Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
Θυμάμαι πως πάντα και τα πιο τρελά όνειρα ήταν αφορολόγητα. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα [Τρίτη 12 Δεκεμβρίου ώρα 12:12], του έτους 2017. Ας το πω λοιπόν κι ας πάει στα χαμένα. Αυτό τον Σταθμό τον γνώρισα όταν ακόμη ήμουν μαθητής στο δημοτικό. Αργότερα, μετά το γυμνάσιο, είχε γίνει σχεδόν στέκι της παρέας μας αφού από εκεί ξεκίνησαν όλα τα γειτονόπουλα, συγγενείς και φίλοι όταν πήγαιναν να κάνουν τη θητεία τους σε κάποιο κέντρο εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων του στρατού ή της αεροπορίας στην Πελοπόννησο. Στην Κόρινθο, στον Άραξο, στην Τρίπολη… Εγώ κατατάχτηκα τελευταίος και γι’ αυτό κουνούσα το μαντίλι σε όλους όσοι προηγήθηκαν. Πρωινό ξύπνημα πριν χαράξει και αναμονή στον Σταθμό Πελοποννήσου μέχρι την αναχώρηση. Στιγμές μοναδικές που δεν τις ξεχάσαμε ποτέ. Είχα μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά κάθε γωνιά του Σταθμού και τον είχα ζήσει και τον χειμώνα και το κατακαλόκαιρο. Τα χρόνια πέρασαν. Τα τρένα στην Ελλάδα δυστυχώς απαξιώθηκαν και ο Σταθμός μαράζωσε. Κάποια στιγμή, το Σάββατο 27 Αυγούστου 2005, ο Σταθμός σταμάτησε να λειτουργεί. Εικόνα εγκατάλειψης σε όλο της το μεγαλείο.
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα του Σταθμού είναι ότι βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Σταθμό Λαρίσης του Μετρό [Γραμμή 2].
Το καλοκαίρι του 2013 είχα την ευκαιρία να ξαναδώ τον Σταθμό όταν πήγα εκεί με τη σκηνοθέτιδα Λίνα Ζαρκαδούλα, όπου και κάναμε μια φωτογράφιση για λογαριασμό του catisart.gr.
Εκείνη την ημέρα μπήκα στον πειρασμό και άρχισα να φαντάζομαι τον Σταθμό ως αφετηρία πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Οι χώροι του προσφέρονται και για μεγάλο θέατρο, και για μικρές σκηνές, και για σινεμά, και για εικαστικές εκδηλώσεις αλλά ακόμη και για θερινές παραστάσεις στο χώρο της αποβάθρας. Ασφαλώς και η πρότασή μου δεν διεκδικεί τα πρωτεία. Ήδη έχουν γίνει εκεί κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Θεατρικές παραστάσεις, μουσικές βραδιές, βραδιές χορού και εικαστικές δραστηριότητες. Όμως πιστεύω ότι εδώ χρειάζεται ένας τρελός μηχανοδηγός για να ανάψει το πράσινο φως και να αρχίσει το καλλιτεχνικό ταξίδι αυτού του μαγικού κτηρίου. Αρκεί να δείτε τις φωτογραφίες και θα καταλάβετε.
Ο Σταθμός Πελοποννήσου χτίστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ τον 19ο αιώνα και αποτελεί διατηρητέο κτήριο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας. Αποτελεί μικρογραφία με μικρές διαφοροποιήσεις του Σιδηροδρομικού Σταθμού Σιρκετσί της Κωνσταντινούπολης. Τα εγκαίνια του Σταθμού έγιναν την 30η Ιουνίου 1884.
Πριν από ένα χρόνο, τον Δεκέμβριο του 2016, ανακοινώθηκε ότι ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος θα προχωρήσει στην αποκατάσταση και επανάχρηση του Σταθμού προκειμένου να στεγάσει Σιδηροδρομικό Μουσείο.
Πρόκειται για διώροφο κεντρικό κτήριο που έχει δεξιά και αριστερά δύο ισόγειες πτέρυγες (στη μία από αυτές στεγάζονται σήμερα τουριστικά γραφεία). Ο Σταθμός συνδυάζει τις αρχές του νεοκλασικισμού, ενώ στην πίσω πλευρά του βρίσκεται η επιμήκης αποβάθρα.
Ο αρχικός πυρήνας χτίστηκε κατά την περίοδο 1884 – 1889, βάσει σχεδίων ομάδας Γάλλων μηχανικών που είχε μετακληθεί από τον τότε πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη. Οι Γάλλοι είχαν επικεφαλής τον Alfred Rondel και υπεύθυνο αρχιμηχανικό των σιδηροδρόμων τον Abel Gotteland. Την τελική του μορφή ο Σταθμός την πήρε μεταξύ των ετών 1912 – 1913, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ, οπότε και προστέθηκαν οι χαρακτηριστικοί τρούλοι στη θέση των στεγών.
Στο κτήριο αυτό υπάρχουν διακοσμητικά όπως το ξύλινο ρολόι, τα φωτιστικά σώματα γκαζιού και το ξύλινο κουβούκλιο των εισιτηρίων. Υπάρχει ακόμη το κιτρινωπό φως που εισβάλλει από τα μεγάλα παράθυρα και αντανακλάται επάνω στις λευκές επιφάνειες. Οι βαριές ξύλινες πόρτες φιλοξενούν στα φτερωτά χερούλια τους τον Ερμή, τον προστάτη των μεταφορών. Στις μεγάλες αίθουσες αναμονής τα μαρμάρινα τζάκια είναι σβηστά. Από τα μπορντό ζωγραφιστά ταβάνια κρέμονται γιγάντιοι πολυέλαιοι.
* Αυτή τη στιγμή τη διαχείριση και την ευθύνη για τον χώρο αλλά και την παραχώρησή του σε κάθε ενδιαφερόμενο έχει η ΓΑΙΑ ΟΣΕ (τηλέφωνο: 210- 8318.158)
* Εδώ μπορείτε να δείτε και να διαβάσετε τη συνέντευξη με τη Λίνα Ζαρκαδούλα, η φωτογράφιση της οποίας έγινε τον Ιούνιο του 2013 στο Σταθμό Πελοποννήσου:
https://www.catisart.gr/index.php/2010-05-03-21-16-20/1553-2013-06-27-01-04-57.html
* Οι φωτογραφίες είναι του ©catisart.gr
