20.4 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Πέτρος Αποστολόπουλος: Στη σιωπή ζούμε, όλοι μια σιωπή βιώνουμε, προσωπική, πνευματική, πολιτική…

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Ποιος θα μας πει για το νόημα που έχουν οι λέξεις, οι φωνές, οι παύσεις και οι σιωπές στο θέατρο; Σιωπές ζωντανές που ηχούν και επικρίνουν και διαμαρτύρονται; Μια γυναίκα ζει μέσα στο λόγο και στην ποίηση, βουβή η ίδια και αθέατη στο θεατή. Είκοσι πέντε χρόνια αμίλητη από επιλογή! Κι εμπρός της ένας ηθοποιός σπουδαίος που κατακτά μια μεγάλη ερμηνεία. Είναι ο Πέτρος Αποστολόπουλος, στο έργο «Στη Σιωπή» που παίζεται στο θέατρο «Επί Κολωνώ» (Σκηνή Black Box). Τον γνωρίζουμε χρόνια. Από τους πιο σεμνούς, εργατικούς, συνεργάσιμους, ευγενείς, συμπαθείς και αξιόλογους ανθρώπους του θεάτρου μας. Αφοσιωμένος και έμπειρος ηθοποιός, εικονοπλαστικός, βιωματικός, ευαίσθητος. Σπάνιος και αθόρυβος. Αλησμόνητος Γιαννούλης Χαλεπάς και καθηλωτικός Σίγκμουντ Φρόιντ με τη Γιούλη Ζήκου. Για δεύτερη χρονιά σκηνοθετεί και ερμηνεύει τον συναρπαστικό και λυτρωτικό μονόλογο «Στη Σιωπή», γραμμένο από τον σπουδαίο ποιητή και στιχουργό Δημήτρη Λέντζο. Στη σκηνή κυριαρχεί η αγάπη. Η αγάπη η αφοσιωμένη και απολύτως πιστή, που καταλήγει τυραννική, που ταυτίζεται με τον πόνο και το αδιέξοδο. Ενδεδυμένος αυτή τη μορφή της αγάπης, ο ήρωας τελετουργικά θα φτάσει στη λύτρωση και θα ανυψώσει τη σκέψη, θα την εξαγνίσει. Στην ερμηνεία του Πέτρου Αποστολόπουλου υπάρχει μια διαρκής κι αξιοθαύμαστη διαλεκτική αλληλεπίδραση μεταξύ επώδυνης εκμυστήρευσης και κριτικής ειρωνείας, μεταξύ μίσους και ελπίδας, οργής και ενοχής, εκδίκησης και παράκλησης, ταπείνωσης και έρωτα, σοφίας και ήττας. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται με κινηματογραφικούς ρυθμούς, συνυπάρχουν και συγκρούονται. Η αντίστιξη μεταξύ της λαϊκότητας και της αμεσότητας του απλού ανθρώπου στην αρχή με την εμβρίθεια και τη φιλοσοφικότητα της συνέχειας δίνουν τη δυνατότητα της βαθμιαίας εξοικείωσης του θεατή. Ο Πέτρος είναι ένας διακριτικός και συνάμα οξυδερκής στοχαστής του θεάτρου. Άνθρωπος ρομαντικός, τρυφερός, μετρημένος, δημιουργός και παρατηρητής ζωής. Οι ερμηνείες του είναι αυθεντικές, εύστοχες, συχνά σπαρακτικές, που αφήνουν στο θεατή μιαν αίσθηση υπερβατικότητας. Γεννήθηκε στο Μόναχο αλλά μεγάλωσε στην πλούσια γη της “μαυρομάτας”, την Ηλεία, σε ένα σπίτι μοναχικό, καρφωμένο στην καταπράσινη πλαγιά ενός βουνού. Από τον ανηφορικό χωμάτινο δρόμο που οδηγούσε σ’ αυτό, με τη συστάδα των κυπαρισσιών στο πλάι, έφτασε μέσα στη βαλίτσα του παππού μαζί με τα αρώματα της θάλασσας, το βιβλίο του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη για τον Αστραπόγιαννο. Τότε ήταν που πήρε το πρώτο του μάθημα υποκριτικής. Το βράδυ μαζευόταν όλη η οικογένεια για να τους διαβάζει το επικολυρικό ανάγνωσμα. Έτσι ανακάλυψε τους τονισμούς, τις εναλλαγές, τα συναισθήματα. Έτσι πήρε το βάπτισμα της θεατρικότητας. Έτσι κρατούσε κομμένη την ανάσα όλων, κάποια μυθικά βράδια με τον αέρα έξω να σφυρίζει και τις λάμπες του πετρελαίου να φωτίζουν τα ξαναμμένα πρόσωπα. Σήμερα στη συνέντευξη που έδωσε στο catisart.gr μάς μιλάει με τον όμορφο λόγο του για τη σιωπή και για την εκπληκτική του παράσταση «Στη Σιωπή», για το θέατρο, για τον πόνο, για τη ζωή, για την αλήθεια. Και η αλήθεια -για μένα- είναι ότι δεν πρέπει να χάσετε την ερμηνεία του…

Διαβάστε τη συνέντευξη.

* Γεννήθηκα στη Γερμανία, σε μια πόλη κοντά στο Μόναχο, το Ρέγκενσμπουργκ. Έζησα εκεί ως τα πέντε μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δε θυμάμαι τίποτα από κείνα τα χρόνια. Από παιδί δε θυμόμουν. Οι αναμνήσεις μου ξεκινούν, όταν φτάσαμε στα μέρη του πατέρα μου, στην Ηλεία, κι ανηφορίζαμε στο σπίτι, ένα σπίτι μοναχικό στην πλαγιά ενός βουνού. Εκεί, στο χωματένιο δρόμο που ‘χε μια συστάδα από κυπαρίσσια στα αριστερά μας, αυτή είναι η πρώτη έντονη θύμηση που έχω απ’ τη ζωή μου.

Με τι καλλιτεχνικά ερεθίσματα μεγάλωσες;

* Στο χωριό δεν είχαμε θέατρο ή σινεμά, εννοείται. Εμείς στο σπίτι δεν είχαμε καν τηλεόραση. Έβλεπα λίγο στα γειτονικά σπίτια. Αλλά συνέβη κάτι. Ο παππούς μου ένα καλοκαίρι, μου ζήτησε να διαβάσω ένα μυθιστόρημα που ‘χε στη βαλίτσα. Τον Αστραπόγιαννο. Κάθε βράδυ μαζευόταν όλη η οικογένεια, εκεί στο μοναχικό κι απομονωμένο σπίτι που σας είπα, κι εγώ διάβαζα. Με τις λάμπες πετρελαίου, δεν είχαμε ρεύμα. Κι ένιωθα ότι πρέπει να τους κρατώ το ενδιαφέρον. Εκεί ανακάλυψα τους τονισμούς, τις εναλλαγές, τα συναισθήματα… το πρώτο μου μάθημα υποκριτικής ήταν αυτό.

Από πότε άρχισες να ενδιαφέρεσαι για την τέχνη;

* Το πρώτο μου ενδιαφέρον το κέρδισε τελικά η γραφή. Έγραφα από 9 χρονών. Το γράφει η ημερομηνία στην πρώτη σελίδα εκείνου του κειμένου. Απ’ τα 9 ως τα 18 που έφυγα για την Αθήνα, έγραψα 80 θεατρικά. Και δεκάδες, αμέτρητες ιστορίες σε σελίδες, που τις κατέγραφα για να τις κάνω θεατρικά κάποια στιγμή.

Τι συμβουλές κράτησες από συνεργάτες και δασκάλους;

* Κουβαλάω αμέτρητες συμβουλές. Προφανώς αυτές που ήμουν δεκτικός να εισπράξω κι έτοιμος να κατανοήσω.

Το «Στη Σιωπή» παρουσιάζεται ξανά -δεύτερη χρονιά- στο θέατρο “Επί Κολωνώ”(Σκηνή Black Box). Τι αλλαγές έχουν προκύψει;

* Ωρίμασε μέσα μου. Το νιώθω, είναι αλλιώς φέτος. Την πρώτη χρονιά έπαιζα με το πάθος του ενθουσιασμού, τώρα νομίζω είναι πιο ώριμη η σχέση με το κείμενο. Έχουμε περάσει διάφορα με τον ήρωα κι έχουμε ταυτιστεί καλύτερα.

Τι ήταν αυτό που συγκίνησε εσένα στο συγκεκριμένο κείμενο του Δημήτρη Λέντζου;

* Αυτά που με φόβισαν στην αρχή, είναι αυτά που με συγκίνησαν ύστερα από λίγο καιρό κι άρχισα να αφοσιώνομαι. Το ότι τολμά να μεταπηδά απ’ τη μια σκηνή στην άλλη, απ’ την αμεσότητα και τον ρεαλισμό, στην ποιητικότητα και την αλληγορία. Απ’ τα απλά λόγια στα φιλοσοφημένα, μια σελίδα απόσταση. Κι ο χαρακτήρας του ήρωα, επίσης, από λαϊκός κι απαίδευτος στην αρχή, φτάνει σε σκέψεις ιδιαίτερα βαθιές. Κι όλα αυτά χωρίς να ξενίζει ποτέ και τίποτα, σαν να είναι απολύτως φυσικά. Αυτό το κείμενο είναι γεμάτο μεγάλες ανατροπές. Γεμάτο ρίσκα.

Οι άνθρωποι γιατί επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη;

* Ίσως γιατί κινούνται πάντα απ’ τις ίδιες καταβολές. Απ’ τις ίδιες εσωτερικές ανάγκες κι αναζητήσεις. Το αρχέτυπο στο νου μας είναι το ίδιο. Πάντα κινούμαστε εκεί που έχουμε ανάγκη να πάμε και να εξερευνήσουμε ή πιθανό γιατί εκεί νιώθουμε ασφαλείς.

Η αγάπη και ο έρωτας ταυτίζονται με τον πόνο;

* Πάνε μαζί αυτά. Πιστεύω πως αγαπάμε κι ερωτευόμαστε, γνωρίζοντας ότι θα πονέσουμε κιόλας. Αλλά ο πόνος της αγάπης νομίζω είναι απαραίτητος. Είναι αναμέτρηση, δεν είναι; Είναι αυτογνωσία. Κι ευαισθησία. Σε καλλιεργεί ο πόνος.

Οι αλήθειες πονάνε ή λυτρώνουν;

* Όσο πονάνε, τόσο λυτρώνουν. Όσο πιο βαθιά βουτάς, τόσο πονάς και ξεβολεύεσαι, αλλά και τόσο θα λυτρωθείς στο τέλος. Αν υπάρχει τέλος στη διαδρομή αυτή. Διότι η αλήθεια είναι άπιαστη τελικά. Εκεί που λες ότι την κατέκτησες, εκεί έχει ξεφύγει… και «σε ξεγελά με φτηνά κόλπα και γαλιφιές», όπως γράφει ο Λέντζος στη “Σιωπή”. Απ’ τα αγαπημένα μου σημεία στην παράσταση αυτό με τις αλήθειες και τα ψέματα. Όλη αυτή η σκηνή.

Οι εξομολογήσεις μπορεί να επουλώσουν τις τραυματικές εμπειρίες;

* Από μόνες τους δεν ξέρω. Αν όμως μέσω των εξομολογήσεων, αποδεχτείς τις τραυματικές εμπειρίες, δεν τις βλέπεις πια τόσο σαν τραυματικές, όσο σαν εμπειρίες, που έχουν και λίγο φως μέσα στη σκοτεινιά τους. Σε δίδαξαν κάτι. Ακόμα κι αν αυτό είναι κάπως άγριο.

Από τη σιωπή μπορεί να ξεπηδήσει ο καλός εαυτός μας;

* Στο έργο, αυτό που γίνεται, είναι ότι απ’ τη σιωπή ξεπηδά ο εαυτός μας ο πραγματικός. Ο αληθινός, ο χωρίς φτιασίδια. Καλός, κακός δεν ξέρω. Δεν ξέρω καν τι σημαίνει καλός ή κακός εαυτός, να πω την αλήθεια.

Υπάρχουν σύνορα ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα;

* Υπάρχουν, αλλά να που έρχεται το θέατρο και τα διαλύει. Ενώνει την πραγματικότητα με τη φαντασία, αρμονικά, το ένα τροφοδοτεί κι εμπνέει το άλλο. Τα σύνορα περιπλέκονται με ενδιαφέρον, πλέον δεν τα διακρίνεις, ενώ είναι εκεί.

Ποιο είναι το είδος του θεάτρου που θέλεις να κάνεις;

* Το ουσιαστικό. Αυτό που μας δίνει το βήμα να θίξουμε κάτι, να φτιάξουμε δρόμους για να πάμε κάπου.

Θέλεις οι δουλειές σου να αφορούν το ευρύ κοινό;

* Φυσικά. Μα και η «Σιωπή» νομίζω αφορά το ευρύ κοινό. Η ιστορία της είναι απλή: Ο ήρωας μένει προσκολλημένος και πιστός στο μεγάλο έρωτα της ζωής του, τη γυναίκα αυτή, που για να την κατακτήσει είπε κάποια ψέματα και στη συνέχεια γέμισε ενοχές απ’ την αντίδρασή της. Κι αν το κείμενο γίνεται ποιητικό και φιλοσοφικό, εγώ επιλέγω να το αποδώσω όσο πιο απλά και άμεσα μπορώ. Δε θέλω να παίζω για μένα ή για τους λίγους που μπορούν να καταλάβουν το συλλογισμό μου, θέλω ν’ απευθύνομαι σε όλους. Αλλά κι αλληγορικά να το δει κανείς, πάλι μας αφορά όλους η «Σιωπή». Καθότι πλέον όλοι στη σιωπή ζούμε, όλοι μια σιωπή βιώνουμε, προσωπική, πνευματική, πολιτιστική, πολιτική.

Πώς θα χαρακτήριζες τους καλλιτέχνες της γενιάς σου αλλά και τους νεότερους;

* Μεγάλη συζήτηση. Δε μ’ αρέσει να δίνω χαρακτηρισμούς, με ποια αρμοδιότητα και γνώση να το κάνω άλλωστε; Μπορώ να πω κάπως πρόχειρα ότι είμαστε ανασφαλείς και του ψαξίματος και μ’ αρέσει αυτό. Κάπως γρήγοροι σε ορισμένα πράγματα που θέλουν περισσότερη αφοσίωση, αλλά σίγουρα με πολύ καλή εκπαίδευση οι περισσότεροι.

Πώς θα περιέγραφες με δυο λόγια τον εαυτό σου;

* Όπως και τους καλλιτέχνες της γενιάς μας. Του ψαξίματος και του τρεξίματος. Και λίγο ρομαντικός, φευγάτος. Με πονάνε τα δυσάρεστα, δεν τ’ αντέχω.

Τι ωραίο θα ήθελες να δανειστείς;

* Να δανειστώ μόνο; Όλα τα ωραία τα αφομοιώνω, τα κλέβω κανονικά. Υποκλίνομαι και παραδίδομαι στα ωραία. Ένα ωραίο, είναι η προσφορά κάποιων ανθρώπων. Αυτό θα ήθελα να δανειστώ κι αν μπορώ κιόλας να το παραδώσω.

Τι αγαπάς περισσότερο στη ζωή;

* Το θέατρο. Και τη γραφή και την υποκριτική. Όλη η εργασία, έως το μοίρασμα με τους θεατές. Αλλά κι όταν βλέπω ωραίες παραστάσεις. Αγαπώ όμως και τη φύση και τη μουσική κι ένα ωραίο βιβλίο και τις βόλτες με τους φίλους…

Τι απεχθάνεσαι;

* Τα κακόβουλα σχόλια και το κουτσομπολιό.

Τι θαυμάζεις;

* Την απλότητα και την ταπεινότητα.

Με τι διασκεδάζεις;

* Μ’ αρέσει πολύ ν’ ακούω μουσική. Και στο σπίτι αλλά και για κάνα ποτό σε κάποιους τραγουδιστές που μ’ αρέσουν.

Τι σε συγκινεί;

* Η ανθρωπιά. Το δόσιμο. Η ευγένεια.

Τι σε έχει κάνει (κάποτε) να… ντραπείς;

* Όταν βλέπω άπορους κι άστεγους. Ντρέπομαι για την κατάσταση αυτή. Ντρέπομαι όταν ακούω ανθρώπους να δυσκολεύονται να ζήσουν τα παιδιά τους, λόγω των οικονομικών προβλημάτων.

Ποιους θαυμάζεις στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική, αλλά και στο θέατρο;

* Επιτρέψτε μου να μην πω κάποιον απ’ τις τέχνες που μου θέσατε, αλλά να πω κάποιον απ’ τη γλυπτική. Τον Γιαννούλη Χαλεπά. Που έπαιζα για 4 χρόνια στο θέατρο κι η αγάπη μου γι’ αυτόν ήταν και είναι μεγάλη. Αφοσιωμένος, ταπεινός, εργατικός, χωρίς φλυαρίες και περιττά πράγματα.

Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;

* Για μένα ενδιαφέροντες ρόλους και γιατί όχι, να ανεβάσω τα κείμενά μου. Για την κοινωνία, να βγούμε απ’ αυτό το ανυπόφορο τέλμα.

Οι Έλληνες είμαστε δημοκράτες στην πράξη;

* Λέμε ότι είμαστε, αλλά μας νοιάζει λίγο ο εαυτός μας, είμαστε λίγο στο δικό μας και την πάρτη μας. Κι η δημοκρατία, που πολλοί λέμε ότι αγαπάμε τόσο πολύ, θέλει συνεργασία, σεβασμό, διάλογο, συνύπαρξη. Αν δεν κινηθούμε προς τα κει, θα είμαστε δημοκράτες μόνο στα λόγια κι η δημοκρατία μας θα είναι ασθενής. Διότι αυτό που έχουμε αυτή τη στιγμή εγώ δεν το λέω δημοκρατία, το λέω άκρατο κι ανυπόφορο καπιταλισμό.

«Ένας ηθοποιός δεν είναι ποτέ τόσο καλός όσο όταν σου θυμίζει κάποιο ζώο: να προσγειώνεται σαν γάτα, να ξαπλώνει σαν σκύλος, να κινείται σαν αλεπού», σύμφωνα με τον François Truffaut. Πώς το σχολιάζεις;

* Καλά τα λέει. Ως προς τη γάτα και την αλεπού σίγουρα. Στον σκύλο με μπερδεύει. Νομίζω πρέπει να είναι σε μεγαλύτερη ετοιμότητα ο ηθοποιός επί σκηνής. Ίσως σαν σκύλος πεινασμένος.

Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;

* Δεν έχω. Είχα μια γάτα κάποτε. Ο καλύτερος συγκάτοικος της ζωής μου. Αν και μ’ έκανε ό, τι ήθελε. Δυστυχώς με τις θεατρικές περιοδείες, έπρεπε να την πάω στους γονείς μου κι έπειτα δεν την ξαναπήρα, είχε συνηθίσει μαζί τους. Ωστόσο αγαπώ όλα τα ζώα, όχι μόνο τα κατοικίδια. Ξέρετε, αγαπώ πολύ τ’ αδέσποτα… ίσως γιατί βρίσκω κοινά στοιχεία.

Ευχαριστώ πολύ Πέτρο!

* Κι εγώ ευχαριστώ!

“Στη Σιωπή” /Σκηνή Black Box του θεάτρου “Επί Κολωνώ”

Η παράσταση «Στη σιωπή» του Δημήτρη Λέντζου που στο πρώτο της ανέβασμα τη θεατρική σεζόν που πέρασε, αγαπήθηκε απ’ τους θεατές κι επαινέθηκε απ’ τους κριτικούς, επαναλαμβάνεται για δεύτερη χρονιά στη Σκηνή Black Box του Επί Κολωνώ από τις 22 Οκτωβρίου 2016.
Ένας πανέμορφος και λυτρωτικός μονόλογος, γραμμένος από τον σπουδαίο ποιητή Δημήτρη Λέντζο. Στη σκηνή κυριαρχεί η αγάπη. Η αφοσιωμένη και απολύτως πιστή αγάπη, που τελικά γίνεται βασανιστική, ταυτίζεται με τον πόνο. Μ’ αυτή τη μορφή πια θα φτάσει στη λύτρωση και θα ανυψώσει τη σκέψη, θα την εξαγνίσει.
Αγάπη, πόνος, μίσος, εκδίκηση, απόρριψη, προσβολή, ταπείνωση, ήττα. Εναλλάσσονται, συνυπάρχουν, παλεύουν μεταξύ τους.
Κι όταν οι ήρωες τα έχουν βιώσει όλα αυτά, τότε; Δρουν διαφορετικά ή ξανακάνουν τα ίδια πρώτα λάθη τους, εκείνα που τους ένωσαν μα και τους πλήγωσαν;
Λόγια γεμάτα από ψέματα κι αλήθειες, λόγια τρυφερά μα και σκληρά, κείμενο που ισορροπεί αρμονικά ανάμεσα στον ρεαλισμό και την ποίηση.
Ενώ κάτω στην πλατεία, οι ζητιάνοι σπάνε με τις βαριές τ’ αγάλματα, για να βγει έξω το φως που κρύβεται μέσα τους.

Συντελεστές

Κείμενο: Δημήτρης Λέντζος
Σκηνοθεσία: Πέτρος Αποστολόπουλος
Μουσική : Μιχάλης Τερζής
Σκηνικά/Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Φωτισμοί: Πάνος Κουκουρουβλής
Διανομή
Ερμηνεύει: Πέτρος Αποστολόπουλος
Στα τραγούδια ακούγονται: Βασίλης Λέκκας και Φωτεινή Βελεσιώτου

Πληροφορίες

«Στη σιωπή»
του Δημήτρη Λέντζου
συνεχίζεται για 2η χρονιά
από 22 Οκτωβρίου έως 22 Ιανουαρίου 2017
Προσφορά:
Προπώληση εισιτηρίων για τις παραστάσεις μέχρι 21/10/16
Γενική είσοδος 8, 00€
Πρεμιέρα: Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016
Τελευταία παράσταση: Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 9:30 μ.μ.
Κυριακή στις 6:00 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 10, 00€
Φοιτητικό/Ανέργων/Άνω των 65: 5, 00€
Διάρκεια: 65’
Χώρος: Επί Κολωνώ – Σκηνή Black Box
Διεύθυνση: Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94
Τηλέφωνο: 210 5138067
Site: www.epikolono.gr
Facebook Page Θέατρο Επί Κολωνώ: https://www.facebook.com/epikolono.gr/
Κράτηση θέσεων και πώληση εισιτηρίων:
Στο ταμείο του Επί Κολωνώ
e-mail: [email protected]
Στάση Metro Μεταξουργείο
Στo ταμείo του Σύγχρονου Θεάτρου, Ευμολπιδών 45, Γκάζι
Τηλ. 210 3464380
e-mail: [email protected]
Στάση Metro Κεραμεικός

* Δείτε το τρέιλερ της παράστασης: https://youtu.be/XvKqlaaUmyg
https://www.youtube.com/watch?v=GoOp-WZ2eek&feature=youtu.be

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -