολουθούν και τις ακολουθούμε.
Αυτό συνέβη και με δύο παιδιά, δύο αδέλφια: Την 8χρονη Sara και τον τρίχρονο Buzhan που το 1986 έφυγαν βίαια από την πατρίδα τους, το ιρακινό Κουρδιστάν που ήταν «απαγορευμένο έδαφος» και όπου ακόμη και τα άγρια ζώα ήταν στο στόχαστρο του Σαντάμ Χουσεΐν. Περιπλανήθηκαν 8 χρόνια σε διάφορες πόλεις και χώρες μέχρι να βρουν φιλόξενο καταφύγιο στη Νορβηγία και στη μικρή πόλη του Tønsberg. Σε κάποιον από τους σταθμούς τους ένα ανέλπιστο εύρημα, μέσα στα λιγοστά υπάρχοντά τους, άλλαξε τη ζωή τους: Ήταν μια κασέτα. Βρήκαν τον τρόπο να την ακούσουν. Τα κλάματά τους κάλυπταν τον ήχο. Ήταν η μικρή Σάρα, μόλις 3 ετών, μαζί με τον πατέρα της. Εκείνος προσπαθούσε να τη μάθει ένα παιδικό τραγούδι για τα λαγουδάκια. Η Σάρα στην αρχή απέφευγε το μικρόφωνο. Μόλις εξοικειώθηκε, η φωνή της καθάρισε και έγινε λαμπερή. Το τραγούδι και το δικό της και του μπαμπά της έγιναν χαρούμενα. Θύμιζαν τις μέρες που κανείς δεν φανταζόταν ότι η ανατροπή που ερχόταν θα κατέστρεφε τα πάντα. Ο θάνατος, το αίμα, οι βόμβες, οι πύραυλοι, μπαίνουν στην καθημερινότητά τους.
Τα δυο παιδιά μεγαλώνουν έχοντας ως στήριγμά τους την κασέτα με τη φωνή του μπαμπά αλλά και τη φωνή της μαμάς τους στις τηλεφωνικές επικοινωνίες τους. Δεν αργούν να βρουν το δρόμο τους στο θέατρο. Εκεί συναντούν και γνωρίζουν τη σκηνοθέτιδα Pia Maria Roll. Διηγούνται την ιστορία τους, μιλάνε ανοιχτά για το ταξίδι τους και τη γενοκτονία των Κούρδων.
Η Maria Roll εμπνέεται από όσα ακούει και ζητάει στα δύο αδέλφια να παρουσιάσουν στο κοινό την εμπειρία τους. Να μιλήσουν στα παιδιά και στους μεγάλους. Να μοιραστούν όλα όσα υπέστησαν και να μεταφέρουν με τον δικό τους τρόπο το μήνυμα της ειρήνης.
«Αυτή είναι η αδερφή μου. Αν ήταν ένα ζώο, θα ήταν μια πασχαλίτσα. Αν ήταν ένα όπλο, θα ήταν μια χειροβομβίδα». Αυτό λέει ο Buzhan για τη Sara. Τα δυο παιδιά, ενήλικες τώρα, διηγούνται τη δική τους Οδύσσεια, το δικό τους μετέωρο βήμα μέχρι να σταθούν και πάλι στα πόδια τους ώστε να μπορέσουν να μεταφέρουν όπου πηγαίνουν το μήνυμα της ζωής.
Εδώ πρέπει να αναφερθώ σε μια ιδιαιτερότητα αυτής της παράστασης. Είναι ολόκληρη στην αγγλική γλώσσα. Αν και ξέρω αγγλικά δεν θέλω ούτε να τα μιλάω, ούτε και να τα ακούω στο θέατρο. Σε αυτή την περίπτωση μπορώ να πω ότι άκουγα τα δυο παιδιά σαν να μιλάνε ελληνικά. Η γλώσσα του σώματος ήταν τόσο σαφής που δεν έχανα ούτε μία λέξη. Αξίζει να παρακολουθήσετε κι εσείς το «Run now». Θα καταλάβετε για τους πρόσφυγες όσα δεν σας έχουν πει μέχρι τώρα περισπούδαστοι αρθρογράφοι.
“Run now” λοιπόν στον Βοτανικό. Η παράσταση διαρκεί μόλις μία ώρα. Όμως το κέρδος που θα έχετε, θα είναι για μια ζωή.
* Να προσθέσω εδώ ότι η σκηνοθέτις Πία Μαρία Ρολ έχει καθιερωθεί ως μία από τις πιο σημαντικές στη Νορβηγία. Έχει βραβευθεί για πολλά ντοκιμαντέρ της. Αυτή είναι η πρώτη θεατρική παραγωγή της. Το “Run Now” (Nå løper vi) είναι µια συμπαραγωγή του Brageteatret και του Teater Ibsen, µε την υποστήριξη της SceSam και του Culture Council Norway.
Οι συντελεστές της παράστασης: Run Now (Nå løper vi)
Σκηνοθεσία: Pia Maria Roll
Ερμηνεύουν: Η Sara Baban και ο αδελφός της Buzhan Baban
Σενάριο: Sara, Buzhan Baban και Pia Maria Roll
Δραματουργός: Kai Johnsen
Χορογράφος: Helle Siljeholm
Σκηνογράφος: Jennie Bringaker Hagevik
Παραγωγός: Catherine Haanes
Ήχος: Jon Platou
Μουσική: Domene
Φωτισμός: Ida Andersson
Φωτογραφία: Ingrid Eggen
Με τη συμμετοχή των μαθητών του Pierce – Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος από τον όμιλο Θεατρικού Αυτοσχεδιασμού.
Υπεύθυνη: Τζωρτζίνα Κώνστα.
Συμμετέχουν: Γιάννης Συρίγος, Κασσιανή Συρίγου, Μαρία Κοντογιάννη, Χριστίνα Τσιανάκα, Κατερίνα Βαράγκη, Έλλη Μωραίτη, Έλλη Χατζηανδρέου, Μυρτώ Ροζάκη, Μάιρα Μποτσαράκου, Κωνσταντίνα Χρονοπούλου, Άννα Μικρού, Μαρία Παπαναστασίου, Γιούλη Τιλιγάδα, Ρωξάνη Καλούρα, Κωνσταντίνος Καραθανάσης.
Πληροφορίες
Η παράσταση άρχισε χθες Τετάρτη 15 Ιουνίου και συνεχίζεται σήμερα Πέμπτη 16, αύριο Παρασκευή 17 και το Σάββατο 17 Ιουνίου 2016 στις 7 μ.μ.
Στον Πολυχώρο Beton 7
Πύδνας 7, Βοτανικός
Πολύ κοντά στον Σταθμό μετρό «Κεραμεικός»
Τηλέφωνο: 210-751.26.25
* Οι φωτογραφίες είναι του catisart.gr
