23.4 C
Athens
Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2024

Ursula K. Le Guin: “Η αγάπη είναι η αληθινή συνθήκη της ανθρώπινης ζωής”

«Αυτοί που χτίζουν τείχη είναι οι ίδιοι κρατούμενοι. Πάω να εκπληρώσω την κοινωνική μου αποστολή. Πάω να κατεβάσω τα τείχη». Aπόσπασμα από το «The Dispossessed»

Η Ούρσουλα Λε Γκουίν (Ursula Le Guin, γνωστή και ως Λε Γκεν, γενν. Κρέμπερ, 21 Οκτωβρίου 1929 – 22 Ιανουαρίου 2018) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας. Αν και το έργο της περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δοκίμια, ποιήματα και παιδικά βιβλία, είναι περισσότερο αναγνωρισμένη για την προσφορά της στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας, όπου συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες σύγχρονες δημιουργούς. Το κοινωνικό φύλο, ο σεξισμός, ο φεμινισμός, η πολιτιστική αποξένωση, οι κοινωνικές δομές, είναι στο επίκεντρο των προβληματισμών της ενώ το έργο της αποτελεί συγχρόνως κοινωνικοπολιτικό σχόλιο.

 

Στα έργα της Λε Γκουίν δίνεται μεγάλη έμφαση στις κοινωνικές επιστήμες, όπως ανθρωπολογία, οικολογία και κοινωνιολογία, καθώς και σε πολιτικά συστήματα τοποθετώντας έτσι τα έργα της στην υποκατηγορία της ήπιας επιστημονικής φαντασίας. Επίσης συχνά χρησιμοποιούσε εξωγήινες κουλτούρες, έτσι ώστε μέσα από τις αντιθέσεις να μεταφέρει μηνύματα και για τη δική μας κοινωνία. Για παράδειγμα στο Το αριστερό χέρι του σκοταδιού εξερευνά ζητήματα σεξουαλικής ταυτότητας, σεξισμού μέσα από μια εξωγήινη φυλή ερμαφρόδιτων. Τα θέματα αυτά κατέστησαν τη συγγραφέα μία από τις κορυφαίες εκπροσώπους της φεμινιστικής επιστημονικής φαντασίας.

To βιβλίο που την καθιέρωσε “The Left Hand of Darkness” (Το αριστερό χέρι του σκότους) της έφερε τα δύο λογοτεχνικά βραβεία επιστημονικής φαντασίας Hugo και Nebula Awards.

 

 

“Η δυστυχία υπάρχει” είπε ο Σέβεκ απλώνοντας τα χέρια του. “Είναι πραγματική. Μπορώ να την ονομάζω παρεξήγηση, αλλά δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν υπάρχει ή ότι κάποτε θα πάψει να υπάρχει. Η δυστυχία είναι η ανθρώπινη συνθήκη. Όταν έρχεται, το ξέρεις· αναγνωρίζεις την αλήθεια της. Φυσικά είναι σωστό να φροντίζουμε τους αρρώστους, να καταπολεμάμε την πείνα και την αδικία, όπως κάνει ο κοινωνικός οργανισμός. Αλλά καμιά κοινωνία δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση της ύπαρξης. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τη δυστυχία. Αυτόν ή εκείνον τον πόνο, ναι, αλλά όχι τον Πόνο”.

“Μία κοινωνία μπορεί να καταργήσει μόνο την κοινωνική δυστυχία -την άχρηστη δυστυχία. Η υπόλοιπη εξακολουθεί να υπάρχει. Είναι η ρίζα, η πραγματικότητα. Όλοι από μας εδώ θα γνωρίσουμε τη λύπη· αν ζήσουμε πενήντα χρόνια, θα είναι πενήντα χρόνια λύπης. Και στο τέλος θα πεθάνουμε. Με αυτή τη συνθήκη γεννιόμαστε. Φοβάμαι τη ζωή! Υπάρχουν φορές που… που με πιάνει τρόμος. Η ευτυχία φαίνεται φευγαλέα. Κι ωστόσο αναρωτιέμαι αν όλα αυτά είναι μια παρεξήγηση… αυτό το κυνήγι της ευτυχίας… αυτός ο φόβος του πόνου… Αν αντί να τον φοβάμαι και να τον αποφεύγω… αν μπορούσα να τον διασχίσω… να τον ξεπεράσω… Υπάρχει κάτι πέρα από τον πόνο. Αυτό που υποφέρει είναι το εγώ, αλλά υπάρχει ένα σημείο όπου το εγώ σταματάει. Δεν ξέρω πώς να το πω. Αλλά νομίζω ότι η πραγματικότητα, η αλήθεια που αναγνωρίζω στη δυστυχία κι όχι στην άνεση και στην ευτυχία -ότι η πραγματικότητα του πόνου δεν είναι ο πόνος. Αν μπορέσεις να την ξεπεράσεις. Αν μπορέσεις να την αντέξεις μέχρι το τέλος. Πραγματικότητα της ζωής μας είναι η αγάπη, η αλληλεγγύη, είπε ένα ψηλό κορίτσι με γλυκά μάτια. Η αγάπη είναι η αληθινή συνθήκη της ανθρώπινης ζωής”.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Ούρσουλα Λε Γκέν από τον “Αναρχικό των Δύο Κόσμων”, εκδόσεις Parsec.

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -