Αν η ώσμωση αριστερών και ποινικών σάς φαίνεται παράξενη, είναι καιρός να γνωρίσετε τον «Μαύρο Άγγελο της Επανάστασης», Σεργκέι Γκεναντίεβιτς Νετσάγιεφ.
Ο Νετσάγιεφ γεννήθηκε το 1847 στο Ιβάνοβο της Ρωσσίας. Τον Μάρτιο του 1869, στη Γενεύη, γνώρισε τον Ρώσο εξόριστο Μιχαήλ Μπακούνιν και μυήθηκε στις ανατρεπτικές ιδέες.
Επιστρέφοντας στη Ρωσία, ίδρυσε τη μυστική οργάνωση «Δικαιοσύνη του Λαού», που είχε έμβλημα ένα τσεκούρι. Ο Νετσάγιεφ απαιτούσε τυφλή υπακοή, κι όταν ένα μέλος της, ο φοιτητής Ι. Ιβάνωφ αντέδρασε σε κάποια εντολή του, ο Νετσάγιεφ τον καταδίκασε σε θάνατο. Μάλιστα, τον εκτέλεσε ο ίδιος. Αμέσως μετά, ο Νετσάγιεφ διέφυγε στην Ελβετία, 67 όμως μέλη της οργάνωσης συνελήφθησαν από την αστυνομία και φυλακίστηκαν. Σύντομα, ο Μπακούνιν τον αποκήρυξε ως «ψυχικά διαταραγμένο», οι δε Μαρξ και Ένγκελς τον χαρακτήρισαν «κοινό προβοκάτορα, που είχε σχέση ή χρησιμοποιήθηκε από τις τσαρικές υπηρεσίες ενάντια στους αληθινούς επαναστάτες».
Εν τέλει, ο Νετσάγιεφ συνελήφθη από την ελβετική αστυνομία, εκδόθηκε στη Ρωσία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση και πέθανε από φυματίωση στις τρομερές φυλακές του Πετροπαβλόφσκ της Αγίας Πετρούπολης, σε ηλικία 35 ετών.
Η κληρονομιά που άφησε, ήταν το βιβλίο του «Η Κατήχηση του Επαναστάτη», στο οποίο περιγράφει τον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί ένας επαναστάτης και γενικά το ανατρεπτικό κίνημα.
Σας παρουσιάζoυμε κάποια αποσπάσματα από το ανατριχιαστικό κήρυγμα μίσους του Νετσάγιεφ: «Ο επαναστάτης είναι ένας αφοσιωμένος άνθρωπος. Δεν έχει δικά του ενδιαφέροντα, δουλειές, αισθήματα, δεσμούς, περιουσία, ούτε καν όνομα. Όλα τα τρυφερά και εκθηλυσμένα αισθήματα της συγγένειας, της φιλίας, της αγάπης και της ευγνωμοσύνης, πρέπει να καταπνιγούν μέσα του από το ψυχρό και μονοσήμαντο πάθος για την επαναστατική υπόθεση. Μέρα νύχτα πρέπει να έχει μόνο μία σκέψη, ένα σκοπό ― την ανελέητη καταστροφή».
«Ο επαναστάτης πρέπει να διεισδύει παντού, στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, στους οίκους του εμπορίου, στην εκκλησία, στη γραφειοκρατία, στους κύκλους των στρατιωτικών και των ανθρώπων των γραμμάτων, στη μυστική αστυνομία. Ο επαναστάτης είναι αμείλικτος εχθρός αυτού του κόσμου, κι αν συνεχίζει να ζει μέσα του, είναι μόνο για να πετύχει τη γρήγορη και ολική του καταστροφή. Δεν είναι επαναστάτης αν νιώθει έλεος για οτιδήποτε σ’ αυτόν τον κόσμο».
«Ολόκληρη αυτή η βρωμερή κοινωνία πρέπει να χωριστεί σε διάφορες κατηγορίες: η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει εκείνους που πρέπει να καταδικαστούν άμεσα σε θάνατο. Η επαναστατική οργάνωση πρέπει να φτιάξει έναν κατάλογο αυτών των καταδικασμένων προσώπων ανάλογα με τον βαθμό της ζημιάς που μπορεί να κάνει το καθένα στην πρόοδο της επαναστατικής υπόθεσης και, συνεπώς, ανάλογα με τη σειρά εξόντωσής του».
Ερχόμαστε τώρα στο σημείο που ο παράφρων Νετσάγιεφ προσδιορίζει τους συμμάχους του ανατρεπτικού κινήματος: «Πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τον παράτολμο κόσμο των ληστών, τους μόνους αληθινούς επαναστάτες στη Ρωσία». Φανερά, σε καμμία περίπτωση δεν επικαλέστηκαν οι μπολσεβίκοι τον Νετσάγιεφ. Στην πραγματικότητα, αντέγραψαν πιστά την κατήχησή του! Έτσι, ο Λένιν οργάνωσε το κόμμα με δύο παράλληλους μηχανισμούς: τον νόμιμο και τον παράνομο. Ο δεύτερος, με επικεφαλής τον Στάλιν, λειτουργούσε σύμφωνα με την κατήχηση του Νετσάγιεφ. Μέρος δε των παράνομων δραστηριοτήτων του, ήταν οι ληστείες. Και βέβαια, για λόγους τεχνογνωσίας, είχε στις τάξεις του και αυθεντικούς ληστές…
Πηγές:
Σεργκέι Νετσάγιεφ, «Η κατήχηση του επαναστάτη».
Κ. Μαρξ – Φ.Ενγκελς, «Για τον αναρχισμό».
