Βλέπω ένα δέντρο μέσα στο σπίτι κι εγώ είμαι έξω στα σκοτεινά.
Λάμπει το δέντρο πίσω απ’ το τζάμι, αναβοσβήνει πολύ γλυκά.
Έτσι η καρδούλα σου ήθελα να ’ναι, ν’ αναβοσβήνει και ν’ αγαπά.
Σκέπασες σπρέι όλο το τζάμι, για να μου παίξεις πάλι κρυφτό, για να μη βλέπω μέσα στο σπίτι, να μένω έξω με τον καημό.
Αν σ’ έχουν βάλει σαν αστεράκι στου δέντρου πάνω την κορυφή, ή λάμψε αμέσως, γίνε παιδάκι, ή έλα κάτω, δεν κάνει εκεί.
Στέκομαι απέναντι, δεν το κουνάω, είναι Χριστούγεννα όπως παλιά.
Μα εσύ μεγάλωσες, κι εγώ παιδάκι θέλω να μείνω, πεισματικά.
Έτσι η καρδούλα μου μ’ έχει κρατήσει, έτσι ερωτεύεται, έτσι αγαπά.
(Στίχοι του Σωτήρη Κακίση για το ομώνυμο τραγούδι του Γιάννη Ζουγανέλη)
Ο Σωτήρης Κακίσης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Ασχολείται με την ποίηση και την πεζογραφία. Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο, έχει μεταφράσει ξένους δημιουργούς, ενώ στίχοι του έχουν μελοποιηθεί. Επίσης, συνεργάζεται με τον Τύπο, με ειδίκευση στις κεντρικές συνεντεύξεις και στην αθλητική αρθρογραφία.