12.7 C
Athens
Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

Η Ανοιχτή Πόρτα. Σκέψεις πάνω στην τέχνη και την πρακτική του θεάτρου από τον Πίτερ Μπρουκ

«Το θέατρο δεν πρέπει να είναι ανιαρό. Δεν πρέπει να είναι συμβατικό. Πρέπει να είναι απρόβλεπτο. Το θέατρο μας οδηγεί στην αλήθεια μέσα από την έκπληξη, μέσα από τη συγκίνηση, μέσα από το παιχνίδι, μέσα από τη χαρά. Κάνει το παρελθόν και το μέλλον μέρος του παρόντος, μας απομακρύνει από αυτό που συνήθως μας περικυκλώνει ασφυκτικά και μας φέρνει κοντά σε αυτό που συνήθως είναι πολύ μακριά μας. Μία ιστορία από τον ημερήσιο Τύπο μπορεί να φανεί ξαφνικά πολύ λιγότερο αληθινή, λιγότερο δική μας από κάτι που ανήκει σε άλλη εποχή, σε άλλο τόπο. Αυτό που έχει σημασία είναι η αλήθεια της παρούσας στιγμής, η απόλυτη αίσθηση της πειθούς, που μπορεί να υπάρξει μόνο όταν ερμηνευτής και κοινό δεθούν σε ένα σώμα. Αυτό συμβαίνει όταν οι προσωρινές φόρμες έχουν εκπληρώσει το σκοπό τους και μας έχουν οδηγήσει σε αυτή τη μοναδική και ανεπανάληπτη στιγμή, όπου μια πόρτα ανοίγει και η όρασή μας μεταμορφώνεται».

Πίτερ Μπρουκ
Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΡΤΑ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

∼•∼

Ο Πίτερ Μπρουκ γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 21 Μαρτίου του 1925 και στην ηλικία των επτά χρόνων έπαιξε μόνος του μια τετράωρη διασκευή του Άμλετ για τους γονείς του.

Άρχισε να σκηνοθετεί το 1942. Μεγάλο μέρος της εντυπωσιακής πορείας του ανήκει ήδη στην Ιστορία του Θεάτρου.

Μετά τις σπουδές του στο Magdalen College της Οξφόρδης, βρέθηκε στη Βασιλική όπερα όπου σκηνοθέτησε τη Σαλώμη του Στράους με σχέδια του Σαλβαδόρ Νταλί.

Ο Μπρουκ επανακαθόρισε τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος το θέατρο, στις παραγωγές του με το Royal Shakespeare Company και στο Bouffes du Nord, τη ρημαγμένη παρισινή αίθουσα που έκανε βάση του για πάνω από 30 χρόνια.

Πολλές από τις παραγωγές του εγκωμιάστηκαν καθώς ο ίδιος απογύμνωσε το θέατρο από το περιττό, κρατώντας ως απόσταγμα την ουσία.

Οι παραστάσεις του ξεχώριζαν επίσης για τη διαφορετικότητά τους, καθώς ο ίδιος εθεωρείτο πρωτοπόρος στη συμπεριληπτικότητα φυλών στους ρόλους.

Ο ίδιος, με βάση του τη Γαλλία ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, κέρδισε πλήθος Tony και Emmy, μεταξύ άλλων, και χαρακτηρίστηκε ως «ο μεγαλύτερος εν ζωή θεατρικός σκηνοθέτης».

Οραματιστής και επιδραστικός στοχαστής, έγραψε διάφορα βιβλία, μεταξύ αυτών το Τhe Empty Space, το 1968, όπου ξεδίπλωνε το όραμά του: «Μπορώ να πάρω οποιονδήποτε άδειο χώρο και να τον αποκαλέσω σκηνή. Ένας άνδρας περπατά πάνω σε μια άδεια σκηνή ενώ κάποιος άλλος τον παρακολουθεί. Κι αυτό είναι ό,τι χρειάζεται για μια πράξη θεάτρου».

Ο Μπρουκ καθόρισε την ανθρώπινη σύνδεση μέσω πολλών και διαφορετικών μέσων, εκ των οποίων ένα ήταν η σκηνοθεσία. Ο ίδιος υποστήριζε πως το στυλ σκηνοθεσίας «του απόλυτου ζίου ζίτσου ήταν για τον σκηνοθέτη να εκμαιεύσει μια τέτοια έκφραση του εσωτερικού πλούτου του ηθοποιού που θα μεταμόρφωνε την υποκειμενική φύση της αρχικής του παρόρμησης».

Σε συνέντευξή του, το 2017, στον Μάικλ Μπίλινγκτον, ο Μπρούκ μίλησε για τη σπουδαιότητα τού «να κολυμπάς κόντρα στο ρεύμα και να πετυχαίνεις ό,τι μπορείς στο πεδίο επιλογής σου. Η μοίρα όρισε πως το δικό μου πεδίο ήταν το θέατρο και, μέσα σ’ αυτό, έχω την ευθύνη να είμαι όσο θετικός και δημιουργικός μπορώ. Το να δίνεις διέξοδο στην απελπισία, είναι το απόλυτο πρόσχημα».

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -