Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Η πανδημία του Covid 19 φέρνει τους πάντες σε φάση αναζήτησης και ολόκληρη η κοινωνία μας αναζητεί απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την ίδια της την ύπαρξη.
Ένα θετικό για την ελληνική κοινωνία είναι πως η κρίση φέρνει μαζί της μια διαδικασία αυτογνωσίας, η οποία καλεί όλους μας να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας, σε επίπεδο πολιτισμού και σε ηθικό υπόβαθρο.
«Για μένα το σημαντικότερο είναι λίγο να ακούσουμε το μέσα μας. Να μείνουμε λίγο ήσυχοι και να κάνουμε ένα διάλογο με τους εαυτούς μας για να μπορέσουμε μετά την εποχή του εγκλεισμού να είμαστε πιο σωστοί, πιο δίκαιοι, πιο καθαροί και πιο έτοιμοι να διεκδικήσουμε τη ζωή και τις σχέσεις που ονειρευόμαστε», μας λέει η νέα ηθοποιός και σκηνοθέτις Αγνή Χιώτη.
«Βρισκόμαστε σε μια πραγματικότητα που θυμίζει άσχημο όνειρο και μας χρωστάμε να μείνουμε ξύπνιοι», προσθέτει, ξυπνώντας μας την ελπίδα ότι οι νέοι άνθρωποι δεν είναι θύματα, αλλά πρωταγωνιστές της ιστορίας τους.
Με τη νέα συνθήκη που βιώνουμε, τι συμβουλή θα έδινες για να είναι πιο εποικοδομητικός ο χρόνος μας κατά τη διάρκεια της καραντίνας;
*Καταρχάς ψυχραιμία. Θεωρώ ότι είναι μια κρίσιμη στιγμή για να ενισχύσουμε την ψυχή μας με δύναμη. Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει τώρα που έχει την ευκαιρία να μείνει σπίτι του, όπως το να διαβάσει βιβλία, να δει ταινίες και πολλά άλλα που ο ένας προτείνει στον άλλο τις τελευταίες μέρες. Όμως για μένα το σημαντικότερο είναι λίγο να ακούσουμε το μέσα μας. Να μείνουμε λίγο ήσυχοι και να κάνουμε ένα διάλογο με τους εαυτούς μας για να μπορέσουμε μετά την εποχή του εγκλεισμού να είμαστε πιο σωστοί, πιο δίκαιοι, πιο καθαροί και πιο έτοιμοι να διεκδικήσουμε τη ζωή και τις σχέσεις που ονειρευόμαστε. Τέλος να μην ξεχνάμε τους άστεγους, τους μετανάστες, τους ανήμπορους, τα αδέσποτα… δεν έχουμε όλοι ένα σπίτι για να μείνουμε μέσα.
Πώς θα χαρακτήριζες τις στιγμές που ζούμε;
*Μουδιασμένες. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα άγνωστο φαινόμενο και καλούμαστε να το αντιμετωπίσουμε γρήγορα, αποφασιστικά και αποτελεσματικά. Από τη μια στιγμή στην άλλη κατέρρευσαν όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα και άλλαξαν όλες οι σταθερές μας. Είναι σαν να είμαστε παρατηρητές και όχι οι πραγματικοί παίχτες αυτού του παιχνιδιού. Σαν να παίζουμε σε μια ταινία στην οποία όλοι μας είμαστε κομπάρσοι.
O Έλληνας ποιο στοίχημα πρέπει να κερδίσει αυτές τις στιγμές;
*Τα στοιχήματα είναι πολλά. Βρισκόμαστε σε μια πραγματικότητα που θυμίζει άσχημο όνειρο και μας χρωστάμε να μείνουμε ξύπνιοι. Οφείλουμε να μη χάσουμε την πίστη μας και την ελπίδα μας. Να μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που αγαπάμε και πόσο σημαντικό είναι ότι το κίνητρό μας να μείνουμε τώρα μέσα ώστε να βγούμε από αυτήν τη μαύρη συνθήκη το συντομότερο δυνατόν, είναι αυτοί οι άνθρωποι. Να μη σταματήσουμε να ονειρευόμαστε τη μετά κορονοϊού εποχή που θα βγούμε στους δρόμους και θα μπορέσουμε να μοιραστούμε φιλιά, αγκαλιές και στιγμές.
Μακροπρόθεσμα μπορούμε να βγούμε κερδισμένοι από αυτή την κρίσιμη κατάσταση;
*Πάντα, έπειτα από τις δύσκολες καταστάσεις, ο άνθρωπος βρίσκει μια δύναμη και ανθίζει. Δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα γιατί θα πρέπει να κάνουμε διπλό αγώνα για να καλύψουμε τα κενά που θα φέρει αυτή η περίοδος αλλά σίγουρα μπορούμε να το δούμε ως μια ευκαιρία όλο αυτό για να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας, τις σταθερές μας και τους στόχους μας. Ίσως με αυτό τον τρόπο μακροπρόθεσμα να χτίσουμε πυρήνες με κέντρο την ανθρωπιά και την αγάπη. Είναι μια ιστορική στιγμή που μας δείχνει καθαρά πόσο εφήμερα είναι όλα και πόσο σημαντικό είναι να στοχεύουμε πλέον στην καρδιά.
Τι εύχεσαι;
*Εύχομαι να μην υπάρξουν άλλοι νεκροί από αυτήν την ιστορία. Εύχομαι αυτό να είναι μια ευκαιρία να εξυγιανθεί όλο το σύστημα υγείας του πλανήτη ώστε να υπάρχει καλύτερη φροντίδα γενικότερα για κάθε άρρωστο σε κάθε γωνιά της γης. Εύχομαι να κάνουμε τέτοια στροφή στο μέσα μας που έπειτα από όλο αυτό να έχουμε βρει τους τρόπους οι ανάγκες μας και οι επιθυμίες μας να εκπληρωθούν. Να βγει στην επιφάνεια ο καλύτερός μας εαυτός και να έχουμε αντοχές και δύναμη να “παλεύουμε” ενάντια σε ό,τι αντιμάχεται στην αγάπη, στην ισότητα και τη δικαιοσύνη.
Και τέλος εύχομαι να γελάμε. Να γελάμε μέσα από την καρδιά μας …πολύ και συχνά.
