Του Παναγιώτη Μήλα
Τυχαία βρέθηκα στη Φιλοθέη την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020, εκεί που πριν από αμέτρητα κάναμε… ημερήσια εκδρομή με το Δημοτικό Σχολείο Παπαϊωάννου. Εκδρομή με νοικιασμένο αστικό λεωφορείο της γραμμής. Τα πούλμαν ήταν δυσεύρετα τότε…
Πήγαμε λοιπόν στην… εξωτική Φιλοθέη. Μείναμε εκεί από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Μας συνόδευσαν οι δάσκαλοί μας Μελπομένη Παπαϊωάννου, Αναστάσιος Μιχ. Γεωργαντόπουλος και Γιώργης Κρόκος.
Είμαστε οι τρεις «μεγάλες» τάξεις: Τετάρτη, πέμπτη και έκτη…
52 παιδιά. 22 κορίτσια και 30 αγόρια.
Δυνατές αναμνήσεις, δυνατές σχέσεις που αν και πέρασαν τόσα χρόνια από τότε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Αναμνήσεις από τις γυμναστικές επιδείξεις στο Γυμναστήριο του Εθνικού ή στον Φωκιανό. Αναμνήσεις από τις κινηματογραφικές προβολές στο κτήριο της Οδού Δράκου 9 στο Κουκάκι, με Χοντρό – Λιγνό και Τρίο Στούτζες.
Ημερήσιες εκδρομές στη Βάρκιζα και στο Δαφνί. Γιορτές για τα Χριστούγεννα, την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου. Ποιήματα, σκετς, τραγούδια. Εκδηλώσεις στον Καρέα. Συμμετοχή σε ραδιοφωνικές εκπομπές της Θείας Λένας στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου και της οδού Μουρούζη. Αναμνήσεις από το κουλούρι Θεσσαλονίκης και το τριγωνάκι της κεφαλογραβιέρας που προμηθευόμαστε από την κυρία Ειρήνη Ματσώτα.
Την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020 αναζήτησα όλα τα παιδιά. «Είδα» τα χαμόγελά τους, «άκουσα» τις φωνές και τα τραγούδια τους. Τότε που παίζαμε τα παιχνίδια της εποχής, αυτά που μας κράτησαν δεμένους μέχρι και σήμερα. Τότε που παίζαμε και μπάλα… Η «Κόκκινη Θύελλα» όπως ήταν ανίκητη. Εκείνη την ημέρα μας φιλοδώρησε με 4 γκολ. Ούτε με το γκολ της τιμής δεν καταφέραμε να απαντήσουμε…
Λίγο πριν από την επιστροφή μια αναμνηστική ασπρόμαυρη φωτογραφία κράτησε ζωντανά τα χρώματα εκείνης της εκδρομής, τα αρώματα, τους ήχους, τις γεύσεις, τα πλατιά χαμόγελα των κοριτσιών και τα συγκρατημένα των αγοριών. Οι καρό φούστες, οι κοτσίδες, οι ξανθές μπούκλες. Τα ιδρωμένα λευκά φανελάκια, τα χτυπημένα γόνατα και η ελπίδα για νίκη στη ρεβάνς…
Μια αναμνηστική ασπρόμαυρη φωτογραφία στον προαύλιο χώρο του Ιερού ναού της Αγίας Φιλοθέης. Εκεί όπου βρίσκεται η κρύπτη της Αγίας, ο τόπος στον οποίο προσευχόταν και που μετά την ανακάλυψή του ανεγέρθηκε το 1936 ο Ναός.
Την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου αναζήτησα όλα τα παιδιά. Υπήρχαν απουσίες…
Εκεί στην Κρύπτη άναψα ένα κεράκι για όσους έφυγαν: Για τον Μιχάλη, για τη Θάλεια και την Ευαγγελία, για τη Φωτεινή και τον Χάρη, για τον Γιώργο της πέμπτης τάξης και τον Γιώργο της τετάρτης.
Ένα κεράκι και για τους δασκάλους μας…
Έφυγα λίγο πριν αρχίσει ο Εσπερινός για τη γιορτή της Αγίας, που είναι κάθε χρόνο στις 19 Φεβρουαρίου. Ίσως την επόμενη φορά να βρεθούμε εκεί όλες και όλοι μαζί…