Του Παναγιώτη Μήλα
Αν αναζητήσει κάποιος στο internet τη χρονολογία που άρχισε να εορτάζεται στην Ελλάδα ο Άγιος των ερωτευμένων θα βρει το έτος 1977.
Αυτό μάλλον ήταν γραμμένο κάπου στα χαρτιά. Ούτε τα διάσημα ανθοπωλεία της Αθήνας δεν είχαν ακούσει το όνομα του Αγίου Βαλεντίνου.
***
Όμως το 1981 ένας «άγιος των εφημερίδων», ο Αλέκος Φιλιππόπουλος, έκανε το θαύμα του. Για όσους δεν γνωρίζουν πρέπει να υπενθυμίσω ότι ο Μέγιστος Εφημεριδάς, ήταν ένας εκ των βασικών δημιουργών της πιο μοντέρνας ελληνικής εφημερίδας, της προδικτατορικής «Μεσημβρινής» ενώ στη συνέχεια οδήγησε τρεις ημερήσιες εφημερίδες στην κορυφή της κυκλοφορίας [«Απογευματινή», «Ελευθεροτυπία» και «Έθνος»].
Σύνθημά του ήταν: «Η εφημερίδα δεν βγαίνει για τους ειδικούς αλλά για όλο τον κόσμο ενώ το κάθε θέμα πρέπει να προκαλεί ενδιαφέρον στον καθένα».
***
Έχοντας στο τσεπάκι αυτή τη συνταγή και θέλοντας σε «χρόνο μηδέν» να ξεπεράσει τους ανταγωνιστές ώστε να εδραιωθεί στην πρώτη θέση έκανε μια καθοριστική κίνηση:
Έβγαλε από τις κιτρινισμένες σελίδες της εγκυκλοπαίδειας τον Άγιο Βαλεντίνο και τον έβαλε στη …βιτρίνα.
Το «Έθνος» επανακυκλοφόρησε στις 14 Σεπτεμβρίου 1981.
Λίγες ημέρες μετά την Πρωτοχρονιά του 1982 ο Φιλιππόπουλος παρουσίασε μια νέα σελίδα – έκπληξη: Ζητούσε από τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες να στείλουν στην εφημερίδα μηνύματα αγάπης. Μηνύματα οι άντρες στις γυναίκες τους και οι γυναίκες στους άντρες τους. Μηνύματα τα αγόρια στα κορίτσια και τα κορίτσια στα αγόρια. Μηνύματα των γονιών προς τα παιδιά και των παιδιών προς τους γονείς. Μηνύματα στον γείτονα και στη γειτόνισσα, μηνύματα στη συνάδελφο και στο συνάδελφο. Μηνύματα με κανονική υπογραφή ή με ψευδώνυμο.
Σε ένα ειδικό κουπόνι καθένας και καθεμία έγραφαν το μήνυμά τους το οποίο θα δημοσιευόταν δωρεάν αν ήταν μέχρι 20 λέξεις. Αν ήταν πάνω από 20 λέξεις πλήρωναν ένα πολύ μικρό ποσό. Όλοι και όλες προτιμούσαν ψευδώνυμα: Αρκουδάκι, Ζουζουνάκι, Γαλανομάτης, Ξανθομαλλούσα κ.λπ. κ.λπ.
Κάθε μέρα ο ταχυδρόμος έφερνε μεγάλους σάκους γεμάτους με επιστολές για τον Άγιο Βαλεντίνο.
Οι δημοσιεύσεις άρχισαν το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου του 1982.
Κάθε μέρα περισσότερες από δέκα [10] σελίδες με μηνύματα. Αυτό το σκηνικό κράτησε σχεδόν μέχρι τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου.
Αντίστοιχη μεγάλη συμμετοχή είχαν – με ξενόγλωσσα μηνύματα που έστελναν – και οι ξένοι που ζούσαν και εργάζονταν στη χώρα μας.
Φυσικά όλη αυτή η «δράση» υποστηρίχτηκε και από τις ανάλογες διαφημίσεις ανθοπωλείων, κοσμηματοπωλείων, ζαχαροπλαστείων, καταστημάτων ένδυσης, καταστημάτων με είδη δώρων και άλλων επιχειρήσεων.
Από τότε και μετά την μέρα των ερωτευμένων το «Έθνος» εξακολουθούσε να τηρεί την παράδοση της δημοσίευσης μηνυμάτων. Αυτό κράτησε περίπου μέχρι το 1989.
Η είσοδος στη ζωή μας της ιδιωτικής τηλεόρασης άλλαξε πολλές από τις καθημερινές μας συνήθειες ενώ ήδη είχαν έρθει και τα πρώτα σύννεφα στη σχέση του εκδότη Γιώργου Μπόμπολα με τον διευθυντή της εφημερίδας Αλέκο Φιλιππόπουλο.
Όμως οι βάσεις για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είχαν μπει και τίποτα δεν ήταν ικανό να ανατρέψει το οικοδόμημα με τις καρδούλες…
Μάλιστα είναι τόσο ισχυρό αυτό που έφτιαξε πριν από 40 χρόνια ο Φιλιππόπουλος που ακόμα και σήμερα μέσα την πανδημία, στην καραντίνα και στα lockdown τα ανθοπωλεία πήραν την άδεια για να λειτουργήσουν «λόγω της ημέρας».
Ασφαλώς όσοι κινούνται γύρω από αυτή τη γιορτή θα πρέπει – ακόμα και σήμερα – να μνημονεύουν συχνά – πυκνά τον κορυφαίο δημοσιογράφο που είχε την έμπνευση και τη θέληση μόνο με μια κίνηση να «χτίσει» αυτό το «εργοστάσιο καρδιάς»…
