Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Η Αθήνα είναι μια πόλη ισχυρών αντιθέσεων. Μια πόλη δυσανάλογη, αντιφατική, απρόβλεπτη. Άσχημη, κακόγουστη και σαγηνευτική ταυτόχρονα. Ένας κόσμος παραμελημένος, αλλά γόνιμος για σκέψη και αισθητική απόλαυση.
Οι άνθρωποί της -κατά κανόνα- είναι επιεικώς αδιάφοροι για το δημόσιο χώρο. Υπάρχουν όμως και φωτεινές εξαιρέσεις στην Αθήνα. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν κατορθώσει να ανακαλύψουν θύλακες αναμφισβήτητης γοητείας και οάσεις αισθητικής στην πόλη, που τους συντηρούν και τους προβάλλουν. Ένας από αυτούς τους χώρους είναι και το Τρένο στο Ρουφ, τον οποίο οι περισσότεροι αναγνώστες πιθανόν να γνωρίζουν.
Η Αμαξοστοιχία – Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ λειτουργεί ανελλιπώς από το 1997, ως ένας πρότυπος σιδηροδρομικός πολυχώρος πολιτισμού. Πρόκειται για ένα μνημείο της νεότερης ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Βρίσκεται σταθμευμένη στο κέντρο της Αθήνας, στην αποβάθρα του σιδηροδρομικού σταθμού Ρουφ. Αποτελείται από εννέα παλαιά βαγόνια – μεταξύ των οποίων και το «Ελληνικό Βαγόνι», ένα αυθεντικό Wagon Restaurant του Orient Express κατασκευής 1924, και μια μουσειακή ατμομηχανή τύπου Μπρέντα του 1947 – που λειτουργούν ως θεατρική σκηνή, μουσική σκηνή, εστιατόριο, φουαγιέ, μπαρ, καμαρίνια και βοηθητικοί χώροι. Στα πλήρως ανακαινισμένα βαγόνια της Αμαξοστοιχίας – Θεάτρου παρουσιάζονται θεατρικές, χορευτικές και μουσικές παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους, εκπαιδευτικά προγράμματα, παιδικό θέατρο, φιλοξενούνται θίασοι, οργανώνονται φεστιβάλ, εκθέσεις, προβολές, σεμινάρια αλλά και ρομαντικά δείπνα. Τους καλοκαιρινούς μήνες το Τρένο στο Ρουφ μεταφέρει τις καλλιτεχνικές του δράσεις υπαίθρια, στην «Αποβάθρα» του σιδηροδρομικού σταθμού Ρουφ.
Το ρεπερτόριο του Τρένου στο Ρουφ καλύπτει μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων αλλά και ειδών θεάτρου. Γνώμονα της κατάρτισής του και έμπνευση αποτελούν οι εκάστοτε αναζητήσεις, οι προβληματισμοί και οι αγωνίες του σύγχρονου ατόμου στην ελληνική και παγκόσμια κοινότητα, πάνω σε θέματα που αφορούν στην ισότητα, τη σχέση με τους άλλους, την ελευθερία στην Τέχνη, τη θέση της γυναίκας, την οικολογία, τη διατροφή, την οικονομία, την πολιτική. Παράλληλα, δραστηριοποιείται και σε άλλες μορφές Τέχνης: μουσική, εικαστικά, λογοτεχνία, κινηματογράφος, video-art, φωτογραφία
Σίγουρα και δικαίως η ηθοποιός και σκηνοθέτις Τατιάνα Λύγαρη, που έχει την καλλιτεχνική και διοικητική διεύθυνση του Τρένου, θα πρέπει να νιώθει μια αίσθηση ολότητας, υπερηφάνειας και πληρότητας με όσα προσφέρει ιδιαίτερα στους νέους καλλιτέχνες. Η τέχνη γι’ αυτήν δεν είναι πολυτέλεια, είναι ζωή. Είναι βίωμα. Είναι καθημερινότητα.
Ανοίγει τα βαγόνια του Τρένου εδώ και 7 χρόνια σε νέους ανθρώπους και εκεί αυτοί στεγάζουν για 15 μέρες τις ιδέες τους, τις αγωνίες, τις χαρές και τις ανησυχίες τους, την προσωπική ματιά τους σε ό,τι τους ευαισθητοποιεί και τους προβληματίζει. Το βράδυ αργά στην Αποβάθρα, με τα μάτια γεμάτα χαρά και εντυπώσεις, καλλιτέχνες, φίλοι και θεατές, κάτω από το φως των αστεριών, στήνουν τα πηγαδάκια τους, ανταλλάσσουν ιδέες, συγχαίρουν, επαινούν, ευχαριστούν και μόνο χαμόγελα βλέπεις παντού.
Όμορφα πρόσωπα, μια ατμόσφαιρα έλξης και γοητείας, αλλά και απόψεις, διαφορετικότητες, αμφισβητήσεις, μνήμες. Ένα συνονθύλευμα εντυπώσεων που δεν μπορούν παρά να προσφέρουν την αίσθηση της συνοχής και της αλληλεγγύης.
Τότε οι Τατιάνα Λύγαρη και οι άνθρωποι του Τρένου της νιώθουν ότι αξίζουν να συνεχίζουν παρά τις κάθε λογής αντιξοότητες.
Γιατί το Τρένο προσφέρει στους νέους δημιουργούς ένα ασφαλές καταφύγιο, όπου μπορούν να καταθέσουν τις εμπειρίες, τις επιθυμίες αλλά και τους οραματισμούς τους. Να πειραματιστούν, να νιώσουν ελεύθεροι και να δημιουργήσουν.
Η κα Λύγαρη, τα δύο τελευταία χρόνια προχώρησε σε μια ακόμα πρωτοβουλία. Έδωσε χώρο σε μια άλλη της αγάπη μετά το θέατρο, στο χορό. Μετά την επιτυχία της διοργάνωσης του πρώτου «compartments dance project», που πραγματοποιήθηκε το περσινό φθινόπωρο με μεγάλη συμμετοχή χορευτών και χορευτικών ομάδων και τη θερμή ανταπόκριση του κοινού, η Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ και η Τατιάνα Λύγαρη διοργανώνουν φέτος το 2ο Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού «compartments dance project», που άρχισε προχθές (Κυριακή 10/9) και κρατά μέχρι και την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017.
Ως συνέχεια του καθιερωμένου πλέον Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ» και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον σύγχρονο χορό, χορογράφοι, χορευτές και χορευτικές ομάδες κλήθηκαν να εμπνευστούν από τον απρόσμενο χώρο του New Wagon της Αμαξοστοιχίας και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των 12 μικρών «διαμερισμάτων» (compartments) του και να παρουσιάσουν στο ξεχωριστό αυτό βαγόνι τις προσωπικές τους performances για μικρές ομάδες θεατών (σύντομης διάρκειας 10’-30’ λεπτών).
Η ιδιαιτερότητα του σκηνικού χώρου των compartments προκαλεί τον αυτοπεριορισμό της κίνησης και οδηγεί στην υπέρβαση και τον επαναπροσδιορισμό της. Η διαύγεια, η εσωτερικότητα, η λιτότητα και η καθαρότητα του κινησιολογικού στοιχείου γεννιούνται ακούσια από τη μεγάλη εγγύτητα με τον θεατή-συνεπιβάτη και την οικειότητα της ιδιωτικής ατμόσφαιρας. Θέματα και έννοιες, όπως η φυγή, η αναχώρηση, η άφιξη, η διαδρομή, ο σταθμός, η αντάμωση, η αναψυχή, η μετανάστευση, ο αποχωρισμός και ό,τι μπορεί να περικλείει ένα «ταξίδι», κυριολεκτικά και μεταφορικά, αποτελούν πηγές έμπνευσης και βρίσκουν στον χώρο την ιδανική τους διάσταση.
Η μοναδικότητα του Σιδηροδρομικού Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού προκαλεί αντισυμβατικά ερεθίσματα δημιουργικότητας προσφέροντας μια ανεπανάληπτη παραστατική εμπειρία τόσο για τους θεατές όσο και για τους καλλιτέχνες.
Παράλληλα, χορευτικές performances φιλοξενούνται στον υπαίθριο χώρο της Αποβάθρας και του νέου Cargo – Wagon της Αμαξοστοιχίας.
PERFORMANCES
καθημερινά έως την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017 σε ένα κυλιόμενο πρόγραμμα από τις 7.30 μ.μ.
Είσοδος Ελεύθερη
Απαραίτητη προϋπόθεση η προμήθεια δελτίων εισόδου. Έναρξη διανομής δελτίων εισόδου για τις performances τής κάθε ημέρας από 7.00 μ.μ. στο ταμείο της Αμαξοστοιχίας. Μέγιστος αριθμός δελτίων εισόδου 3 ανά άτομο/ανά ημέρα βάσει διαθεσιμότητας θέσεων.
Πληροφορίες
Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ
Τηλ. 210 5298922 (κατά τις ημέρες και ώρες του Φεστιβάλ)
Σιδηροδρομικός & Προαστιακός Σταθμός Ρουφ
επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως
10’ με τα πόδια από το ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός
Free Parking & Wi-Fi
www.totrenostorouf.gr
www.facebook.com/ToTrenoStoRoufRailwayCarriageTheatre
twitter.com/ToTrenoStoRouf
ΟΙ PERFORMANCES ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
ΑS TIME GOES BY
Ιωάννα Αγγελοπούλου – Σουζάννα Μαραγκού
σύλληψη Ιωάννα Αγγελοπούλου – Σουζάννα Μαραγκού χορογραφία Ιωάννα Αγγελοπούλου σκηνοθεσία / δραματουργική επεξεργασία Σουζάννα Μαραγκού ερμηνεία Ιωάννα Αγγελοπούλου, σαξόφωνο Θανάσης Κουζαμπάσης
Πώς ο ερωτισμός του σώματος μετουσιώνεται στον πιο ελεύθερο ερωτισμό της καρδιάς και αντίστροφα; Μέσα από gesture dance και εικόνες-λέξεις, θα βρούμε μια ερωτική γλώσσα που ταιριάζει με το σήμερα στην Αθήνα.
«…Ο ερωτευμένος δεν πρέπει να αναχθεί σε ένα απλό υποκείμενο-φορέα συμπτωμάτων; Αυτό που πρέπει είναι να προβληθεί όποιο ανεπίκαιρο, και άρα άτρεπτο, στοιχείο περιέχει στη φωνή του…» Roland Barthes
ENDLESS TIME
Ιωάννα Τόλιου
σύλληψη / χορογραφία Ιωάννα Τόλιου ερμηνεία Ηλέκτρα Βασιλικού, Νίκη Παούρη
Ένα βαγόνι σταματημένο… Όλα φαίνονται ακίνητα μέσα σ’ αυτό, σταματημένα… o χώρος, τα αντικείμενα, οι επιβάτες… Όμως υπάρχει κάτι στο βαγόνι που συνεχώς κινείται. Ο χρόνος μέσα σ’ αυτό «ταξιδεύει» και στο ταξίδι του συνεχώς αλλάζει, παραμορφώνει, αλλοιώνει, μετατρέπει κάθε μορφή που συναντά. Τι αλλαγές θα συμβούν; Πώς ο χρόνος επηρεάζει ένα ακίνητο σώμα σ’ έναν χώρο; Θα σταματήσει ποτέ αυτό το «ταξίδι»;
HOP ON!
Ομάδα Quo Vadis
χορογραφία Quo Vadis ερμηνεία Ζαφειρία Τσιρακάκη
Είμαστε οι επιλογές μας. Αυτό που σκεφτόμαστε, γίνεται η πραγματικότητά μας. Είμαστε οι σκέψεις μας. Σαν τρένα που περνάνε από τον προσωπικό μας σταθμό και μας πάνε σε προορισμούς γνωστούς και άγνωστους. Επιλέγουμε να ανέβουμε, να κατέβουμε νωρίτερα, με φόρα, εν κινήσει ή στην επόμενη στάση, να αντέξουμε μέχρι το τέλος, με κλειστά μάτια ή ανοιχτά. Κοιτώντας έξω από το παράθυρο ή γνωρίζοντας τους συνταξιδιώτες μας. Οι επιλογές μας, τρένα που παίρνουμε ή που αφήνουμε να μας προσπεράσουν.
ΤANT-ROOM 2
(TANTRUM-WAITING ROOM)
Ομάδα Fractal Fractus
χορογραφία Fractal ερμηνεία Έλλη Αβραάμ-Ρέπα, Ηλιάνα Δουλάμη, Καλλιόπη Κουτσού μουσική σύνθεση / ερμηνεία Σάκης Κλεισιάρης σκηνική-εικαστική επιμέλεια Fractal
«Τantrum» ή ξέσπασμα θυμού. Η «βιομηχανοποιημένη ευτυχία» με στόχο τη μεταμόρφωση του ανεπαρκούς εαυτού σε κάποιον κατακλυσμένο από θετική ενέργεια–«καταδικασμένου» να ευτυχίσει. «Waiting Room» ή τα χρόνια που θα ‘ρθουν και αυτά που έφυγαν. Περιμένοντας. Ποντάροντας. Τζάμια φιμέ. ∆ιαλογή-Απόρριψη-Φαντασίωση. Παιχνίδι ή ψευδαίσθηση; Μπορείς να «δανειστείς» την ευτυχία σου ή απλώς είσαι στον παροξυσμό της αδρεναλίνης; Είσαι έτοιμος για ένα ακόμα παιχνίδι;
THE EFFECT
Ομάδα enRoute
Ομάδα enRoute Χριστίνα Καρπούζου, Ζαφειρία Τσιρακάκη, Justine Gussot
σύλληψη / ιδέα / κινησιολογική μελέτη Χριστίνα Καρπούζου χορογραφία / ερμηνεία Χριστίνα Καρπούζου, Ζαφειρία Τσιρακάκη, Justine Goussot επιμέλεια κίνησης Μαργαρίτα Τρίκκα μουσική Γλαύκος Σμαριανάκης (βιολί)
en route: καθ’ οδόν για κάτι | καθ’ οδόν προς κάτι, (καθομιλουμένη) στο δρόμο για κάτι, στο δρόμο προς κάτι. Η έννοια του «ταξιδιού» είναι τόσο πολύπλευρη που αφορά και αγγίζει τον κάθε άνθρωπο. ∆ίνει μια διαφορετική βιωματική αίσθηση και εμπειρία στον κάθε «ταξιδευτή» ανάλογα με τη θέση και τη συνθήκη στην οποία βρίσκεται. Υπάρχουν πολλά θέματα που διαμορφώνουν την έννοια του ταξιδιού, όπως η αλλαγή, η εξερεύνηση, η σύνδεση, η ελπίδα, ο αποχωρισμός, η φυγή, η μετανάστευση κ.ά., κι ο καθένας μας βιώνει την προσωπική του αλήθεια και οι εμπειρίες που συλλέγει είναι μοναδικές. Σ’ αυτό το πλαίσιο προσωπικής αλήθειας και μοναδικότητας με το οποίο χαρακτηρίζεται το κάθε βίωμα, η ομάδα enRoute ερευνά την αίσθηση του χρόνου κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του ταξιδιού, ανάλογα με τη συνθήκη που βρίσκεται ο άνθρωπος (συναισθηματική, κοινωνική κτλ.) και αποδίδει κινησιολογικά το πώς μπορεί να αλλοιωθεί η αίσθηση του χρόνου για τον άνθρωπο, ανάλογα με το αν η εμπειρία του είναι ευχάριστη ή δυσάρεστη, ξέγνοιαστη ή αγχωτική ή αν ήρθε έπειτα από πράξεις επιλογής ή εξαναγκασμού.
THE FAIRY TALES PROJECT: ‘…ΚΙ ΕΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ;’
Ομάδα MOMENTum
ιδέα Μαρίνα Μαριόλα χορογραφία Αυγούστα Πισσαρίδη, Ομάδα MOMENTum ερμηνεία Μαρίνα Μαριόλα, Μαρία Μουστάκα, Αυγούστα Πισσαρίδη
Πόσο καθορίζει τη ζωή μας το πεπρωμένο και πόσο εμείς καθορίζουμε αυτό με τις πράξεις μας; Πόσο αντέχουμε στους χρυσούς κανόνες και τα πρέπει; Κι αν έχουμε την ανάγκη να είμαστε αντισυμβατικοί; Τρεις πριγκίπισσες από τρία κλασικά παραμύθια παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους κι αποφασίζουν να αναλογιστούν τι θέλουν… κι αν τελικά θέλουν να πουν κατευθείαν «I do!» στον ονειρεμένο πρίγκηπα. Είναι έτοιμες να χαράξουν έναν διαφορετικό δρόμο στις ιστορίες τους… ή όχι;
TRENRITMO
Ομάδα HERMANOS
χορογραφία Μαρίνα Νώτη βοηθός χορογράφου Kwoust delos hermanos Κωνσταντίνος Γκιώνης ερμηνεία Copa delos hermanos loco (Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος), Thanos Choni delos hermanos (Θάνος Τσοτσώνης), Ήβη Βασιλείου, Kwoust delos hermanos (Κωνσταντίνος Γκιώνης), Μαρίνα Νώτη
Στην ακουστική αίσθηση του χώρου, του χρόνου και του σώματος διακρίνεται η κοινωνική, πολιτισμική και επικοινωνιακή σημασία του ήχου. Ο ήχος αποσπασμένος από την οπτική πηγή, ενεργοποιεί ανεξιχνίαστες διεργασίες της ανθρώπινης ψυχής. Στο Trénritmo ο συνεχής ήχος-ρυθμός του τρένου σμίγει με τους ήχους-ρυθμούς των επιβατών. Η τεχνική του Flamenco χωρίς τα αυστηρά, παραδοσιακά του πλαίσια, εναρμονίζεται με τη φόρμα του σύγχρονου χορού. Oι Hermanos είναι οι επιβάτες.
ΑΝΑΜΟΝΗ
Νικολέτα Κουτίτσα, Καρολίνα Θελερίτη
χορογραφία / ερμηνεία Νικολέτα Κουτίτσα, Καρολίνα Θελερίτη
τσέλο (επί σκηνής) Θοδωρής Πιστιόλας
Με αφορμή το ποίημα του Μενέλαου Λουντέμη «Αναμονή», δύο χορεύτριες και ένας μουσικός αναζητούν τι μπορεί να σημαίνει και τι προκαλεί η αναμονή σε κάθε χρονική στιγμή. Για τον Λουντέμη
«Αβάσταχτο είναι… Πικρό είναι / Να σιμώνεις αργά στ’ ακρογιάλι
/ Χωρίς να είσαι ναυαγός
/ Ούτε σωτήρας
/ Παρά ναυάγιο»
Τι κι αν εμείς χωρίς να είμαστε ταξιδιώτες σιμώνουμε σε μια αποβάθρα, σε ένα «τρένο-ναυάγιο»; Ένα σύντομο «ταξίδι» αναμένοντας να συναντήσουμε ο ένας τον άλλο ή και όχι. Μια διαρκής αίσθηση αναμονής για το τι θα συμβεί ύστερα από αυτό που συμβαίνει τώρα.
«Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί. Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος που δεν έχει τι να περιμένει και όμως περιμένει» Μενέλαος Λουντέμης
ΑΘΗΝΑ-ΜΟΝΤΕΒΙΔΕΟ
Ομάδα ΑΗΡ
σύλληψη / χορογραφία / σκηνοθεσία Μαρία Βάθη, Κατερίνα Κληροδέτη (ομάδα αήρ) ερμηνεία Μαρία Βάθη, Κατερίνα Κληροδέτη, Χρήστος Καρανικόλας ενδυματολογική επιμέλεια ομάδα αήρ υποκριτική επιμέλεια / επιμέλεια λόγου Χρήστος Καρανικόλας, Γιώργος Μπένος
Ποίημα: «θα΄ρθει μια μέρα» του Μανώλη Αναγνωστάκη
Τρεις άγνωστοι άνθρωποι, δύο γυναίκες και ένας άντρας συνοδοιπόροι σε ένα ταξίδι με οδηγό τον έρωτα και τις εμμονές τους, ανοίγουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλον μιλώντας ο καθένας για τη δική του πληγή, ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποιούν τη σημασία τού να μην είναι κανείς μόνος.
ΑΠΟ-ΧΩΡΙΖΟΜΑΙ
Ομάδα (R)evelators
σύλληψη Χριστίνα-Μαρία Νικολοπούλου χορογραφία / ερμηνεία Δανάη Δημητροπούλου, Χριστίνα-Μαρία Νικολοπούλου
Αποχωρισμός, αποχωρίζω ή αποχωρίζομαι όχι μόνο από αυτό με το οποίο συνδέθηκα, αλλά και από τον ίδιο μου τον εαυτό, από το κομμάτι της ζωής μου που εναπόθεσα σε σένα. Ο σταθμός του τρένου, οι σκέψεις, τα αμέτρητα ερωτηματικά και μια «άλλη» ζωή που απλώνεται μπροστά… κάτι παροδικό ή κάτι μόνιμο, κάτι που θα δικαιώσει τις αποφάσεις που πάρθηκαν ή κάτι που θα παρατείνει την οδύνη των αναμνήσεων για όλα εκείνα που έμειναν πίσω, για όλα εκείνα που τελείωσαν, για όλα εκείνα που έφυγαν…
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΑΘΡΑ
Ομάδα SPINAL CORD
χορογραφία Ειρήνη Γραμματικού ερμηνεία Ελπίδα Αγιοβλασίτη, Σπυριδούλα Αλαμάνου, Ειρήνη Γραμματικού, Ελένη Κουρκούλου, Σμαράγδα Κούφαλη, Σεσίλια Μάνεση
Οι ζωές γυναικών διαφορετικών εποχών του περασμένου αιώνα, της δεκαετίας του ‘20, του ‘60, του ’80, μέσα από τα βιώματα ενός παρατηρητή σε ένα σταθμό τρένου. Η άφιξη, η αναμονή και η αναχώρηση είναι χρονικά διαστήματα που δηλώνουν επαναλαμβανόμενη ροή ενέργειας. Η αλήθεια είναι ότι τα στερεότυπα εγκαταλείπονται, οι εποχές αλλάζουν και οι άνθρωποι εξελίσσονται. Η αποβάθρα, όμως, μένει πάντα η ίδια.
ΔΟΥΛΕΙΑ
ΕΣΥ ΠΩΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ;
Ομάδα diZgravity Dance Theater Company
σκηνοθεσία / κείμενα / χορογραφία Τάνυα-Κωνσταντίνα Βασδάρη ερμηνεία Ελένη Δημακουλέα, Σοφία Ελευθερίου, Ανάστης Κελάδης, Ευδοκία Κελεσσίδη, Λυδία Μπαλάσκα, Γεωργία Μπαλιώτη, Θωμαΐς Μυτακίδου, Δανάη Ορλανδάτου, Λίλη Τέγου, Λουκία Τσικούρη, Πωλίνα Χαλά μουσική επιμέλεια Ανάστης Κελάδης φωτογραφία Ευάγγελος Καραλής βίντεο Κυριάκος Ιορδάνης
Δ Ο Υ Λ Ε Ι Α. Εσύ πώς διαβάζεις τον τίτλο της παράστασης; Μια χοροθεατρική performance που αποτελείται από επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Η performance φέρνει στο φως πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας. Άλλες θα μας κάνουν να γελάσουμε, άλλες να αναρωτηθούμε, άλλες και τα δύο. Μια νέα γενιά καλλιτεχνών αμφισβητεί την Κρίση, την Ανεργία, την Απραγία, τον Ρατσισμό, την Πολιτική και δίνει μια ανάπαυλα στη θλίψη των ημερών μας με χιούμορ, συλλογικότητα, ταχύτητα και ρυθμό. Η φιλία, η οικογένεια και ο έρωτας δεν απουσιάζουν από το κάδρο, για να συμπληρωθεί η κάθε πτυχή της ζωής μας που μπορεί να επηρεάσει η κρίση.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ;
Ομάδα Ina
Female = ma
σύλληψη / σκηνοθεσία Ρωμάννα Λόμπατς χορογραφία / ερμηνεία Νικόλ Καφετζοπούλου, Ιουλιάννα Μπανούση, Αναστασία Παπαδάκη, Ιόλη Σπηλιοπούλου
Η γενική άποψη που κυριαρχεί είναι ότι η γυναίκα δεν είναι δυνατή. ∆υνατή όμως σε σχέση με τι και με ποιον; Ορίζεται αποκλειστικά σε σχέση με τον άντρα. Αυτό δε σημαίνει ότι η γυναίκα δεν είναι δυνατή σωματικά, γενικά.
Τέσσερα γυναικεία σώματα εξετάζουν τη δική τους δύναμη, τη συγκρίνουν, τη μεταφέρουν και τη φτάνουν στα όρια των σωμάτων τους. Μία εξερεύνηση που θα γίνει μέσα κι έξω από ένα τρένο, το οποίο σηματοδοτεί την αρχή της αναζήτησης σ’ έναν κόσμο που θα δέχεται τη γυναίκα ως κάτι ίσο αλλά διαφορετικό. Με δική της δύναμη, που δεν πρέπει να συγκριθεί αλλά να αποκαλυφθεί. Δύναμη, τριβή, ταχύτητα, ροπή, πίεση, ενέργεια από σώματα που παραθέτουν τις ιστορίες τους μπροστά στο κοινό.
Εξετάζοντας αυτό το σχεδόν δεδομένο, οι θεατές καλούνται να κρίνουν τη δύναμη ως έννοια. Μέσα από τον χορό, την απόλυτη έκφραση της δύναμης του σώματος, όπου δύναμη σημαίνει δυνατότητα, αναπτύσσεται ο προβληματισμός πάνω στο αδύνατο και το δυνατό.
ΣΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ
Έμιλι Nικόλα, Δήμητρα Παγκάλου
χορογραφία / ερμηνεία Δήμητρα Παγκάλου, Έμιλι Νικόλα ηχογραφημένο κείμενο Δήμητρα Παγκάλου
«∆έκα λεπτά μας απέμειναν… Αντίο, γλυκιά μου αδερφή! Φοβισμένα, πήραμε εκείνα τα ασπρόμαυρα χρώματα, πινέλα και φρεσκάραμε τον ετοιμόρροπο χρόνο.» Πόσο εύκολα γερνά αυτός ο ευλογημένος χρόνος; Είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε την ιστορία μας και τη σύντομη διαδρομή που μας χώρισε για πάντα… Ή ίσως και να μη μας χώρισε για πάντα… Απλώς μας βρήκε διαφορετικές, να συντροφεύουμε μέσα στο ίδιο βαγόνι του παροπλισμένου τρένου… πίσω από το γηραιό, φοβισμένο, καταπονημένο βλέμμα μας… Γνωρίζαμε το απέναντι πρόσωπο κι ας ήταν διαφορετικό! Αλλιώς ήμασταν βαμμένες κι αλλιώς μετά το πρωινό ξύπνημα του εφιάλτη… που έκανε βόλτες στα ματωμένα μας μάτια…
- Οπωσδήποτε όμως πρέπει να μη λησμονήσουμε και το Φεστιβάλ – θεσμό, που –όπως κάθε χρόνο- πρόσφερε και φέτος ένα σημαντικό βήμα έκφρασης σε νέους καλλιτέχνες. Φέτος διεξήχθη διευρυμένο, για ένα συνεχές δεκαπενθήμερο, από τη Δευτέρα 22 Μαΐου έως και την Κυριακή 4 Ιουνίου 2017 με τη συμμετοχή 18 καλλιτεχνικών ομάδων από τον χώρο του Θεάτρου, της Μουσικής, του Χορού, του Κινηματογράφου και των Εικαστικών.
Για 7η συνεχή χρονιά η Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ και η Τατιάνα Λύγαρη άνοιξαν την καλοκαιρινή σεζόν του γνωστού σιδηροδρομικού πολυχώρου πολιτισμού με το καθιερωμένο πλέον Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ».
Όπως κάθε χρονιά, η καρδιά του Φεστιβάλ χτύπησε και φέτος στο New Wagon της Αμαξοστοιχίας με τα 12 «κουπέ» του. Στα 12 ιδιωτικά μικρά διαμερισματάκια του, με την αυθεντική σιδηροδρομική ατμόσφαιρα και την πατίνα του χρόνου, οι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν, δημιούργησαν και παρουσίαζαν καθημερινά για 15 μέρες πρωτότυπα projects σύντομης διάρκειας για μικρές ομάδες θεατών. Ο ελάχιστος διαθέσιμος παραστασιακός χώρος και η απόλυτη εγγύτητα με τον θεατή-συνεπιβάτη προκαλεί μία έκρηξη δημιουργικότητας και φαντασίας με πρωτόγνωρες προσλαμβάνουσες τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και για τους θεατές.
Από το 2010 έως και σήμερα μέσα στα ελάχιστα τετραγωνικά του New Wagon έχουν παρουσιάσει τη δουλειά τους 114 νεανικές ομάδες, αλλά και μεμονωμένοι καλλιτέχνες (μουσικοί, χορευτές, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, χορογράφοι, performers, video artists, εικαστικοί, μουσικά συγκροτήματα κ.λπ.) και έχουν αναδειχθεί πρωτότυπες και ευφάνταστες καλλιτεχνικές δράσεις, που αποτέλεσαν αφετηρία γνωριμίας με το Τρένο-Θέατρο και έναυσμα για νέες συνεργασίες.
Στη φετινή 7η διοργάνωση συμμετείχαν θεατρικές ομάδες, μουσικά συγκροτήματα με προσωπικές τους συνθέσεις, μεμονωμένοι εικαστικοί καλλιτέχνες, performers, κινηματογραφιστές, ομάδες σύγχρονου χορού μεταξύ των οποίων, για πρώτη φορά φέτος και ομάδες χορού με ΑμεΑ.
Συμμετείχαν οι καλλιτέχνες:
Broken BoomBox
εικαστική εγκατάσταση στο New Wagon
σύλληψη / δημιουργία Δημήτρης «Γραφικός» Τρίμμης
Ένας φόρος τιμής στους ήχους των πόλεων. Μια συλλογή αντικειμένων, τοποθετημένων στο κουπέ γύρω από ένα κασετόφωνο – σύμβολο των ήχων της πόλης– κατά τρόπο τέτοιο, ώστε ο θεατής να μεταφερθεί στον πυρήνα του ηφαιστείου της Αθήνας. Ενεργό, κοχλάζει αδιάκοπα και δίνει ζωή σε όσους ακούνε τους ήχους του. Άξαφνα, όμως, το κασετόφωνο σπάει και τότε το σύστημα καταρρέει και μετατρέπεται σε ένα βουβό νεκροταφείο χαμένων αναμνήσεων.
Come and go
χορευτική performance στο New Wagon
Ομάδα Α43dancegroup
ιδέα / χορογραφία A43dancegroup (Άννα Απέργη, Καρολίνα Θελερίτη, Μαρία Παΐζη) ερμηνεία Μυρσίνη Μάκκα, Λυδία Πάντζιου, Στεφανία Σωτηροπούλου
Με έμπνευση το έργο του Μπέκετ «Come and go» και επίκεντρο την κίνηση, η ομάδα διερευνά τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τριών γυναικών που γνωρίζονται από μικρές αλλά έχουν να ιδωθούν χρόνια. Τόπος της τυχαίας συνάντησής τους, το βαγόνι ενός τρένου. Το χορογραφικό έργο, που φωτίζει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή της συνάντησης, πραγματεύεται τη μοναξιά, την απομόνωση, την αμηχανία και την απόσταση στις σχέσεις των σύγχρονων ανθρώπων.
pull push
χορευτική performance στο New Wagon
Ομάδα Unclean animals
ιδέα / χορογραφία / ερμηνεία Νατάσα Γάτσιου, Εύη Καμπούρη μουσική σύνθεση mononome καλλιτεχνικός συνεργάτης Γιώργος Διακουμάκος
Μια κινησιολογική προσέγγιση της ψυχολογίας των σχέσεων. Αντιδράσεις δύο σωμάτων που βρίσκονται σε επαφή και μεταφράζουν συναισθήματα και βιώματα σε κίνηση: έλξη-απώθηση, δράση-αντίδραση… Στιγμές που έρχεσαι πιο κοντά, στιγμές που η ισορροπία χάνεται. Σπρώχνεις, απομακρύνεσαι ή πλησιάζεις; Τραβάς, πλησιάζεις ή απομακρύνεσαι; Ένα καθημερινό παιχνίδι σχέσεων που πορεύεται μέσα στον χρόνο άνευ τέλους. Pull or push?
«Η ισορροπία επέρχεται με την έλξη και την απώθηση» Albert Einstein
Resetting homeland
θεατρική performance στο New Wagon
Ομάδα Οι Λωτοφάγοι
σύλληψη Μαριλού Βόμβολου κείμενο Αναστασία Τζέλλου μουσική Κώστας Βόμβολος φωτογραφίες / video Κωνσταντίνος Χειλάς τεχνικός ήχου Ορέστης Πατσινακίδης ερμηνεία Κατερίνα Σισίννι, Πένυ Ελευθεριάδου, Μαριλού Βόμβολου
Πώς κουβαλάς μια πατρίδα πηγαίνοντας σε μια άλλη; Και τι γίνεται με το παρελθόν; Και με τα όνειρα; Όταν είσαι κάπου αλλού, στον ύπνο σου βλέπεις το «εδώ» ή το «εκεί»; Ο χώρος είναι ένας «μη τόπος» προσωρινής διαμονής: ένα κοινό υπνωτήριο ή ένα μέσο μεταφοράς. Οι άνθρωποι κοιμούνται όλοι μαζί αλλά ο καθένας ονειρεύεται μόνος του. Γι’ αυτό το λόγο οι θεατές, μισοξαπλωμένοι και με κλειστά μάτια, φορούν ακουστικά. Όλοι βρίσκονται σε κοινό τόπο και κοινή συνθήκη, όμως ο καθένας ακούει την αφήγηση προσωπικά, στο δικό του αφτί, και δέχεται πάνω στο δικό του σώμα τα απτικά, οσφρητικά και γευστικά ερεθίσματα που του προκαλούν οι performers. Πρόκειται για έναν χώρο διττό, τον πραγματικό τόπο όπου το σώμα κοιμάται και το φαντασιακό τοπίο όπου το μυαλό ονειρεύεται.
Αντικατοπτρισμός
ταινία μικρού μήκους στην Αποβάθρα
Παναγιώτης Καλογήρου
σκηνοθεσία Παναγιώτης Καλογήρου ερμηνεία Σταύρος Τόμπρος
Μια ταινία μικρού μήκους με θέμα τη θλίψη, όπως τη βιώνει ο κεντρικός ήρωας, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Όνειρο και πραγματικότητα συγχέονται μέσα σε ένα σύμπαν ρεαλιστικό με σουρεαλιστικές προεκτάσεις. Ο τόπος αλλάζει, ο χρόνος συνεχίζει τη ροή του, η θλίψη παραμένει.
Αυλαία
μουσικό live στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express
Τάνια Τσιούγκου και Αποστόλης Σώκος
φωνή Τάνια Τσιούγκου κιθάρα Αποστόλης Σώκος μπάσο Γιώργος Τρύφωνας κρουστά Βαγγέλης Ξυθάλης
«Αυλαία» τιτλοφορεί η Τάνια Τσιούγκου την πρώτη της δισκογραφική δουλειά. Με τη διπλή ιδιότητα της ερμηνεύτριας και τραγουδοποιού συνεργάζεται σε επίπεδο σύνθεσης με τον Αποστόλη Σώκο. Οι στιχουργικοί και μελωδικοί πειραματισμοί των δύο νέων καλλιτεχνών φέρνουν κοντά έντεχνα, ροκ, ποπ, αλλά και παραδοσιακά στοιχεία. Οι λέξεις ψηλαφούν συναισθήματα που γεννά η μοναξιά, η απουσία, ο έρωτας.
Βουβή ζωή
χορευτική performance στο Cargo-Wagon
Ομάδα Έλενα & Ντένης
χορογραφία Έλενα Καλλίλα ερμηνεία Έλενα Καλλίλα, Ντένης Βούλγαρης σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Σταμάτης
Θέμα της χορογραφίας ο ατομικισμός και η αποξένωση των ανθρώπων, εξαιτίας ενός υπερτροφικού «εγώ», κυρίαρχου στην εποχή μας. ∆ύο άνθρωποι που συναντιούνται, πορεύονται μαζί, με οδηγό το «εγώ» τους και όχι το «εμείς», δημιουργώντας την αίσθηση μιας μάχης για κυριαρχία χωρίς υποχωρήσεις, που οδηγεί στη μοναξιά. Το λευκό και το μαύρο, κυρίαρχα χρώματα της σύνθεσης, συμβολίζουν την απολυτότητα του ανθρώπου και την απουσία χρώματος από τη βουβή ζωή που ζουν δύο άνθρωποι παράλληλα, αλλά και μαζί.
Επέκεινα – Ο μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης
θεατρική performance στο Θεατρικό Βαγόνι
Ευθύμης Χρήστου
σύλληψη / σκηνοθεσία Ευθύμης Χρήστου κίνηση Φαίδρα Σούτου επιμέλεια σκηνικού χώρου Δήμητρα Μαράκη βοηθός σκηνοθέτη Τόνια Μαράκη ερμηνεία Βασίλης Ψυλλάς, Άντζυ Φιλήντα, Γιάννης Φιλίππου, Λυγερή Ταμπακοπούλου, Δέσποινα Σταυρίδη, Φοίβος Παπακώστας, Δέσποινα Πέττα, James Rodi, Νίκη Σκιαδαρέση, Όλγα Σκιαδαρέση
Με την υποστήριξη του Χώρου Τέχνης art63 της ∆ραματικής σχολής Αθηνών «Γ. Θεοδοσιάδης».
Επέκεινα. Το ταξίδι στην απέναντι όχθη. Με αφορμή έναν από τους παλαιότερους μύθους, αυτόν του Ορφέα και της Ευρυδίκης, ξεκινά ένα ταξίδι-ωδή στον έρωτα, τη δύναμη της θέλησης και την ανθρώπινη θνητότητα. Ένα ταξίδι αντίθετα αλλά και προς το φως. Μια σκηνική σύνθεση και μια σύγχρονη αφήγηση. Μέσα σε ένα βαγόνι τρένου, δέκα ηθοποιοί, με μόνα μέσα τη φωνή και το σώμα τους, κεντούν τον γνωστό σε όλους μας μύθο. Και το ταξίδι ξεκινάει…
Εστία project
θεατρική performance στο Cargo-Wagon
Δήμητρα Γιάντσιου
σκηνοθεσία / έρευνα / δραματουργική επεξεργασία / σκηνικά / κοστούμια Δήμητρα Γιάντσιου φωτογραφία / ηχητική επένδυση Δημήτρης Τσιάπας
Η έννοια «εστία-σπίτι» μέσα από τις πολυποίκιλες σημειολογικές διαστάσεις της. Εστία-ανάμνηση και εστία-βίωμα σε παρόντα χρόνο, δύο διαφορετικές νοηματοδοτήσεις. Ένα χάρτινο κιβώτιο, η εστία-σύμβολο. Γύρω και μέσα του διαρθρώνεται το δρώμενο. Μια performance για την ποιητική του σώματος και πώς αυτό βιώνει τις διάφορες αναζητήσεις, πνευματικές και άυλες, πάντα σε ευθεία αναφορά προς την έννοια «σπίτι».
Θαυμαστός, καινούργιος κόσμος;
εικαστική εγκατάσταση στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express
σύλληψη / δημιουργία Βίκυ Σαμουηλίδου
Μια εποχή περίεργη. ∆ύσκολη. Ρευστότητα, αβεβαιότητα, αστάθεια κοινωνική, πολιτική, οικονομική.
«Θαλασσοδέρνονται οι πράξεις των ανθρώπων. Τσακίζονται πάνω στα βάσανα και σπάν στα δυο, κι άλλα συντρίμμια εδώ κι άλλα συντρίμμια αλλού». Βύρων Λεοντάρης
Η μετανάστευση είναι σημείο των καιρών, λένε πολλοί. Τι πλάνη! Είναι παλιό όσο κι ο άνθρωπος.
«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός αν η πατρίδα του είναι το στόμα ενός καρχαρία». Ουαρσάν Σαΐρ
Μηδενική μνήμη
θεατρική performance στο Θεατρικό Βαγόνι
Κατερίνα Παπαδάκη
κείμενο Κατερίνα Παπαδάκη σκηνοθεσία Κατερίνα Παπαδάκη, Ζαφείρης Χαϊτίδης χορογραφία / κίνηση Μάγια Δημοπούλου ερμηνεία Ευφροσύνη Μακρίδου, Βίκυ Ροντογιάννη / Έλενα Μυλωνά (διπλή διανομή) μουσική επιμέλεια Κατερίνα Παπαδάκη βοηθός σκηνοθέτη / σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια Κλοντιάννα Τάλο επιμέλεια εικόνας / μοντάζ Πιέρρος Λουρμπόπουλος μακιγιάζ Αντρέας Dante φωτογραφίες Ράνια Συμιδαλά
Στη σύγχρονη εποχή των μετακινήσεων, πιέσεων, πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής αποδόμησης, μια γυναίκα, στατιστικολόγος το επάγγελμα, ταξιδεύει με τρένο κάνοντας μια εσωτερική ποιητική διήγηση των όσων έχει καταγράψει/βιώσει στη μοναδική συνεπιβάτισσά της. Η performance επενδύει στον συνδυασμό δύο παραστατικών τεχνών, του θεάτρου και του χορού, με προεξέχον το στοιχείο της αλληλεπίδρασης και της εναλλαγής ρόλων μεταξύ της ηθοποιού και της χορεύτριας. Η χοροθεατρική αφήγηση εγγράφεται σε ένα μουσικό-ηχητικό περιβάλλον εμπλουτισμένο με οπτικό υλικό από βιντεοπροβολές.
Σοκολάτα με γάλα
μουσικοθεατρική performance στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express
κείμενο / παρουσίαση Ελένη Στρατόγλου
Ένα παραμυθένιο ταξίδι μέσα από ένα παιχνίδι με μουσικές πινελιές. Η Σοκολάτα και το Γάλα θα κάνουν αυτό το ταξίδι περνώντας από διαφορετικά μέρη για να βρουν κάτι… Κάτι που ξέρουμε όλοι καλά… κι ας μην το θυμόμαστε πάντα…
Στη Μόσχα, αδερφές μου, στη Μόσχα
χοροθεατρική performance στο New Wagon
Γεωργία Αβασκαντήρα – Μαρία Μάργαρη – Νικολέττα Σοφία
ιδέα / χορογραφία / ερμηνεία Γεωργία Αβασκαντήρα, Μαρία Μάργαρη, Νικολέττα Σοφία
Τι θα γινόταν, εάν οι τρεις αδερφές του Τσέχωφ ανέβαιναν τελικά στο τρένο; Τι θα γινόταν, αν έπαυαν να φοβούνται, έπιαναν μια θέση κοντά στο παράθυρο και απολάμβαναν τη διαδρομή; Η performance, ένα trio βασισμένο στον σύγχρονο χορό και τη θεατρική έκφραση, αντλεί την έμπνευσή της από το θεατρικό έργο του Άντον Τσέχωφ «Οι τρεις αδερφές» –που επέμενε να χαρακτηρίζει το έργο του κωμωδία– «μεταφέροντας» τις τσεχωφικές ηρωίδες σ’ ένα τρένο με προορισμό τη Μόσχα…
Στίγμα
χορευτική performance στην Αποβάθρα
Ομάδα Έξις
χορογραφία / ερμηνεία Άννα Βεκιάρη, Νατάσα Γάτσιου, Σταύρος Ζαφείρης, Ηλίας Κουρτπαρασίδης επιμέλεια κειμένου Σταύρος Ζαφείρης
Μία κινητική έρευνα σε εξέλιξη, βασισμένη στο βιβλίο του Erving Goffman «Το Στίγμα». Το κινησιολογικό υλικό δημιουργήθηκε με οδηγό τη συναισθηματική κατάσταση που βιώνουν τα στιγματισμένα άτομα όντας κοινωνικά αποκλεισμένα και τους τρόπους διαχείρισης αυτού στις διαπροσωπικές σχέσεις. Θυμός. Χειριστικές συμπεριφορές. Αποφυγή. Αποδοχή. Αποδεχόμαστε τελικά τη διαφορετικότητα του εαυτού; Το χορογραφικό έργο συνθέτουν μία ομαδική χορογραφία, δύο ντουέτα και ένα κείμενο.
Σχοινογραφία
εικαστική performance στην Αποβάθρα
σύλληψη / δημιουργία / εκτέλεση Θοδωρής Παγανιάς
Ένα εικαστικό έργο εν εξελίξει. Ένα εικαστικό δρώμενο. Σε ένα κόντρα πλακέ αποτυπώνεται ένα τριγωνικό low-poly πορτρέτο με τη βοήθεια καρφιών και νήματος. Μια μορφή ξεπροβάλλει σταδιακά πάνω στον ξύλινο καμβά, ενώ οι θεατές γίνονται μάρτυρες-συνένοχοι του εικαστικού γεγονότος.
Την αλήθεια μόνο τα τραγούδια θα στην πουν
μουσικό live στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express
Ομάδα Οι τελευταίοι των ρομαντικών
φωνή Χρύσα Κλεισιάρη κιθάρα Μιχάλης Αντωνιάδης πιάνο Κώστας Μπουκουβάλας
Ένα μουσικό ταξίδι μέσα από μια ενότητα τραγουδιών με έντονο προσωπικό ύφος και πρωτοτυπία αλλά και επιρροές από τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες του έντεχνου τραγουδιού (Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο κ.ά.), το νέο κύμα, αλλά και ξένα ρεύματα όπως το prog rock, ο μινιμαλισμός και η κλασική μουσική.
«Το τρένο» – Ένα ιδεόγραμμα στον χώρο
αρχιτεκτονική εγκατάσταση στην Αποβάθρα
σύλληψη / δημιουργία Γιάννης Γιαννούτσος
Η ιδέα εφορμάται από τη φευγαλέα εντύπωση της κίνησης ενός τρένου. Αναζητείται η αφαιρετική έννοια, το αφαιρετικό σχήμα, που δημιουργεί ο νους στην προσπάθειά του να συλλάβει ένα νόημα. Μια κατασκευή, «ένα ιδεόγραμμα στον χώρο», που επιδιώκει να συλλάβει με τα ελάχιστα τον συμβολισμό του τρένου. Δημιουργούνται τρία όμοια στερεά, που ορίζονται από τις ακμές τους. Η κεκλιμένη φόρμα των μεταλλικών στοιχείων, σε συνδυασμό με το κόκκινο χρώμα, στοχεύει στην απόδοση της δυναμικής της κίνησης.
Χορηγός δράσης
Ώθηση
έκθεση φωτογραφίας στο Wagon-Restaurant
Μαρίνα Σταύρου
Το φωτογραφικό έργο ανήκει σε μια θεματική αναζήτησης που ερευνά την αίσθηση μετατόπισης σε σωματικό αλλά και νοητικό επίπεδο. Πρόκειται για μετακινήσεις που είναι είτε αποτέλεσμα εξωτερικών δυνάμεων κι έχουν να κάνουν με περιβαλλοντικές περιστάσεις, είτε δυνάμεων εσωτερικών και αφορούν στην ίδια τη δημιουργική διαδικασία, είτε αποτελούν έναν συνδυασμό των δύο. Ο άυλος μετα-τόπος που αποτυπώνεται, έχει αινιγματική διάσταση, καθώς λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ κόσμων διαφορετικής δυναμικής και χροιάς.
Πληροφορίες
Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ
Τηλ. 210 5298922 (κατά τις ημέρες και ώρες του Φεστιβάλ)
Σιδηροδρομικός & Προαστιακός Σταθμός Ρουφ
επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως
10’ με τα πόδια από το μετρό Κεραμεικός
- Διαβάστε ακόμα:
