23.5 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

«O Κίτρινος Στρατιώτης»: «Λόρδος» και «σαλός», άγριος τιμωρός

«Ήξερα ότι ήμουν ο πιο όμορφος. Αν υπήρχε άλλος ομορφότερος από μένα, αυτό σκεφτόμουνα όλη την ώρα. Και το ‘βρισκα αδύνατο».
Ίσως πρόκειται για την ομορφότερη και συμβολικότερη πρόταση της σύγχρονης ελληνικής μυθιστορίας. Γεμάτη πρωτογενή αφέλεια, τρυφερότητα, δροσιά.
Από την πρώτη παράγραφο κιόλας το βιβλίο σε αρπάζει με δυναμισμό σ’ έναν αφυπνιστικό στροβιλισμό. Ο Ανδρέας Μήτσου, ο ποιητής του διηγήματος, με τον «Κίτρινο Στρατιώτη» του, το τελευταίο μυθιστόρημα που εξέδωσε, εκπέμπει την ανάγκη για στοχασμό, ξεχασμένο ηρωισμό και γνησιότητα σε μια εποχή που το ηθικό μας μοιάζει όσο ποτέ άλλοτε λεηλατημένο.
Τον είπαν «παραϊλό», του βγάλανε το παρατσούκλι «ο Λόρδος», άλλοι τον λέγανε «σαλό». Ήταν ένα «αφαντιασμένο». Και καμάρωνε γι’ αυτό.
Ο Γιάννος έγινε μάχιμος στρατιώτης. Πολεμιστής. Ήρωας. Ένας ήρωας καταλυμένος διαρκώς από το φόβο. Γιατί ο φόβος κάνει τους ήρωες.
Ένας άνδρας ξεχωριστός με «αδυναμία έξεως». Εγκαταλείπει τον τόπο του και στρατεύεται. Η σπάνια ομορφιά του καθορίζει τη συμπεριφορά του. Ένας αφελής, ένας αλλοπαρμένος, ένας φαντασιόπληκτος, με ποιητική βίωση της πραγματικότητας. Συναντιέται με το θάνατο αμέτρητες φορές. Αναμετριέται μαζί του. Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ακολουθεί τον Ελληνικό Στρατό. Περνάει αιχμάλωτος στην Τουρκία και από εκεί καταλήγει στη Μέση Ανατολή. Πιάνει τη φωτιά στα χέρια του και βάφει τα δάχτυλά του ανεξίτηλα.

Όπου πατάει το πόδι του, κάνει εντύπωση. Η ομορφιά του απαράμιλλη. Η κορμοστασιά του άκαμπτη. Το βάδισμά του λοξό, ιδιαίτερο. Μιλάει με φράσεις του Ευαγγελίου. Διαβάζει ό, τι έχει επάνω γράμματα. Παραξενεύει.
Λαμβάνει μέρος στις μάχες του Τομπρούκ, στο Ελ Αλαμέιν και στο Ρίμινι της Ιταλίας, όπου αναδεικνύεται ήρωας.
Οι νύχτες στον πόλεμο είναι κόλαση. Όμως οι νύχτες με φεγγάρι στην έρημο είναι η μεγαλύτερη ευτυχία. Με το φεγγάρι ο εχθρός δεν επιτίθεται.
Στην Αίγυπτο γνωρίζει, μαζί με τη φρίκη του πολέμου, και τον παράφορο έρωτα, την άλλη ζωή. Τη λένε Τζαμίλα, που σημαίνει όμορφη, λάμπουσα. Αυτός τη λέει Φωτεινή και είναι ένας έρωτας υπερβολικός. Τα μάτια της έχουν το χρώμα του μελιού και του σκοταδιού ταυτόχρονα. Η αγκαλιά της, θαλπωρή.
Η ζωή του είναι σύμπτωση κι αντίφαση. Εξαγνισμός και προδοσία. Δίκαιο και άδικο. Ο μόνος στρατιώτης στο μέτωπο με ένα βιβλίο στο χέρι.
Η τελευταία φορά που σήκωσε το δεξί του χέρι ήταν για να κόψει μια στρογγυλή κατάμαυρη ρώγα από σταφύλι.
Χειροβομβίδες, όλμοι, νάρκες, σφαίρες πέφτουν βροχή. Πόνος φρικτός.
Πίσω στο χωριό του, οι δικοί του, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, μαθαίνουν πως πέθανε και τον θεωρούν νεκρό. Έτσι, όταν επιστρέφει έπειτα από επτά χρόνια απουσίας θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια άλλη πραγματικότητα. Ενώ αυτόν τον παρασύρει ο νόστος για την πατρίδα και την οικογένειά του, ενώ αρνείται την ευτυχία και επιλέγει να γυρίσει πίσω, στον τόπο του, οι δικοί του δεν τον δέχονται πια. Δεν αναγνωρίζουν σ’ αυτόν τον παλιό αγαπημένο τους, τον απορρίπτουν.
Οι άλλοι δεν τον δέχονται όπως ήταν παλιά. Κι ο Γιάννος δεν έχει αλλάξει. Αλλιώτικο όμως τον θέλουν. Αφού του έχουν κάνει κηδείες και μνημόσυνα, ξεμπέρδεψαν μαζί του.
Η χώρα του σπαράσσεται από τον εμφύλια διαμάχη και οι άνθρωποι είναι αλλαγμένοι. Γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι ο παλιός κόσμος του έχει χαθεί. Ζει πια τον καιρό της διχόνοιας και του μίσους. Οι σημασίες των πραγμάτων δεν είναι πλέον οι ίδιες. Είναι υποχρεωμένος τώρα να ενταχθεί ή να εξοντωθεί. Μπαίνει στο περιθώριο. Λοιδορείται. Διώκεται. Αμφισβητείται. Αποφασίζει να μη χάσει τον εαυτό του στον ίδιο του τον τόπο. Να μην αλλάξει χαρακτήρα. Να κρατήσει την αυθεντικότητα και την αθωότητά του. Θα βρεθεί απέναντι σε εκείνους που θέλουν να τον παραλλάξουν και να τον μεταμορφώσουν. Θα μεταμορφωθεί ο ίδιος σ’ έναν αλλόκοτα άγριο τιμωρό. Θα εκδικηθεί για όλα όσα πολέμησε, για όλα όσα έχασε: πατρίδα, έρωτα, οικογένεια. Είναι ο κίτρινος στρατιώτης: ένας σαγηνευτικός αντιήρωας που έζησε σαν ήρωας σε μια άγρια εποχή.
Ο Ανδρέας Μήτσου έχει μια πρωτοφανή αμεσότητα όταν με μόχθο διαρρηγνύει τη λεπτή παλλόμενη μεμβράνη της Ιστορίας, όταν σπάει το κέλυφος του δράματος και με ειλικρίνεια οδηγεί στην ψυχή του ήρωα και στην αληθινή πλευρά των διαφορετικών ανθρώπων.
Σε ιστορικά τραύματα σχεδόν ξεχασμένων εικόνων, όπως ο πόλεμος, ο εμφύλιος, η νοοτροπία της ελληνικής υπαίθρου, δίνει νέο νόημα. Ανακαλεί και φέρνει στην επιφάνεια εικόνες βιωματικές που λειτουργούν θεραπευτικά για τον αναγνώστη. «Ο Κίτρινος Στρατιώτης» χαράζει έναν προσωπικό μύθο, το μύθο του όμορφου Γιάννου που διεκδίκησε την αποδοχή σ’ έναν άδικο και ποδοπατημένο κόσμο. Ο Γιάννος με το μαγικό συναισθηματικό κόσμο είναι μια κιβωτός γεμάτη συγκίνηση, γέλιο, δάκρυ. Ακουμπάει την ψυχή σου και σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Εκδόσεις: Καστανιώτης
Συγγραφέας: Ανδρέας Μήτσου
“Ο κίτρινος στρατιώτης”

O συγγραφέας

O Aνδρέας Mήτσου κατάγεται από την Aμφιλοχία. Έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ελληνική φιλολογία και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. Έχει εκδώσει επτά συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα και μία νουβέλα. Tο μυθιστόρημά του «Τα ανίσχυρα ψεύδη του Oρέστη Xαλκιόπουλου» τιμήθηκε το 1996 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. H συλλογή διηγημάτων του «Σφήκες» απέσπασε το Bραβείο Γραμμάτων Κώστα Ουράνη της Aκαδημίας Aθηνών το 2002. Tο 2007 η νουβέλα του «O κύριος Eπισκοπάκης» τιμήθηκε με το Bραβείο Aναγνωστών (EKEBI – EPT), ενώ την επόμενη χρονιά διασκευάστηκε για το θέατρο από τον ίδιο το συγγραφέα και ανέβηκε στο «104 Kέντρο Λόγου και Tέχνης» σε σκηνοθεσία του Στέλιου Mάινα. Έργα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Αθήνας.

Εργογραφία:

(2010) Ο αγαπημένος των μελισσών, Καστανιώτη
(2009) Η ελεημοσύνη των γυναικών, Καστανιώτη
(2008) Δρομέας πλάι στη θάλασσα, Τόπος
(2007) Μετά το ’89, Γαβριηλίδης
(2007) Ο κύριος Επισκοπάκης, Καστανιώτη
(2006) Ο χαρτοπαίκτης έχει φοβηθεί, Καστανιώτη
(2005) Ιστορίες συμπτωματικού ρεαλισμού, Καστανιώτη
(2004) Ο σκύλος της Μαρί, Καστανιώτη
(2001) Σφήκες, Καστανιώτη
(1998) Γέλια, Καστανιώτη
(1997) Συνάντηση, Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης
(1995) Τα ανίσχυρα ψεύδη του Ορέστη Χαλκιόπουλου, Καστανιώτη
(1994) Ιστορίες συμπτωματικού ρεαλισμού, Νεφέλη
(1993) Ο χαρτοπαίκτης έχει φοβηθεί, Νεφέλη
(1987) Ο φόβος της έκρηξης, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
(1982) Ένα μήλο, ένα κυδώνι, ένα κλωνί βασιλικό, Ιθάκη

 

 

 

 

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -