ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ 2012-2013
“Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου”
ΘΕΑΤΡΟ REX – ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ – ΣΚΗΝΗ «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ»
Η εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ανατρέπει τη ζωή του εννιάχρονου Πέτρου, που βλέπει τα πάντα να αλλάζουν γύρω του από τη μια στιγμή στην άλλη. Μέσα στις νέες αυτές συνθήκες, ο Πέτρος θα ξεκινήσει έναν μεγάλο περίπατο, γεμάτο περιπέτειες, συναισθήματα, εμπειρίες και γνώσεις, που θα πλουτίσουν την παιδική του ψυχή και θα τον κάνουν να αγαπήσει «πάνω από όλες τις άλλες αγάπες» την πατρίδα του. Η απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς θα τον βρει να παίζει στους δρόμους, «άντρας πια, δεκατριών χρονών»!
“Ο Ορφέας στον Άδη”
ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ – ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
Ο περιπλανώμενος νεαρός μουσικός Βαλ καταφθάνει σε μια μικρή πόλη του αμερικανικού νότου. Μέσα σε αυτήν την κλειστή, ανδροκρατούμενη και ρατσιστική κοινωνία, ο νεαρός ασκεί μια αδιόρατη γοητεία και διεκδικείται από τις καταπιεσμένες γυναίκες της περιοχής. Ανάμεσά τους, η Λέιντι, παντρεμένη με τον βαριά άρρωστο και αυταρχικό Τόρανς, προβάλλει στο πρόσωπο του Βαλ τον άνθρωπο που θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή της. Ωστόσο η απόπειρά της να αποδράσει μαζί του πέφτει στο κενό. Ο περιχαρακωμένος τόπος γνωρίζει καλά πώς να προστατευτεί και να αποβάλλει κάθε επικίνδυνο «παράσιτο».
“Οδύσσεια” – Μια παράσταση του Robert Wilson, βασισμένη στο έπος του Ομήρου
ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Το μεγάλο έπος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας παρακολουθεί το ταξίδι της επιστροφής του Οδυσσέα στην πατρίδα μετά τον Τρωικό πόλεμο, αλλά και όσα συμβαίνουν όταν ο ήρωας φτάσει στην Ιθάκη. Πρόκειται για ένα υπερβατικό, μυθικό σύμπαν, γεμάτο αλληγορία, που καθηλώνει τον αναγνώστη. Όμως, εκτός από γοητευτικό “παραμύθι”, η Οδύσσεια υπήρξε πάντα και θα συνεχίσει να αποτελεί το κατεξοχήςν συμβολικό κείμενο για την ανθρώπινη περιπέτεια και την περιπλάνηση της ύπαρξης σε έναν τραχύ αλλά συναρπαστικό κόσμο. Σε συμπαραγωγή με το Piccolo Teatro του Μιλάνου-Teatro di Europa
“Ξένος”: Αόρατη Όλγα / Άουστρας ή H Αγριάδα
ΕΠΙ (ΠΛΑΓΙΑΣ) ΣΚΗΝΗΣ (ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)
Το Εθνικό Θέατρο συνεχίζει για δεύτερο χρόνο, αυτή τη φορά «Επί (Πλαγίας) Σκηνής» της Κεντρικής Σκηνής, την περσινή μεγάλη επιτυχία του «Ξένου». Τα έργα που γράφτηκαν από δύο καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς, έπειτα από ειδική ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου, διερευνούν τις διαστάσεις που μπορεί να έχει η ένοια του “Ξένου” στη σημερινή κοινωνία, πέρα από στερεότυπα και προκαθορισμένες αντιλήψεις. Η παράσταση, σκηνοθετημένη από δύο νέους και ιδιαίτερα ταλαντούχους σκηνοθέτες και ερμηνευμένη από μια συμπαγή ομάδα τεσσάρων ηθοποιών, αποτέλεσε μία από τις πιο θετικές εκπλήξεις της περσινής θεατρικής περιόδου.
“Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας”
“ΘΕΑΤΡΟ REX – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
Σαν ένα παιχνίδι εκκινεί η ιστορία του Λύσανδρου και της Ερμίας, του Δημήτριου και της Ελένης, τεσσάρων νέων που κρύβονται στο δάσος της Αθήνας για να απολαύσουν τον έρωτα έτσι όπως τον επιθυμούν, μακριά από τους κανόνες που τους επιβάλλονται. Και σαν παιχνίδι συνεχίζεται, ένα παιχνίδι παρεξηγήσεων, ανατροπών και «μαγικών παρεμβάσεων», καθώς ξωτικά, δαιμόνια, ο βασιλιάς και η βασίλισσά τους και αφελείς Αθηναίοι συμμετέχουν σε αυτό. Μια εκδοχή ονείρου, όπου η φαντασία επιτρέπει τα πιο ακραία, κάποιες φορές παρακινδυνευμένα άλματα μέσα στις βαθύτερες επιθυμίες, τον κρυφό ερωτισμό και τις διαδρομές του υποσυνείδητου.
“Ζ”
ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ – ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
Το «Ζ: Φανταστικό μυθιστόρημα ενός εγκλήματος» κυκλοφόρησε το 1966 και παρακολουθεί την υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάιο του 1963. Ο διεθνούς φήμης βραβευμένος συγγραφέας μας Βασίλης Βασιλικός καταγράφει, σε ένα μείγμα δημοσιογραφικής ακρίβειας και λογοτεχνικής μυθιστορίας, τα κρίσιμα γεγονότα από την άφιξη του Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη μέχρι τη δικαστική έρευνα και τα πρώτα αποτελέσματά της. Υιοθετώντας διαφορετικές τεχνικές αφήγησης, ο συγγραφέας αναδεικνύει τόσο την ανθρώπινη όσο και την πολιτική διάσταση της ιστορίας, φέρνοντας στο φως πρόσωπα και καταστάσεις που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην εικόνα της σημερινής Ελλάδας.
“Κόκκινα φανάρια”
ΘΕΑΤΡΟ REX – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
Στα δωμάτια του «σπιτιού» της Μαντάμ Παρή, η ερωτική συναλλαγή μοιάζει με απλή ρουτίνα. Όμως, για το καθένα από τα κορίτσια που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εκεί, υπάρχει, σιωπηρά, και ένας προσωπικός κόσμος. Σκληρός ή ουτοπικός, αναγκαίος ή κυνικός, ο κόσμος αυτός είναι η μόνη αλήθεια μέσα στην καθημερινότητά τους. Έχουν την ανάγκη να τον βιώσουν, ακόμη κι αν χρειαστεί να πληρώσουν γι’ αυτόν οποιοδήποτε κόστος. Και για τις περισσότερες, το κόστος αποδεικνύεται επώδυνο. Θα μείνουν αλώβητες μόνο όσες μπορούν να παγώσουν την ψυχή τους και να προχωρήσουν χωρίς συναισθηματισμούς και δεσμεύσεις.
“Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα”
ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Αμέσως μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στις ΗΠΑ, ο στρατηγός Έζρα Μάννον επιστρέφει στο σπίτι του, στη Νέα Αγγλία. Όμως στην οικία των Μάννον, με το σκοτεινό παρελθόν και την νοσηρή σχέση με τη ζωή, υπάρχουν πολλές ανοιχτές πληγές. Η παθολογική αγάπη της γυναίκας του Έζρα, Κριστίν Μάννον, για τον γιο της Όριν, η προβληματική της συμβίωση με την κόρη της Λαβίνια, και η παρουσία ενός τρίτου προσώπου στη ζωή τους διευρύνουν τον κύκλο μίσους, εκδίκησης και καταστροφικού έρωτα, που ήδη εμποτίζει το παρελθόν της οικογένειας και θα ολοκληρωθεί μόνο με την τιμωρία όλων των προσώπων που εμπλέκονται σε αυτόν.
“Γκόλφω”
ΘΕΑΤΡΟ REX – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
Στο ορεινό χωριό που κυλούν τα νερά της Στύγας, εκεί όπου, σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους, ήταν η πύλη για τον Κάτω Κόσμο και όπου θνητοί και αθάνατοι έπαιρναν τον ιερότερο όρκο, η Γκόλφω και ο Τάσος, δύο νεαρά παιδιά, ορκίζονται αιώνια αγάπη. Η Γκόλφω, πιστή στον όρκο της, αρνείται τον άρχοντα που θέλει να την παντρευτεί, αλλά ο Τάσος, αψηφώντας τον δικό του, δέχεται να πάρει γυναίκα του την πλούσια νέα που του προξενεύουν. Όταν αλλάξει γνώμη, θα είναι πολύ αργά. Η παραβίαση του όρκου, ισοδυναμεί με θάνατο και κινεί τις δυνάμεις του πεπρωμένου με αδυσώπητο τρόπο.
“Vitrioli”
ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ – ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
Ένα νεαρό αγόρι, που δεν μπορεί να συντονιστεί με τους συμβατικούς κανόνες ζωής, πορεύεται τον προσωπικό, μοναχικό του δρόμο. Η απόπειρα όσων τον περιβάλλουν να τον επαναφέρουν σε μια κανονικότητα αποδεικνύεται ατλέσφορη. Κάθε προσπάθεια κοινωνικής «εξυγίανσης» της συμπεριφοράς του, από τη μητέρα του, τη φίλη του, τον περίγυρό του, τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από το κυρίαρχο μοντέλο ζωής. Το αγόρι έχει επιλέξει μια δική του πορεία, μια «υγιή» διαφορετικότητα, που μοιάζει να τον απελευθερώνει την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι εγκλωβίζονται μέσα στην κενή καθημερινότητά τους.
“Θεατές”
ΕΠΙ (ΠΛΑΓΙΑΣ) ΣΚΗΝΗΣ (ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ)
Δύο γειτονικά δωμάτια ενός άθλιου ξενοδοχείου, αποτελούν τους σκηνικούς πόλους του έργου. Στο πρώτο, μια εξαθλιωμένη γυναίκα, που δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την τραγική καθημερινότητά της, δολοφονεί τον κοινωνικά απόκληρο άντρα της και στη συνέχεια αυτοκτονεί. Στο δεύτερο, ο «γείτονας», ένας άνεργος ηδονοβλεψίας, παρακολουθεί με έκπληξη αλλά και με απάθεια τα δρώμενα από μια τρύπα στον τοίχο του δωματίου του και αργότερα τα διηγείται με ψυχραιμία στην εξίσου ψυχικά ακωτηριασμένη ερωμένη του. Το ζευγάρι σχολιάζει με σκληρότητα την κατάρρευση της σχέσης των “γειτόνων” τους, χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθεί τη δική του τραγική αποξένωση.
