Με αφορμή αυτή τη δύσκολη – από κάθε άποψη – χρονιά, το Catisart.gr δίνει τον λόγο σε καλλιτέχνες που μιλούν για όσα έχασαν, για όσα κέρδισαν και για όσα περιμένουν.
Μας μιλούν για θέματα που τους ενόχλησαν ή τους συγκίνησαν, για γεγονότα που τους πίκραναν, τους εξόργισαν ή τους έδωσαν χαρά.
Εκμυστηρεύονται τις απογοητεύσεις ή τις ελπίδες τους και τέλος εκθέτουν διαφωνίες, σκέψεις, ιδέες και προτάσεις…
Γράφει η ηθοποιός και σκηνοθέτις Αγνή Χιώτη
ΕΧΑΣΑ
Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη λέξη χάνω. Όχι γιατί δεν μου αρέσει να «χάνω» αλλά γιατί πιστεύω ότι κάθε κατάσταση έρχεται για να κερδίσουμε κάτι.
Μεγάλη περίοδος μοναξιάς και απομόνωσης.
Ένα μεγάλο μάθημα που πήρα είναι ότι τη ζωή μας πρέπει να τη ζούμε και να τη χαιρόμαστε στο τώρα γιατί κυριολεκτικά δεν ξέρεις το μετά τι θα φέρει.
Αν μιλήσουμε κυριολεκτικά έχασα την δουλειά μου για ένα μεγάλο διάστημα όμως στον αντίποδα κέρδισα γιατί αναγκάστηκα να βρω τρόπους να επιβιώσω. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη το μεγάλο μου κέρδος είναι ότι πήρα δύο πτυχία που τα ήθελα πολύ.
Στην καθημερινότητα μου έχασα πολλές αγκαλιές και πολλές στιγμές με φίλους καθώς και κάποια στέκια μου γιατί δυστυχώς οι επιχειρηματίες δεν άντεξαν το οικονομικό βάρος. Γνώρισα όμως όλες τις γωνιές της πόλης (κάποιες δεν τις είχα προσέξει καν..) αφού την περπάτησα και έκατσα σε κάθε της σκαλοπάτι και σε κάθε της παγκάκι.
Κέρδισα πολλές ώρες συζήτησης «με την πάρτη μου» και αυτό με έκανε να οριοθετηθώ, να καταλάβω τι θέλω και να αντιληφθώ τη διαδικασία των χρόνων που έκανα ψυχοθεραπεία.
Έχασα όμως τον ύπνο μου όταν συνειδητοποίησα για μια ακόμα φορά ότι εν έτη 2021 ακόμα παλεύουμε για να κατανοήσουμε το «Black Lives Matter» και ότι δεν είναι αυτονόητο το «Αll Lives Matter». Δεν μπορώ να διανοηθώ τον φόβο που μπορεί να νοιώθουν κάποιοι άνθρωποι ζώντας ανάμεσα μας. Αυτό ας πούμε «περιμένω» με λαχτάρα να αλλάξει.
Δυστυχώς έχασα πολλές φορές την πίστη μου γιατί η τρωτότητα μας εμφανίζεται πάντα όταν υπάρχει κάτι «μεγάλο» προς διαχείριση.
Έχασα αμέτρητες φορές την εμπιστοσύνη μου απέναντι στη Κυβέρνηση και στους «γνώστες» σχετικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Κατανοώ απόλυτα ότι αυτό που ζούμε είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους αλλά πάντα προτιμώ την ειλικρίνεια. Το «φορέστε μάσκα όσοι νοσείτε» που γίνεται «η μάσκα δεν προστατεύει» και μετατρέπεται στο «για να είστε ασφαλείς φορέστε διπλή μάσκα» με έκανε να νοιώθω τρομερή ανασφάλεια.
Έχασα την ψυχραιμία μου με τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη. Μου φαίνεται αδιανόητη κάθε φωνή που υπερασπίστηκε με οποιοδήποτε τρόπο την επιλογή βίας.
ΚΕΡΔΙΣΑ
Κέρδισα χώρο και δύναμη μέσα από το θάρρος των ανθρώπων που ακολουθώντας το κίνημα του #Me_too» μας εξομολογήθηκαν τις ιστορίες τους. Τους ευχαριστούμε γιατί άνοιξαν έναν δρόμο στο οποίο όλοι οι υπόλοιποι έχουμε την δυνατότητα πλέον να διεκδικούμε υγιείς συνθήκες εργασίας.
Κάπου εκεί μέσα νοιώθω ότι βρήκαμε και εμείς το θάρρος να βγάλουμε από το χρονοντούλαπο τα όνειρα μας και επαναλειτουργήσαμε την ομάδα μας: Τους «Repente Arts» μαζί με τον αδερφό μου Χάρη Χιώτη, τον Σταμάτη Μπάκνη και την Αναστασία Μανιάτη. Αυτό είναι το σημαντικότερο πράγμα που κέρδισα.
Νοιώθω ότι αν συνεχίσω θα έχω να γράφω για αμέτρητα πράγματα γιατί πιστεύω ότι κάθε στιγμή από τη ζωή μας μπορούμε να κερδίσουμε κάτι αφήνοντας κάτι άλλο πίσω.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ
Τώρα σε σχέση με το τι περιμένω…
Είναι μια περίοδος που γύρω μας πολλοί άνθρωποι νοσούν.
Το πρώτο πράγμα που περιμένω και προσεύχομαι κάθε πρωί, είναι να γίνουν σύντομα καλά οι άνθρωποι μας και περιμένω με λαχτάρα τη στιγμή που θα επιστρέψουμε σε εκείνες τις στιγμές του «μαζί» και θα μπορέσουμε να ξαναχαρούμε ο ένας τον άλλο.
Περιμένω να εμβολιαστώ σε πέντε μέρες…
Περιμένω να δω και σε πράξεις – όχι μόνο σε λόγια – από όλους μας το «είμαστε όλοι ίσοι και ας μην είμαστε όλοι ίδιοι».
Περιμένω να έρθει η Τζούλια από την Αμερική – καθώς την γνώρισα μέσω της κυρίας Ειρήνης Αϊβαλιώτου και την έχω δει μόνο μέσω zoom. Είναι ένας άνθρωπος που μου άλλαξε την κοσμοθεωρία.
Περιμένω να ξανακάνουμε πρόβες, να ξανακάνουμε θέατρο να ξαναπάμε βόλτες.
Και επειδή το περιμένω – έχει την αναμονή στη βάση του – θα πω ας γεμίσουμε φως τις ζωές μας και ας γελάμε με την ψυχή μας με κάθε ευκαιρία. Στο εδώ και τώρα. Όχι στο μετά. Όχι στο αύριο…
***
[Πατήστε “κλικ” επάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες].
*Αυτή την περίοδο ετοιμάζουμε αρκετά πράγματα με την ομάδα μας, τους «Repente Arts».
Αρχικά συνεχίζουμε τα σεμινάρια μας «Υποκριτική και Αυτοσχεδιασμός» και «Θέατρο και Ψυχολογία». Ετοιμάζουμε τους δεύτερους κύκλους και ξεκινάμε και τα τμήματα προετοιμασίας μας.
Παράλληλα ετοιμάζουμε ένα αναλόγιο του «Βόυτσεκ» του Μπύχνερ και οργανώνουμε τα σχέδια μας για του χρόνου με την ευχή και την ελπίδα ότι τα θέατρα θα είναι ανοιχτά.
Εκτός ομάδας: Στις 21 Ιουνίου έχω την τιμή να συμμετέχω στην ραδιοφωνική παράσταση «Καληνύχτα Μαργαρίτα» του Γεράσιμου Σταύρου σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη που θα λάβει χώρα στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθήνα 9,84. Η τιμή και η χαρά για αυτή την συνεργασία είναι μεγάλη καθώς βρεθήκαμε δίπλα στους υπέροχους Στέφανο Ληναίο και Έλλη Φωτίου αναβιώνοντας την θρυλική παράσταση μέσα από τις δικές τους αφηγήσεις. Κάθε στιγμή πρόβας ήταν ένα φως μέσα σε όλο αυτό το μουντό πλαίσιο.
