Επιμέλεια: Παναγιώτης Μήλας
Γεννήθηκε την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 1913, στο παραθαλάσσιο χωριό Dréan, στην Αλγερία. Πέθανε, έπειτα από ένα σκληρό τροχαίο, τη Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 1960, στο ειδυλλιακό Villeblevin, στη Γαλλία. Στην τσάντα του, που βρέθηκε στον τόπο του δυστυχήματος, υπήρχαν έτοιμες 144 σελίδες από το χειρόγραφο του μυθιστορήματος με τίτλο «Ο Πρώτος Άνθρωπος», το οποίο δεν πρόλαβε να τελειώσει.
Άρχισε να παίζει μπάλα στον Αθλητικό Σύνδεσμο Montpensier (A.S.M.) και από το 1928, όταν ήταν 15χρονος, συνέχισε στην Racing Universitaire d’Alger. Για δύο χρόνια ήταν ο τερματοφύλακας της ομάδας. Το 1930 η ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία ανακόπηκε όταν προσβλήθηκε και ασθένησε από φυματίωση. Στα 27 του χρόνια, το 1940, φόρεσε και πάλι τα ποδοσφαιρικά παπούτσια αλλά οι δυνάμεις του δεν του επέτρεπαν να συνεχίσει. Όπως έλεγε: «Νομίζω πως ήταν χτες, όταν άρχισα να παίζω. Μετά όμως συνειδητοποίησα ότι… δεν ήταν χτες. Ήδη πριν φτάσουμε στο πρώτο εξάμηνο προπονήσεων και αγώνων είχα εξαντληθεί, αναγκάστηκα λοιπόν να σταματήσω οριστικά το ποδόσφαιρο».
***
Μιλάω βέβαια για τον νομπελίστα Αλμπέρ Καμύ και τα εντός εισαγωγικών κείμενα σε αυτό το θέμα προέρχονται από ένα δικό του κείμενο που για πρώτη φορά δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 15 Απριλίου του 1953 στη μικρή εφημερίδα που εξέδιδε η Racing Universitaire d’Alger στην οποία έπαιζε. Το ίδιο κείμενο με κάποιες προσθήκες, δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 1957 στο εβδομαδιαίο αθλητικό περιοδικό France football, το οποίο κυκλοφορούσε από το 1946 μέχρι και το 1982. Ο Καμύ όταν έδωσε αυτό το κείμενο στο France football είχε ήδη κατακτήσει το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1957.
***
Όταν ο Καμύ εγκαταστάθηκε στο Παρίσι παρακολουθούσε κυρίως τους αγώνες της Racing Club de Paris επειδή είχε τα ίδια χρώματα με την Racing Universitaire d’Alger με την οποία είχε ξεκινήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Όπως έγραφε ο Καμύ: «Ο λόγος που αγάπησα τόσο πολύ την ομάδα μου ήταν το ότι σε συνδυασμό με την κούραση και την άσκηση, με έκανε να νιώθω πολύ έντονα δύο συναισθήματα: Το ένα ήταν η χαρά της νίκης και το άλλο – όσο κι αν ακούγεται ηλίθιο – ήταν ο θρήνος και το κλάμα μετά τις ήττες».
Όπως είχε γράψει σε αυτό το άρθρο του ο Καμύ: «Τα λίγα που ξέρω για την ηθική, τα έμαθα στα γήπεδα του ποδοσφαίρου και στις σκηνές των θεάτρων. Αυτά ήταν τα αληθινά πανεπιστήμια για μένα».
«What little I know on morality, I learned it on football pitches and theater stages. Those were my true universities».
***
Έγραφε ακόμη: «Στο γήπεδο μαθαίνεις ότι η μπάλα ποτέ δεν έρχεται στο σημείο που την περιμένεις. Αυτή η γνώση ήταν πολύ χρήσιμη αργότερα στη ζωή μου, ειδικά στις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας, όπου οι άνθρωποι συνήθως δεν ήταν αυτό που ισχυρίζονταν ότι είναι».
Κλείνοντας το άρθρο αυτό ο Καμύ εξηγούσε με μια απλή φράση τον λόγο για τον οποίο είναι ευτυχής που ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο.
Όπως έλεγε: «Ήμουν ευτυχής δίπλα στους συμπαίκτες μου. Ήταν το πιο σημαντικό πράγμα για μένα. Περίμενα με ανυπομονησία από την Κυριακή έως την Πέμπτη για την προπόνηση και από την Πέμπτη έως την Κυριακή για τον αγώνα».
Μάλιστα όταν ένας στενός του φίλος τον ρώτησε τι θα προτιμούσε, το θέατρο ή το ποδόσφαιρο, ο Καμύ του απάντησε: «Ποδόσφαιρο, χωρίς ενδοιασμό. Είναι ένα παιχνίδι που σου επιτρέπει καλύτερα από κάθε τι άλλο να καταλάβεις τον χαρακτήρα των ανθρώπων».
***
Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι περισσότερες από 5.000 στολές τερματοφύλακα με το όνομα «Καμύ» αγοράζονται κάθε χρόνο στη Μεγάλη Βρετανία.
***
Την Κυριακή 15 Ιουλίου 2018 το απόγευμα στις 6, ο Αλμπέρ Καμύ με ένα σακουλάκι πασατέμπο στα χέρια «θα παρακολουθήσει» τον τελικό του Μουντιάλ 2018 μεταξύ Γαλλίας και Κροατίας στο Στάδιο Luzhniki. Το Στάδιο βρίσκεται στη Μόσχα και έχει 78.360 θέσεις. Χτίστηκε το 1956 και ανακαινίσθηκε πέντε φορές (1979, 1996, 1999, 2008, 2013 – 2017).
