Του Παναγιώτη Μήλα
Γιορτάζονται φέτος τα 200 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου συγγραφέα Καρόλου Ντίκενς. Σε ολόκληρο τον πλανήτη, μικρές και μεγάλες χώρες πραγματοποίησαν και πραγματοποιούν εκδηλώσεις προς τιμήν του. Ο Ντίκενς, που με το πλούσιο έργο του ασκεί ακατανίκητη γοητεία και στους σημερινούς αναγνώστες, δίκαια κατέχει περίοπτη θέση ανάμεσα στους μεγαλύτερους συγγραφείς.
Από τον εορτασμό δεν θα μπορούσε να απουσιάσει η Ελλάδα. Μάλιστα εδώ στη χώρα μας τιμούμε τον Τσαρλς (όπως είναι το επίσημο όνομά του) Ντίκενς ζώντας με τα έργα του και φιλοξενώντας στο σβέρκο μας το συνονόματό του, Τσαρλς Νταλάρα, το διευθυντή του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου με το επίμονο και σφιχτό του χρονοδιάγραμμα. Η αρχή έγινε με τις «Καμπάνες» που εδώ και χρόνια ηχούσαν σε ώτα μη ακουόντων. Έτσι «Ο Μαγικός Κόσμος του Σκρουτζ» έγινε και δικός μας κόσμος, μόνο που εδώ ο Σκρουτζ τα μοίραζε όλα, χωρίς να νοιάζεται για τις επόμενες μέρες που ήδη τις ζούμε σήμερα. Στην πραγματικότητα «Το Δώρο του Φαντάσματος» με τους υπερβολικούς δανεισμούς, έστρωνε το δρόμο σε όλους μας για να βιώσουμε τις «Περιπέτειες του Όλιβερ Τουίστ». Όμως εμάς μάς είχαν θαμπώσει «Τα Διαμάντια του Μυστηρίου» που μας πρόσφεραν οι τράπεζες, τη στιγμή που η χώρα και η οικονομία της -με την ενεργό συμμετοχή πολλών από τους σημερινούς πρωταγωνιστές- είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε ένα απέραντο «Παλαιοπωλείο», λίαν συντόμως δε και σε ένα απέραντο πτωχοκομείο πιθανότατα. Με διάφορες «Παράξενες Ιστορίες» στην προεκλογική περίοδο του 2009, μας έπεισαν ότι τα «Δύσκολα Χρόνια» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μας έπεισαν ότι «Η Μεγάλη Θυσία» δεν θα ήταν κάτι το οποίο είναι αναμενόμενο να αντιμετωπίσουμε. Έτσι, έπειτα από περιπλάνηση δυόμισι ετών σε δύσβατα αλλά και αδιέξοδα μονοπάτια, βρισκόμαστε ήδη με την πλάτη στον τοίχο και με το πιστόλι στον κρόταφο. Ανεξάρτητα λοιπόν από το όποιο αποτέλεσμα της συνεδρίασης που άρχισε χθες το μεσημέρι στη Βουλή, ο ελληνικός λαός έχει την απαίτηση, έστω και τώρα, να μάθει αναλυτικά ποιες θα είναι οι συνέπειες από κάθε επιλογή. Με καθαρά λόγια. Χωρίς εκφοβιστικά διλήμματα. Οι Έλληνες έχουν -κι επειδή το δικαιούνται- «Μεγάλες Προσδοκίες». Οι Έλληνες θέλουν να μάθουν όλη την αλήθεια. Και προσμένουν μια δικαίωση ανάλογη με εκείνη του ορφανού ήρωα «Ντέιβιντ Κόπερφιλντ». Μόνον που αυτός την κατέκτησε.
ΥΓ-1. Σε εισαγωγικά, τίτλοι έργων του Κάρολου Ντίκενς, που κυκλοφορούν στα ελληνικά.
ΥΓ-2. Το κείμενο γράφτηκε το μεσημέρι της Κυριακής, 12 Φεβρουαρίου του ’12. Πριν από τα “επεισόδια” που είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή ιστορικών κτηρίων στο κέντρο της πρωτεύουσας.
* Φωτογραφία: Μαργαρίτα Αμαραντίδη.
