Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Η δεύτερη φορά με τον ίδιο άνθρωπο μπορεί να είναι ακόμη καλύτερη από την πρώτη.
Συχνά οι άνθρωποι εστιάζουν στα ελλείμματα και όχι στα πλεονεκτήματα ενός προσώπου, με το οποίο είναι μαζί. Δημιουργούν ιδέες και φαντασιώσεις ότι ένας άλλος σύντροφος θα διαθέτει ακόμα περισσότερα επιθυμητά στοιχεία. Ο χωρισμός μπορεί να ξεκαθαρίσει αυτές τις φαντασιώσεις. Τα μειονεκτήματα μπορεί να θεωρηθούν ως δευτερεύοντα και να χάσουν τον κυριαρχικό τους ρόλο στον χωρισμό. Ο χρόνος που μεσολαβεί, η απoυσία αλλά και η απομάκρυνση βοηθά να πάρει ένα ζευγάρι αποστάσεις, να αποταυτισθεί από το πρόβλημα και να το δει με διαφορετική διάθεση.
Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες σαφώς και αξίζει να δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία. Σε κάποιες δε από αυτές μπορεί και να επιβάλλεται. Όπως στην περίπτωση δύο φίλων μας, που τους συναντήσαμε στη σκηνή του «Ιλίσια Βολανάκης» για δεύτερη επιτυχημένη σεζόν και μας απέδειξαν ότι ο πραγματικός έρωτας χρόνια χωρισμού δεν κοιτά.
Το έργο «Ένας σκύλος που τον έλεγαν Φρίκη» του Δημήτρη Κουρούμπαλη, σε σκηνοθεσία της Φρόσως Κορρού και του ιδίου, στο οποίο πρωταγωνιστεί μαζί με τη Μαρία Σολωμού, είναι μια ανατρεπτική ερωτική κωμωδία για την ανορθόδοξη πορεία της σχέσης ενός ζευγαριού. Μια παράσταση αυστηρά απαραίτητη για όλους τους θεατρόφιλους.
Η αγάπη, οι αντιπαραθέσεις, η ευαισθησία, η ερωτική απογοήτευση, ο Μπέργκμαν, η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, η μοναξιά, οι επιλογές είναι μερικά από τα ζητήματα που θέτει επί τάπητος το έργο. Κυρίως η πάλη του ανθρώπου με τον έρωτα και πώς αυτός καθορίζει τη ζωή μας. Ο έρωτας είναι ικανός να μας συνεπάρει μέσα σε μια στιγμή αλλά απαιτεί σύνεση και υπομονή για να μας συντροφεύσει σε ολόκληρο το ταξίδι μας…
Η Μαργαρίτα κι ο σύντροφός της χωρίζουν εγωιστικά, ύστερα από χρόνια σχέσης, ενώ αγαπιούνται ακόμη. Ξαναβρίσκονται έπειτα από καιρό, κάτω απ’ τις πιο περίεργες συνθήκες: συγκατοικούν στο κέντρο της πόλης, ενώ τους χωρίζει ένας λεπτός τοίχος, που επιτρέπει να ακούγονται, αλλά όχι να βλέπονται. Δεν αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον και ξεκινά μια επεισοδιακή… συγκατοίκηση, με αποτέλεσμα να ξανασυστηθούν από την αρχή και να ξαναερωτευτούν. Πότε όμως και πώς θα πέσει ο τοίχος που τους χωρίζει;
Τι ρόλο θα παίξει στην επανένωσή τους ο σκύλος με το περίεργο όνομα Φρίκη;
Μερικές από τις προϋποθέσεις για να βρίσκονται δύο άνθρωποι μαζί είναι η εμπιστοσύνη, η υπομονή, η ασφάλεια, οι υποχωρήσεις, τα κοινά σημεία, η κοινή τρέλα αλλά και η γλώσσα που μόνο το ίδιο το ζευγάρι καταλαβαίνει. Κάθε ζευγάρι έχει τον δικό του κώδικα επικοινωνίας, μια μικρή συνωμοσία, ιδιαίτερο χιούμορ και συνθηματικές ατάκες. Τα βλέμματα που ανταλλάσσουν μέσα σε πολλούς ανθρώπους για να συνεννοηθούν, τα αστεία με τα οποία μόνον αυτοί οι δύο γελάνε. Οι κοινές τους μνήμες, η κρυφή τους γλώσσα, το μυστικό τους λεξιλόγιο. Έχει μια παιδικότητα ο κώδικας των ερωτευμένων, μια αθωότητα, γι’ αυτό είναι μαγικός. Δίνει χρώμα στην πεζή καθημερινότητα, στη συνήθεια, στη ρουτίνα.
Πολύ εύστοχα ο Αυστριακός φιλόσοφος Ludwig Wittgenstein είχε πει: «Όταν μιλάμε μιαν άλλη γλώσσα, αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο κάπως διαφορετικά». Ιδιαίτερα όταν αυτή η γλώσσα είναι μια επινόηση με τη δική μας σφραγίδα.
Η αφοπλιστική απλότητα και η ζεστασιά των συναισθημάτων, η σκηνοθετική φρεσκάδα, τα ευρήματα και η φαντασία των δημιουργών ξαφνιάζουν ευχάριστα σε αυτή την κωμωδία, όπου η μια έκπληξη διαδέχεται την άλλη.
Ανάλαφρη, χαρούμενη θεατρική δουλειά που δημιουργήθηκε με κέφι αλλά και με σοβαρή επεξεργασία και σκέψη. Μια κωμωδία πανέξυπνη και ρομαντική για τους ανθρώπους που αναζητούν τον έρωτα και για τα κωμικοτραγικά εμπόδια που δεν τους αφήνουν να τον βρουν και τελικά αυτός βρίσκεται πίσω από τον λεπτό τοίχο του διπλανού διαμερίσματος, γιατί ο έρωτας όταν θέλει να σε βρει σε βρίσκει. Τον συναντούν λοιπόν ή τον ξανασυναντούν με το ίδιο πρόσωπο εκεί που δεν τον περιμένουν. Μια παράσταση με άφθονο χιούμορ, αγάπη και πολύ γέλιο από την αρχή μέχρι το τέλος, εμπλουτισμένη με πολλή κίνηση και χορό.
Μια εμπειρία διεγερτική για το κοινό που θα συνδέσει τον κόσμο της σκηνής με τον γνωστό του κόσμο έξω από την πόρτα του θεάτρου.
Πάθη, ιδιοτροπίες, καβγάδες, ένας χωρισμός, μια καινούργια αρχή και για τους δύο, αλλαγή προσανατολισμού και έρωτας απ’ την αρχή. Και, βεβαίως, happy end, ό,τι πιο λυτρωτικό, απίθανο και παρηγορητικό για την εποχή μας.
Το εμπνευσμένο σκηνικό του Άγγελου Μέντη επιδίδεται σε τρυφερό φλερτ με τα σύμβολα του έρωτα. Οι ευφυείς και λειτουργικές επιλογές της Δομνίκης Βασιαγεώργη στα κοστούμια είναι εντυπωσιακές, ιδιαίτερα όταν τις παρατηρείς στο σωματότυπο της Μαρίας Σολομού. Σε απόλυτη σύμπνοια με την παράσταση οι μουσικές επιλογές του Κώστα Ξενόπουλου. Διακριτικοί και με σωστές επισημάνσεις οι φωτισμοί του Αλέκου Γιάνναρου.
Ο συγγραφέας Δημήτρης Κουρούμπαλης βάζει την καθημερινότητα στο «μικροσκόπιο» και την εξετάζει με ιδιαίτερα κριτικό, αλλά καλοσυνάτο, πνεύμα. Διαγράφει προσεκτικά τους χαρακτήρες των προσώπων, με κωμικότητα, λεπτότητα, αστείες επινοήσεις, χωρίς υπερβολές, γράφοντας με σαφήνεια, ποιητικότητα και κομψότητα. Το πιο εκπληκτικό σχετικά με τον τρόπο γραφής του Κουρούμπαλη είναι το πόσο έντεχνα χειρίζεται την ελληνική γλώσσα. Η γραφή του πάντα διακρίνεται για τη διαύγεια και την παραστατικότητα του ύφους της. Μια ματιά εύθυμη, σχεδόν σαρκαστική για την αναζήτηση της αγάπης.
Κείμενο και σκηνοθεσία κινούνται σε υψηλά επίπεδα, οι ατάκες στην πλειονότητά τους είναι απολαυστικές, όπως και η κίνηση.
Μια παράσταση γεμάτη ευρήματα, μουσική, τραγούδι με το καλλιτεχνικό βλέμμα της απαράμιλλης Φρόσως Κορρού, μιας πολύτιμης καλλιτέχνιδας για το θέατρό μας, που κινεί με ενθουσιασμό και έμπνευση δύο ικανότατους και έμπειρους ηθοποιούς με πολύπλευρο ταλέντο.
Η Μαρία Σολωμού και ο Δημήτρης Κουρούμπαλης έχουν αναπτύξει μια αξιοζήλευτη επικοινωνία επί σκηνής, που εκπέμπει ρεαλισμό.
Η καλύτερη στιγμή της παράστασης όταν οι δύο ήρωες κάνουν… σεξ με τον λεπτό τοίχο ανάμεσά τους πριν αντικρίσουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου.
Μια άλλη δυνατή στιγμή όταν η καλογυμνασμένη Μαρία Σολωμού με έναν ιδιαίτερο τρόπο ζητάει τη… συμμετοχή του κοινού στο δεύτερο μέρος της παράστασης.
Η ηθοποιός κερδίζει το στοίχημα με την ετοιμότητά της, την εγρήγορση, την άνεση με την οποία κινείται ανάμεσα στο χιούμορ και την απελπισία, τη βαθιά υγρή φωνή της, την ελκυστικότητά της και τη φοβερή της σωματικότητα.
Εξαιρετικός ο Δημήτρης Κουρούμπαλης μας δίνει μια υπέροχη ερμηνεία. Με την αυτογνωσία του και τον αυθορμητισμό του προσφέρει ό,τι πιο φωτεινό και αγνό έχει μέσα του ένας ηθοποιός: την καρδιά ενός clown.
Μια καθωσπρέπει τολμηρή κι ερωτική κωμωδία με τα όλα της.
Δείτε την, είτε μόνοι, είτε με φίλους, είτε με το ταίρι σας. Γιατί αγάπη είναι να ταυτίζεις κάθε γωνίτσα του μέλλοντός σου μαζί του. Και να το ευχαριστιέσαι! Στο studio Ιλίσια Βολανάκης μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου, εκτός αν πάρει παράταση, γεγονός που το θεωρώ πολύ πιθανό!
Συντελεστές
Κείμενο: Δ. Κουρούμπαλης
Σκηνοθεσία: So7 (Φρόσω Κορρού, Δ. Κουρούμπαλης)
Σκηνικά: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Κώστας Ξενόπουλος
Κίνηση: Φρόσω Κορρού
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Κοστούμια: Δομνίκη Βασιαγεώργη
Ηθοποιοί: Μαρία Σολωμού, Δημήτρης Κουρούμπαλης
Παραγωγή: Παναγιώτας Παρασκευοπούλου και Κώστα Ξενόπουλου
Πληροφορίες
«Ένας σκύλος που τον έλεγαν Φρίκη»
Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων (μέχρι 29 Οκτωβρίου 2017):
Τετάρτη: 20.00 /Πέμπτη: 20.00/ Παρασκευή: 21.15/ Σάββατο: 21.15/ Κυριακή 20.00
Διάρκεια παράστασης: 120’ (με διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων: 16, 15 & 13 ευρώ (μειωμένο)
Πώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-ilisia-volanakis/enas-skylos-pou-ton-elegan-friki/
Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης
Παπαδιαμαντοπούλου 4 – Ιλίσια
Τηλ.: 210 7223010
