13.1 C
Athens
Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2025

Άλφρεντ Άντλερ: Οι μόνοι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι αυτοί που δεν γνωρίζουμε πολύ καλά

 

Ο Άλφρεντ Άντλερ, Αυστριακός εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στη Βιέννη το 1870 και ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως ιατρός παθολόγος προτού στραφεί στην ψυχιατρική επιστήμη. Συνάδελφος και όχι μαθητής του Φρόιντ όπως συχνά εσφαλμένα αναφέρεται, επηρεάστηκε από τις απόψεις του πατέρα της ψυχανάλυσης, προτού διατυπώσει τις δικές του απόψεις.

***

Ο Άλφρεντ Άντλερ (7 Φεβρουαρίου 1870 – 28 Μαΐου 1937) ήταν Αυστριακός ιατρός και ψυχολόγος, ιδρυτής της σχολής της ατομικής ψυχολογίας. Σε συνεργασία με τον Σίγκμουντ Φρόιντ και μία μικρή ομάδα συνεργατών του τελευταίου, ο Άντλερ ήταν μεταξύ των συνιδρυτών του ψυχαναλυτικού κινήματος.

Συνεργάτης του Freud, εξέφρασε δικές του ανεξάρτητες απόψεις για το πρόβλημα των νευρώσεων. Έτσι, δέχτηκε μεν την άποψη ότι υπάρχουν ασυνείδητες δυνάμεις που συμμετέχουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς και της προσωπικότητας γενικά του ατόμου, απέρριψε όμως τις απόψεις του δασκάλου του σχετικά με το περιεχόμενο του ασυνείδητου και την παντοδυναμία της libido.

Ο A. Adler γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1870, στη Βιέννη, και πέθανε στις 28 Μαΐου 1937, στο Aberdeen της Σκοτίας. Καταγόταν από τη γερμανόφωνη περιοχή της Ουγγαρίας και ήταν γιος εμπόρου. Ο ίδιος ως παιδί ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητο και ασθενικό. Υπέφερε από ραχίτιδα και σπασμούς της γλωττίδας, προβλήματα που τον έθεταν σε σοβαρό κίνδυνο ασφυξίας και θανάτου όποτε φώναζε ή έκλαιγε. Αλλά και άλλες εμπειρίες κατά την παιδική του ηλικία τον είχαν θέσει σε άμεση επαφή με την εμπειρία και το φόβο του θανάτου. Ήταν μόλις τριών ετών όταν ο μικρότερος αδερφός του πέθανε στο διπλανό μόλις κρεβάτι από εκείνον. Ένα χρόνο αργότερα ο ίδιος εκδήλωσε πνευμονία και κινδύνευσε να πεθάνει. Αλλά και δύο φορές κατά την παιδική του ηλικία ξέφυγε από τον έλεγχο της μητέρας του και χάθηκε στους δρόμους. Οι φυσικές αδυναμίες που αντιμετώπιζε λόγω της κατάστασης της υγείας του έκαναν τους γονείς του υπερπροστατευτικούς μαζί του και η μητέρα του τον φρόντιζε πάντα ιδιαίτερα. Αργότερα ένιωσε να «εκθρονίζεται» από τη γέννηση του μικρότερου αδερφού του. Ζήλευε όμως πολύ και το μεγαλύτερο αδερφό του, Σίγκμουντ.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα από την πάλη του να ξεπεράσει την αδυναμία που βίωνε λόγω των προβλημάτων υγείας αλλά και το αίσθημα κατωτερότητας που αυτά του δημιουργούσαν. Οι γιατροί συνιστούσαν πάντα καθαρό αέρα για τη βελτίωση της κατάστασης της υγείας του, γι’ αυτό και οι γονείς του τον ενθάρρυναν να παίζει έξω από το σπίτι. Η επαφή με το παιχνίδι και τα άλλα παιδιά τού έδιναν δύναμη και θάρρος και άρχισε έτσι να αποκτά ένα ευρύτερο κοινωνικό ενδιαφέρον. Πράγματι, η ζωή του ως παιδί στους δρόμους της συνοικίας Πέντσινγκ (τη σημερινή 13η συνοικία της Βιέννης) του πρόσφερε σημαντικές εμπειρίες. Ο ίδιος πάντα έλεγε αργότερα ότι την «ανθρωπογνωσία» του την οφείλει «στην καριέρα του ως παιδί στους δρόμους»! Οι αναμνήσεις από τα παιχνίδια αυτά ήταν πολύ ευχάριστες και σε όλη του τη ζωή αναζητούσε πάντα την παρέα και την υποστήριξη των άλλων στις δύσκολες στιγμές.

 

 

Δέκα μαθήματα ζωής από το σπουδαίο συνεργάτη του Σίγκμουντ Φρόιντ και ιδρυτή της ατομικής ψυχολογίας:

  1. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι ότι ίσως παίρνεις υπερβολικά πολλές προφυλάξεις.
  2. Είναι ευκολότερο να πολεμάς για τις αρχές σου παρά να ζεις σύμφωνα μ’ αυτές.
  3. Πρέπει να ερμηνεύουμε τον κακό χαρακτήρα σαν ένα σημάδι αισθήματος κατωτερότητας.
  4. Για την ανάλυση της συμπεριφοράς ενός ατόμου, πρέπει να εξετάζονται: η σχέση με το κοινωνικό σύνολο, η σχέση με τη δουλειά, η σχέση με το σεξ.
  5. Ο άνθρωπος μαθαίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα καταλαβαίνει.
  6. Όσο μεγαλύτερο το αίσθημα κατωτερότητας που έχει βιώσει ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερη η ορμή για κατάκτηση και τόσο πιο βίαιη η συναισθηματική διαταραχή.
  7. Ο νευρωτικός είναι καρφωμένος στο σταυρό της φαντασίας του.
  8. Η υπερβολική ευθιξία είναι έκφραση ενός αισθήματος κατωτερότητας.
  9. Οι μόνοι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι αυτοί που δεν γνωρίζουμε πολύ καλά.
  10. Ο εγωιστής δεν ενδιαφέρεται ποτέ για τους συνανθρώπους του και παρόλο που συναντάει τις περισσότερες δυσκολίες στη ζωή, κάνει το μεγαλύτερο κακό. Από τέτοιους ανθρώπους πηγάζουν όλες οι ατυχίες στη ζωή.

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -